Ο νέος μάγειρας της Ελένης Μενεγάκη είναι πολύ επικοινωνιακός, sexy, φρέσκο πρόσωπο και πολύ καλός στη δουλειά του με καινούριες ιδέες για συνταγές και δημιουργία. Θα καταφέρει να αξιοποιήσει στο μέλλον την καλή του τύχη; Ο Γιώργος Τσούλης αποκαλύπτεται στον Αλέξανδρο Πρίφτη και το Down Town Κύπρου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Γιώργος είναι από την Πάτρα. Αυτή ήταν η πρώτη πληροφορία που έμαθα από εκείνον στο «χαίρω πολύ» μας. «Κάτι υποψιάστηκα από το κέφι που δείχνεις να έχεις στην εκπομπή της Ελένης, όποτε σε παρακολουθώ», του είπα γελώντας. «Νομίζω είναι θέμα χαρακτήρα. Είμαι φύσει αισιόδοξος», μου απαντά. Γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε ένα χωριό, την Άνω Μανωλάδα. «Δεν έχω πολλές αναμνήσεις από εκεί, γιατί ήμουν πολύ μικρός και γρήγορα φύγαμε. Ο πατέρας μου είχε μία πιτσαρία και την έκλεισε. Έτσι αναγκαστήκαμε να έρθουμε στην Αθήνα», μου λέει καθώς πίνει λίγο από τον καφέ του. Έκτοτε ζει στο Αιγάλεω, με τους δικούς του, «γέννημα θρέμμα δυτικών προαστίων».
Θυμάσαι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια;
Πήρα πολλή αγάπη και ελευθερία από τους δικούς μου. Δεν είχα κανένα παράπονο. Το μόνο ίσως που μας έλειπε σε κάποιο βαθμό, ήταν ότι δεν είχαμε αρκετά χρήματα. Ζοριζόμασταν πάρα πολύ κάποια περίοδο. Γι’ αυτό ίσως και προσαρμόζομαι τώρα εύκολα στην εποχή που ζούμε, με τα λίγα χρήματα. Έχω μάθει να ζω με ελάχιστα και δεν μου κακοφαίνεται. Ήμασταν, όμως, πολύ δεμένοι ως οικογένεια. Ποτέ δεν είχαμε γκρίνια και μιζέρια στο σπίτι. Σιγά-σιγά ορθοποδήσαμε κι όταν ο μπαμπάς μου άνοιξε την πιτσαρία του εδώ στην Αθήνα, πήγαμε καλύτερα οικονομικά.
Σου έλειψαν τα παιχνίδια, τα δώρα;
Ο πατέρας μου φρόντιζε να μη στερηθούμε κάτι, ούτε εγώ ούτε η αδελφή μου. Με ό,τι του περίσσευε, το χάλαγε για εμάς. Ακόμα και κάτι μικρό να ήταν. Θα σου πω κάτι. Μία φορά πήγα στη μάνα μου και της είπα: «Μαμά, όλα τα παιδιά στο σχολείο φοράνε Nike». Δεν είχαμε αρκετά λεφτά και μου είπε: «Κάνε υπομονή αγόρι μου, δεν μπορούμε να τα πάρουμε ακόμα!». Μία μέρα με πήγε και μου τα πήρε. Δεν το πίστευα! Φορούσα τα Nike μου παπούτσια επί δύο μέρες και κοιμόμουν με αυτά στο κρεβάτι. Δεν τα έβγαζα με τίποτα. Νόμιζα ότι ήταν όνειρο. Τρελάθηκα!
Από μικρός αγαπούσες τη μαγειρική;
Όχι, καμία σχέση. Εγώ μικρός ήθελα να πάω στη ΝΑSA, να γίνω αστροναύτης. Αυτό ονειρευόμουν. Δεν ήμουν το παιδί που θα έμπαινε στην κουζίνα της μάνας του. Δεν με ενδιέφερε ποτέ. Ούτε αβγό δεν ήξερα να βράσω. Όσο περνούσαν τα χρόνια, έβλεπα ότι δεν με σήκωνε το κλίμα στο σχολείο. Δεν τα έπαιρνα τα γράμματα, ούτε διάβαζα. Ήμουν το αντίθετο από την αδερφή μου, που ήταν ξεφτέρι. Τότε ο πατέρας μου, μου πρότεινε να πάω στρατό, να τελειώσω, να πάω σε μία σχολή μαγειρικής, να πάρω το χαρτί κι έπειτα να αναλάβω την πιτσαρία μας, που ήταν μία στρωμένη επιχείρηση. Με το που πήγα στη σχολή, δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Ερωτεύτηκα από την πρώτη μέρα το αντικείμενο. Αμέσως είπα «αυτό είναι για μένα!». Έγινα ο καλύτερος μαθητής στη σχολή κι έπιασα αμέσως δουλειά σε εστιατόριο.
Είναι αλήθεια ότι ήσουν παχύσαρκος μικρός;
Ναι, ισχύει. Έτρωγα πολύ, ειδικά junk. Είχα ξεπεράσει τα 100 κιλά και έτρωγα λαίμαργα. Ξέφυγα.
Πώς πήρες την απόφαση να τα χάσεις;
Δεν είναι ότι έκανα δίαιτα, μάλλον υπήρξα επιπόλαιος. Μου έγινε εμμονή το να αδυνατίσω κι έτσι σταμάτησα να τρώω. Είναι κάτι που δεν το συνιστώ σε κανέναν και θέλω να το ξεχάσω! Τελείωσα το σχολείο τον Ιούνιο και το καλοκαίρι πήγα στο χωριό. Εκεί ήμουν με τη γιαγιά, οπότε έκοψα το φαί. Έπαθα αβιταμίνωση, όλη την ημέρα κοιμόμουν, δεν είχα δύναμη για τίποτα. Όταν τελείωσε η δουλειά και οι γονείς μου ήρθαν να με δουν, ήταν πια Δεκαπενταύγουστος. Είχα χάσει πολλά κιλά και τρόμαξαν! Ξυπνούσα στις δέκα το πρωί, καθόμουν δέκα λεπτά κι από την αδυναμία ξανά έπεφτα για ύπνο. Τεράστιο λάθος!
Δέχτηκες bullying στο σχολείο, γι’ αυτό πιέστηκες να χάσεις τα περιττά κιλά;
Ναι, στο σχολείο τα παιδιά ήταν κάπως σκληρά. Είχα παραπανίσια κιλά, είχα και το επίθετο Τσούλης, οπότε έδινα πατήματα για πολλά σχόλια. Μπροστά τους γελούσα, δεν τσακωνόμουν, ούτε έδειχνα ότι με πειράζει. Όταν γύριζα όμως στο σπίτι, έπεφτα πολύ. Λυπόμουν. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ απόλυτα. Άσε, που όλοι είχαν τα κορίτσια τους, κι εγώ τίποτα. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο, όλοι κυκλοφορούσαν κι από μία κοπέλα. Εγώ μπακούρι. Αισθανόμουν κακάσχημος. Έτσι, πήρα την απόφαση να χάσω κιλά.
Για μία γυναίκα, λοιπόν;
Ναι. Πίστευα πως δεν γινόταν αλλιώς. Άλλο λάθος κι αυτό… Σκέψου πως όταν γύρισα τον Σεπτέμβριο στο σχολείο, όλοι με προσπερνούσαν. Δεν με αναγνώριζαν. Πίστευαν ότι δεν ήμουν εγώ.
Σήμερα που άλλαξες το σώμα σου, γυμνάζεσαι και, παράλληλα έγινες γνωστός, οι γυναίκες σε φλερτάρουν πιο πολύ;
Ναι, ρε φίλε, κι είναι άδικο. Με φλερτάρουν γυναίκες που δεν υπήρχε περίπτωση να με κοιτούσαν κάποτε. Δεύτερη ματιά δεν θα μου έριχναν. Η τηλεόραση σου δίνει αυτό το πλεονέκτημα, αλλά το θεωρώ άδικο.
Πώς αισθάνεσαι όταν πολλές γυναίκες στην πέφτουν μέσω των social media;
Λίγο αμήχανα, αλλά δεν έχω πρόβλημα. Το κακό είναι ότι δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν λέω τίποτα και γελάω. Ωστόσο, και σχέση να μην είχα -που έχω- δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ μαζί τους.
Επειδή είσαι γνωστός πια;
Όχι, επειδή μου αφαιρούν τον ρόλο του αρσενικού. Δεν με αφήνουν να παίξω μπάλα και κάνουν το πρώτο βήμα. Εγώ, τι θα κάνω δηλαδή; Αν δεν κυνηγήσει ο άντρας, τι θα κάνει;
Ποιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που έχεις κάνει για μία κοπέλα;
Μια φορά δούλευα πωλητής σε ένα κατάστημα ρούχων. Έπαιρνα ρούχα για την κοπέλα μου και δεν πληρώθηκα ποτέ, επειδή μου κρατούσαν τα ρούχα αυτά από τον μισθό μου. Χαλάλι της! Δεν έχω κάνει κάτι άλλο, είμαι φλώρος σ’ αυτά.
Έχεις πει στην εκπομπή πως έχεις σχέση εδώ και δύο χρόνια. Σκέφτεσαι το επόμενο βήμα;
Σιγά-σιγά. Είμαι πολύ μικρός. Είμαι δύο χρόνια με την κοπέλα μου, τα πάμε καλά, είναι δίπλα μου. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Προέχει η δουλειά.
Με τον Άκη Πετρετζίκη, με τον οποίο συνεργαζόσασταν παλιά, είστε φίλοι;
Είμαστε «αδέρφια». Ήταν το πρώτο άτομο που ήρθε κι έκατσε δίπλα μου στη σχολή. Δεν ήξερε κανέναν. Έπειτα, βοήθησε ο ένας τον άλλον πολύ. Είναι ο μεγάλος μου «αδερφός» κι εγώ δίπλα του έμαθα πολλά. Μου έμαθε τη γεύση, τεχνικές και είναι ο chef της κουζίνας. Με στήριξε σε πάρα πολλά πράγματα και του οφείλω πολλά. Μου δίδαξε πώς να είμαι καλός αρχηγός μέσα στην κουζίνα.
Στην κουζίνα της εκπομπής, ποιος είναι ο αρχηγός; Εσύ ή η Ελένη Μενεγάκη;
Η Ελένη είναι η παρουσιάστρια. Ακολουθώ πάντα τις οδηγίες της και τη σέβομαι. Ακολουθώ την ομάδα πιστά. Έχουμε πολύ καλή σχέση και με εμπιστεύεται. Της στέλνω τις συνταγές να τις εγκρίνει, γιατί θεωρεί τη μαγειρική πολύ βασικό κομμάτι της εκπομπής, και έτσι δουλεύουμε. Αν δεν γνωρίζει κάτι, θα με ρωτήσει και θα της το πω. Αλλά, ξέρει τι αρέσει στον κόσμο και τι προτιμά η ίδια. Έχω πέσει μέσα στις γεύσεις της. Με βοηθάει πολύ στην παρουσίαση. Με στηρίζει!
Δεν αισθάνθηκες ότι βούτηξες σε βαθιά νερά;
Όχι. Η Ελένη δεν με άφησε ποτέ να αισθανθώ ανασφάλεια. Είχα από την αρχή την εμπιστοσύνη της. Μου είπε «σε εμπιστεύομαι». Τελείωσε. Όταν την είδα πρώτη φορά μπροστά μου στο πλατό, στο δοκιμαστικό, της είπα «Να σε τσιμπήσω; Είσαι αληθινή;». Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μαγείρευα δίπλα από τη Μενεγάκη. Είναι πολύ απλή, με συμβουλεύει, είναι δοτική και δίνει χώρο στους συνεργάτες της. Είναι άνθρωπος της ομάδας.
Στον αέρα δείχνεις ότι έχεις οικειότητα μαζί της. Δεν φοβάσαι μήπως ξεφύγεις;
Ξέρω τα όρια μου και δεν ξεφεύγω ποτέ. Γνωρίζω μέχρι πού με παίρνει. Δεν σκέφτομαι τι θα πω πριν την εκπομπή, αλλά στον αέρα είμαι προσεκτικός.
Η Ελένη Μενεγάκη σου αρέσει ως γυναίκα;
Εννοείται! Μα, μοιάζει 25 ετών. Θα της έκανα ναζάκια, ζήλιες κι ό,τι άλλο θέλει (γελάει). Είναι θεά! Κι από κοντά είναι ακόμα πιο όμορφη. Κάθε μέρα της το λέω «Αχ, βρε Ελένη!». Το συζητάω και με την κοπέλα μου το πόσο όμορφη είναι.
Η οποία δεν ζηλεύει όταν σε ακούει να μιλάς έτσι για μία άλλη γυναίκα;
Τι να ζηλέψει; Το άπιαστο όνειρο; Δεν γίνεται.
Είσαι πάντα χαμογελαστός, με πολλή ενέργεια. Δεν πέφτεις ποτέ ψυχολογικά;
Κάποιες φορές πέφτω κι εγώ. Όταν αναλογιστώ, όμως, ότι κάνω τη δουλειά που αγαπώ, που στις μέρες μας οι περισσότεροι δεν αγαπούν τη δουλειά τους και το κάνουν αναγκαστικά, έχω την υγεία μου, τους δικούς μου, λέω στον θεό: «Σ’ ευχαριστώ!». Δεν έχω παράπονο από τη ζωή μου. Μαγειρεύω και τα ξεχνάω όλα. Άσε, που βάζω και μουσική και ανεβαίνω. Ακούω τον Καρρά μου «Απ’ τον βορρά μέχρι το νότο, να μ’ αγαπάς δε βρήκα τρόπο» (μου το τραγουδάει) και είμαι θεός. Κι αυτό το οφείλω στην Ελένη. Η οποία μου έχει επιτρέψει να βάζω τη μουσική που γουστάρω την ώρα που μαγειρεύω. Γι’ αυτό σου λέω ότι είναι πολύ δοτικός άνθρωπος. Νομίζω ότι την ημέρα που με πήραν για να δουλέψω μαζί της, πρέπει να με κοίταξε ο θεός!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ