Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στο TLIFE για την προδοσία, τις μεγάλες του αγάπες και το κρυφό του όνειρο

Eίναι από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, επιβλητικός, ρομαντικός με ροκ διάθεση (θα το αντιληφθείς παρακάτω), γοητευτικός, με έντονα ιδανικά και ένα όνομα που δύσκολα ξεχνάς. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, αναμφισβήτητα τα τελευταία δύο χρόνια είναι στα καλύτερά του, έχοντας αρπάξει κάθε ευκαιρία, ώστε να δείξει τις ικανότητές του στο σανίδι αλλά και στη μεγάλη οθόνη.

Στην πολυσυζητημένη περσινή ταινία “Έτερος εγώ” του Σωτήρη Τσαφούλια, ενσάρκωσε έναν εσωστρεφή εγκληματολόγο προσπαθώντας ν’ανακαλύψει έναν σίριαλ κίλερ ο οποίος “υπέγραφε” τους αποτρόπαιους φόνους του με ρητά του Πυθαγόρα. Στο «Δείπνο ηλιθίων», στο Θέατρο Κάππα, όπου συμπρωταγωνιστεί για πάνω από δύο χρόνια με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, ενσαρκώνει έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα: έναν αλαζονικό μεγαλοεκδότη που του αρέσει να κοροϊδεύει τους πνευματικά υποδεέστερους. Ενώ στην παράσταση “Προδοσία“, η οποία “άνοιξε” την χρονιά στο Μικρό Παλλάς, μαζί με τον Γιώργο Χρυσοστόμου και την Κατερίνα Παπαδάκη, έρχονται αντιμέτωποι με μια πολλαπλή προδοσία σε ένα ταξίδι στον Χρόνο προς το Παρελθόν, με μοναδικό οδηγό τη Μνήμη.

Και όλα αυτά, ενώ ετοιμάζεται για την Επίδαυρο και τους Αχαρνείς, με τον Πέτρο Φιλιππίδη, τον Παύλο Χαϊκάλη και τον Κώστα Κόκλα, που είναι έτοιμοι να μας μιλήσουν μέσα από το πρώτο σωζόμενο έργο του Αριστοφάνη, για έννοιες όπως η ειρήνη και η δικαιοσύνη.

O Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, περιγράφοντας πως είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την επαγγελματική περίοδο που βιώνει, μίλησε για όλα κι αποκάλυψε στο TLIFE τι είναι αυτό που του αφήνει η παράσταση “Προδοσία”: “Η “Προδοσία” μου αφήνει την πρώτη μου θεατρική συνεργασία με τον Γιώργο Χρυσοστόμου, που θεωρώ ότι είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στη χώρα μας κι εύχομαι το ίδιο και για το αύριο, τη συνεργασία με την Κατερίνα Παπαδάκη αλλά και με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, έχοντας αυτή τη φορά την σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης. Μου αφήνει επίσης τρεις μήνες πρόβας πάνω σ’ ένα δύσκολο και πανέμορφο έργο αλλά και σ’ έναν ιδιαίτερο συγγραφέα, τον Χάρολντ Πίντερ.”

Αν βίωνες την προδοσία, όπως ο Ρόμπερτ στην παράσταση θα είχες την ίδια αντίδραση;

“Καταρχάς ο Ρόμπερτ δεν αντιμετωπίζει ψύχραιμα την κατάσταση. Απλά είναι μεγαλύτερη από αυτόν και τον προσπερνάει. Δεν έρχεται αντιμέτωπος με αυτή. Ουσιαστικά και οι τρεις χαρακτήρες του έργου δεν έρχονται αντιμέτωποι ποτέ με αυτό που έχει γίνει. Ποτέ δεν λέει ο ένας στον άλλον αυτό που έχει γίνει, παρά μόνο μια φορά που η γυναίκα το εξομολογήθηκε στον άντρα της, σε μένα δηλαδή. Δεν λύνουν ποτέ αυτό που έχει γίνει μεταξύ τους και αυτό είναι και το υπέροχο στο έργο. Εγώ πρακτικά σαν άνθρωπος δεν ξέρω τι θα έκανα για να σου είμαι ειλικρινής. Πολλές φορές πιστεύουμε ότι η ερώτηση είναι άσπρο ή μαύρο, αλλά έτσι όπως είναι η δομή του έργου δικαιολογείται από τον συγγραφέα και τον χαρακτήρα η αντίδρασή του”

Εσύ πώς αντιμετωπίζεις τις δύσκολες καταστάσεις;

“Κυρίως έρχομαι αντιμέτωπος με αυτές.  Ποτέ δεν έχω αποφύγει δύσκολη κατάσταση. Δηλαδή, ό,τι δύκολο κι αν έρθει στη ζωή μου προσπαθώ να το δω ξεκάθαρα και να το αντιμετωπίσω.”

Τι είναι για σένα η προδοσία;

“Το πρώτο πράγμα που μας προδίδει στη ζωή μας, είναι ο χρόνος. Αυτό που άμεσα όλοι θεωρούμε ότι είναι παρόν, έχει γίνει ήδη παρελθόν. Ακόμη και η ερώτηση που μου έκανες είναι ήδη παρελθόν. Αν εγώ διαβάσω ξανά αυτή τη συνέντευξη σε ένα χρόνο από τώρα που θα είμαι 41, μπορεί να πω “κοίταξε να δεις τι έλεγα έναν χρόνο πριν και πόσο έχω αλλάξει τώρα”. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που μας “προδίδει” είναι ο χρόνος. Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι βλέποντας το έργο, έρχονται ίσως όχι τόσο αντιμέτωποι με την έννοια της προδοσίας, αλλά με την έννοια της απιστίας. Είναι άλλο πράγμα από την προδοσία. Η προδοσία ισχύει σε όλους τους χαρακτήρες της παράστασης. Ο ένας με τον άλλον, τα ιδανικά της αξίας, της φιλίας, της σχέσης, του έρωτα ή της αγάπης, οι ίδιοι τα προδίδουν.  Τώρα όσον αφορά στην αρχική ερώτηση του τι θα έκανα εγώ αν ερχόμουν αντιμέτωπος με την προδοσία ή μάλλον με την απιστία… Για μένα ξεκινά από τη σκέψη και μετά από την πράξη. Άρα τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι είναι δυσλειτουργικά επικοινωνιακοί μεταξύ τους, στο να ομολογήσουν ή να πει ο ένας στον άλλον “μέχρι εδώ”. Η απιστία είναι η κατάληξη. Το πράγμα έχει ξεκινήσει από το μυαλό, εκεί είναι η πρώτη ιστορία. Κι αν εκεί δεν πεις την αλήθεια στον εαυτό σου, έχεις ουσιαστικά προδώσει την ίδια σου την επιλογή.”

Δηλαδή η σκέψη μεταφράζεται σε απιστία σε μια κοινωνία με τόσους πειρασμούς; 

“Για μένα ναι, με την έννοια του ότι καταπιέζεσαι σε κάτι το οποίο δεν σου αρκεί, δεν σου αρέσει, δεν σε γεμίζει κι αρχίζει το μυαλό και σκέφτεται τρόπους για να είναι χαρούμενο. Αυτό δεν είναι υγιές. Για σένα τι είναι, εφόσον ζεις στην ίδια κοινωνία; Σε μια κοινωνία που έχει διαφορετικά ιδανικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Ο τρόπος συμπεριφοράς και αντιμετώπισης, είναι επίσης διαφορετικός και μοναδικός. Εδώ τις περισσότερες φορές μας ιντριγκάρει η έννοια, παρά το πόσο δυστυχισμένοι είναι οι άνθρωποι. Μας ιντριγκάρει να βρίσκουμε ένα θύμα ή ένα θύτη, που μπορούμε να κρίνουμε αδικαιολόγητα και ν’ αφήσουμε το εγώ μας απ’ έξω.”

Με τον Γιώργο Χρυσοστόμου έχετε δέσει επαγγελματικά. Πώς είναι η εμπειρία; Είστε φίλοι;

“Με τον Γιώργο είμαστε και φίλοι, είμαστε 8 χρόνια σχεδόν στους Άγαμους Θύτες, ήταν μαζί και στην ταινία “Έτερος εγώ”… Καταρχάς ο Γιώργος είναι ένας πολύ ταλαντούχος και υπέροχος ηθοποιός. Για μένα είναι και φίλος, γιατί έχει και δέκα αρετές σαν άνθρωπος, τις οποίες όσο μεγαλώνει τις καλλιεργεί. Είναι χαρά να μπορείς να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχεις να κερδίσεις και να πάρεις κάτι καινούργιο πάνω σε αυτό που κάνεις. Είναι χαρά μου να συνεργάζομαι και να περνάω ώρες μαζί του…”

Τελικά η ταινία “Έτερος εγώ” τι αντίκτυπο άφησε; Πώς σου φάνηκε όλο αυτό με την απόσυρση της ταινίας, σε στενοχώρησε; (σ.σ την ταινία θα την βρεις στο youtube)

“Η ταινία έπαιζε έτσι κι αλλιώς για δυόμιση μήνες στους κινηματογράφους. Απλά θεωρώ ότι ο τρόπος που αντιλήφθηκαν κάποιοι το έργο και που το αντιμετώπισαν αρχικά, ήταν κάπως περίεργος. Οι περισσότεροι έσπευσαν να πουν ότι ήταν λίγο “προχώ”. Εγώ θα έλεγα ότι ο τρόπος που οργανώσαμε την ταινία, τη γυρίσαμε, φτιάξαμε και την δημιουργήσαμε ήταν στα πλαίσια του τι συμβαίνει σήμερα μην πως και λίγο χθες, στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Οι άνθρωποι που την πλαισιώσανε – από τους ηθοποιούς, το team, το συνεργείο, το εικαστικό, το σεναριακό, τη διεύθυνση παραγωγής, όλοι όσοι βοήθησαν – έμειναν με τη γεύση του κάτι πολύ αγαπημένου και δημιουργικού, του κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Δεν με στενοχώρησε αυτό που έγινε, θα με στενοχωρούσε να μην είχε γίνει η ταινία. Με χαροποιεί που έγινε και που βρίσκει το δρόμο της και τον τρόπο της. Πραγματικά πιστεύω ότι όταν κάνεις κάτι με βαθειά αγάπη, πίστη και σεβασμό, αν όχι εκείνη τη στιγμή, κάποια στιγμή μετά θα βρεθεί ο τρόπος να σου ανταποδώσει την ίδια ενέργεια κι αγάπη που έδωσες.”

Έχεις ταυτιστεί καθόλου με τον χώρο της εγκληματολογίας μετά από τόσους σχετικούς ρόλους; Θα μπορούσες να φανταστείς να κάνεις αυτό το επάγγελμα;

“Όχι καθόλου… Απλά έτυχε.”

Έχεις αγαπημένους ή πρότυπα ηθοποιούς;

Έχω πολλούς… Έλληνες και ξένους. Αν ξεκινήσω θα γράφεις δέκα σελίδες. Ας πω τους Daniel Day-Lewis και Javier Bardem, αλλά είναι πολλοί ακόμη.”

Ασχολείσαι καθόλου με την πολιτική; Τα τρία χρόνια Σύριζα τι σου λένε;

“Ό,τι λένε στη χώρα μας, στο σήμερα με το τι έχει συμβεί. Στο νομοθετικό της, στο Σύνταγμά της, στην καθημέρινότητά της, στις οικογένειες, ακριβώς το ίδιο πράγμα λένε και σε μένα. Αλλά δεν είναι αιτία αυτά τα τρία χρόνια Σύριζα μόνο, για μένα. Είναι τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η πολιτική είναι ένα πολύ περίεργο ντόμινο νομίζω. Συνήθως τα κράτη που έχουν μια πιο  αδύναμη οικονομική και κυβερνητική εξουσία, παθαίνουν διάφορα από τον πιο “ισχυρό”. Οπότε νομίζω εμείς ,όπως και άλλα κράτη της Ευρώπης, όπως η Ισπανία, περνάμε τον δικό μας γολγοθά… Για να είμαι όμως πιο αισιόδοξος , απ’ όλο αυτό που έχουμε βιώσει βγαίνουμε πιο δυνατοί και πιο ισχυροί. Όσο κι αν επίπονο, δύσκολο είναι όλο αυτό και όσο βαθιά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά μας έχει πληγώσει… Με λίγα λόγια θέλω να είμαι αισίοδοξος.”

Έχεις κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;

“Να σπουδάσω σεφ! Αλλά όχι εδώ… Σε άλλη χώρα. Θέλω να το ζήσω αυτό και να δοκιμάσω άλλες, επίσης πολύ ιδιαίτερες γεύσεις.”

Δηλαδή μαγειρεύεις;

“Μαγειρεύω, ναι. Είναι ψυχοθεραπευτικό…”

Έχεις κάνει ψυχοθεραπεία;

“Από την μαγειρική, πώς πήγαμε στην ψυχοθεραπεία; Έχω κάνει εμβόλια μικρός αν σου κάνει!” (γέλια)

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια;

“Η καλοκαιρινή περιοδεία για το Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου, με τους “Αχαρνείς”, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου”.

Αγαπάς περισσότερο τον κινηματογράφο ή το θέατρο;

Και τα δύο βαθιά. Ανάλογα τους συνεργάτες και τον μύθο που πρόκειται να ζωντανέψω”

Πες μου τρεις μεγάλες αγάπες της ζωής σου

“Οικογένεια και φίλοι, μοτοσυκλέτες και ο σκύλος μου”

Θέλεις να κάνεις οικογένεια;

“Φυσικά.”

Για τα προσωπικά σου δεν μαθαίνουμε…

“Δεν τ’ αναφέρω, δεν συζητάω γι’ αυτά. Κρατάω την έννοια της λέξης “προσωπικά”. Θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι το οποίο είμαι εγώ, δεν είναι οι ρόλοι μου. Θέλω ν’ αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σχετικά με αυτά, με πολλή σιγουριά και ηρεμία…”

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος