Ντέπυ Γκολεμά: Τα συγκινητικά λόγια για την αδελφή χρόνων και φίλη Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου

Η Ντέπυ Γκολεμά, χρόνια στο χώρο της τηλεόρασης και της τηλεκριτικής, αποχαιτερά τη φίλη της αδελφή της όπως αναφέρει, Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου που έφυγε ξαφνικά χθες το απόγευμα σταα 74 χρόνια της! Η Ντέπυ έγραψε λόγια που ραγίζουν καριές στο προσωπικό της προφίλ στο facebook, ενώ μοιράστηκε κοινές στιγμές με την Χριστίνα στο άρθρο της στο znews, στο οποίο και αρθρογραφεί.

“Αυτή είναι λοιπόν η ζωή. Εκεί που βλέπεις έναν άνθρωπο, εκεί που μιλάς – καλή χρονιά και τα τοιαύτα- εκεί ακούς, πάει αυτό ήτανε….στον ουρανό!

Η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου, η Χριστίνα μας, το Χριστινάκι μας, η φίλη και αδελφή μας, δε μένει πια εδώ. “Έφυγε” στα ξαφνικά το απόγευμα από ανακοπή λένε. Τι σημασία έχει; “Έφυγε”….

Επιτρέψτε μου σήμερα να σας μιλήσω για τη Χριστίνα. Τη συνάδελφο, τη φίλη, τη γειτόνισσα πολλών χρόνων στου Παπάγου, σε μια γνωριμία που μετράει 40 χρόνια…

Τη Χριστίνα τη γνώρισα μπαίνοντας στο επάγγελμα κάπου το 1978, δούλευε στην ΕΡΤ στην Κατεχάκη. Αλλά και στην Απογευματινή. Τηλεοπτικό. Από τις πρώτες του είδους. Ήταν ρεπόρτερ από αυτούς που δεν έχετε γνωρίσει. Ακούραστη, έτρεχε παντού. Πρωί στην ΕΡΤ, βράδυ στην εφημερίδα….
Το ’81, όταν πια δούλευα και ‘γω στο ΒΗΜΑ, μας πήρε με το αμάξι ένα πρωινό 5 η ώρα να πάμε στην ΕΡΤ αξημέρωτα. Θα πήγαινε ο Ανδρέας να μιλήσει στο CNN. Μέχρι και αυτός τα ‘χασε που μας είδε, τη Χριστίνα, τη Μαιρούλα την Πρωτογήρου και την αφεντιά μου…. “Τέτοια ώρα τι κάνετε εσείς εδώ….”

Τα Σαββατόβραδα αρχές του ’80 μαζευόμαστε σπίτι της οι τηλεοπτικοί και διαβάζαμε τις εφημερίδες. Στοιβαγμένοι ανάμεσα σε εκατοντάδες βιβλία, βάζα, αντικείμενα τέχνης. Και κάπου ανάμεσα μας ο Μέμος της με την πίπα. Ο Μέμος της που τώρα την έχει αγκαλιά. Αυτός ο μεγάλος έρωτας….

Βαδίσαμε πλάι πλάι στα τηλεοπτικά, με καθημερινή επαφή και εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 γίναμε και γειτόνισσες. Τα πρωινά πίναμε καφέ, ο Μέμος γκρίνιαζε στο κομπιούτερ που ήθελες ντε και καλά να του μάθεις (μα είναι δυνατόν με τη γραφομηχανή πια….) και τις καλοκαιρινές βραδιές καθόμαστε στο μπαλκόνι οι τέσσερις μας…

Είχαμε μια διαφορά ηλικίας με τους άνδρες μας και συχνά με τη Χριστίνα οι κουβέντες μας με ένα ποτό ήταν αν φυσιολογικά έρθει η κακιά ώρα….

Τη θυμάμαι στις 6 Αυγούστου του ’10 πώς με αγκάλιασε με δάκρυα στα μάτια, και αργότερα πώς την αγκάλιασα εγώ στη δική της δύσκολη ώρα….. Μετά μας “πνίξανε” οι αναμνήσεις….

Συνήθως με τη Χριστίνα μαλώνανε για τα πολιτικά. Εκεί διαφωνούσαμε. Και καμία φορά τα βράδια σπίτι της με έβγαζε ή την έβγαζα από τα ρούχα της