Οι πρωταθλήτριες του Beach Volley στο TLIFE! Διάβασε στο blog τους όλες τις fitness συνήθειές τους…

Είναι το δίδυμο της επιτυχίας! Η Μαρία Τσιαρτσιάνη και η Βίκυ Αρβανίτη, η Εθνική Ομάδα του Beach Volley είναι στο TLIFE και μοιράζονται μαζί μας τα μυστικά τους, τις αγωνίες τους… Πρωταθλήτριες Ελλάδος με αμέτρητες διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν πολλά να μας μάθουν. Για τη διατροφή μας, για τη γυμναστική μας, για την ψυχολογία μας.

Ένας πρωταθλητής αποτελεί πάντα πρότυπο. Και στο blog τους που θα βρίσκεις στο TLIFE θα μπορείς να μαθαίνεις πολλά. Για τις προπονήσεις τους, για τα ταξίδια τους, για τους αγώνες τους, για τις σκέψεις τους.

Η Βίκυ και η Μαρία, μαζί με τους συνεργάτες που τις στηρίζουν σε κάθε τους βήμα, ξεκινούν από σήμερα να σου δίνουν συμβουλές και να μοιράζονται τη ζωή τους μαζί σου…

Μπες στον κόσμο τους, μάθε από την εμπειρία τους και μείνε συντονισμένη στο TLIFE και το Fitness γιατί η Μαρία και η Βίκυ θα είναι πολύ συχνά εδώ, με updates, συμβουλές και χρήσιμες πληροφορίες! ΜΠΕΣ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥΣ ΕΔΩ

Εμείς σου δίνουμε μια γεύση από όσα μπορείς να μάθεις με μια συνέντευξη! Δες τις απαντήσεις των κοριτσιών του beach volley και γνώρισέ τες λίγο πριν μπεις στην blog-oσφαιρά τους!

Τι σημαίνει αθλητής; Αυτοπειθαρχία, πρόγραμμα, θέληση… Τι άλλο;
Μαρία: Αφοσίωση, στοχοθέτηση, σαφείς προτεραιότητες

Βίκυ: Πίστη, αφοσίωση στο στόχο σου, ψυχολογία, υπέρβαση, στέρηση, ικανοποίηση…

Για ποια “επιτεύγματα” της ομάδας σας είστε πραγματικά υπερήφανες;
Μαρία: Για το ασημένιο μετάλλιο στο World Tour στη Μασσαλία.

Βίκυ: Σίγουρα για τα 2 ασημένια μετάλλια που κατακτήσαμε σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο αντίστοιχα αλλά δεν θα ξεχάσω και την περσινή χρονιά που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε λόγω τραυματισμού σε μια τόσο σημαντική χρονιά, παραμείναμε δυνατές και ψύχραιμες και είμαστε μέσα στο στόχο μας που είναι η Ολυμπιακή πρόκριση παρ’ όλο που απουσιάσαμε από 6 διοργανώσεις.

Μια αθλήτρια του επιπέδου σας προλαβαίνει να είναι γυναίκα; Πότε; Πως;
Μαρία: Κάθε αθλήτρια οφείλει στον εαυτό της να είναι γυναίκα, κάθε στιγμή. Η μια ιδιότητα δεν ακυρώνει την άλλη.

Βίκυ: Σίγουρα τον περισσότερο χρόνο τον περνάμε στα γήπεδα οπότε δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια. Όταν όμως υπάρξει ελεύθερος χρόνος φροντίζουμε τον εαυτό μας γιατί είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη και μας κάνει να νιώθουμε όμορφα. Αυτό σημαίνει για μένα ότι αποχωρίζομαι τα αθλητικά μου ρούχα και ντύνομαι πιο θηλυκά αλλά και κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, όπως μια περιποίηση προσώπου, μαλλιών κτλ..

Την αυτοπειθαρχία που έχετε στον αθλητισμό, την έχετε και στη ζωή, στις προσωπικές σας σχέσεις;
Μαρία: Όταν αρχίζεις τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία εκπαιδεύεσαι σε συμπεριφορές που συνήθως σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Μαθαίνεις να ακολουθείς κανόνες, να έχεις πειθαρχία, να σέβεσαι την ιεραρχία, να συνεργάζεσαι για τον κοινό στόχο, αυτά και κάποια άλλα τα υιοθετείς σε όλους τους τομείς της ζωής σου.

Βίκυ: Ο αθλητισμός ουσιαστικά είναι η ζωή μας αυτή τη στιγμή οπότε σίγουρα υπάρχουν μικρές επιρροές και στην υπόλοιπη ζωή μας. Δεν είναι όμως σε τέτοιο βαθμό που να επηρεάζουν την προσωπική μου ζωή.

Ποιο είναι το “κόλλημά” σου εκτός αθλητισμού; Ρούχα, σινεμά, μουσική;
Μαρία: Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους μου, να ακούω μουσική και να βλέπω θέατρο. Όταν έχω τα κέφια μου αρέσει να πηγαίνω για ψώνια με τις φίλες μου.

Βίκυ: Τον ελεύθερο χρόνο μου, μου αρέσει πολύ να πηγαίνω για shopping. Είναι κάτι που μου φτιάχνει τη διάθεση και το φετίχ μου είναι οι τσάντες και τα παππούτσια. Το σινεμά αποτελεί επίσης αγαπημένη έξοδο σε συνδυασμό με κάποιο φαγητό σε εστιατόριο και καλούς φίλους.

Ποιο είναι το μάθημα ζωής που έχετε μάθει από τον πρωταθλητισμό;
Μαρία: Τα αγαθά κόποις κτώνται…

Βίκυ: Ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ και ότι η δύναμη που έχουμε μέσα μας είναι τόσο μεγάλη που ούτε οι ίδιοι δεν το συνειδητοποιούμε κάποιες φορές.

Δύο γυναίκες, μία ομάδα. Πόσο καλά γνωριζόσαστε πια;
Μαρία: Μετά από 3 χρόνια που παίζουμε μαζί γνωριζόμαστε πλέον πολύ καλά, διαχειριζόμαστε καλύτερα τις αγωνιστικές καταστάσεις. Και σε προσωπικό επίπεδο πλέον έχουμε αναπτύξει στενή σχέση.

Βίκυ: Αυτή είναι η τέταρτη σεζόν που αγωνιζόμαστε μαζί και πλέον με το χρόνο που περνάμε καθημερινά μπορώ να πω ότι γνωρίζουμε πολύ καλά η μία την άλλη, ξέρουμε τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα της καθεμιάς. Μπορούμε να καταλάβουμε καλά το πώς νιώθουμε κάθε στιγμή.

Γιατί ασχολήθηκες με το beach volley και όχι με κάποιο άλλο άθλημα;
Μαρία: Δοκίμασα διάφορα σπορ σε μικρή ηλικία αλλά το βόλλεϋ με κέρδισε. Μου άρεσε η ομαδική δουλειά, η έλλειψη σωματικής επαφής, η μετάβαση στο beach volley έγινε σε μεγαλύτερη ηλικία. Μου αρέσει ακόμη περισσότερο, ταιριάζει καλύτερα και στο χαρακτήρα μου.

Βίκυ: Αρχικά ξεκίνησα με βόλεϊ σάλας αλλά από πολύ μικρή σε ηλικία 15 ετών ασχολήθηκα αποκλειστικά με το beachvolley. Έγινε εντελώς τυχαία όταν συμμετείχα το 2000 με μια συμπαίκτρια μου στις καλοκαιρινές διοργανώσεις του Πανελληνίου πρωταθλήματος στις μικρές ηλικίες τότε, και κάπως έτσι «κόλλησα»! Είναι οι συνθήκες που διεξάγεται, η ευθύνη που έχει ο αθλητής μέσα στο γήπεδο, οι φάσεις διαρκείας, που κάνουν το άθλημα πολύ συναρπαστικό για όποιον το δοκιμάσει.

Ποια είναι τα θετικά του αθλητισμού στη ζωή σας και ποια τα αρνητικά;
Μαρία: Αναπτύσσουμε από νωρίς κάποιες αρχές που μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή, κάνουμε το χόμπυ μας επάγγελμα κι αυτό είναι πολυτέλεια. Είμαστε σε ένα περιβάλλον που υπάρχει σχετική αξιοκρατία, ο καλύτερος, συνήθως, κερδίζει. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί αφοσίωση και είναι σκληρός, δεν υπάρχει χρόνος και ενέργεια για πολλά άλλα πράγματα. Επίσης, οι τραυματισμοί και η αποτυχία είναι σκληρή δοκιμασία.

Βίκυ: Νομίζω ότι τα θετικά είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό με έκανε υπεύθυνο άτομο από πολύ μικρή ηλικία καθώς μέσα στα γήπεδα χτίστηκε η προσωπικότητά μου, έμαθα να έχω άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή μου, γνώρισα τον κόσμο ταξιδεύοντας από τη μια χώρα στην άλλη για αγώνες, κέρδισα και κερδίζω πολλές εμπειρίες ακόμα.

Στα αρνητικά θα έλεγα ότι ίσως ενηλικιώθηκα πολύ νωρίς λόγω του Πρωταθλητισμού και έχασα κάποια χρόνια της εφηβικής ηλικίας μου που άλλα παιδιά τότε είχαν άλλα ενδιαφέροντα και έννοιες. Όμως αν γυρνούσα το χρόνο πίσω πάλι το ίδιο θα έκανα.

Ταξιδεύετε συχνά. Υπάρχει κάποιο αντικείμενο που αγοράζεις από κάθε μέρος που πηγαίνεις;
Μαρία: Μου αρέσει να συλλέγω δαχτυλήθρες και συνήθως ψάχνω και σκευάσματα από τοπικά προϊόντα που δεν βρίσκουμε εύκολα στην Ελλάδα.

Βίκυ: Κάθε εβδομάδα είμαστε από τη μια χώρα στην άλλη. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αγοράζω κάτι συγκεκριμένο από κάθε χώρα ή ότι συλλέγω αντικείμενα από τα ταξίδια μου.

Πως καταφέρνεις μία αποτυχία ή μια δυσκολία στην προσωπική σου ζωή να μην επηρρεάσει την προπόνηση, τον αγώνα. Ή μήπως τελικά λειτουργεί ανάποδα και χρησιμοποιείς τον αθλητισμό για να ξεπεράσεις μια στεναχώρια προσωπική; Πώς λειτουργεί;
Μαρία: Στο γήπεδο εκτονώνεσαι, το παιχνίδι σε βοηθάει να αποτοξινωθείς από κακές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα. Με την εμπειρία μαθαίνεις να μη μεταφέρεις αυτά που σου συμβαίνουν στην προσωπική σου ζωή στην ομάδα, φυσικά δεν το καταφέρνεις πάντα. Πάντως η προπόνηση είναι καλό αντικαταθλιπτικό και αγχολυτικό.

Βίκυ: Λόγω της γυναικείας φύσης είναι λογικό κάποιες φορές να επηρεαζόμαστε συναισθηματικά. Φυσικά αυτό πρέπει να προσπαθείς να το αποβάλλεις τη στιγμή που είσαι στο γήπεδο. Κάποιες φορές μου έχει συμβεί να μην μπορώ να το απομονώσω και να μην είμαι πολύ καλά και κάποιες άλλες φορές όταν μου συμβεί κάτι η προπόνηση να είναι η διέξοδος μου και το ξέσπασμά μου στην όποια αναποδιά.

Ποιος αγώνας θα σου μείνει αξέχαστος και γιατί;
Μαρία: Πολλοί αγώνες, νίκες κυρίως, θα μου μείνουν αξέχαστοι. Νομίζω ο πιο ιδιαίτερος αγώνας ήταν ο πρώτος στο Πεκίνο, ήταν οι πρώτοι Ο.Α. που συμμετείχα και παίζαμε απέναντι στη διοργανώτρια χώρα με κατάμεστο γήπεδο. Ήταν συγκλονιστική ατμόσφαιρα.

Βίκυ: Κάθε αγώνας και κάθε νίκη είναι ξεχωριστή. Σίγουρα όμως αυτό που σου μένει ανεξίτηλο στο μυαλό είναι όταν αγωνίζεσαι για κάποιο μετάλλιο. Νομίζω η καλύτερή μας στιγμή ήταν όταν κερδίσαμε τον ημιτελικό στο Παγκόσμιο κόντρα στη Γερμανική ομάδα. Το να ξέρεις ότι θα φύγεις σίγουρα με ένα μετάλλιο είναι μοναδικό συναίσθημα για κάθε αθλητή.

Όταν αρχίζει η περίοδος των προπονήσεων, αλλάζουν πολλά στην καθημερινότητα;
Μαρία: Έχουμε 3 διαφορετικές περιόδους, την περίοδο ξεκούρασης που διαρκεί περίπου 3-4 εβδομάδες, την περίοδο αγώνων περίπου 6 μήνες και την περίοδο προπονήσεων. Για τους αγώνες ταξιδεύουμε πάρα πολύ, είμαστε ελάχιστες μέρες στην Ελλάδα για διάστημα μηνών, χανόμαστε από οικογένεις και φίλους. Την περίοδο των προπονήσεων είμαστε το μεγαλύτερο διάστημα εδώ αλλά ταξιδεύουμε για camp και στο εξωτερικό, το πρόγραμμα είναι έντονο και αυστηρό αλλά υπάρχει και προσωπικός χρόνος.

Βίκυ: Όταν αρχίζουν οι προπονήσεις και ειδικά στην εντατική περίοδο όπως π.χ τώρα, η κούραση είναι πολύ μεγάλη, είμαστε πολλές ώρες στο γήπεδο και φυσικά στον ελεύθερο χρόνο που έχουμε δεν αντέχεις να κάνεις πολλά πράγματα. Μέλημά μας είναι να ξεκουραστούμε όσο καλύτερα γίνεται για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε κάθε προπονητική μονάδα με επιτυχία.

Τελικά, πως διαχειρίζεται ένας άνθρωπος μια ήττα;
Μαρία: Ο καθένας τη διαχειρίζεται διαφορετικά και εξαρτάται από πολλά. Μετά από κάθε παιχνίδι το αναλύεις προκειμένου να μάθεις από τα λάθη σου. Με την εμπειρία μαθαίνεις να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου. Σημασία βέβαια έχουν και άλλοι παράμετροι: πόσο σημαντικό ήταν το παιχνίδι, πόσο καλά αγωνίστηκες, ποιός ήταν ο αντίπαλος. Κάποιες ήττες ξεπερνιούνται πιο δύσκολα, αυτές που δεν καταφέρνεις να διατηρήσεις το αγωνιστικό σου επίπεδο.

Βίκυ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να χειρίζεται την όποια κατάσταση. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω και θα πρέπει να προσπαθούμε να βγάλουμε κάτι θετικό μέσα από τα λάθη μας ώστε την επόμενη φορά να είμαστε πιο έτοιμοι.

Tι σου λείπει περισσότερο την περίοδο των αγώνων ή των προπονήσεων;
Μάρια: Την περίοδο των αγώνων μου λείπουν η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και το ελληνικό καλοκαίρι. Την περίοδο των προπονήσεων μου λείπουν οι αγώνες.

Βίκυ: Είναι διαφορετική η κάθε περίοδος για εμάς. Στην αγωνιστική περίοδο αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι οι δικοί μου άνθρωποι , φίλοι-οικογένεια καθώς τα ταξίδια είναι πολλά και ο χρόνος στην Ελλάδα ελάχιστος. Στην προπονητική περίοδο αυτό που μου λείπει είναι λίγος χρόνος για τη Βίκυ, λίγη ξεκούραση.

Πως είναι η γεύση της νίκης; Πως το γιορτάζεις; Πως νιώθεις;
Μάρια: Γλυκιά είναι η γεύση της νίκης, αλλά τα συναισθήματα δεν είναι πάντα ίδια. Μετά απο σημαντικές νίκες, ανατροπές ή εκπλήξεις μου αρέσει να το γιορτάζω, όπως μπορώ κάθε φορά. Νιώθω ότι αξίζει τον κόπο.

Βίκυ: Νομίζω δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για έναν αθλητή από την ικανοποίηση που σου δίνει η νίκη. Και όσο πιο ισχυρός είναι ο αντίπαλος τόσο μεγαλύτερη χαρά νοιώθεις. Το κακό είναι ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο να το γιορτάσουμε καθώς το ένα τουρνουά ακολουθεί το άλλο και πρέπει να συγκεντρωθείς αμέσως στον επόμενο στόχο.

Ποιο είναι το “μότο” σου, η φράση που σε χαρακτηρίζει ή που σε ακολουθεί;
Μαρία: Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις αλλά πόσο γρήγορα θα σηκωθείς

Βίκυ: ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ… Να βγω από το γήπεδο και να ξέρω ότι έχω δώσει τον καλύτερό μου εαυτό.