O Μάξιμος Μουμούρης στο TLIFE: Ο γάμος και οι 3 κόρες, η απώλεια της μητέρας του στην παιδική ηλικία και η χρονιά των επιτυχιών!

Γοητευτικός, τρυφερός μπαμπάς και ταλαντούχος! Δύσκολα συναντά κανείς αυτόν τον συνδυασμό σ΄ έναν άντρα αλλά ο Μάξιμος Μουμούρης τα έχει όλα. Η σύζυγός του όμως δικηγόρος και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Νάντια Γιαννακοπούλου δεν χαίρεται μόνη της αυτά τα στοιχεία αλλά τα μοιράζεται με ακόμη τρία… κορίτσια, την 7χρονη Ιωάννα, την 5χρονη Κατερίνα και την 2χρονη Γκρατσιέλα, τις κόρες τους.

Φέτος ο Μάξιμος ζει την χρονιά των επιτυχιών, αφού όποιος θέλει να τον απολαύσει στο θέατρο και στη “Μεγάλη Χίμαιρα” πρέπει να σπεύσει γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση κι επίσης δύσκολα συναντά κάποιον στην Κύπρο που να μην τον γνωρίζει, αφού το σίριαλ στο οποίο πρωταγωνιστεί, “Χωρίς εσένα”, πηγαίνει πολύ καλά.

Με απόλυτο αυθορμητισμό ο γοητευτικός ηθοποιός απαντά στις ερωτήσεις μας και μιλά για τις όμορφες οικογενειακές στιγμές, τα παιδικά χρόνια που έζησε δίχως την μητέρα του Γρατσιέλα, αφού έφυγε από την ζωή όταν εκείνος ήταν 8 ετών, την γνωριμία με την πολιτικό σύζυγό του αλλά και τις αγαπημένες του δουλειές.

Πώς είναι η ζωή στο σπίτι με τέσσερις γυναίκες; Έχει πολλή πλάκα, εδικά όταν είμαστε στο σπίτι όπως λέτε… Η τρίτη κόρη μου τώρα μεγαλώνει (είναι δύο ετών) και καταλαβαίνει… Όλο αυτό που βιώνω είναι πάρα πολύ ωραίο.

Πόσο έυκολο είναι ν΄αφήνετε τα τέσσερα κορίτσια σας και να ταξιδεύετε στην Κύπρο για το σίριαλ που συμμετέχετε; Ειδικά στην αρχή ήταν τρομερά δύσκολο. Μέχρι να προσαρμοστούμε πέρασε καιρός, αλλά εντάξει άνθρωποι είμαστε, συνηθίζουμε και πάμε μπροστά. Το προσπαθούμε κι εμείς και οι κόρες μας… Όταν επιστρέφω φωνάζουν όλες μαζί… Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα.

Βοηθάτε την σύζυγό σας με τις δουλειές του σπιτιού; Δεν γίνεται αλλιώς… Εμένα μ’ αρέσει κιόλας! Έχουμε και βοήθεια όσο αφορά την φύλαξη των κοριτσιών… Προσπαθήσαμε να το αποφύγουμε πολλά χρόνια τώρα αλλά μοιραία καταλήξαμε εκεί.

Πόσο δύσκολο για έναν άντρα να έχει τρεις κόρες; Ποια είναι τα άγχη σας;
Κανονικά δεν θα έπρεπε να με αγχώνει τίποτα. Τα άγχη που έχω νομίζω ότι είναι στερεότυπα. Όσο πιο εύκολα τα ξεπεράσω, συγκεντρωθώ, ηρεμίσω κι απολαύσω την οικογενειακή ζωή με την γυναίκα μου, τόσο αυτό θα περάσει και στις κόρες μου. Θα τις κάνει πιο δυνατές και πιο έτοιμες για το μέλλον. Το άγχος μου αυτό είναι… Πώς θα τις κάνω όσο πιο δυνατές γίνεται, ώστε να αντιμετωπίσουν ο,τιδήποτε τους προκύψει μεγαλώνοντας… Και να μπορούν να αντιλαμβάνονται πράγματα… Να ‘ναι οξυδερκείς. Τώρα αν θα σπουδάσουν ή όχι, μπορεί να έχω κάποιους κρυφούς πόθους, αλλά όλα αυτά είναι τόσο περιστασιακά… Θα κάνουν αυτό που τελικά θέλουν. Δεν θα τους υποχρεώσω εγώ να κάνουν το ο,τιδήποτε.

Έχει εκφράσει κάποια την επιθυμία ν΄ ασχοληθεί με τον δικό σας χώρο;
Ευτυχώς, όχι. Ειδικά για γυναίκες είναι πολύ δύσκολος χώρος…

Και η σύζυγός σας είναι σ’ έναν αρκετά δύσκολο χώρο, πέρα απ’ αυτόν της νομικής, αναφέρομαι και σε αυτόν της πολιτικής. Πώς αντιμετωπίζει τις δυκολίες της; Σας συμβουλεύεται;
Σίγουρα… Είναι ο άνθρωπός μου. Κι εγώ όποτε αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να βοηθήσω, της λέω πράγματα. Αλλά νομίζω είναι αρκετά ικανή ώστε να τ’ αντιμετωπίσει μόνη της, οπότε κάπως μοιράζεται όλο αυτό. Αντιλαμβάνεται όμως μόνη της τι πρέπει να πράξει κάθε φορά. Εγώ δεν νιώθω τόσο ικανός.

Ο καλύτερος τρόπος για να την στηρίζετε ποιος πιστεύετε ότι είναι;
Να είμαι εκεί. Είναι πολύ δύσκολο το κομμάτι της πολιτικής. Να την στηρίζω στα ωράρια, σε πρακτικά κομμάτια αρχικά κι όλα τ’ άλλα έρχονται… Όπως κάνει κι εκείνη σε μένα…

Η σκέψη ενός τέταρτου παιδιού υπάρχει;
Όχι, δεν υπάρχει κανένας τέτοιος διακαής πόθος. Μπορεί όσο κάνεις παιδιά να θες κι άλλα, αλλά νομίζω θα σταματήσουμε. (γέλια)

Δεν θα θέλατε κι έναν γιο;
Όχι, απαραίτητα και κοριτσάκι να ξανατύχαινε δεν θα είχα αντίρρηση. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν θα το επιδιώξω. Ούτε την τρίτη κόρη την επιδίωξα, ήταν ατυχηματάκι που λένε… Αλλά καλώς ήρθε και είναι ευλογία. Τώρα για παραπάνω… Είναι σαν να προκαλώ την τύχη μου!

Τα δικά σας παιδικά χρόνια ήταν εύκολα; Ναι, τα θυμάμαι εύκολα. Αν εξαιρέσεις την απώλεια της μητέρας μου…

Όλο αυτό πώς το βιώσατε; Έχετε κακές αναμνήσεις;
Όχι, έχω πολύ καλές κι ωραίες αναμνήσεις από την μητέρα μου. Ο πατέρας μου κράτησε πολύ καλές ισορροπίες ώστε να μην επηρεαστώ στη συνέχεια. Άρχισα ν΄αντιλαμβάνομαι την απώλεια της μητέρας μου μετά τα 20 – 22. Δεν ξέρω αν πένθησα εκ των υστέρων, αλλά ξέρω σίγουρα ότι κάποιες δυσκολίες που είχα στις ανθρώπινες σχέσεις προέρχονταν από εκεί. Από την έλλειψη επικοινωνίας που είχα με την μητέρα μου… Οπότε μοιραία κάποια στιγμή βγήκαν στην επιφάνεια.

Πιστεύετε ότι είναι κάρμα όλες αυτές οι γυναικείες υπάρξεις τριγυρώ σας; Ότι σας το χρωστούσε, ας πούμε το σύμπαν; Το έχω σκεφτεί πολλές φορές! Έχει πλάκα όταν το σκέφτομαι έτσι… Άρα όσα παιδιά και να κάνω θα είναι όλα κορίτσια, οπότε σταματάω! Και να ήθελα ένα αγόρι, δεν έχω πολλές ελπίδες. (γέλια)

Εφόσον δεν είχατε την μητέρα σας, η επαφή με τόσα… θηλυκά πρέπει να ‘ταν ακόμη πιο δύσκολη…
Ναι… Εντάξει ακόμη οι κόρες μου είναι παιδιά. Βέβαια μεγαλώνοντας βλέπω τις διαφορές από χρόνο σε χρόνο. Αλλά ακόμη απολαμβάνω την παιδικότητά τους. Το θηλυκό στοιχείο έχει να κάει με την μαμά τους.

Μυστικό τελικά υπάρχει για έναν καλό κι ευτυχισμένο γάμο;
Η ειλικρίνια κι η εμπιστοσύνη, είναι πολύ βασικά στοιχεία.

Ζήλειες υπάρχουν μεταξύ σας; Βέβαια υπάρχουν! Κι από τις δύο πλευρές. Και οι δύο συναναστρεφόμαστε με πολύ κόσμο… Η ειλικρίνια όμως χτίζει και μια πολύ ουσιαστική αγάπη.

Πώς γνωριστήκατε με την σύζυγό σας;
Μπορεί να είμαστε από διαφορετικούς χώρους, αλλά είμαστε από την ίδια γειτονιά και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Την ξέρω από το λύκειο, είχαμε και κοινές παρέες… Την ήξερα πολύ καλά. Αργότερα, όταν περάσαμε διάφορες φάσεις στη ζωή μας, ξανασυναντηθήκαμε μέσα από κοινούς φίλους κι έγινε ο,τι έγινε!

Πόσα χρόνια είστε μαζί; Δεκατρία συνολικά… Οχτώ παντρεμένοι!

Υπήρξε ποτέ κάτι που συνέβη στην οικογένεια και που σας τρόμαξε πολύ; Ας πούμε θυμόμαστε έντονα όταν πήρε φωτιά το αυτοκίνητο της συζύγου σας. Πάτε πολύ πίσω… Εκείνο το περιστατικό ήταν πολύ έντονο γιατί η Νάντια ήταν 8 μηνών έγκυος στην Ιωάννα και ήταν ένα σοκ για εκείνη. Εγώ δεν ήμουν παρών… Οπότε το αντιμετώπισα μοιραία εκ των υστέρων αρκετά ψύχραιμα. Γενικά όμως αντιμετωπίζω πολύ ψύχραιμα τις καταστάσεις.

Στην πολιτική σας ενοχλούν πράγματα; Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον τρόπο που έπραξε η σύζυγός σας;
Φυσικά. Η περίοδος που ζούμε προσφέρεται για πολιτικές διαφωνίες κι αντιπαραθέσεις… Είναι πολύ φυσιολογικό.

Οι κόρες σας έρχονται στο θέατρο; Στα έργα για ενήλικους όχι. Η μεγαλύτερη, η Κατερίνα ήρθε σε πρόβα της Χίμαιρας και της άρεσε πολύ. Τα ρούχα, τα βαψίματα…

Σας έχει πει ποτέ ότι της φάνηκε κάτι περίεργο; Αν για παράδειγμα σας δει να φιλάτε κάποια ηθοποιό;
Όχι, δεν μου έχει πει ποτέ κάτι… Η Μεγάλη Χίμαιρα έχει για παράδειγμα τέτοιες στιγμές, αλλά δεν μου ανέφερε κάτι. Ξέρει ότι όλο αυτό είναι ψέμα! Πιο πολύ είχε σοκαριστεί η Ιωάννα για παράδειγμα, όταν έπαιζα τον Έκτορα και που “σκοτώθηκα”… Και η Κατερίνα δηλαδή, αλλά επειδή ήταν πιο μεγάλη ήταν λίγο πιο ψύχραιμη.

Τι γίνεται φέτος με την “Μεγάλη Χίμαιρα”;
“Αυτό που ζω φέτος, δεν το έχω ξαναζήσει. Κι εγώ και οι συνάδελφοί μου. Είναι ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα του Καραγάτση… Η σκηνοθεσία από τον εγγονό του Μ. Καραγάτση, Δημήτρη Τάρλοου, έχει αυτή την απλότητα και την λιτότητα που νομίζω κάνει πολύ σαφή την μεταφορά, δίχως να υπάρχει καμία επίφαση για ο,τιδήποτε… Νομίζω είναι μια πολύ “καθαρή” παράσταση κι αυτό είναι το μεγάλο της κέρδος.

Ο δικός σας ρόλος στην παράσταση;
Ο Γιάννης Ρεΐζης, είναι ο σύζυγος της Μαρίνας Μπαρέ, της κεντρικής ηρωίδας του Καραγάτση, του οποίος ξαφνικά αλλάζει όλη η ζωή – και της Μαρίνας αλλά κυρίως η δική του – προς μια κατεύθυνση που μάλλον την περίμενε από καιρό… Είναι ο λιγότερο υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει στην τραγωδία ή μάλλον ο καθόλου υπεύθυνος. Η τραγωδία γίνεται ερήμην του κι αυτό τον κάνει ακόμη πιο τραγικό ήρωα. Είναι ο άντρας της οικογένειας κι αναλαμβάνει το μεγάλο οικονομικό και πατρικό βάρος κι ορίζει τα πράγματα. Αποτυγχάνει, επιτυγχάνει, ξαναπροσπαθεί και πάλι από την αρχή. Mε την δική του προσπάθεια όλα ανατρέπονται. Eίναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή.

Πρωταγωνιστείτε και σ’ ένα σίριαλ στην Κύπρο…
Πρόκειται για μια σειρά που προβάλλεται μόνο στην Κύπρο, λέγεται “Χωρίς εσένα”, πάει πολύ καλά και αυτή… Φαίνεται πως είναι η χρονιά των επιτυχιών. Οι διαφορές σε σχέση με μια ελληνική δουλειά είναι ο τρόπος υλοποίησης. Το συνεργείο για αρχή είναι αρκετά διαφορετικό, αλλά έχουν βγει μια φόρμουλα οι άνθρωποι εκεί να βγαίνει πολύ καλό το αποτέλεσμα. Γενικά υπάρχει σε όλα μια ανεπτυγμένη ταχύτητα, αυτό έχει τα καλά του, έχει και τα αρνητικά του. Όταν γίνεται κάτι πολύ γρήγορα, είναι λογικό κάτι να σου ξεφύγει, αλλά στις εποχές που ζούμε δεν μπορούν τα πράγματα ν γίνονται με άλλους ρυθμούς.

Ο καλύτερος ρόλος σας ως τώρα;
Δεν μπορώ να διαλέξω… Αν πω κάποιον ακυρώνω κάτι άλλο. Πάντα οι ρόλοι μου έιναι έκπληξη και με κάνουν να εξελίσσομαι. Ευτυχώς που δεν μπορώ να επιλέξω. Μια δουλειά που ξεχώρισα αν θέλεις, ήταν το “Ατζαλένιο γοβάκι” του Πολ Κλοντέλ και που σκηνοθέτησε η Έφη Θεοδώρου … Ήταν μια τεράστια εμπειρία για μένα και άγγιξα το κέιμενο όσο μπορούσα… Δεν ξέρω δηλαδή αν το άγγιξα… Και κάποιες άλλες διάφορες δουλειές.