Ο ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Ντεσπλά είναι υποψήφιος για δύο Όσκαρ!

Με δύο υποψηφιότητες (The Grand Budapest Hotel, The immitation game) ο Αλεξάντερ Ντεσπλά θεωρείται δικαίως το φαβορί για το φετινό Όσκαρ Μουσικής έχοντας ούτως ή άλλως διαγράψει μια μαγική πορεία στο χώρο του κινηματογράφου και με εξίσου λαμπρό μέλλον!

Γεννήθηκε το 1961 στο Παρίσι από Ελληνίδα μητέρα και με ρίζες από τη Σμύρνη από τον παππού του χωρίς όμως να ξεχάσει τη χώρα καταγωγής του. Μετράει πολλά βραβεία και επιτυχίες χάρη στις υπέροχες κινηματογραφικές του μουσικές και συνεργασίες με μεγάλα ονόματα όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο Αλεξάντερ Πέιν κ.ά.

Ο διάσημος συνθέτης μίλησε στο Thema People και τον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο για την Ελλάδα, τη μουσική, τον κινηματογράφο.

“Πάντα ήθελα να γράψω μουσική για ταινίες και είμαι ευλογημένος που εδώ και αρκετά χρόνια αυτή είναι η βασική μου δουλειά…. Είμαι τυχερός και ευχαριστώ τα μέλη της Ακαδημίας που με έχουν τιμήσει με τόσες υποψηφιότητες”, δηλώνει για τα Όσκαρ.

Για την ελληνική του καταγωγή, την Ελλάδα δηλώνει: “Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι μέσα μου που προέρχεται από αυτό τον τόπο και το κουβαλάω συνέχεια μαζί μου. Ακόμα και το όνομά μου έιναι ελληνικό…. Μιλάω Ελληνικά αλλά πάει καιρός που έχω ξεχάσει να μιλάω καλά…. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν να πάρω κουλούρι γιατί ήταν κάτι που έκανα ως παιδί όταν πηγαίναμε στην παραλία… Νιώθω Έλληνας”.

Για τα ελληνικά μουσικά του ακούσματα και τους συνθέτες που τον έχουν επηρεάσει: “Ο Μίκης Θεοδωράκης θα έλεγα ως πρώτη απάντηση. Ως παιδί άκουγα πολλά διαφορετικά είδη καθώς η μητέρα μου συνήθως άκουγε ελληνική και κλασική μουσική ενώ ο πατέρας μου τζαζ και δίσκους που έφερνε από τα ταξίδια του”

“Η μουσική δεν είναι η αγάπη μου, είναι η ερωμένη μου. Παίρνει πολύ χρόνο από μένα και ενέργεια, κάτι που μαρτυρά πολύ μεγάλη απληστία εκ μέρους της”.

“Η σημαντικότερη αξία είναι η αγάπη. Πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Σίγουρα η αγάπη (μου δίνει δύναμη να πραγματοποιώ τους στόχους μου). Ερωτεύομαι πολύ εύκολα τηνεκάστοτα δουλειά μου και αυτό με κάνει να νιώθω νέος”.

“Είναι δύσκολο να βρεςι ένα μόνο όργανο που ν α εκφράζει την αγάπη. Είναι πιο εύκολο μέσα από τον συνδυασμό οργάνων ή από τον τρόπο που παίζεις ένα όργανο. Θα έλεγα όμως ότι η αγάπη εκφράζεται καλύτερα με το τσέλο. Για το μίσος θα έλεγα το μπάσο. Και για το πνεύμα θα επέλεγα ένα από τα αγαπήμένα μου όργανα, το φλάουτο. Όταν ήμουν μικρός, ανέβαινα σε έναν λόφο στο Λαγονήσι και έπαιζα φλάουτο βλέποντας τον ήλιο να δύει”.