Ο 29χρονος πρωταγωνιστής του «Μπρούσκο», Νίκος Πολυδερόπουλος, φωτογραφίζεται πρώτη φορά με τους τρεις αδελφούς του, τον 26χρονο επιχειρηματία Πάρη, τον 24χρονο bartender Παναγιώτη και τον 21χρονο Παντελή που εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση, και μιλάνε στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Γιώργο Πράσινο για ό,τι τους ενώνει, για τα όνειρά τους αλλά και -για τι άλλο;- τις γυναίκες!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πάντα ήσασταν τόσο αγαπημένοι;
Παντελής: Έτσι λένε.
Πάρης: Είμαστε πολύ αγαπημένοι γιατί μεγαλώσαμε σε μια «μαζεμένη» και δεμένη οικογένεια, με πολύ παιχνίδι και παρέα μεταξύ μας.
Νίκος: Αυτό το δέσιμο που έχουμε εξαρτάται από τους γονείς μας, που ουσιαστικά όρισαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε. Η μητέρα μου έχει 10 αδέλφια, ήταν πολύ δεμένη με τα αδέλφια της, συνέχεια αγκαλιές, μαζεύονταν σε κάθε ευκαιρία όλοι μαζί… Αυτό μας το πέρασε με έναν τρόπο. Τη θυμάμαι να φωνάζει συνεχώς, κάθε μεσημέρι, όπου κι αν ήμασταν, ότι θα έπρεπε να τσακιστούμε στις δύο η ώρα να φάμε όλοι μαζί – δεν θα έτρωγε ποτέ ο ένας στη μία η ώρα και ο άλλος στις τρεις. Το είχε βάλει σαν βέτο.
Πάρης: …Και είναι κάτι που διαρκεί μέχρι σήμερα. Εγώ και ο Παντελής που μένουμε μόνιμα στην Πάτρα, κάθε Κυριακή θα φάμε με τους γονείς μας.
Παναγιώτης: Προσπαθούμε να βρισκόμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε. Αν μου πει ο Νίκος ότι θα πάει στην Πάτρα, θα κανονίσω να κατέβω κι εγώ, ώστε να είμαστε όλοι μαζί.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια:
Νίκος: Γεννηθήκαμε σε ένα χωριό της Πάτρας, το Μαζαράκι, όπου και περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια ελεύθερα, με μπάλα, κρυφτό, χωρίς κινητά, μόνο με ένα Sega – που κι αυτό το βρίσκαμε ανούσιο γιατί προτιμούσαμε να βγούμε έξω, να παίξουμε και να τρέξουμε. Όταν ήμουν τριών, γεννήθηκε ο Πάρης. Περίμενα έναν αδελφό -τον οποίο η μητέρα μου λέει ότι ζήλευα τότε- και μου ήρθαν τρεις τελικά!
Παντελής: Εγώ ήμουν ο μικρότερος, και τον Νίκο που ήταν μεγαλύτερος κατά οκτώ χρόνια, τον έχανα. Ουσιαστικά, με τον Νίκο επικοινωνήσαμε περισσότερο μετά τα 17 μου, γιατί έφυγε στα 18 του από την Πάτρα και όταν ερχόταν να μας δει με έβλεπε όλο και ψηλότερο, μέχρι που τον πέρασα στο ύψος…
Πάρης: Εμένα ο μεγαλύτερος με τράβηξε από το χωριό στην Πάτρα, στα 17 μου, για να δώσω Πανελλήνιες, και όταν έφυγε εκείνος για την Αθήνα, τράβηξα κι εγώ με τη σειρά μου τον Παναγιώτη να έρθει να μείνει μαζί μου.
Παναγιώτης: Μέχρι που ανέβηκα κι εγώ στην Αθήνα! Τότε είχε ανοίξει ο Νίκος, στην οδό Κολοκοτρώνη, ένα κοκτεϊλάδικο, το «Down Dog» και μου ζήτησε να έρθω στην Αθήνα για να τον βοηθήσω. Εκεί, έμαθα από τον bartender να κάνω κοκτέιλ -πάντα μου άρεσε, άλλωστε, το δημιουργικό κομμάτι του κοκτέιλ- εργάστηκα σε μαγαζιά και πλέον μπορώ και βγάζω τον δικό μου κατάλογο ποτών, δηλαδή να παρουσιάζω και να φτιάχνω τα δικά μου κοκτέιλ. Αυτή την περίοδο, εργάζομαι στις δημόσιες σχέσεις του «Mind The Gap» στο Κολωνάκι και ως bartender στο «Family» στη Βούλα, ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου στην κομμωτική.
Κι ενώ είστε σκορπισμένοι σε Κύπρο, Αθήνα, Πάτρα, πώς επικοινωνείτε;
Νίκος: Έχουμε ένα ομαδικό group στο whats app με τίτλο «Οικογένεια», όπου κάθε βράδυ, η μαμά θα στείλει «Καληνύχτα» και θα πρέπει και εμείς να στείλουμε «Καληνύχτα». (γέλια)
Παναγιώτης: Α! Και με την απαραίτητη φωτογραφία, μια selfie ο καθένας κάθε βράδυ, από όπου κι αν είμαστε…
Παντελής: Με την ένδειξη «Στείλτε μια φωτογραφία να δω πώς είστε…».
Όταν βρίσκεστε, τι είναι το πρώτο που συζητάτε μεταξύ σας;
Παντελής: Για αρχή, παίζουμε ξυλιές και μετά συζητάμε. (γέλια)
Πάρης: Εσύ μόνο τρως, δεν προλαβαίνεις να δώσεις.
Νίκος: Βγάζω το καπέλο στη μάνα μου που μας άντεξε, με τόση βαβούρα στο σπίτι και πέντε άνδρες.
Ποια είναι εκείνη η παιδική, χαρούμενη ανάμνηση που σας έρχεται αμέσως στη σκέψη;
Πάρης: Εγώ «πηγαίνω» πάντα στα γήπεδα και στις αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο, όπου βάζαμε πάντα τον Παντελή, τον μικρότερο, τέρμα. Νομίζω πως είναι η πιο ευτυχισμένη μου παιδική ανάμνηση.
Νίκος: Μια εικόνα που μου έρχεται αμέσως είναι που παίζαμε με τα φορτηγάκια, σκάβαμε, είχαμε χαλάσει όλη την αυλή, αλλά το ευχαριστιόμαστε. Γενικά, όποιο παιχνίδι απαιτούσε τέσσερα άτομα, ήμασταν μέσα! Επίσης, μήλα και βόλεϊ στο γήπεδο του σχολείου.
Παντελής: Τρελαινόμουν όταν παίζαμε κρυφτό, γιατί ως ο Βενιαμίν της οικογένειας, τα αδέλφια μου με πρόσεχαν, με έκρυβαν καλύτερα, κι εγώ απολάμβανα αυτή τη φροντίδα.
Παναγιώτης: Διακοπές σε ένα βουνό, τη Ρακίτα, στην Άρτα, όπου πηγαίναμε οικογενειακώς. Αυτό θυμάμαι εγώ. Στις διακοπές μας εκεί, πηγαίναμε πάντα για ορειβασία ή πεζοπορία στα γύρω βουνά.
Νίκος: Θυμάστε που όταν πηγαίναμε στο χωριό της μαμάς στην Άρτα, τη Μεγαλόχαρη, και κάναμε εξερευνήσεις στα ποτάμια και το φαράγγι ή ψαρεύαμε με διάφορες πατέντες και μετά ανεβαίναμε στο χωριό όπου η μαμά έψηνε τα ψάρια; (Και στους τέσσερις φέρνει ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη αυτή η ανάμνηση)
Ποιος ήταν ο πιο ζωηρός από τους τέσσερις σας;
Παντελής: Όλοι.
Παναγιώτης: Δεν συμφωνώ! Θα έλεγα πως ο Νίκος ήταν ο πιο ζωηρός από όλους.
Πάρης: Δεν κρατιόταν ο τύπος καθόλου. Έκανε πάντα αυτό που του έλεγες να μην κάνει!
Νίκος: Δεν με συμπαθούσαν στο σχολείο, κανένας καθηγητής δεν ήθελε να μου κάνει μάθημα. Δεν πέρναγα τα μαθήματα, είχα ξεχάσει ως παιδί ότι έδινα τον Ιούνιο, γιατί εγώ έδινα εξετάσεις αποκλειστικά κάθε Σεπτέμβριο. Ήταν στάνταρντ. Με παρακάλια και χάδια κατάφερνα να περνάω στις εξετάσεις – να φανταστείς έπλενα το αυτοκίνητα των καθηγητών, για να με περάσουν… Επίσης, έχουμε σπάσει όλοι χέρια, πόδια, έχουμε κάνει ράμματα… Μια φορά, είχαμε πάει σε ένα δέντρο να μαζέψουμε μούρα και είχα σπρώξει τον Πάρη να φτάσει κάτι μούρα στην άκρη του δέντρου, αλλά εκείνος έπεσε κάτω με το κεφάλι και κάναμε να τον συνεφέρουμε τουλάχιστον ένα τέταρτο!
Συζητάτε για γυναίκες μεταξύ σας;
Παναγιώτης: Εννοείται! Έχουμε κι ένα άλλο group στο whats app, που λέγεται «Brothers», αλλά αυτό δεν το διαβάζει η μαμά. (Κρυφογελάνε μεταξύ τους)
Νίκος: Το τελευταίο βίντεο που μοιράστηκε στο group είναι ερωτικό με μια γυναίκα γυμνή και έναν χιονάνθρωπο πάνω της. Για να έχει και μια επικαιρότητα το θέμα. (γελάει δυνατά)
Παντελής: Εκτός του Πάρη, είμαστε όλοι ελεύθεροι. Συνεπώς, λέμε ό,τι καφρίλα μπορείς να φανταστείς.
Νίκος: Και γενικά, ανταλλάσουμε συμβουλές και γνώμες, χωρίς να γινόμαστε επικριτικοί ή αφοριστικοί. Δεν θέλουμε να αποτρέψουμε τον άλλο από το να κάνει αυτό που θέλει, απλώς θέλουμε να ακούσει τη συμβουλή μας και να πράξει όπως θέλει.
Ο Νίκος είναι πιστός στις σχέσεις του;
Παναγιώτης: Αν ρωτήσουμε τις πρώην του, θα πουν «όχι»!
Πάρης: Η πίστη και ο Νίκος, δεν πάνε μαζί. Παλαιότερα, έχει τύχει -μετά από ξενύχτι- να κοιμάμαι στον καναπέ του Νίκου, να μπαίνει η κοπέλα του στο δωμάτιό του και να τον πιάνει με άλλη. Γίνεται ο κλασικός σκοτωμός κι εγώ να μην ξυπνάω!
Νίκος: Πω πω τι μου θύμησες τώρα! Και να καταλήγω να τον ξυπνάω εγώ, έξαλλος, που δεν ήρθε να με σώσει. (γέλια)
Είναι κάτι που δεν έχει πει κάποιος σε κάποιον και ήρθε η ώρα να το αποκαλύψετε τώρα;
Παντελής: Πιστεύω πως όλα τα έχουμε πει.
Παναγιώτης: Μην ορκίζεσαι κιόλας!
Πάρης: Μια φορά, παιδιά, είχαμε πλακωθεί τόσο πολύ με τον Νίκο -μου είχε δώσει τόσο ξύλο!- που πήγα και γρατζούνισα εγώ ένα έπιπλο, και έγραψα το «Ν» για να φάει το ξύλο ο Νίκος. Αυτός ορκιζόταν ότι δεν το έχει κάνει, αλλά ποιος το πίστευε…
Παναγιώτης: Μιας και ρωτάς… Έτυχε να πάω με μια κοπέλα που είχε πάει και ο Νίκος, χωρίς να το ξέρω τότε. Αφού κοιμηθήκαμε μαζί, μετά από καιρό, έμαθα ότι είχε «πάει» και με τον Νίκο. Ε, στο λέω τώρα, Νίκο!
Νίκος: Ποια ρε… την…; Ε, να την πάρουμε τηλέφωνο να της πούμε ότι έχουμε κι άλλους δύο αδελφούς!
Πάρης: Να την πάρουμε τηλέφωνο να μας πει τις διαφορές… (γέλια)
Ήθελε κάποιος από τους τρεις σας να γίνει ηθοποιός, όπως έκανε ο Νίκος;
Πάρης, Παναγιώτης, Παντελής (με μια φωνή): Όχι!
Πάρης: Είμαστε πολύ περήφανοι για τον Νίκο, γιατί τα πάει πολύ καλά και τον αγαπάει ο κόσμος. Τον είδαν μια φορά στο μαγαζί μας στην Πάτρα και τώρα έρχεται κόσμος και μου λέει: «Πονείς, Πονώ». (μια μαντινάδα που λέει ως σλόγκαν στο «Μπρούσκο»)
Παντελής: Ακόμα κι αν δεν δω ένα επεισόδιο, θα το δω μετά στο internet. Πρέπει να τον δω!
Φέτος τελειώνει το «Μπρούσκο»;
Νίκος: Ναι. Υπάρχει μια συζήτηση με την ίδια παραγωγή και τον Ανδρέα Γεωργίου για ένα νέο καθημερινό, δραματικό σίριαλ, όπου πιθανότατα θα παίζω εκεί. Αλλά, μέχρι τότε, ο ήρωας που υποδύομαι στο «Μπρούσκο» ντύνεται γαμπρός στο πλευρό της Δάφνης (σ.σ. Εβελίνα Παπούλια). Για μένα είναι συγκινητικό, γιατί πριν από χρόνια, δούλευα στο «Θέατρο Αθηνά» και έκοβα εισιτήρια στην παράσταση που πρωταγωνιστούσε η Εβελίνα, το «Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο» και αργότερα στην περιοδεία ήμουν και ο οδηγός της… Και από εκεί που έκοβα εισιτήρια στην παράστασή της, τώρα πλέον παίζω δίπλα της και μάλιστα «παντρευόμαστε». Ε, αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Αισθάνομαι τυχερός για όλο αυτό!
Πώς θα θέλετε να είστε σε 10 χρόνια;
Παντελής: Θα ήθελα να έχω πάει στην Αμερική για σπουδές Hotel Manager, αλλά να μπορώ να έρχομαι τα καλοκαίρια στην Ελλάδα.
Πάρης: Εγώ θα ήθελα να έχω αναπτύξει την επιχείρηση μου και να έχω οικογένεια.
Παναγιώτης: Θα ήθελα να έχω το δικό μου κομμωτήριο και να έχω πιο ελεύθερα τα βράδια μου.
Νίκος: Θα ήθελα να κάνω ωραίες συνεργασίες και η αγάπη που έχω για τα αδέλφια μου να είναι τόσο δυνατή ώστε να μη χαθεί ποτέ – αυτό το πλέγμα της αγάπης μας να είναι τόσο αρραγές ώστε να μην αφήσει τρίτους -σχέσεις, γυναίκες κλπ- να μπουν ανάμεσά μας και να το χαλάσουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ