Ο Πέτρος Φιλιππίδης επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη με έναν αγαπημένο χαρακτήρα στο τηλεοπτικό κοινό, τον “Ακάλυπτο”! Με ένα λαμπερό καστ ηθοποιών και την σκηνοθετική υπογραφή του Χρήστου Δήμα η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί κάνει πρεμιέρα στις 14 Μαρτίου. Λίγες μέρες πριν, το TLIFE συνάντησε τον αγαπημένο κωμικό ηθοποιό και μας μίλησε για τις αναμνήσεις του από τα γυρίσματα, τους συμπρωταγωνιστές του και την συνεργασία τους, για την αγαπημένη του σύζυγο Ελπίδα Νίνου αλλά και την θεατρική παράσταση που ανεβάζει στο θέατρο Μουσούρη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έχω την αίσθηση ότι κάθε φορά που γυρίζετε μια ταινία το περιμένετε με λαχτάρα και μεγαλύτερη ευχαρίστηση από ότι μια θεατρική παράσταση.
Ο ηθοποιός στο θέατρο έχει περισσότερο έλεγχο απ’ ότι στον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος είναι περισσότερο δουλειά του σκηνοθέτη εδώ που τα λέμε. Όχι ότι υποτιμώ την δουλειά του ηθοποιού. Ίσα ίσα τον θεωρώ συνδημιουργό. Δεν είναι απλώς το μέσο, είναι και το ίδιο το δημιούργημα και το μήνυμα ταυτόχρονα. Αυτό συμβαίνει γενικά στην τέχνη του ηθοποιού. Εγώ βέβαια μιλάω πάντα για τον ελληνικό κινηματογράφο, δεν θα μπορούσα να μιλήσω διαφορετικά. Θα μπορούσε να πεις κανείς ότι στον κινηματογράφο με γοητεύουν οι σκηνές δράσης ή επειδή το γύρισμα γίνεται σε blue box και ξαφνικά βρισκόμαστε στο διάστημα. Εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια και την δυνατότητα να κάνουμε τέτοιες ταινίες. Παρόλα αυτά πιστεύω, χωρίς να υποτιμώ τις άλλες, αυτό που λείπει και που μαγεύει σήμερα, ειδικά στον κινηματογράφο, είναι ακριβώς τα αντίθετα πράγματα από αυτά. Είναι δηλαδή το βαθύ αίσθημα, το γέλιο, το κλάμα, η συγκίνηση. Νομίζω ότι αυτά λείπουν κι επειδή εμείς ελληνικό κινηματογράφο κάνουμε και κατά τη γνώμη μου και καλό ελληνικό κινηματογράφο και απευθυνόμαστε στο συγκεκριμένο κοινό, σε ελληνικό κοινό, νομίζω είναι αυτά που θα το μαγέψουν.
Αυτά που μου περιγράφετε άρα είναι αυτά που θεωρείται συστατικά για μία επιτυχημένη ταινία;
Όχι μόνο. Πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από ένα καλό σενάριο. Από εκεί και πέρα, όταν έχεις ένα τέτοιο στα χέρια σου, πρέπει να υπάρχει ένας σκηνοθέτης, που στην δική μας περίπτωση όχι απλώς υπήρχε, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους εγώ έκανα την ταινία. Υπάρχει ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, ο Χρήστος Δήμας με τον οποίο ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ. Όταν ο σκηνοθέτης είναι τέτοιος και στην περίπτωσή μας είναι, μπορεί ένα καλό σενάριο να το απογειώσει. Πιστεύω ότι αυτό έγινε με την δική μας ταινία. Επίσης, το καστ. Το ότι δημιουργήθηκε ένα καστ τόσο καλό και δυνατό με ηθοποιούς που ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω ή να ξαναδουλέψω. Με κάποιους είχα δουλέψει, με κάποιους άλλους όχι αλλά με αυτούς που δεν είχα δουλέψει ήθελα πολύ να δουλέψω και νομίζω έγινε πάρα πολύ καλά όλο αυτό.
Οι συμπρωταγωνιστές σας στην ταινία έχουν δηλώσει σε συνεντεύξεις τους ότι είστε εσείς ένας από τους λόγους που είπαν το “ναι” για την ταινία.
Κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι ιδιαίτερα, δεν θα πω κολακευτικό, είναι ιδιαίτερα τιμητικό και συγκινητικό το ότι οι συνάδελφοί μου μιλούν έτσι για μένα αλλά θέλω να σας πω κι εγώ ότι είναι αμοιβαίο. Το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ γι’ αυτούς, για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί. 
Τα γυρίσματα κράτησαν αρκετά μεγάλο διάστημα και ολοκληρώθηκαν πρόσφατα. Τι θυμάστε πιο έντονα από αυτά;
Κράτησαν περίπου δύο μήνες και τελειώσαμε πριν από δύο εβδομάδες περίπου. Όπως αποκαλύφθηκε ήταν μια δύσκολη ταινία τελικά γιατί δεν υπήρχαν πολλά εσωτερικά γυρίσματα. Ήταν ελάχιστοι οι εσωτερικοί χώροι και ήταν το περισσότερο μέρος της ταινίας έξω. Εν τω μεταξύ επειδή γυρίστηκε χειμώνα και μάλιστα είχαμε την ατυχία να ζήσουμε το κακό κομμάτι του χειμώνα, γιατί τώρα που οι μέρες είναι πολύ ωραίες ξεχάσαμε τι έκανε πριν από λίγο καιρό. Τα γυρίσματα ήταν δύσκολα. Μας κούρασε, μας δυσκόλεψε κάποια στιγμή, ακυρώσαμε, είχαμε βροχές, είχαμε χιόνια… Ακριβώς επειδή ήμασταν έξω. Θυμάμαι είχαμε μια σκηνή μαζί με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση σε μία λίμνη, μέσα στη λίμνη του Μαραθώνα την οποία υποτίθεται ότι είναι μία λίμνη την οποία θέλω σαν ρόλος να εκμεταλλευτώ. Ήμασταν μέσα σε μία βάρκα επί 8 ώρες. Ήταν να κάνουμε τρεις σκηνές. Κατορθώσαμε να κάνουμε την μία σκηνή, δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο και σηκωθήκαμε και φύγαμε. Παρόλα αυτά, θέλω να σας πω ότι, η ανάμνηση των γυρισμάτων είναι από τις πιο γλυκές αναμνήσεις που έχω. Ξέρετε γιατί; Γιατί οι άνθρωποι ήμασταν τόσο πολύ δεμένοι μεταξύ μας, παρότι ίσχυαν όλα αυτά, όλες αυτές οι δυσκολίες. Ήμασταν τόσο δεμένοι και τόσο αγαπημένοι και τόσο… είχαμε ένα συνεργείο και μια παραγωγή και ένα σκηνοθέτη πάνω απ’ όλα ο οποίος μας φρόντιζε τόσο πολύ. Που ξέρετε, είναι αυτό που λέμε, μια καλή κουβέντα να ακούσεις και μετά μπορείς να κάνεις θαύματα. Εμείς το βλέπαμε αυτό, βλέπαμε την αγάπη του, την προστατευτικότητά του και όλων των ανθρώπων της δουλειάς κι αυτό ήταν πάρα πολύ ενθαρρυντικό και πάρα πολύ ωραίο. Γι’ αυτό και μπορέσαμε και την κάναμε, γιατί σε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να την έχουμε κάνει την ταινία.
Ο ρόλος που υποδύεστε, του “Ακάλυπτου” έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό από την τηλεοπτική του πορεία. Σας αγχώνει αυτό;
Εμένα δεν με αγχώνει διότι είναι ένα άλλο μέσο. Εγώ το έχω λυμένο δηλαδή και γι’ αυτό και δέχτηκα. Αν με άγχωνε σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορώ, , πως να σας το πω, να αναπνεύσω δεν θα το έκανα. Από εκεί και πέρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Γούστα είναι αυτά. Σε κάποιους μπορεί να αρέσει, σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Όντως ως σειρά αυτό έκανε μία τεράστια επιτυχία κι μάλιστα ο Αντώνης Καφετζόπουλος που τον έπαιξε έκανε επίσης μια προσωπική επιτυχία. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με τηλεόραση, έχουμε να κάνουμε με σινεμά. Έχουμε να κάνουμε με ένα άλλο σενάριο που έχει αυτούς τους χαρακτήρες μεν αλλά είναι επιθυμία των σεναριογράφων, του σκηνοθέτη, των παραγωγών και όλων των ανθρώπων που κάνουν αυτή την ταινία, να μην υπάρχει σύνδεση. Δεν είναι δηλαδή ο Ακάλυπτος εκείνης της εποχής, σήμερα. Δεν είναι ο Ακάλυπτος ο οποίος έχει κάνει από τότε αυτή τη διαδρομή και που έφτασε σήμερα. Είναι ένας Ακάλυπτος από την αρχή. Αυτό αυτομάτως για να το πετύχεις θα έπρεπε να είναι ένα τελείως διαφορετικό καστ, διότι δεν είμαι μόνο ο δικός μου ρόλος από άλλο ηθοποιό, όλοι οι ρόλοι παίζονται από άλλους ηθοποιούς. Υπάρχουν οι ίδιοι ρόλοι συν κάποιοι άλλοι που παίζονται από διαφορετικούς ηθοποιούς. Ήταν επιθυμία να μην γίνει σύγκριση, αυτή την πληροφορία είχα κι εγώ, αυτό μου είπαν και γι’ αυτό δέχτηκα. Τώρα, στο μυαλό των ανθρώπων το καταλαβαίνω ότι μπορεί να γίνει σύγκριση αλλά αυτό που θα έλεγα εγώ είναι ότι πρέπει κανείς να αποφασίσει να το δει τελείως διαφορετικά. Άλλος ηθοποιός εγώ, άλλος ο Αντώνης. Με άλλο τρόπο το προσεγγίζω εγώ, με άλλο ο Αντώνης. Ο ένας δεν ακυρώνει τον άλλον. Η ερμηνεία του ενός δεν είναι απαραίτητο να ακυρώσει την ερμηνεία του άλλου. Ο Αντώνης ήταν καταπληκτικός στον ρόλο αυτό, όντως άφησε ιστορία, έκανε μια εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο αυτό. Αυτό δεν μου απαγορεύει κι εμένα να είμαι, ας πούμε, καλός. Εγώ το έκανα με τον τρόπο που εγώ το κατάλαβα και με τις οδηγίες του σκηνοθέτη βέβαια, υπηρετώντας το σενάριο. Από εκεί και πέρα αυτό βγαίνει στις αίθουσες 14 Μαρτίου, ο Θεός και η ψυχή μας. Ελπίζω και εύχομαι να αρέσει. Εγώ έκανα το καλύτερο που μπορούσα να κάνω, όπως κάνω πάντα βέβαια και όχι μόνο για την ταινία. Θα ήθελα πάρα πολύ να αρέσει στον κόσμο η ταινία συνολικά, όχι μόνο εγώ, ολόκληρη η ταινία.
Έχετε δει ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα;
Όχι ακόμα. Απλώς η αίσθηση που έχω από τα γυρίσματα, γιατί εντάξει μπορείς να καταλάβεις κάποια πράγματα, είναι ότι πρόκειται για μία πολύ ωραία ταινία, για μία πολύ ωραία κωμωδία.
Ο χαρακτήρας του Ακάλυπτου πιστεύετε ότι αντιπροσωπεύει μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων;
Εγώ θα σας απαντήσω πως όχι. Οι άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να ταυτίσουμε τον Ακάλυπτο, στο ότι έχει κάνει τις απατεωνιές του και όλα αυτά, δεν είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μας. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι Έλληνες είναι δουλευταράδες. Είναι άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να πετύχουν αλλά με τον σωστό τρόπο για να έχει και διάρκεια αυτό και να έχει και τη χαρά της επιτυχίας, διότι διαφορετικά δεν υπάρχει αυτή η χαρά. Γιατί άλλο πράγμα η τέχνη, άλλο πράγμα η κωμωδία, άλλο πράγμα το σινεμά, άλλο η ζωή. Εγώ πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μας είναι άνθρωποι οι οποίο παλεύουν, δεν προσπαθούν να “την κάνουν” με διάφορους τρόπους εύκολους, δεν διαλέγουν τον εύκολο δρόμο, είναι άνθρωποι που παλεύουν, άνθρωποι άξιοι, που θέλουν να δουλέψουν, που θέλ
Ο ήρωας χρωστάει παντού. Εσείς αντιμετωπίζετε δυσκολίες λόγω της οικονομικής κρίσης;
Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, δεν διαφέρει κανείς μας. Δεν ανήκουμε κι εμείς σε μία κατηγορία ανθρώπων που έχουν λυμένο το πρόβλημά τους. Είμαστε μέσα στον κόσμο, ζούμε μέσα σε αυτόν και έχουμε τα ίδια προβλήματα. Ότι προβλήματα έχει ο οποιοσδήποτε, τα ίδια προβλήματα έχουμε κι εμείς. Ο καθένας έχει τα δικά του μεγέθη βέβαια και τα δικά του καράβια. Ανάλογα και τις δικές του φουρτούνες και προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε όλα αυτά. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Βεβαίως υπάρχουν δυσκολίες, βεβαίως ψαχνόμαστε, δουλεύουμε γιατί πρέπει να πληρωθούμε κι εμείς να φάμε. Δεν υπάρχει καμία διαφορά.
Έχουμε δει αρκετούς συναδέλφους σας, όπως είναι ο καλός σας φίλος Γιάννης Μπέζος, εκμεταλλευόμενοι σε κάποιες περιπτώσεις την δημοτικότητα τους από αυτή τη δουλειά, να κατεβαίνουν στην πολιτική.
Ο Γιάννης Μπέζος βέβαια δεν έκανε ακριβώς αυτό, δεν εκμεταλλεύτηκε την δημοτικότητά του γιατί δεν κατέβηκε σε εκλόγιμη θ
Εσείς το έχετε σκεφτεί;
Θα σας έλεγα όχι αλλά ποτέ δεν ξέρεις και έχω μάθει στη ζωή μου, στα 50 μου πια, ότι όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει και αυτό που τον εκπλήσσει περισσότερο απ’ όλα είναι ο εαυτός του. Ελάχιστα είναι δηλαδή τα πράγματα για τα οποία μπορεί να πει κανείς όχι και να είναι τόσο απόλυτος. Δεν ξέρω. Αυτή τη στιγμή και έτσι όπως το σκέφτομαι θα σας έλεγα όχι, δύσκολα.
Σας έχουν προσεγγίσει ποτέ από κάποιο κόμμα;
Ναι, βεβαίως αλλά και σε κείνη την φάση δεν ήταν κάτι που ήταν στα ενδιαφέροντά μου.
Αν ο γιος σας ήθελε να γίνει ηθοποιός, θα τον αποτρέπατε ή θα χαιρόσασταν;
Άλλο το να χαρείς άλλο να τον αποτρέψεις. Θα μπορούσα να μην τον αποτρέψω και να μην χαίρομαι. Θα μπορούσα να τον αποτρέψω και επίσης να μην χαίρομαι. Εγώ αυτό που θα ήθελα, θα ήμουν χαρούμενος αν αποφάσιζε να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει και το πίστευε και το έκανε με πάθος και ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά να κάνει. Αν ο γιος μου μού πει ότι “θέλω να γίνω ηθοποιός γιατί θέλω να γίνω ηθοποιός” και έχει και σοβαρούς λόγους δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αν πάλι μου πει ότι δεν θέλω να γίνω ηθοποιός γιατί θέλω να γίνω κάτι άλλο που το αγαπώ και που θέλω να το κάνω, πάλι δεν θα είχα κανένα πρόβλημα και θα ήμουν χαρούμενος. Εγώ θα είμαι χαρούμενος όταν αυτός είναι χαρούμενος με αυτό που κάνει.
Η σύζυγός σας είναι συνεχώς στο πλευρό σας και σας στηρίζει και έχετε μιλήσει πολλές φορές για εκείνα με τα καλύτερα λόγια. Θεωρείτε ότι αυτή η υγιής σχέση και η οικογένειά σας γενικά έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην πορεία σας;
Νομίζω τον πιο σημαντικό και ειδικά η γυναίκα μου. Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εμπιστεύομαι απόλυτα. Ένας άνθρωπος τον οποίο αγαπάω κατ’ αρχήν. Ένας άνθρωπος ακέραιος, μία μοναδική περίπτωση. Δεν χρειάζεται τώρα εγώ να πω για τα προσόντα της. Όσον αφορά σαν άνθρωπο δηλαδή, σαν ταίρι μου δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο 100 ζωές να ζούσα. Δεν χρειάζεται να πω γιατί και να το εξηγήσω γιατί θα το λιγοστέψω, θα το μικρύνω και δεν υπάρχει λόγος. Νομίζω ότι είναι αρκετή η απάντηση αυτή. Τώρα σαν επαγγελματίας, όχι απλώς της έχω εμπιστοσύνη, είναι μια εξαιρετική χορογράφος. Προσωπική μου άποψη. Μπορεί βέβαια να λέω την άποψή μου αλλά από την άλλη θεωρώ ότι αποδεικνύονται κιόλας γιατί σαν επαγγελματίας είναι εκεί και κρίνεται η δουλειά της. Εγώ λοιπόν σας λέω ότι σαν χορογράφος, θεωρώ ότι είναι μία από τις καλύτερες χορογράφους που έχουμε ή εν πάει περιπτώσει, να σας το πω και αλλιώς, εγώ συνεργάζομαι άψογα μαζί της. Είναι αυτό που ζητάω από τον χορογράφο όταν συνεργαζόμαστε, είναι εκεί καθημερινά σε όλη την πρόβα, είναι ταλαντούχα, είναι απόλυτη στη δουλειά της και ακριβής. όπως είμαι κι εγώ. Ταυτιζόμαστε απόλυτα επαγγελματικά γι’ αυτό και δουλεύουμε μαζί. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε κανένας λόγος. Υπάρχουν κι άλλοι χορογράφοι, θα μπορούσα να δουλέψω μαζί τους. Δουλεύω με την Ελπίδα γιατί, για μένα, κάνει την καλύτερη δουλειά που θα μπορούσε να κάνει για μένα. 
Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση “Υπηρέτης με δύο αφεντικά” στην οποία πρωταγωνιστείτε.
Θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό το ότι έχουμε ανεβάσει ένα τέτοιο έργο φέτος, μέσα σε αυτή την εποχή. Πέρα από την επικαιρότητά του, ας πούμε, ή το πόσο διαχρονικό είναι το έργο, θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι έχει ανέβει ένα έργο κλασικό που δεν έχει μείνει βέβαια σαν ανέβασμα στην κλασική του μορφή γιατί έχει γίνει μία πολύ μεγάλη διασκευή, έχουμε μεταφέρει την εποχή, δεν είμαστε στο 1700 που είναι γραμμένο το έργο του Κοντόνι, το έχουμε φέρει στο 1960, στην δεκαετία του ’60 που είναι μία πολύ γοητευτική εποχή και πολύ ανατρεπτική και επαναστατική και αυτά μπαίνουν μέσα στο έργο και στο χιούμορ του. Μέχρι και σάτιρα γίνεται δηλαδή. Είναι ένα πάρα πολύ αστείο έργο. Θεωρώ πολύ σημαντικό λοιπόν το ότι έχει ανέβει ένα τόσο σημαντικό έργο στο θέατρο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Από εκεί και πέρα, το ότι έχει γίνει με τον τρόπο που έχει γίνει, το ότι είναι ένας πολύ μεγάλος και πολύ καλός θίασος, καλός με την έννοια του αποτελέσματος πάντα, εγώ πάντα μιλάω σε σχέση με το αποτέλεσμα όχι με την επιλογή. Αν και η επιλογή των ηθοποιών και των συντελεστών πάντα έχει να κάνει με το αποτέλεσμα, δηλαδή σκέφτεσαι κάποιους ανθρώπους για να έχεις το αποτέλεσμα που θες. Αυτό όμως δεν είναι σχεδόν πάντα σίγουρο. Στην περίπτωσή μας μπορώ να σας πω, επειδή πλέον βρισκόμαστε στον τρίτο μήνα παραστάσεων και έχει περάσει στο κοινό, το κοινό έχει αποφανθεί, ο χώρος έχει αποφανθεί, έχουμε κάνει μία πολύ ωραία παράσταση για να μην σας πω μια σπουδαία παράσταση. Έχουμε κάνει μία πάρα πολύ ωραία παράσταση, είναι μία πολύ αστεία παράσταση, ο κόσμος περνάει καταπληκτικά κατά γενική ομολογία. Επίσης, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου είναι ότι το έργο είναι διαδραστικό. Συμμετέχει έντονα το κοινό σε κάποιες σκηνές, εκεί που ο ρόλος ο δικός μου αναγκάζεται να επικοινωνήσει με το κοινό και επικοινωνεί με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο και πολύ ευρηματικό. Νομίζω ότι βλέποντας κανείς τον “Υπηρέτη με δύο αφεντικά” στο θέατρο Μουσούρη βλέπει θέατρο, ανατάσσεται η ψυχή του, ψυχαγωγείται, περνάει καλά, γελάει και το θέατρο αποδίδει τα μέγιστα με την παράσταση αυτή. Πιστεύω ότι, για μένα εν πάση περιπτώσει αυτό είναι θέατρο. Είναι μία εμπορική και ποιοτική καλλιτεχνική παράσταση.
Η κρίση είναι ένας τρόπος για να αναδειχθούν οι καλές δουλειές;
Η κρίση τι είναι; Η κρίση σημαίνει ότι ο κόσμος έχει προδοθεί. Η οικονομική κρίση δεν είναι ξαφνικά κλείσαμε τη βρύση με τα λεφτά. Συνέβησαν κάποια γεγονότα. Αυτό έχει σαν αντίκτυπο την οικονομική κρίση. Το θέμα είναι όμως ότι τα γεγονότα αυτά που μας έφεραν μέχρι εδώ κάνουν τον κόσμο να στρέφεται σε πράγματα μεγαλύτερης αξίας. Η τέχνη, όχι μόνο το δικό μας θέατρο, η τέχνη γενικότερα, και το θέατρο αλλά και η τέχνη γενικότερα είναι μεγάλης αξίας πράγμα και ειδικότερα το θέατρο που είναι και κάτι πολύ ζωντανό και που πάει κάποιος και το βλέπει εκείνη την ώρα, αποφασίζει ένα βράδυ να βγει και να πάει, ας πούμε, να δει αυτό, να δει θέατρο. Αυτό αυτομάτως στρέφει τον κόσμο σε πράγματα πιο σημαντικά. Αρχίζει και αποφασίζει και διαλέγει την ουσία, την αξία, την πραγματική αξία την αντικειμενική γιατί πιστέψτε με υπάρχει αντικειμενική αξία. Δεν είναι όλα στο μυαλό μας ή σε αυτά που κάποιοι θέλουν να μας πουν ότι είναι. Ο κόσμος μπορεί να ξεχωρίσει ή αν κάποια στιγμή μπερδεύεται νομίζω πολύ εύκολα μπορεί να ξεμπερδευτεί με ανθρώπους που του έχουν δείξει ότι είναι ειλικρινείς μαζί του, ότι είναι αυθεντικοί και ότι το μόνο που ζητάνε από αυτόν είναι να γίνουν μαζί καλύτεροι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ