Ντόρα Μακρυγιάννη: «Tραβούσα μεγάλο ζόρι, μου πήρε πολύ καιρό, προέκυψε σαν αντίδραση»

Μια εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε η Ντόρα Μακρυγιάννη στο περιοδικό Hello και την δημοσιογράφο Σόνια Μαγγίνα.

Η γνωστή ηθοποιός που φέτος πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του ΑΝΤ1, «Μετά τη φωτιά» μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις ολοένα και αυξανόμενες ακραίες κακοποιητικές συμπεριφορές καθώς και την απόφαση να βρεθεί εκτός πόλης, σε μια επαγγελματική παύση, τον περασμένο χειμώνα.

Βλέπουμε όλο και πιο συχνά ακραία κακοποιητικές συμπεριφορές.

Πιστεύω πως υπήρχαν πάντα αλλά δεν είχαμε τα μέσα για να τις μαθαίνουμε. Ειδικά το ίντερνετ έχει μπει τόσο ενεργά στη ζωή μας που οι ειδήσεις και οι πληροφορίες είναι άμεσες. θεωρώ ωστόσο πως έχει εκτιναχθεί ο δείκτης βίαιων περιστατικών – και δεν αφορούν μόνο γυναίκες. Ακούμε όλο και πιο συχνά ακραίες περιπτώσεις βίας, οικογενειακής, εφηβικής ή οπαδικής. Μαθαίνω από φίλες μου που είναι μαμάδες περιστατικά που γίνονται σε σχολεία και δεν το πιστεύω. Ο εκφοβισμός επίσης υπήρχε πάντα, αλλά έχουμε ξεφύγει και σε αυτό. Μιλάμε για βία με δράση, όχι απλώς λεκτική. Ως κοινωνία πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα σε όλο αυτό. Δεν είμαι κοινωνιολόγος για να μπορώ να εντοπίσω αυτό που ξεκίνησε αλλά δεν είναι δυνατόν να δολοφονείται κάποιος για μια θέση πάρκινγκ.

Για να το θέσω πιο απλά, ας δούμε πως αντιδρά ο κόσμος στην καθημερινότητα με ένα λάθος, μια καθυστέρηση. Οι ρυθμοί της πόλης άλλωστε μας οδηγούν σε τρελές ταχύτητες. Λειτουργούμε όλοι στα κόκκινα, με άγχος και βιασύνη. Έχω πιάσει τον εαυτό μου ενώ οδηγώ, να κινείται με χαμηλή ταχύτητα το μπροστινό αυτοκίνητο και να τρελαίνομαι. Γιατί; Τι θα πετύχω, τι θα γλιτώσω; Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να αντιδρά έτσι, ακόμα και σε αυτά τα μικρά πράγματα, αναρωτιέσαι πως θέλεις να ζεις.

Αν είχες επιλογή, θα άλλαζες ρυθμούς;

Φυσικά! Όπως ακριβώς έκανα πέρυσι το χειμώνα, τον οποίο πέρασα στο Αίγιο.

Για να αποφορτιστείς;

Ναι. Μου πήρε πολύ καιρό, τραβούσα μεγάλο ζόρι. Στην αρχή προέκυψε σαν αντίδραση. Τελείωσε η τηλεοπτική σειρά «Ήλιος», στην οποία έπαιζα, νωρίτερα από το προγραμματισμένο και πήγα για καλοκαίρι. Είχα δέκα χρόνια να κάνω καλοκαιρινές διακοπές λόγω δουλειάς. Μετά αποφάσισα να μη δουλέψω τον χειμώνα. Δεν μπορώ να πω ότι οι πρώτοι μήνες ήταν εύκολοι. Όταν έχεις μάθει να λειτουργείς στα κόκκινα και ξαφνικά βρίσκεσαι ουσιαστικά αδρανής, νιώθεις περίεργα.

Ο οργανισμός μου δεν θυμόταν πως να χαλαρώσει. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να απολαύσω ένα μεσημεριανό ύπνο – κάτι με το οποίο έχω μεγαλώσει. Στην επαρχία τηρείται ακόμη αυτό, όπως και πολλά άλλα που έχουν να κάνουν με τους ρυθμούς διαβίωσης και την επαφή με την φύση αλλά και με τους ανθρώπους. Στην πόλη τρέχουμε ακόμα κι όταν δεν υπάρχει λόγος, ακόμα κι αν έχουμε βγει μια βόλτα.