Παναγιώτης Γιαννάκης: Πώς έκανε καριέρα στο μπάσκετ χωρίς χιαστό!

Δεν είναι στο χαρακτήρα του Παναγιώτη Γιαννάκη να ξεχνάει, παρόλο που φαίνεται από τους πιο αυτοδημιούργητους παίκτες. «Είναι εγωιστικό να νομίζεις ότι δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν» λέει στο περιοδικό People και τον Άρη Βασιλειάδη. «Όλοι σε επηρεάζουν και σε διαμορφώνουν. Μια κουβέντα ενός προπονητή σου που θα αναδείξει κάποια αδυναμία σου. Κάποιος που θα σε πιστέψει και θα σε πάει σε μια ομάδα. Ή ακόμα και που θα σου δώσει σε φτωχικά χρόνια μια μπάλα να παίξεις. Και μπορεί μέσα στο γήπεδο να φαινόμουν δυνατός, αλλά εκτός των τεσσάρων γραμμών ήμουν ντροπαλός και έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην τα παρατήσω, παρά την αγάπη μου για το άθλημα. Πραγματικά, αν δεν με παρακινούσε ο Δάμων Δαμιανίδης και ο Βύρων Κρίθαρης, ο πρώτος μου προπονητής, αν δεν με έπειθε για τις ικανότητές μου ο Richard Dukeshire, ο Αμερικανός κόοουτς της Εθνικής μας ομάδας, δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Νιώθω ότι χρωστάω ακόμα και στον κυρ Βαγγέλη και στον κυρ Παναγιώτη στο γήπεδο του Πλάτωνα οι οποίοι μου έδιναν μπάλα εκτός προπονήσεων να παίξω και μάλιστα χωρίς να μου ζητήσουν όπως σε άλλους την ταυτότητά μου, που έτσι και αλλιώς δεν είχα, ήμουν μόλις 12 χρόνων»

Βέβαια όλοι έβλεπαν ένα σκληροτράχηλο παιδί που αργά ή γρήγορα θα διακρινόταν. Ακόμα τον θυμούνται οι τότε συμπαίκτες του σε μια διεκδίκηση της μπάλας να την κρατάει τόσο δυνατά που ο 20χρονος και κατά πολύ ψηλότερος αντίπαλός του τραβώντας την και αυτός σήκωσε το μικρό Παναγιώτη στον αέρα μαζί με την μπάλα. «Τότε ήμουν πολύ ζωηρός. Όταν δεν έτρεχα με τα παιδιά της γειτονιάς για να δούμε ποιος θα έρθει πρώτος, έπαιρνα ένα ξύλο, σαν να ήταν κοντάρι, και πηδούσα τις μάντρες, θαρρείς και αθλούμουν στο άλμα επί κοντώ, όπως ο Χρήστος Παπανικολάου που είχα δει στο “Καραϊσκάκης”».

Εκεί, όμως, που φοβήθηκε για το μέλλον του στο μπάσκετ ήταν το καλοκαίρι του ’81 στην Αμερική, όπου πήγε να δοκιμαστεί στο ΝΒΑ, στην ομάδα των Μπόστον Σέλτικς. Σε μια προπόνηση χτύπησε στο αριστερό γόνατο και οι γιατροί του νοσοκομείου που τον εξέτασαν του ανακοίνωσαν ότι έκοψε το χιαστό σύνδεσμο και θα χρειαστεί να κάνει τέσσερις εγχειρήσεις με αμφίβολα αποτελέσματα. Στο ίδιο μήκος κλίματος και ο γιατρός της ομάδας και αρχίατρος της Ολυμπιακής Ομάδας των ΗΠΑ του απέκλεισε το ενδεχόμενο να ξαναπαίξει. Ο Γιαννάκης άρχισε τις προπονήσεις, πονούσε αλλά επέμενε. Άλλαξε λίγο το παιχνίδι του, αλλά δεν έκανε πίσω. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Αγωνίστηκε για ακόμα δεκαπέντε χρόνια σε κορυφαίο επίπεδο χωρίς χιαστό σύνδεσμο. Δεν χρειάστηκε να το πει σε κανέναν.

Διάβασε όλη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί