Οι καλύτερες ατάκες από τον ελληνικό κινηματογράφο!

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι

Λάμπρος Κωσταντάρας: Λίγο νερό βρε παιδιά! Λίγο νερό!
Παύλος Λιάρος: Αντρέα!
Γιάννης Παπαδόπουλος: Τι είναι “Αντρέα” πάλι;
Παύλος Λιάρος: Σάλτα γέμισ΄ την κανάτα νερό.
Γιάννης Παπαδόπουλος: (Προς τον μικρό) Δεν άκουσες ρε;
Μικρός: Τι ν΄ «ακούσω ρε»;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Πήγαινε να φέρεις λίγο νερό!
Μικρός: Πάλι εγώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά. Συννενοηθείτε προτού γκαργκανιάσουμε εδώ μέσα!
Μικρός: Μα όλα θα τα κάνω εγώ εδώ μέσα; Εγώ για το ψωμί, εγώ για το μπουρνούζι, εγώ για το νερό, εγώ όλα;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Και τη σαλάτα ποιος την έκοψε βρε; Ποιος έβαλε λάδι;
Παύλος Λιάρος: Και το σαλάμι ρε ποιος το έκοψε; Κι έστρωσα ολόκληρο τραπέζι!
Μικρός: Εγώ μια φορά δεν πάω πουθενά!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά να φέρετε λίγο νερο! Να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Σαχάρας πάει κι έρχεται! Σαχάρα είν΄ αυτή! Αλλά να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Αθήνας, πάει στο διάολο!
Παύλος Λιάρος: Ρε τι ΄σαστε ‘σεις; Ο πατέρας σας ρε, ο πατέρας σας… Τι σας ζήτησε; Ένα ποτήρι νερό σας ζήτησε…
Λάμπρος Κωσταντάρας: Παλιόπαιδα!
Παύλος Λιάρος: Άντε βρε πατέρα να πιεις μόνος σου. Κι άμα θα ΄ρθεις, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι…

Τα κίτρινα γάντια

Νίκος Σταυρίδης: Πιάσε μια πορτοκαλάδα ρε!
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα, λεμονάδα…
Γιάννης Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, λεμονάδα!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από λεμόνια;
Νίκος Σταυρίδης: Ώρε τι θα γίνω εγώ με δαύτον… Ρε, έχεις μια γκαζόζα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Ε, μα τι θέτε; Μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια λεμονάδα, μια γκαζόζα…
Νίκος Σταυρίδης: Άκου ΄δω! Μια κι όξω! Πορτοκαλάδα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Νίκος Σταυρίδης: Ααα, μην το ξαναπάμε πάλι από την αρχή.
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; Να σας δώκω.
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, δώκε μου, να ξεμπερδεύουμε…

Της Κακομοίρας

Κώστας Χατζηχρήστος: Α, ψωνίσαμε! Πετάς τα λεφτά σου στα παλιοκούτια και δεν κοιτάς να πάρεις ένα τσουβάλι φακές να πουλάμε, που ζητάει ο κόσμος φακές και του δίνω ρεβύθια!
Κώστας Δούκας: Τι λες ρε, τρελάθηκες; Ένα τσουβάλι φακές δεν έχουμε εδώ πέρα;
Κώστας Χατζηχρήστος: Δεν έχουμε, είχαμε!
Κώστας Δούκας: Τι γίνανε οι φακές; Τις πούλησες;
Κώστας Χατζηχρήστος: Δεν τις πούλησα, φύγανε μοναχές τους! Διότι σκάσανε οι φακές, βγήκαν τα μαμούνια, πήρε κάθε μαμούνι στην πλάτη από μια φακή, και δρόμο τον ανήφορο!

Χτυποκάρδια στα θρανία

Γιώργος Κωσταντίνου: Δε μου λες; Εσείς [κομπιάζει] εδώ φτιάχνετε ένα που είναι, έτσι όλο σαντιγύ, που έχει από κάτω σοκολάτα… όχι, από πάνω σοκολάτα… και έχει πάλι το… και είναι όλο [κομπιάζει] μέσα σ΄ ένα γυάλινο μπωλ…
Σερβιτόρος: Ααα, προφιτερόλ κύριε!
Γιώργος Κωσταντίνου: Πώς το ΄πες;
Σερβιτόρος: Προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Φροφιτερόλ…
Σερβιτόρος: Όχι φροφιτερόλ, προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τροφιτερόλ…
Σερβιτόρος: Όχι τροφιτερόλ, προφιτερόλ κύριε. Να σας το μάθω…
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι… Δε θέλω να το μάθω… Θέλω να το φάω!

Το δόλωμα

Αλέκος Αλεξανδράκης: Τι δουλειά κάνεις εδώ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Χειροτεχνία.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Δηλαδή;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Απλώνουν αυτοι τα ξερά τους, εγώ τους τα μαζεύω, και ούτω καθ’ εξής…

Φωνάζει ο κλέφτης

Ρένα Βλαχοπούλου: Δεν αίσθάνομαι καλά. Νιώθω ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά μου να σπαρταράει σα λιθρίνι…
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ναι, γιατρέ, με ακούτε; Νιώθει ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά της να σπαρταράει σα μπαρμπούνι…
Ρένα Βλαχοπούλου: Λιθρίνι!

Υπάρχει και φιλότιμο

Νίκη Λινάρδου: Που μπορεί κανείς να κάνει ένα μπάνιο;
Χρήστος Δοξαράς: Στο ποτάμι.
Νίκη Λινάρδου: Μα εγώ θέλω ζεστό μπάνιο!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στο ποτάμι, το Δεκαπενταύγουστο…

Τύφλα να’χει ο Μάρλον Μπράντο

Θανάσης Βέγγος: Πώς βγήκατε έτσι λεπτή; Να τρώτε, να τρώτε!
Γυναίκα: Είμαι μινιόν!
Θανάσης Βέγγος: Εγώ όταν σας βλέπω, μου θυμίζετε το Διονύσιο Σολωμό! “Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη”… Κι απορώ μάλιστα πως δε σας έχει φάει ο Έκτωρας (ο σκύλος)
Γυναίκα: Δε σας αρέσουν οι λεπτές;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, προτιμώ τα λεπτά!
Γυναίκα: Μα εγώ έχω μεγάλη προίκα. Τρία οικοπεδα, δύο διαμερίσματα και μετρητά στην τράπεζα.
Θανάσης Βέγγος: Κούκλα είσαι!

Διπλοπενιές

Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος: Δε μου λες; Εσύ θα άντεχες αν έβλεπες τη γυναίκα σου πάνω στο τραπέζι να χορεύει;
Βασίλης Αυλωνίτης: Τώρα, να σου πω… Εγώ θα άντεχα. Το τραπέζι δε θ΄ άντεχε, γιατί η κυρά Παναγιώτα είναι εκατόν πενήντα κιλά…