O σκηνοθέτης Αρονόφσκι μιλάει για τον “Μαύρο Κύκνο” και τις δυσκολίες του κινηματογράφου!

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι δεν σταματά να μαζεύει βραβεία και εισιτήρια από τον “Μαύρο Κύκνο” αλλά έχει μάθει ότι πλέον είναι πολύ δύσκολο να γεμίζει κανείς τις κινηματογραφικές αίθουσες…

Ο επιτυχημένος σκηνοθέτης μίλησε στο περιοδικό Nitro για τις επιτυχίες αλλά και τις δυσκολίες του κινηματογράφου.

«Γίνεται όλο και δυσκολότερο να προσελκύσεις πλέον κόσμο στις αίθουσες» παραδέχεται χαμογελαστός στη διάρκεια της συνομιλίας, λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί ο χωρισμός του από τη Ρέιτσελ Βάις. «Συνεπώς θα πρέπει να έχεις κάτι πολύ δυνατό να του προσφέρεις αν θέλεις να τον δελεάσεις. Γιʼ αυτό χρειάζεται κάθε φορά να έχεις μια καλή ιστορία για να του διηγηθείς. Αυτό είναι που μετράει».

Γιατί όμως μια ταινία με χώρο δράσης αυτόν του μπαλέτου; «Όταν ολοκλήρωσα τις κινηματογραφικές μου σπουδές, συμπλήρωσα μια λίστα με πιθανούς κόσμους που θα με ενδιέφερε να εξερευνήσω. Από τη λίστα αυτή προέκυψε κάποια στιγμή ο Παλαιστής, από την ίδια λίστα εμπνεύστηκα τώρα και το Μαύρο κύκνο, ενώ είναι πολύ πιθανό να επιχειρήσω στο μακρινό μέλλον και μια παιδική ταινία. Με τον κόσμο του κλασικού μπαλέτου συνέβαινε ό,τι και με τον κόσμο της πυγμαχίας: δεν είχα την παραμικρή σχέση μαζί του. Είχα όμως μια τρομερή περιέργεια να τον ανακαλύψω».

Ακόμα όμως και για ένα φτασμένο σκηνοθέτη, όπως ο Αρονόφσκι, οι πόρτες των στούντιο δεν είναι πάντοτε ανοιχτές. «Μετά την επιτυχία του Παλαιστή νόμιζα ότι το να συγκεντρώσω χρήματα για οποιαδήποτε ταινία θα ήτα το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Πόσο αφελής ήμουν! Τι κι αν στο νέο μου φιλμ είχα μια δημοφιλή πρωταγωνίστρια, όπως η Νάταλι Πόρτμαν; Τα στούντιο εξακολουθούσαν να είναι δύσπιστα. Προτιμούσαν να διαθέσουν λεφτά για να γυρίσω μια ρομαντική κομεντί με την Πόρτμαν, κατάλαβες; Αποφάσισα λοιπόν να στραφώ στις ανεξάρτητες παραγωγές. Βρήκα έναν επενδυτή και, ενώ είχαμε συμφωνήσει τα πάντα, τρεις τέσσερις μέρες πριν αρχίσουμε γυρίσματα αποσύρθηκε. Δεν ήξερα πώς να το πω στη Νάταλι, η οποία προετοιμαζόταν δέκα ολόκληρους μήνες για το συγκεκριμένο ρόλο. Ευτυχώς όμως δε χρειάστηκε να της πω τίποτα: τα χρήματα βρέθηκαν και ξεκινήσαμε».

Πολλοί κριτικοί χάνουν το χρόνο τους προσπαθώντας να αποφασίσουν αν ο Μαύρος κύκνος είναι ψυχολογικό δράμα, ταινία τρόμου ή μια καθόλου κολακευτική ματιά στο μικρόκοσμο του επαγγελματικού χορού. «Έχει καμία σημασία;» ρωτάει ο Αρονόφσκι. «Μου αρέσει όταν το κοινό δεν είναι σίγουρο για το τι πρόκειται να δει. Ήθελα να αναστατώσω τους θεατές μου, παρουσιάζοντας τη Νάταλι, μια ηθοποιό που αγαπούν, ως ένα επικίνδυνο πλάσμα. Ήθελα να τους βάλω να την ακολουθήσουν μέχρι τέλους στο σκοτεινό της ταξίδι. Και μετά να τους ξεριζώσω την καρδιά!»

Διάβασε περισσότερα στο Nitro που κυκλοφορεί!