Παναγιώτα Βλαντή: «Δεν σκέφτομαι να κάνω κάτι ακόμα στο πρόσωπό μου»

Η Παναγιώτα Βλαντή πρωταγωνιστεί στον “Αστέρα Ραχούλας” του Alpha. Η ηθοποιός μιλάει, με αφορμή τη σειρά, στο κυπριακό περιοδικό Down Town για τον έρωτα, τον γάμο, τη μητρότητα που επιθυμεί, τους ρόλους που την καθόρισαν, και αποκαλύπτει ότι θέλει να καθίσει ξανά στα φοιτητικά θρανία.

“Όταν διάβασα το σενάριο και είδα ότι είχε να κάνει με το ποδόσφαιρο ξετρελάθηκα. Δεν το περίμενα. Μου φάνηκε πολύ έξυπνο, πολύ πρωτοποριακό και δέχτηκα αμέσως να συμμετέχω στον “Αστέρα Ραχούλας” του Alpha. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι που να έχει σχέση με το ποδόσφαιρο”, εξομολογείται.

Με ξαφνιάζεις! Τι σχέση έχεις εσύ με το ποδόσφαιρο;

Μου αρέσει πάρα πολύ. Λογικό είναι να απορείς – κι άλλοι απορούν με μένα, όλοι όσοι τους το λέω. Όμως το ότι είμαι γυναίκα, δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω ποδόσφαιρο. Ειδικά το Μουντιάλ, δεν το χάνω. Μου αρέσουν οι μεγάλες διοργανώσεις, τα ντέρμπι και οι αγώνες – τα παρακολουθώ όλα όποτε μπορώ. Δεν είμαι μανιακή, ούτε τρελαίνομαι. Αλλά, ως θεατής, μου αρέσει! Η πλάκα είναι ότι ο κόσμος με ρωτάει στο δρόμο για τη σειρά και το ποδόσφαιρο. Όλοι με ρωτάνε, για παράδειγμα, αν τελικά θα καταφέρουμε να κάνουμε το δικό μας γήπεδο. Είναι πολύ ευγενικοί μαζί μου.

Πάντα έτσι ήταν μαζί σου το κοινό;

Ως επί το πλείστον, ναι. Έχουν σημειωθεί και κάποια περιστατικά αγένειας στο παρελθόν, όμως τα αντιμετώπισα πολύ ψύχραιμα. Στην αγένεια απαντώ με αδιαφορία. Ευτυχώς, οι περισσότεροι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μου και μου λένε καλά λόγια. Εύχομαι και στην Κύπρο να έχει αγαπηθεί πολύ η σειρά. Έχω ιδιαίτερη σχέση με το νησί και τους ανθρώπους του. Πολύ όμορφες αναμνήσεις.

Πες μου μερικές…

Αγαπώ τους Κύπριους γιατί έχουν παιδεία, πολιτισμό και καλή αγωγή. Έχω δουλέψει τρία χρόνια στην Κύπρο. Έκανα δύο σειρές και ανεβοκατέβαινα το κλασικό Δευτερότριτο. Πολλή κούραση και ταλαιπωρία, όμως, το όλο αποτέλεσμα ερχόταν και μας δικαίωνε όλους. Η Κύπρος ήταν κάτι σαν οξυγόνο για μένα εκείνη την περίοδο. Ερχόμουν και άλλαζα παραστάσεις. Μπορεί οι παραγωγές να μην είναι τεράστιες, όμως, υπάρχει άψογος επαγγελματισμός από όλους. Συνεργαστήκαμε υπέροχα και μακάρι να δουλέψουμε ξανά! Με πολύ μεγάλη μου χαρά θα το ξανάκανα. Έχω να θυμάμαι τα καλύτερα.

Γύρισες όλο το νησί;

Δυστυχώς όχι, δεν είχα τον χρόνο, δεν κατάφερα να πάω στις πανέμορφες περιοχές σας. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον. Όμως, γνώρισα την κουζίνα σας. Φανταστική!

Είσαι από τις ηθοποιούς που, κατά καιρούς, μπορεί να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα από την τηλεόραση. Δεν σε φοβίζει αυτό; Μήπως μείνεις εκτός;

Δεν ισχύει αυτό. Τη δουλειά μου δεν την εγκατέλειψα ποτέ. Ναι, κάποιες φορές, τηλεοπτικά, αποφασίζω να απέχω. Κυρίως γιατί δεν με ξετρελαίνει κάτι. Όμως, όπως έχεις δει, πάντα κάνω guest σε ό,τι παίζει. Η μεγάλη κρίση που περνάμε, και ειδικά στα σίριαλ, μοιραία σε κάνουν να απέχεις. Η μυθοπλασία πεθαίνει. Και ναι, θα απέχω κάθε φορά, όταν δεν με εκπροσωπεί μία δουλειά. Όμως ποτέ δεν άφησα τη δουλειά μου. Κι αν δεν κάνω τηλεόραση κάνω θέατρο. Ή και τα δύο μαζί, αν μου επιτρέπεται. Αλλά δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια να λες πάντα «όχι», γιατί δεν υπάρχουν και δουλειές… Έμαθα να δουλεύω πολύ σκληρά και δεν είμαι έτοιμη να το αφήσω.

Είσαι ανταγωνιστική επάνω στη δουλειά σου;

Με τους συναδέλφους μου, όχι. Καθόλου. Παρόλο που πρέπει να σου πω ότι έχω ζήσει κάποια μικρά στοιχεία ανταγωνισμού από άλλους στο παρελθόν. Αλλά, ok, το καταλαβαίνω έως ένα βαθμό. Από την άλλη, πιέζω αρκετά εμένα στο να είμαι καλή. Αλλά δεν είμαι με μένα ανταγωνιστική. Δεν μου αρέσει. Σέβομαι τον εαυτό μου και τον τιμώ. Το ίδιο -και περισσότερο μη σου πω- τους συναδέλφους μου.

Ένας από τους ρόλους που έχουν γράψει ιστορία στην ελληνική τηλεόραση, ήταν η Συλβί, στα «Μαύρα Μεσάνυχτα». Ήταν κάτι κόντρα για σένα;

Η Συλβί έγραψε ιστορία, γιατί ήταν αυθεντική. Μία μπουζουξού, γυναίκα της νύχτας, αλλά σκοτεινός άνθρωπος. Μου άρεσε πολύ, με ιντρίγκαρε. Φυσικά και ήταν κάτι εντελώς κόντρα με μένα. Ακόμα ο κόσμος μού μιλάει στο δρόμο για τη Συλβί, όπως και για το «Βίο ανθόσπαρτο», αλλά και τους «Singles». Ήταν δουλειές που έγιναν με πολλή αγάπη και μεράκι. Γι’ αυτό ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν. Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Η Συλβί με στιγμάτισε και στην αρχή με δυσκόλεψε. Όχι μόνο ο κόσμος, αλλά ούτε κι εγώ με φαντάστηκα να παίζω έναν τέτοιο ρόλο! Όμως, αυτό ήταν και το δύσκολο. Στην αρχή παιδεύτηκα πάρα πολύ. Μέχρι να μελετήσω, να διαβάσω, να καταλάβω τις πιο μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες, από τον τρόπο που μιλούσε ως τις κινήσεις της, χρειάστηκε ένα διάστημα. Μετά, όμως, το πράγμα κύλησε μόνο του, αυτόματα. Πάντα η αρχή είναι δύσκολη. Μετά ξεμπλοκάρει. Αλλά αυτό ονομάζεται πρόκληση. Κι αυτή είναι η μαγεία της δουλειάς…

Κάνοντας έναν απολογισμό, θα έλεγες ότι κράτησες την ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική σου ζωή;

Άλλες περιόδους ναι, άλλες όχι. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, αλλά και αναγκών μας. Όμως, όλα συνδυάζονται. Ποτέ δεν ήμουν αριβίστρια, ούτε έβαλα πάνω από όλα την καριέρα μου και μόνο. Το αντίθετο έκανα. Πολλές φορές έβαλα σε πρώτη επιλογή τον έρωτα.

Σου κόστισε αυτό;

Ό,τι αποφάσισα να κάνω, είτε μου βγήκε είτε όχι, το έκανα γιατί το ήθελα. Δεν πιέστηκα, ούτε ζορίστηκα ποτέ. Οπότε, δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω και να έχω παράπονα.

Απωθημένα;

Δεν ήθελα να έχω ποτέ. Τα φοβόμουν. Το απωθημένο είναι η πίκρα. Κι εγώ δεν θέλω να έχω πίκρες μέσα μου. Όνειρα έχω πολλά, αλλά απωθημένα όχι. Τα όνειρά μου θέλω να τα πραγματοποιώ για να μη γίνουν απωθημένα. Κι έπειτα, ξέρεις, μαζί με μένα, θα πικράνω και τους δίπλα μου. Οπότε όχι, μακριά τα απωθημένα!

Είσαι από τις γυναίκες που απέφυγαν συνειδητά το γάμο;

Όχι, όχι. Απλά δεν έγινε. Δεν είναι ότι τον απέφυγα ή ότι δεν μου έτυχε ακόμα. Απλά, εγώ θέλω να κάνω ένα γάμο, αλλά και οικογένεια, με έναν άνθρωπο που θα μου το εμπνεύσει και να με κάνει να αισθάνομαι καλά. Προφανώς, για να μην το κάνω ως τώρα, δεν συνέβη. Αλλά, αν με ρωτάς, θέλω πολύ συνειδητά να κάνω οικογένεια. Θέλω να γίνω μητέρα. Αλλά δεν θα έκανα οικογένεια, έτσι απλά για να την κάνω. Επιπόλαια. Όχι, δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος.

Δεν σκέφτεσαι, όμως, ότι ένα παιδί ίσως πάει πίσω την καριέρα σου;

Οπωσδήποτε θα την πάει λίγο πίσω. Αρχικά, τουλάχιστον. Όταν μία γυναίκα, εργαζόμενη, κάνει ένα παιδί, δίνει προτεραιότητα στο παιδί της κι επανέρχεται λίγο μετά στα επαγγελματικά της. Θαυμάζω τις εργαζόμενες μητέρες. Είναι ηρωίδες στα μάτια μου! Αυτό είναι κάτι δύσκολο και αξιοθαύμαστο. Θυσιάζονται μέσα στην καθημερινότητά τους, τρέχοντας να τα προλάβουν όλα και να είναι σε όλα καλές.

Θεωρείς ότι είσαι καλύτερη σύντροφος ή συνάδελφος;

Και τα δύο. Δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος. Ο ευκολότερος θα έλεγα. Δεν παιδεύω τους γύρω μου.

Δεν έχεις εγωισμό;

Έχω, πώς δεν έχω; Αλλά τον περιορίζω. Δεν αφήνω τον εγωισμό να καταστρέφει τη σχέση μου με τους γύρω μου.

Είσαι ματαιόδοξη;

Πώς δεν είμαι; Εννοείται. Όλοι είμαστε – έως ένα βαθμό.

Έχεις άγχος για την εικόνα σου;

Όχι τόσο με την εικόνα μου. Γι’ αυτό και δεν σκέφτομαι να κάνω κάτι ακόμα στο πρόσωπό μου. Έχω άγχος με τον χρόνο που περνάει – αν θα καταφέρω να τον αξιοποιήσω σωστά και να κάνω αυτά που θέλω. Όπως τα ταξίδια που λατρεύω κι επίσης να σπουδάσω θεατρολογία.

Τώρα; Γιατί δεν το έκανες στα 18 σου;

Δεν το έκανα. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Θα βγάλω πλάνο, να κάτσω να διαβάσω, να δώσω και να μπω στη Φιλοσοφική. Μέσα από εκεί θα σπουδάσω στο τμήμα θεατρολογίας. Αυτό θα με έκανε πολύ χαρούμενη.