Π. Κωστόπουλος: Eίμαι ρομαντικός μέχρι θανάτου! Στις ταινίες δακρύζω με τη Μπαλατσινού δίπλα

Στο περιοδικό Adore και την Σοφία Tουντούρη μίλησε ο Πέτρος Κωστόπουλος, για την οικογένειά του, τις δύσκολες στιγμές, το νέο του εγχείρημα αλλά και ποιο θα ήταν το επάγγελμα που θα έκανε αν άφηνε τελείως την μέχρι τώρα πορεία του.

Για να ξεκινήσουμε την κουβέντα θα σας ζητήσω να μοιραστείτε μαζί μου το μυστικό σας για να το εφαρμόσω και εγώ σε εσάς…Πώς καταφέρνετε να κάνετε όλους τους καλεσμένους στην εκπομπή σας να ανοίγονται σε εσάς τόσο εύκολα;
Νομίζω επειδή δεν με φοβούνται… Τα δικά μου περιοδικά δεν κυνήγησαν ποτέ το κακό κουτσομπολιό. Και από τα περιοδικά γνωριστήκαμε με τους πιο πολλούς… Στα μίντια, όπως ξέρεις, διαβάζουμε μια σειρά “τεράτων” και επειδή εμείς δεν γράφαμε τέρατα στα περιοδικά, μου έχουν μια εμπιστοσύνη. Επίσης, δεν έχω φερθεί σε κανέναν άσχημα, τους φέρομαι γλυκά. Αισθάνομαι ότι όταν έρχεται κάποιος στην εκπομπή είναι καλεσμένος μου. Δεν τον καλώ για να τον ανακρίνω, αυτό το κάνουν άλλες εκπομπές. Τον φωνάζω για να περάσουμε καλά σαν να κάναμε παρέα, σαν να τρώγαμε. Μακάρι να μπορούσα να τους μαγειρεύω κιόλας στην εκπομπή! Το να μαγειρεύεις είναι ελκυστικό και για τις γυναίκες είναι πιο εύκολη η πτώση του τείχους και γενικά βοηθάει στο να κουλάρει ο άλλος να μιλήσει σαν κανονικός άνθρωπος και να μην κρύβεται πίσω από κουρτίνες.

Σε ποιον καλεσμένο σας, αν τον παρακολουθούσατε ως τηλεθεατής, θα αλλάζατε κανάλι;
Σε πολλούς!

Ποιος σας εξέπληξε θετικά;
Η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα φέτος ήταν η κυρία Σούλα. Μία γυναίκα με φιλοσοφία ζωής. Τόσο αξιοπρεπές το θέαμα και τόσο ενδιαφέρον…έβαλε τα γυαλιά σε όλα αυτά τα παιδάκια της σόουμπιζ που νομίζουν ότι αν παραστήσουν τους ανέγγιχτους, τις αγίες και τους αγίους κερδίζουν κάτι. Αυτοί χάνουν. Στεναχωριέμαι που νέα παιδιά που θα μπορούσαν να μιλήσουν μπλοκάρουν. Επίσης πέρασα πολύ καλά με τον Τάκη Σπυριδάκη που είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και πρόσφατα διασκέδασα και χάρηκα με τον Πάνο Μουζουράκη που είναι ταλεντάρα, τον Μάρκο Σεφερλή και τη Μαίρη Συνατσάκη.

Ποιος κερδίζει τελικά τον τηλεθεατή;
Αυτός που λέει αλήθεια, δεν κρύβεται και τσαλακώνεται. Υπάρχει άνθρωπος που να μην του έχουν συμβεί άσχημα πράγματα, που να μην έχει ερωτευτεί ή μισήσει;
Βαριέμαι επίσης στην εκπομπή όλους αυτούς που δεν παραδεχόνται τις αλήθειες, που δεν ανοίγονται, που δεν έχουν μια ιστορία να πουν. Μου συνέβη 5-6 φορές φέτος. Και ήταν κυρίως γυναίκες. Το ψέμα φαίνεται και επειδή εγώ το ξέρω… σαλτάρω!

Έχετε μετανιώσει για κάποια επιλογή σας;
Για χιλιάδες! Για το μόνο που δεν έχω μετανιώσει είναι που έκανα τα παιδιά μου, κάτι που, βέβαια, δεν ήταν επιλογή μου, ήρθαν!

Είστε αυστηρός πατέρας;
Όχι, καθόλου! Σ’ ένα σπίτι αυτός που βάζει τα όρια είναι η μάνα. Η μάνα τους γίνεται η κακιά, εγώ είμαι στη “γραμμή” της, αλλα όχι άδικος σε ό,τι λέει η μητέρα τους. Το μέτωπο ενός ζευγαριού απέναντι στο παιδί δεν πρέπει να σπάει, πρέπει να ειναι ισχυρό και η αντιμετώπιση να είναι κοινή.

Μαθαίνω ότι έχετε τεράστια αδυναμία στον γιο σας, Μάξιμο;
Όλοι έχουμε αδυναμία στον Μάξιμο γιατί είναι ο πιο μικρός, είναι πεντέμιση χρονών. Τα δύο κορίτσια αγαπιούνται αλλά μαλώνουν μεταξύ τους, όπως όλα τα αδέρφια. Ώρες ώρες γίνεται κόλαση στο σπίτι. Επειδή αυτός είναι αρκετά χρόνια μικρότερός τους, αυτές τον Μάξιμο τον βλέπουν σαν αρκουδάκι! Εγώ, δε, τον βλέπω ξαφνικά και με πιάνουν τα γέλια… Έχω πιο πολλά κοινά μαζί του απ’ ότι είχα με τις κόρες μου. Παίζουμε μαζί, φτιάχνουμε αεροπλάνα, διαστημόπλοια, ντύνεται πυροσβέστης, σπαιντερμαν, στρατιωτικός… γενικά έχουμε το ίδιο ψώνιο…

Κι εσείς ντύνεστε μαζί του;
Εγώ τα κάνω όλα! Βρήκα, λοιπόν, έναν ακόμη χαζοχαρούμενο άντρα μέσα στο σπίτι να κάνουμε ό,τι χαζομάρα θέλουμε. Με τις δυστυχείς μπάρμπι και τις κούκλες που έπαιζαν οι κόρες μου δεν είχα κάτι να κάνω, δεν έπαιζα ποτέ μαζί τους και νιώθω ενοχές γι’ αυτό. Εσείς, οι γυναίκες, γεννιέστε μανάδες εμείς δεν γεννιόμαστε πατεράδες, γινόμαστε.

Εσείς πότε συνειδητοποιήσατε ότι γίνατε πατέρας;
Δύο χρόνια αφότου ήρθε στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Στην αρχή ούτε το ακουμπούσα, φοβόμουν μη μου πέσει, μη μου σπάσει…

Δουλειές στο σπίτι κάνετε;
Εγώ είμαι ο μάγειρας του σπιτιού.

Πλένετε και τα πιάτα μετά;
Όχι…

Αυτές είναι μισές δουλειές…
Είμαι αυτός, όμως, που πάει και ψωνίζει.

Ο άντρας επιλέγει τη γυναίκα που θα κάνει τα παιδιά του;
Εγώ επέλεξα. Έψαχνα πολύ γι’ αυτό άργησα…Έκανα πολλές δοκιμές και δεν μου έβγαινε πριν την Τζένη… Το ζευγάρι δεν κρίνεται στα καλά και στις χαρές, κρίνεται στα χοντρά τα ζόρια και επειδή εγώ εδώ και δύο χρόνια περνάω πολύ χοντρά ζόρια, εκεί κατάλαβα ότι δεν έκανα κανένα λάθος, εκεί κατάλαβα ότι ήμουν τυχερός. Διότι δεν είναι ότι φαλίρισες και δεν έχεις λεφτά και θα σ’ αφήσει η γυναίκα σου γι αυτό… Όταν πραγματικά έχεις πάθει τη ζημιά πέφτεις σε κατάθλιψη και σ’ ένα σπίτι δημιουργούνται ψυχολογικές εκρήξεις. Εκεί η Τζένη είχε την αγάπη και το σθένος να προστατεύσει όλο το σύστημα. Αυτή είναι η δικιά της μαγκιά, εγώ τότε ήμουν σε καταστολή.

Αυτό τι επίπτωση είχε στην προσωπική σχέση;
Η κατάρρευση της ζωής σου όλης επιφέρει κλονισμούς, αυτό σημαίνει ότι και θα τσακωθείς και θα διαφωνήσεις και θα φτάσεις στα άκρα. Όμως, όταν δεις ότι ο άλλος στέκεται, στέκεσαι κι εσύ στα πόδια σου…

Λέτε ευχαριστώ;
Λέω εύκολα και της το έχω πει πολλές φορές.
Παρότι μπορεί να ακούσω δεκάδες φορές το χρόνο, απο διάφορους ανερμάτιστους, “κιτρινιάρηδες” ότι χωρίζω, δεν έχω φτάσει ποτέ στο σημείο να χωρίσω. Οι γυναίκες είστε άλλα ζώα. Δεν μπορεί ένας άντρας να καταλάβει τι είστε. Πάντα εκπλήσσομαι. Ξέρω ότι πάντα φταίω, εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη. Είναι δυνατόν στους 100 τσακωμούς να φταίω στους 99; Πες ότι φταίω στους 60 όχι στους 99 εκτός κι αν είμαι ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ,που δεν είμαι.

Φωνάζετε μέσα στο σπίτι;
Καμιά φορά ναι, αλλά και η Τζένη φωνάζει. Είμαστε μία μεγαλόφωνη οικογένεια.

Δεν είναι εγωιστικό να απαιτείς ένας άνθρωπος να είναι μαζί σου για μία ζωή;
Ο συνδετικός ιστός σε μία οικογένεια είναι τα παιδιά, αλλιώς δεν χρειάζεται να είσαι όλη σου τη ζωή με κάποια, δεν γίνεται. Το να έχεις παιδιά μαζί με κάποιον σε κάνει να προσπαθείς μαζί του, να συγκινείσαι μαζί του, να αγωνιάς μαζί του. Αν δεν υπάρχουν παιδιά, είναι πιο εύκολο να βρεις κι άλλη συντροφιά. Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν έχουν παιδιά και είναι για χρόνια μαζί…Η Τζένη κι εγώ, ίσως, δεν θα ήμασταν μαζί, αν δεν ήταν τα παιδιά, μετά από 18 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι πεθάινει ο έρωτας και σε κρατάνε μόνο τα παιδιά… Τον αγαπάς τον άλλον πιο πολύ, μέσα στη σχέση.

Υπάρχει ο έρωτας;
Και βέβαια υπάρχει, αλλά παίρνει πολλές μορφές, εξελίσσεται. Μην ξεχνάς ότι όλες οι σχέσεις στον πλανήτη ξεκινούν με one night stand. Kανένας δεν έχει βάλει δικλίδα ασφαλείας ότι την άλλη μέρα θα είστε μαζί. Κανείς δεν ξέρει πώς θα πάει η σχέση την επόμενη μέρα.

Έχετε φύγει την επόμενη ημέρα; Το επόμενο πρωί;
Και νωρίτερα, κατά τις 3…Έτσι είμαστε εμείς οι άντρες, γαιδούρια… (γέλια)

Είστε ρομαντικός;
Μέχρι θανάτου! Ακόμη και σε ταινίες δακρύζω και φεύγει το δάκρυ με την Μπαλατσινού δίπλα. Ο ρομαντισμός είναι ένα υπέροχο πράγμα!

Θυμάστε πώς κάνατε πρόταση γάμου στη σύζυγό σας;
Την πήρα τηλέφωνο. Οδηγούσε. Τη ρώτησα πότε θέλει να παντρευτεί 15 ή 22 Ιουνίου. Άκουσα μία σιωπή. Και μετά ένα μπαμ. Είχε τρακάρει. Λιγάκι ευτυχώς! Και είπε 22! Και το βράδυ είχα ετοιμάσει, ένα τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου, Οι άντρες δεν μιλούν πολύ και έτσι την υποδέχθηκα.

Οι άντρες δεν μιλούν καθόλου πια…οι γυναίκες φταίνε γι’ αυτό;
Εννοείται! Οι νέες γενιές το έχετε παραχέσει! Είμαστε ίσοι αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Αυτή είναι η άποψή μου.Και στη ζωή πιστεύω ότι υπάρχουν ρόλοι. Όταν αυτοί ξεπερνιούνται, εκεί χάνεις τον μπούσουλα. Οι γυναίκες είναι πολύ πιο ισχυρά όντα από εμάς. Το βλέπω και από τα παιδιά μου. Η γυναίκα επιβάλλει τους όρους, ακόμη και στο φλερτ. Μα τι θέλετε τελικά να είμαστε ;

Να είστε ο εαυτός σας…
Λέτε σας αρέσει το χιούμορ… ε, πηγαίνετε με κάποιον που σας λέει ανέκδοτα στο κρεβάτι (γελάει). Οι άντρες πρέπει να ξαναεπιτεθουν!

Πώς είναι να μεγαλώνετε;
Ζορίζεσαι, αρχίζεις να μετράς νούμερα τα οποία είναι δύσκολα. Μετά μάχεσαι, είσαι σε έναν διαρκή πόλεμο απέναντι στο χρόνο. Θέλω να καθυστερήσω αυτό το πράγμα όσο γίνεται, να κρατήσω το σώμα μου νέο, να γυμναστώ, να έχω μία άμυνα απέναντι σ’ αυτό, να συναναστρέφομαι πιο νέους ανθρώπους για να μείνει το μυαλό μου ζωντανό. Από την άλλη μεριά είναι και γλυκό, διότι η συσσώρευση εμπειριών σου λύνει τα χέρια πιο εύκολα. Καταλαβαίνεις τους ανθρώπους πιο γρήγορα, έχεις δει τα δύσκολα και ξέρεις να σμπεριφερθείς. Το να μεγαλώνεις, όμως, δεν είναι κακό, το να γερνάς είναι!

Οι άντρες δεν γίνεστε πιο γοητευτικοί μεγαλώνοντας;
Και μικρός μια χαρά ήμουν!

Πότε είχατε πιο πολλές κατακτήσεις;
Στη δεκαετία των 30. Λογικό δεν είναι; Τώρα ούτε που βγαίνω.

Δεν βγαίνετε;
Μετά από αυτό που συνέβη δεν κάνει να βγαίνεις.

Για εσάς ή για τους άλλους;
Για εμένα κυρίως. Υπάρχει μία πενταετία πένθους. Κι είναι καλύτερα, κάνω τη δουλειά μου, είμαι με τα παιδιά μου…

Πώς χαλαρώνετε;
Βλέποντας εκατοντάδες ταινίες στο σπίτι ή το σινεμά. Άρχισα πάλι τις παλιές μου αγαπημένες συνήθειες. Ακούω μουσική! Και τώρα που έμαθα από τις κόρες μου να κατεβάζω τραγούδια έχω γεμίσει το ipod με χιλιάδες τραγούδια. Έχω ξανατιγκάρει το iPod με jazz και blues, που άκουγα μια ζωή και τα είχα αφήσει για να ακούω ραδιόφωνο. Αλλά ακούω και κάποια ελληνικά.

Διάβασε περισσότερα στο Αdore