Ο Κωνσταντίνος Αργυρός αποκαλύπτεται: “Θέλω η κοπέλα να νομίζει ότι περνάει το δικό της”

Το “Παιδί γενναίο” ανοίγει τα χαρτιά του και για πρώτη φορά μας αποκαλύπτει πως είναι στην προσωπική του ζωή, τι του αρέσει να κάνει στις σχέσεις του και πώς κάνει τις γυναίκες …να νιώθουν Θεές. Ναι, ο Κωνσταντίνος Αργυρός, λίγο μετά την πρεμιέρα στο Fantasia, μιλά για όλα στο People και μοιράζεται τις πιο κρυφές του σκέψεις…

Είσαι άνθρωπος των σχέσεων;

Ναι, έχω κάνει μεγάλες σχέσεις στη ζωή μου. Σίγουρα μου αρέσει να είμαι ερωτευμένος, είναι πολύ δημιουργικό συναίσθημα.

Ερωτεύεσαι εύκολα;

Ενθουσιάζομαι, αλλά δεν το δείχνω. Ούτε όταν ερωτεύομαι μου αρέσει να το δείχνω, τουλάχιστον στην αρχή. Όταν πέσουν οι άμυνες, εκεί είναι αλλιώς. Και πολλές φορές νομίζεις ότι κρατάς άμυνες, αλλά τελικά βλέπεις ότι τίποτα δεν ισχύει.

Σε εμπιστεύονται οι γυναίκες;

Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται, καλό είναι να μη λερώνονται με αρνητικά συναισθήματα. Θέλω η κοπέλα να νομίζει ότι περνάει το δικό της. Μου αρέσει να έχω τον έλεγχο. Αλλά και να τον χάσω και να έχω μια δυναμική γυναίκα, δεν με ενοχλεί. Η χημεία παίζει ρόλο.

Δημοσιεύματα σε θέλουν να φλερτάρεις με την Κωνσταντίνα Κομματά.

Έχει τύχει να γνωριστούμε στο μαγαζί, σε κοινή παρέα. Είναι υπέροχος άνθρωπος και σε ό,τι κάνει είναι ταλαντούχα. Είναι μικρή και είμαι σίγουρος ότι θα κάνει πολλά πράγματα στο μέλλον. Όμως είμαι μόνος αυτή την περίοδο.

Είσαι καιρό μόνος;

Είναι ένας χρόνος περίπου. Μην ξεχνάς ότι είχα πάει και φαντάρος. Ήμουν έξι μήνες στον Έβρο.

Πώς ήταν για σένα η ζωή του φαντάρου;

Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ όμορφα. Ό,τι έκαναν οι άλλοι φαντάροι έκανα κι εγώ. Ό,τι κάνω εδώ το έκανα κι εκεί, αλλά σε στρατόπεδο. Ήμουν στο μουσικό τμήμα της Αλεξανδρούπολης, στην μπάντα, έπαιζα τρομπέτα. Και βέβαια πήγαινα σε στρατόπεδα και τραγουδούσα στις «Βραδιές οπλίτου». Ήταν πολύ ωραία. Ακόμα έχω φίλους από το στρατό που έρχονται στο μαγαζί.

Ισχύει ότι πηγαίνεις τακτικά στο Άγιο Όρος;

Πιστεύω πολύ στον Θεό. Είναι μια δύναμη που την αντλώ από εκεί. Είχα φίλους και πνευματικούς στο Άγιο Όρος. Μου αρέσει, γιατί καθαρίζει το μυαλό σου. Είσαι σε ένα χώρο που υπάρχει ένας κριτής. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του όρια, αλλά όταν ξεπεράσουμε το βαθμό σεβασμού του εαυτού μας, πρέπει να μπαίνουμε στη θέση μας και να κάνουμε αυτοκριτική. Και να προσγειωνόμαστε. Εγώ βρίσκω τον εαυτό μου κάθε μέρα, δεν είναι ότι πρέπει να πάω στο Άγιο Όρος, αλλά εκεί βρίσκεις τη δύναμη και όταν έχω πράγματα στο μυαλό μου και θέλω να καθαρίσω, πάω εκεί και έρχομαι στα ίσα μου.

Ξέρω ότι ασχολείσαι με τον εθελοντισμό και έξω από τα φώτα της δημοσιότητας. Για παράδειγμα, είχες πάει στο Ογκολογικό Νοσοκομείο για να δώσεις δώρα σε μικρά παιδιά.

Μου αρέσει να βοηθάω και πιστεύω πως, αν κάνει κάποιος την αρχή, θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να δώσεις χαμόγελο και αισιοδοξία σε κάποιον που το έχει πραγματικά ανάγκη και μπορείς να του κάνεις καλό. Έχω ένα φίλο από τη Λευκάδα, τον Φώτη. Είναι 15 χρόνων και, ενώ έπασχε από την ασθένεια αυτή, τώρα είναι καλά. Γίναμε κολλητοί και μπορώ να σου πω ότι είναι πολύτιμος άνθρωπος για μένα.

Ξέρω ακόμα ότι και κάποια κομμάτια σου είναι βιωματικά.

Ναι, γιατί το κάθε τραγούδι δεν είναι μόνο η ψυχοθεραπεία των άλλων, είναι και η δική μου. Από το καινούριο μου άλμπουμ, Όσα Νιώθω, το «Αποχωρείς» είναι βιωματικό. Το «Τα κατάφερες», που έχει ηπειρώτικη μουσική, μου θυμίζει τη γιαγιά μου, που ήταν από το Μεσολόγγι και είχε ηπειρώτικες αναφορές. Θυμάμαι που μας μαγείρευε και μας τραγουδούσε. Είχε υπέροχη φωνή… Όπως και «Το παιδί γενναίο» είναι βιωματικό. Είχα περάσει μια ιστορία με μια κοπέλα εκείνη την περίοδο και όλα μου τα συναισθήματα ήταν σε υπερθετικό βαθμό. Είχα μιλήσει με τον Γιώργο Θεοφάνους, του είχα πει την ιστορία μου και μια εβδομάδα μετά μου έφερε αυτό το κομμάτι.

Η κοπέλα για την οποία γράφτηκε το τραγούδι ξέρει ότι την αφορά;

Όχι, και δεν χρειάζεται. Τα τραγούδια μιλάνε από μόνα τους.

Πες μου ένα στίχο από το νέο σου δίσκο, λοιπόν, που σε εκφράζει αυτή την περίοδο.

«Κράτησέ μου το χέρι και πάμε. Άνοιξε τα φτερά σου, πετάμε». Μικρός είχα ένα θάρρος, μια δύναμη, ένα «δεν μασάω». Ένα συναίσθημα του ανοίγουμε τα φτερά μας και πετάμε. Αν δεν το πιστέψουμε τώρα, δεν θα το καταφέρουμε ποτέ.

Διάβασε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί!