Ο Γιώργος Αλκαίος επιστρέφει μετά από 5 χρόνια και εξομολογείται…

Γεια σε όλους σας!

Έψαχνα να βρω έναν τρόπο, αντί να διαβάσετε ένα ψυχρό δελτίο τύπου για το νέο μου τραγούδι κλπ κλπ κλπ…, να σας ”μεταφέρω” μέσα από λέξεις, το πώς γεννήθηκε αυτό το τραγούδι και όχι μόνο. Πχ τη στιγμή που δημιουργήθηκε, γιατί πραγματικά ήταν… μόνο μια στιγμή! Δύσκολο να το γράψεις αν το έχεις ζήσει. Και το κάνει ακόμα πιο δύσκολο το γεγονός ότι από τη μία, λείπω μουσικά αρκετό διάστημα και από την άλλη, λόγω του ότι δεν συμμετέχω καθόλου στα social κλπ, δεν γνωρίζετε τίποτα για μένα πχ μέσα από status μου, σχόλια κ.α. Αυτή όμως είναι μια ευκαιρία, που μπορώ (έστω κι έτσι) να σας εξηγήσω και να απαντήσω σε όλα τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας σχετικά με την απουσία και την ”ησυχία” μου τα τελευταία χρόνια, έστω και περιληπτικά.

Όλα λοιπόν, είναι θέμα στιγμής…. Σε κάποιο σημείο στη ζωή μας, έρχεται η στιγμή να πάμε παρακάτω. Το θέμα είναι αν θα κάνεις το βήμα. Αυτό συνέβη και σε εμένα. Προσωπικά και καλλιτεχνικά. Το μόνο που ήθελα ήταν να βγάλω έξω όλες τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη δημιουργία που είχαν ”βολευτεί” μέσα μου χρόνια, σε ένα καθημερινό, ίδιο περιβάλλον, πράγμα που το έκανε ακόμα πιο δύσκολο. Ένα είδος reboot, στη σημερινή τεχνολογική μας γλώσσα. Χωρίς κανένα ίχνος ανάγκης επιβεβαίωσης ή επιτυχίας, χωρίς κανένα φόβο αν θα ξεχαστώ ή όχι, παρά μόνο με την αλήθεια και την ανάγκη δημιουργίας. Αφού λοιπόν έκανα το βήμα αλλάζοντας τα πάντα και ξεκινώντας ουσιαστικά από την αρχή, βρέθηκα – μετά από ένα μεγάλο και απαραίτητο διάστημα με τον εαυτό μου – στην δική μου ουτοπία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μέσα από όλη αυτή την εμπειρία, γεννήθηκε και η Utopia plus. Ένας διαδικτυακός καλλιτεχνικός τόπος όπου θα μπορούν οι δημιουργοί να “καταθέτουν” τη ψυχή τους και αυτό που τους εκφράζει. Και δεν εννοώ μόνο την μουσική δημιουργία αλλά γενικά την καλλιτεχνική δημιουργία. Για αυτό πρόσθεσα και το plus δίπλα στην λέξη Utopia.

Feel, Think, Create είναι το βασικό motto. Μέσα από την Utopia+ λοιπόν, σας παρουσιάζω το πρώτο μου τραγούδι μετά από πέντε χρόνια. Και επειδή είναι το πρώτο τραγούδι της Utopia+, θέλησα να σας παρουσιάσω το demo (δείγμα) του τραγουδιού και όχι το τελικό αποτέλεσμα.

Έτσι όπως είχα ξεκινήσει πριν χρόνια στην τότε BMG αφήνοντας μια κασέτα (ξέρω …είμαι παλιός!) στο γραφείο του Βαγγέλη Γιαννόπουλου (λείπεις πολύ) με δείγμα από τη δουλειά μου. Μια κιθάρα κι εγώ.

Έτσι και τώρα… Απλά, μουσικά… Χωρίς μετρονόμο (κλικ), χωρίς καμιά διόρθωση, χωρίς κανένα preset (για όσους γνωρίζουν). Για αυτό και ο υπότιτλος “one take song’’. Γιατί ήταν πραγματικά μια στιγμή. Η κιθάρα μου, ο Δημοσθένης , ο Αργύρης, ο Τάκης κι εγώ…

Αθήνα – Μήλος μέσα από μια κάμερα και μια οθόνη υπολογιστή. Από τις στιγμές, που γίνονται ιστορίες μετά από χρόνια. Έτσι ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, χωρίς κανένα “ρετούς’’. Ελπίζω να σας αρέσει…

Να είστε όλοι καλά, ιδίως τώρα! Γιατί μέσα στο παράλογο που όλοι ζούμε, το αυτονόητο είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση. Και πάλι σας ευχαριστώ για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας όλα αυτά τα χρόνια. Ο λόγος αυτού του κειμένου είστε εσείς. Θα τα λέμε πιο συχνά μουσικά από εδώ και πέρα! Και έχουμε πολλά να πούμε!

Καλή ακρόαση και καλή συνέχεια…Γιώργος