Νίκος Σταθούλης: Συγκλονίζει για τον κορονοϊό – “Πνίγομαι, είναι ύπουλος, δεν είναι ιός, εφιάλτης είναι”

Γνωστός δημοσιογράφος, εκτιμητής και συλλέκτης έργων τέχνης, και προσωπικός βιογράφος του Αλέξανδρου Ιόλα,  ο Νίκος Σταθούλης παλεύει εδώ και λίγες μέρες με τον κορονοϊό. Ο γνωστός άνθρωπος της τέχνης μοιράστηκε το ημερολόγιο του κορονοϊού, με τον οποίο ζει εδώ και λίγες μέρες και η περιγραφή του είναι συγκλονιστική.

Ο Νίκος Σταθούλης περιγράφει όσα νιώθει περνώντας οι ημέρες νοσώντας με κορονοϊό με λεπτομέρειες και δίνει σε όλους ένα μήνυμα.

Διάβασε όσα συγκλονιστικά περιγράφει:

Το δικό μου «Ημερολόγιο Καραντίνας»…
Κυριακή 31 Ιανουαρίου.
Ενημερώνομαι ότι είμαι θετικός στον κορονοϊό.
Ήμουν ανήσυχος τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν με τις συχνές δύσπνοιες οι οποίες καθημερινά επιταχυνόντουσαν.
Μετά το αρχικό σοκ προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμος. Είμαι τουλάχιστον 7 ημέρες θετικός.
Προμηθεύομαι για την άμυνα του οργανισμού Βιταμίνη C και και D3 4000 μονάδες. Επίσης προμηθεύομαι Bronchosan και Cretan Iama, καθώς και μια γερή δόση Lecalcif 25.000IU. Και βέβαια Ψευδάργυρο.
Ο καλύτερος τρόπος προστασίας από τον θανατηφόρο ιό είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας.
Το ανοσοποιητικό σύστημα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη μάχη κατά των παθογόνων μικροοργανισμών όπως οι ιοί.
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου.
Η δύσπνοια επιμένει. Απύρετος. Κούραση. Οξυγόνο 88.
Τηρώ ευλαβικά κανόνες και πρωτόκολλα.
Σε κρυολογήματα, γρίπη ακόμη και πνευμονία, προτιμώ την βοτανοθεραπεία και σε κάθε περίπτωση την αποφυγή φαρμάκων.
Για τον φονικό ιο δεν ξέρω τίποτα.
Η Ιατρική επιστήμη κάνει θαύματα. Είμαι σε εγρήγορση.
Επικοινωνώ τηλεφωνικά με την
Πνευμολόγο, Συντονίστρια Διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Σωτηρία, πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και µέλος του Δ.Σ. της Global Alliance against Respiratory Diseases του ΠΟΥ κ.Μίνα Γκάγκα. Φίλη Φίλων.
Αποδεικνύεται πραγματικός θησαυρός.
Μου συστήνει να προμηθευτώ Ηπαρίνη Clexane, και κορτιζόνη για πρόληψη θρομβώσεων. Τρομάζω. Τα προμηθεύομαι. Προμηθεύομαι φιάλες οξυγόνου. Οι ανάσες αργές. Πόνος στο στήθος.
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου.
Έρχεται συνεργείο στο σπίτι με προστατευτικές στολές και προσωπίδες για αιμοληψία από την «Γενική Απεικονιστική». Πρέπει να δω την προκαλσιτονίνη και το CRP.
«Θα χρειαστεί: γενική αίματος με τύπο λευκών, φεριτίνη, τρανσαμινάσες, προκαλσιτονίνη, CRP…» μου λέει.
Δέκατα. Το οξυγόνο κατεβαίνει στο 87-89.
Δεν παίρνω τα φάρμακα. Τα έχω μακρυά να μην τα βλέπω.
Ενδόμυχα όμως ξέρω ότι αργά η γρήγορα σε αυτά θα καταφύγω.
Δύσπνοια. Οι βιταμίνες με δυναμώνουν.
Κάθε ιός μπορεί να περάσει χωρίς φάρμακα. Αυτός όχι.
Βότανα, σούπες, πολύ ύπνο, αφεψήματα, εντριβές. Ο οργανισμός καταπολεμά μόνος του τους ‘εισβολείς’. Το ανοσοποιητικό αποκτά άμυνες από μόνο του.
Τα αντι-ιικά βότανα καταπολεμούν τις ιογενείς λοιμώξεις, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και ωφελούν το καρδιαγγειακό, το πεπτικό και τα άλλα συστήματα του οργανισμού. Βοηθάνε. Δεν θεραπεύουν.
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου.
Οξυγόνο 88. Δέκατα. Δύσπνοια. Μικρές ανάσες αλλά δύσκολες. Για να πάω τουαλέτα δοκιμασία. Συνεχίζω να παίρνω βιταμίνες. Προμηθεύομαι κάλιο. Παίρνω μισή ασπιρίνη. Οι εξετάσεις καλές. Χαίρομαι. Η Πνευμονολογος με καθησυχάζει. Το δωμάτιο μου έχει γίνει κλινική.
Ο κορεσμός του οξυγόνου έχει τρελαθεί. Ανέβηκε ξαφνικά στο 95 και μετά από δυο ώρες έπεσε στο 84.
Η πανδημία μας έχει κάνει να σκεφτούμε πόσο εξαρτιόμαστε από τους διπλανούς μας και πόσο μας επηρεάζει η συμπεριφορά όλων μας. Φύλακας Άγγελος η δίδυμη αδερφή μου.
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου.
Οι φίλοι μου συστήνουν νοσοκομείο. Αρνούμαι πεισματικά. Το οξυγόνο επιμένει μεταξύ 85-87.
Βιταμίνες. Ο προσωπικός μου γιατρός ανησυχεί. Δύσπνοια. Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Κόβεται η όρεξη. Οι βιταμίνες βοηθούν αλλά δεν θεραπεύουν. Η μέρα κυλά με σκαμπανεβάσματα έλλειψης οξυγόνου και δύσπνοιας. Κάθε βήμα και μια δοκιμασία. Μάσκα οξυγόνου.
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου.
Πνίγομαι. Είναι ύπουλος ο ιός. Όχι. Δεν είναι ιός. Εφιάλτης είναι.
Βομβαρδίζομαι με βιταμίνες. Καλή τροφή. Πολλά υγρά. Ψυχραιμία. Απύρετος. Οξυγόνο 88.
Η Πνευμονολογος – η δίκη μου Ηρωίδα- Η Ηρωίδα όλων μας- μου συστήνει να αρχίσω αντιπηκτικές ενέσεις και κορτιζόνη αμέσως, ειδ´ άλλως θα στείλει ασθενοφόρο να με παραλάβει επειγόντως για το νοσοκομείο «Σωτηρία». Είναι σηµαντικά τα αντιπηκτικά στη διαχείριση της νόσου.
Παίρνω κορτιζόνη Medrol σε γερή δόση : 32mg. Κάνω αντιπηκτική Clexane 60mg.
Δυο μόλις ώρες από την λήψη τους το οξυγόνο ανεβαίνει στο 92. Σέρνομαι ως το παράθυρο. Θέλω να δω τον ορίζοντα και τον έναστρο ουρανό.
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου.
Ο κορεσμός οξυγόνου στο 93. Βιταμίνες. Η γεύση και όσφρηση ξαφνικά χάθηκαν. Απύρετος. Δεν υπάρχει όρεξη. Η τηλεόραση στο πατρικό σπίτι κλειστή. Δεν ενημερώνει. Παραπληροφορεί. Κάνει τόσο κακό σε ασθενείς με COVID.
Η δύσπνοια όσο βρίσκομαι στο κρεβάτι υποχωρεί. Τρία βήματα να κάνω έως την τουαλέτα, αποδεικνύεται πραγματική δοκιμασία.
Πρωί-πρωί 7:30π.μ. ο Άγγελος μου, η Πνευμονολόγος κ. Μίνα Γκάγκα, με ενημερώνει ότι η ισχυρή δόση κορτιζόνης 32mg θα συνεχιστεί για σήμερα και αύριο και οι αντιπηκτικές ενέσεις Clexane θα γίνονται για 5 μέρες ακόμα. Φοβάμαι τις ημέρες του «καταρράκτη», όπως ονομάζονται η 7η, η 8η και η 9η ημέρα.
Τα γράφω αυτά σήμερα που αισθάνομαι λίγο πιο δυνατός, για όλες και όλους Εσας, που με γεμίσατε με ευχες λόγια καρδιάς και με απαλλάξατε από φόβο, πόνο και μοναξιά.
Πρέπει να γράψω τώρα το Εισαγωγικό Σημείωμα για την «Μήδεια» του Κωνσταντίνου Μακριδάκη που «γεννήθηκε» στην ανοιξιάτικη καραντίνα καθώς πάει για έκδοση…