«Όλη αυτή η επίθεση στην Καζαριάν είναι αξιολύπητη»

Ο Νικόλας Ανδρουλάκης, ο σκηνοθέτης της πιο πολυσυζητημένης παράστασης των ημερών, Κούκλες, απαντά στο People για για την επιλογή του να ανεβάσει στη θεατρική σκηνή την Ειρήνη Καζαριάν.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την Ειρήνη Καζαριάν;

Οι θεατές μπαίνοντας στην αίθουσα θα πάρουν έναν οδηγό σκηνής, ο οποίος στο εξώφυλλο γράφει με μεγάλα γράμματα «Next Top Νόρα». Ψάχνουμε την επόμενη άξια Νόρα. Αυτή τη συνάντηση ζωής με πραγματικότητα ήθελα να κάνω πράξη. Συνεπώς, έξω από τα στεγανά του ποιος θεωρείται τηλεοπτικό προϊόν και ποιος θεωρείται «παιδί» του οτιδήποτε, ήθελα να έχω στην πραγματικότητα της σκηνικής μου σύνθεσης μια γυναίκα που έχει ζήσει στα αλήθεια τι σημαίνει «μπαίνω σε ένα σπίτι, συγκατοικώ με άλλες κοπέλες, με παρακολουθούν όλοι, είμαστε αλληλέγγυες γυναίκες, που όμως πρέπει και να αλληλοσπαραχθούμε μέχρι να βρεθεί η νικήτρια». Αυτό το συλλογικό ασυνείδητο, αυτό το βίωμα που κουβαλάει η Ειρήνη, σε συνδυασμό με την αρμένικη κληρονομιά της, συνθέτουν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υποψήφιας Νόρας. Στην πραγματικότητα και στη σκηνή.

Πόσο χρόνο σου πήρε να βεβαιωθείς ότι θέλεις το συγκεκριμένο κορίτσι στον θίασο;

Το αποφάσισα αρχές καλοκαιριού, μέσα σε τρία λεπτά! Όταν είπα «Ωπ! Έχω αυτή την ιδέα!» κι ύστερα αναρωτιόμουν πώς δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό. Οφείλω να είμαι μπροστά από την ευκολία κάθε τηλεοπτικής κριτικής, οφείλω να είμαι μπροστά από κάθε εύκολο στερεότυπο που μας πετιέται δωρεάν σε μια εικόνα. Εμένα ο θεατής μου πληρώνει. Οφείλω, λοιπόν, να τον βοηθήσω να πάει μπροστά.

Επιλέγοντας την Ειρήνη Καζαριάν, δεν είχες στο πίσω μέρος του μυαλού σου -έστω την υποψία- ότι θα προκαλέσεις πάσης φύσεως σχόλια;

Να σου πω την αλήθεια; Αν η Ειρήνη δεν είχε χάσει τα λόγια της μπροστά στις κάμερες, αν δεν είχε γίνει όλο αυτό το σκετσάκι, το οποίο εγώ αν ήμουν αρχισυντάκτης μιας εκπομπής δεν θα το έπαιζα -θα έκανα άλλη δουλειά ίσως-, δεν θα είχε γίνει τίποτα. Είχε κυκλοφορήσει εδώ και ενάμιση μήνα το δελτίο Τύπου της παράστασης και δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Άρα θέλω να πω ότι «όχι, δεν αποσκοπούσα σε όλο αυτόν τον ντόρο». Και ούτε περίμενα ότι θα γίνει. Ξέρεις κάτι; Ενδελέχεια, έλεγε ο Αριστοτέλης. Ενδελέχεια. Κουκλόσπιτο. Νόρα. Υπάρχουν παντού γύρω μας Κουκλόσπιτα. Βλέπεις άρρενα δημοσιογράφο να χαρακτηρίζει την Ειρήνη «αμόρφωτη, κακομαθημένη και ότι κλέβει δουλειές σκληρά σπουδαγμένων νέων ηθοποιών». Όλη αυτή η λεκτική επίθεση, εμένα μου φάνηκε λίγο αξιολύπητη. Ειδικά όταν αυτή γίνεται με τέτοια ευκολία. Στον καθρέπτη μας μιλάμε. Έχω γνωρίσει ανθρώπους ευγενείς και σπουδαγμένους. Ο σπουδαγμένος δεν λέει κανέναν αμόρφωτο, ο ευγενής δεν λέει εύκολα κάποιον αγενή.

Σε έχουν εξοργίσει όσα ειπώθηκαν; Νιώθεις ενδεχομένως την ανάγκη να υπερασπιστείς πρόσωπα και καταστάσεις;

Καθόλου! Έλεγε κάποτε ο Jack Nicholson «μην τσακώνεσαι με ανθρώπους που δεν αγαπάς». Αντίστοιχα, θα σου πω ότι οι άνθρωποι που δεν αγαπάω και δεν επενδύω την ψυχική μου ισορροπία σε αυτούς, δεν μπορούν να με εξοργίσουν. Τουλάχιστον στα 32 μου. Στα 15 δεν θυμάμαι πώς αντιδρούσα. Αλλιώς δεν είμαι κατάλληλος γι’ αυτή τη δουλειά. Είναι σαν να δίνεις πιστόλι σε έναν υπερβολικά εύθραυστο αστυνομικό ή νυστέρι σε έναν υπερβολικά ευαίσθητο γιατρό. Δεν μπορώ να δηλώνω καλλιτέχνης και να μην αντέχω οτιδήποτε μπορεί να μου γυρίσει πίσω. Το θέμα είναι ότι η Ειρήνη έχει φτύσει αίμα γι’ αυτή την παράσταση. Και είμαι περήφανος για εκείνη γιατί δεν λύγισε καθόλου, γιατί δεν της μπήκε δευτερόλεπτο η σκέψη «μήπως δεν αξίζω, μήπως δεν μπορώ, μήπως δεν κάνω».