Ντορέττα Παπαδημητρίου για τη μητέρα της οικογένειας που χάθηκε στην πυρκαγιά: “Σκύβω το κεφάλι. Είμαι μικρή μπροστά σ’ αυτή την μάνα”

Η τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς από τη φωτιά στην Ανατολική Αττική, όσο περνούν οι μέρες σπάει σε μικρές προσωπικές, δραματικές ιστορίες, οι οποίες φωτίζουν και δείχνουν το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής. Αυτό που βιώνει η μητέρα της 13χρονης Εβίτας Φύτρου που πήδηξε στον γκρεμό για να σωθεί από την πυρκαγιά, ενώ παράλληλα μάθαινε για τον θάνατο του 54χρονου συζύγου της Γρηγόρη και του 11χρονου γιου της Αντρέα, ξεπερνά κάθε φαντασία.  Τα λόγια της που διάβασαν χθες στην εκπομπή “Αταίριαστοι” έκαναν όλη την Ελλάδα να κλαίει. Ανάμεσά τους σε όσους συγκινήθηκαν είναι και η Ντορέττα Παπαδημητρίου.

“Προσπαθώ να μοιάσω στην κορούλα μου που ήταν πάντα μαχήτρια και κατάφερνε να το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Ξέρω ότι ο Γρηγόρης θα έκανε ό,τι καλύτερο για να σωθούν. Το ότι δεν τα κατάφερε ήταν απλά θέληση του Κυρίου. Ακούω στα αφτιά μου την γλυκά τρεμάμενη φωνούλα του Ανδρέα: «Φοβάμαι μανούλα, ανησυχώ πολύ, θα φανώ δυνατός αλλά εσύ μην έρθεις μαμά. Θέλω να μην έρθεις, είναι όλα κλειστά, δεν θα τα καταφέρεις». Προσπάθησα να φτάσω κοντά τους, τέσσερις ώρες προσπαθούσα με κάθε τρόπο να πλησιάσω. Όταν εγκατέλειψα την προσπάθεια σκεπτόμενη ότι θα ήταν καλύτερα να μην κινδυνεύσω κι εγώ, ώστε να μπορώ να βοηθήσω αν χρειαστεί. Δεν έχω λόγια. Όταν θα καταφέρω να αναγνωρίσω και τα αγόρια μου -γιατί ο κρατικός μηχανισμός και σε αυτό έχει χάσει τον μπούσουλα- θα σας πω με βεβαιότητα ότι έχασα τα πάντα. Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα”, ήταν ένα μέρος του γράμματος που έστειλε η χαροκαμένη μητέρα.

H Nτορέττα Παπαδημητρίου, αφού ανέβασε τα λόγια της τραγικής μητέρας στα social media, έγραψε η ίδια:

 “Τα λόγια της μάνας που έχασε τον άντρα της και τα δυο της παιδιά, στον εφιάλτη, θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μου. Η ζωή θα συνεχιστεί για εμάς που όλες αυτές τις μέρες προσπαθούμε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους όμως που έμειναν πίσω, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Κι αν στεγνώσουν τα δάκρυα όλων μας γι’ αυτή την τραγωδία, να μην ξεχάσουμε ότι πρέπει να είμαστε άνθρωποι ΠΑΝΤΑ! Σκύβω το κεφάλι.. Είμαι μικρή μπροστά σ’ αυτή την μάνα… Στον πατέρα, στον αδερφό, στην αδερφή, στην φίλη, στον φίλο, στον γιο, στην κόρη… Σε αυτούς που έμειναν πίσω… Στέλνω όμως με όλη μου την καρδιά, την αγάπη, τις προσευχές μου και τα βαθιά μου συλλυπητήρια…”