Π. Λαγούτης: “Έχω να ερωτευτώ 15 χρόνια, από τότε δηλαδή που ερωτεύτηκα τη Μυρτώ”

Ο Πέτρος Λαγούτης άφησε για λίγο τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και μίλησε στο Down Town της Κύπρου και sτον Γιάννη Πουλόπουλου, για τον έρωτα, τα παιδιά του, τα θεατρικά του σχέδια… Ο ηθοποιός θυμάται ακόμα, ένα μεθύσι που έκανε πριν πολλά χρόνια στην Πράσινη Γραμμή!

Στο «Hangover 4», την παράσταση που παιζόταν ολόκληρο το καλοκαίρι στο «θέατρο Αθηνά», οι τέσσερις ήρωες ξυπνούν, ύστερα από ένα άγριο μεθύσι και δεν θυμούνται τι έκαναν το προηγούμενο βράδυ. Σου έχει συμβεί κάτι ανάλογο;
Έχω αρκετά μεθύσια που θυμάμαι. Το πρώτο ήταν, όταν ήμουν 17 χρόνων και είχα πάει τις πρώτες διακοπές, χωρίς τους γονείς, στην Σαντορίνη. Με θυμάμαι, λοιπόν, να ξυπνάω κάποια στιγμή το πρωί, καθισμένος σε ένα πεζούλι, ακούγοντας μία Γαλλίδα με τον άντρα της, που περνούσαν από μπροστά μου, να σχολιάζουν «C’ est la vie». (σ.σ. έτσι είναι η ζωή). Δύο χρόνια αργότερα, είχαμε πάει με τους συμφοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών, εκδρομή στη Μύκονο. Το τελευταίο βράδυ γινόταν ένα πάρτι στο ξενοδοχείο, με χορηγό γνωστή βότκα. Μέσα στο πρώτο μισάωρο λοιπόν βρίσκομαι να έχω πιει, μαζί με δύο φίλους μου, δεκαεννιά σφηνάκια. Αυτό, όπως καταλαβαίνεις, είχε ως αποτέλεσμα το πάρτι για εμάς να σταματήσει εκεί! Για καλή μας τύχη, δεν επικράτησε η άποψη κάποιων που ήθελαν να μας πετάξουν στην πισίνα και βρίσκομαι, χωρίς να ξέρω πώς, στο δωμάτιο. Εκεί, υποτίθεται μας πήγαν για να κοιμηθούμε. Αλλά αντ’ αυτού, μας ξυπνούσαν κάθε πέντε λεπτά, ρωτώντας μας «πώς είσαι;», για να καταγράφουν τις αντιδράσεις μας με την κάμερα. (Γελάει). Το πιο τρομερό μεθύσι που θυμάμαι, όπου είχα κανονικά κενά μνήμης, ήταν πριν από κάμποσα χρόνια στην Κύπρο. Φαντάσου με να κυκλοφορώ στην παλιά πόλη της Λευκωσίας, με ένα μπουκάλι ουίσκι, το οποίο είχα κατεβάσει όλο στη διαδρομή, εξαιτίας μίας ερωτικής ιστορίας που δεν είχε την κατάληξη που θα ήθελα, και να βρίσκομαι ξαφνικά στην Πράσινη Γραμμή. Μη καταλαβαίνοντας τι κάνω, πήγα στους φαντάρους που ήταν στο φυλάκιο και τους έπιασα κουβέντα. Έρχεται αμέσως κάποιος και μου εξηγεί ότι δεν επιτρέπεται να μιλάω στο σκοπό και αν το επαναλάμβανα θα ήταν αναγκασμένος να με πάει στη φυλακή! Εγώ, τύφλα από το μεθύσι, του απαντάω «ενοχλώ; Ποιον ενοχλώ;» και πηγαίνω στο επόμενο φυλάκιο. Επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, με εμένα να επιμένω να πω τον πόνο μου στους φαντάρους και το επόμενο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω στο δρόμο, καθισμένος, από κάτι τουρίστες που με ρωτούσαν αν χρειάζομαι βοήθεια! Μη με ρωτάς πώς έφτασα στο ξενοδοχείο! Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι κάποια στιγμή πήρα ταξί, αλλά το τι έγινε στη ρεσεψιόν και ποιος με ανέβασε στο δωμάτιό μου, δεν τα θυμάμαι! Το επόμενο πρωί, με βρήκε να κοιμάμαι με τα ρούχα, έχοντας αγκαλιά το μπουκάλι! (Γελάει).

Τι στοιχεία από τον χαρακτήρα σου, βλέπεις στα παιδιά σου;
Είναι εντυπωσιακό γιατί βλέπω και στους δύο κομμάτια και δικά μου, αλλά και της μητέρας τους. Όταν ήταν πιο μικρά, μας έλεγαν ότι ο μεγάλος μας γιος μοιάζει σε εμένα και ο μικρός στη Μυρτώ. Όσο μεγαλώνουν, διαπιστώνω ότι μοιάζουν και στους δυο μας και μπορεί, για παράδειγμα, να έχει πάρει ο ένας τα μάτια της μητέρας του και ο άλλος το στόμα το δικό μου. Αλλά και από τον χαρακτήρα μας έχουν πάρει πολλά. Στο μεγάλο μου γιο λ.χ. αρέσει να υπεραναλύει τα πράγματα, κάτι που κάνω κι εγώ, ενώ στο μικρό βλέπω έναν τσαμπουκά, αλλά και ταυτόχρονα μία ευαισθησία, στοιχεία που με διακρίνουν. Ακόμα και ο τρόπος που κοιτάνε, όταν είναι αφηρημένοι, μου θυμίζουν εμένα και πιστεύω πως κάπως έτσι πρέπει να κοιτούσα κι εγώ όταν ήμουν μικρός. Αντίστοιχα, από τη μητέρα τους, έχουν πάρει τη γλυκύτητα, αλλά και το ανελέητο πείσμα της.

Σου κάνουν κριτική;
Ναι και, επειδή δεν φιλτράρουν αυτά που θα πουν, μπορεί να γίνουν πολύ αυστηροί. Και δε μένουν μόνο στην εικόνα, λέγοντάς μου λ.χ. «πόσο χάλια ήταν τα μαλλιά σου!» ή «δεν μπορούσες να φορέσεις χειρότερη μπλούζα!». Αυτό που τους αγγίζει περισσότερο είναι το συναίσθημα. Μπορεί, δηλαδή, να παρακολουθούν ολόκληρη σκηνή από ένα σίριαλ, όπου έχω ανταλλάξει με την παρτενέρ μου ένα σωρό ατάκες και εκείνοι να σταθούν στον τρόπο που της κράτησα το χέρι, ή την κοίταξα, λίγο πριν το φινάλε.

Πώς εξηγείς το γεγονός ότι από τότε που χώρισες με την πρώην σύζυγό σου (σ.σ. Μυρτώ Αλικάκη) η καριέρα σου απογειώθηκε;
Όσο ήμουν μαζί με τη Μυρτώ, δεν με ένοιαζε και τόσο να χτίσω την καριέρα μου! Δε θα μπορούσε να με απασχολεί κιόλας γιατί, αν το καλοσκεφτείς, με το που τέλειωσα την Δραματική Σχολή γνωρίστηκα μαζί της και, στα 27 μου, είχα γίνει ήδη πατέρας. Οπότε πρώτη μου προτεραιότητα ήταν να μπορώ να εξασφαλίσω ένα εισόδημα για την οικογένειά μου. Όταν χώρισα έκανα focus στη δουλειά μου, ίσως γιατί όλο αυτό λειτουργούσε θεραπευτικά. Ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου γιατί, όταν χωρίζει κάποιος, ή θα τον πάρει από κάτω, ή θα σταθεί γερά στα πόδια του και θα πει «θέλω να κερδίσω»! Άρχισα, λοιπόν, να εργάζομαι πιο εντατικά και αυτό απέδιδε.

Πολλοί άνθρωποι, μετά από ένα χωρισμό, περνούν ένα μεγάλο διάστημα όπου φοβούνται ότι θα καταλήξουν μόνοι. Δεν φοβάμαι τη μοναξιά και δεν αισθάνομαι μόνος. Έχω δύο παιδιά, πολλούς φίλους και έχω φτιάξει έτσι τη ζωή μου, που δύσκολα θα χωρούσε σ’ αυτήν μία σχέση. Δεν θέλω να βάλω μπελάδες πάνω στο κεφάλι μου! Θέλω ότι προστίθεται πλέον στη ζωή μου να μου δίνει ενέργεια, γι’ αυτό και μία τέτοια γυναίκα θα μπορούσα να φανταστώ στο πλευρό μου. Βαριέμαι πολύ τις εφήμερες σχέσεις και προτιμώ να είμαι μόνος. Είμαι πια μεγάλο παιδί για να έχω καιρό για χάσιμο! Δεν λειτουργώ πια όπως στα είκοσι μου, όπου μου αρκούσε ο άνθρωπος που είναι δίπλα μου να με σαγηνεύσει. Τώρα πια ψάχνω κομμάτια που θα συμπληρώσουν το παζλ, ενώ παλαιότερα μου αρκούσε να έχω μία αφίσα για να βάλω στο δωμάτιό μου.

Τι ζητάς από μία γυναίκα;
Το πρώτο και το κύριο που θα με ενδιέφερε είναι να αγαπάει τα παιδιά μου! Από εκεί και πέρα, όπως είπα και προηγουμένως, θα ήθελα να μου δίνει και να μη μου παίρνει ενέργεια. Όταν δουλεύεις τόσο πολύ και έχεις τόσα προβλήματα να αντιμετωπίσεις καθημερινά, το τελευταίο που θα ήθελες είναι να έχεις πλάι σου ένα επιπρόσθετο βάσανο. Ψάχνω κάποια που να μου προσφέρει συντροφικότητα, αλληλοστήριξη, να μου δίνει χαρά και να δημιουργεί μέσα μου ερωτικά σκιρτήματα. Ε, όπως καταλαβαίνεις, η γυναίκα που θα διαθέτει όλο το πακέτο, δεν βρίσκεται στην απέναντι γωνία!

Πόσα χρόνια έχεις να ερωτευτείς δυνατά;
Δεκαπέντε χρόνια, από τότε δηλαδή που ερωτεύτηκα τη Μυρτώ! Είμαι μυστήριο τρένο σε αυτά τα ζητήματα! Μπορεί να ενθουσιάζομαι αλλά δεν ερωτεύομαι εύκολα!
Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί