ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μόνος μου περπατούσα στην Ερμού, ξαφνικά είδα κάποιους αστυνομικούς της Δημοτικής Αστυνομίας, κάποιοι με τις στολές τους, κάποιοι με πολιτικά, που έκαναν αυτό το γνωστό… που ξαφνικά γίνεται κάτι σαν ”ντου” και κάποιοι μετανάστες πλανόδιοι τρέχουνε φορτωμένοι στις πλάτες τα εμπορεύματά τους. Κάπως έτσι ”τσιμπήσανε” έναν, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, ένας αστυνομικός τον έσπρωξε με δύναμη και τον έριξε κάτω, πολύ άσχημα και άγρια.
Εγώ του ζήτησα το λόγο, του είπα ”τι κάνετε;” αυτός μου απάντησε ”τι σε νοιάζει εσένα;” κι εκεί άρχισε μια λογομαχία. Κάποια άτομα από εκείνους που είχαν μαζευτεί, μιλήσανε κι αυτοί στους αστυνομικούς, αλλά εκείνοι επέμεναν. Ήταν πολύ άγριος ο τρόπος με τον οποίο του φέρθηκε, δεν υπήρχε κάτι να δικαιολογεί τόση αγριότητα. Μετά το πέταγμα, εκείνος έκανε απόπειρα να φύγει, μόλις σηκώθηκε, αλλά το όργανο τον ξαναέπιασε, τον κρατούσε δυνατά και τον έσπρωχνε. Μαζεύτηκαν και αρκετοί πολίτες και οι υπόλοιποι αστυνομικοί. Αρνήθηκαν να μου δώσουν τα στοιχεία τους, ενώ κανονικά είναι υποχρεωμένοι να τα δώσουν, και μάλιστα οι συγκεκριμένοι δεν φορούσαν τις στολές της δημοτικής αστυνομίας, αλλά κάτι μαύρα μπουφάν.
Ο ένας με αναγνώρισε και ήρθε και μου μίλησε μετά, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί. Με αναγνώρισαν γι’ αυτό και τον άφησαν τελικά. Είχα βγει εκτός εαυτού, κοιτούσα τα μάτια αυτού του ανθρώπου, που ήταν τόσο φοβισμένος, σαν ένα φοβισμένο ελαφάκι. Λογομάχησα πολύ έντονα, δεν κοντέψαμε να πιαστούμε στα χέρια όπως γράφτηκε.”
Ρεπορτάζ: Μαρία Πορτοκαλάκη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ