H Τατιάνα ήταν πραγματικά μια σημαντική και δυνατή προσωπικότητα στο πετυχημένο σήριαλ του Ant1 “Οι συμμαθητές” που όπως όλα δείχνουν ρίχνει φέτος αυλαία..
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Νικολέττα Καρρά ενσάρκωσε την Τατιάνα με μεγάλη επιτυχία, αλλά σήμερα με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση την αποχαιρετά για πάντα δείχνοντας το άδειο γραφείο της και λέγοντας πόσο πολύ θα της λείψει η παρέα των “Συμμαθητών”.
Η Νικολέττα φανερά συγκινημένη για το τέλος έγραψε:
“Και το τελευταίο “ραπ” ακούστηκε για τους Συμμαθητες μας, τα φώτα σβήσανε και το γραφείο της Τατιάνας μου σκοτείνιασε, άδειασε. Και πια η δική μου Τατιανα , αυτή που λάτρεψα (εχω γινει κουραστική να το λεω αλλα δε με νοιάζει), έγινε το πιο γλυκο μου παρελθόν.
Ηταν τρία όμορφα χρόνια, με όμορφους συνεργάτες και πολυ και αληθινά αγαπημένους συναδέλφους.. ηταν τρία χρόνια πολυ δυνατά για μένα.. εχω γελάσει πολυ, εχω κλάψει το ίδιο πολυ on και off camera σε όλο αυτό το ταξίδι, έκανα νεους φιλους, έμαθα πολλά για τη δουλειά μου, ανακάλυψα πραγματα για τον εαυτό μου, ανακάλυψα πολλά για τους ανθρωπους γενικότερα, άλλαξα σαν ανθρωπος..
Ευχαριστω μέσα απο την καρδιά μου όλους για αυτά τα τρία χρόνια, τα κορίτσια που μας φτιάχνανε, τους οπερατέρ, φροντιστές, βοηθούς και σκηνοθέτες,ανθρώπους στον ήχο και στα φώτα, σκηνογράφους, σεναριογράφους, δεν υπάρχει ούτε ένας που να τον σκέφτομαι με χρώματα μελανά.. Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου που η συνεργασία μαζί τους ηταν βάλσαμο ακόμα και για τις μερες με κούραση, αϋπνία, στενοχώρια.. όλα φεύγανε γιατί η χημεία μας σε αυτή τη δουλειά ηταν μοναδική και η συνυπαρξη γιορτή.. ηταν οι άνθρωποι που παρέα περνούσαμε περισσότερες ώρες και μερες απο ότι με τις οικογένειες μας.
Last but not least, ευχαριστώ για αλλη μια φορά τον Βασίλη Θωμοπουλο. Όσες χιλιάδες ευχαριστώ και να του πω, πάντα θα νιώθω ότι δεν ειναι αρκετά, μου εμπιστεύτηκε τον πιο σημαντικό μου τηλεοπτικό ρόλο μέχρι τωρα.. δεν ξέρω αν ήμουν αντάξια αυτής της εμπιστοσύνης ,ορκίζομαι όμως ότι όταν ήμουν Τατιανα ήμουν με όλη μου την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό εκει, απολάμβανα αυτό που μου συνέβαινε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν το “cut”.. και αυτό τουλαχιστον με κάνει τωρα να αισθάνομαι γεμάτη, ήρεμη και με κάποιο τρόπο ικανοποιημένη απο τον εαυτό μου, κάτι που δε μου συμβαίνει συχνά.
Απο σήμερα λοιπόν κάτι μου λείπει…
αλλα θα το κρατήσω όλο αυτό μέσα μου ευλαβικά και κάθε φορά που θα το σκέφτομαι θα χαμογελάω…
κι αυτό ειναι σπουδαίο.
Καλη αντάμωση…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ