Πάνος Καλίδης: Η μάχη με την κατάθλιψη, η οικογένεια και η “αποθέωση” που γνώρισε από το κοινό λόγω Survivor

Ο Πάνος Καλίδης είναι ένα από τα πρόσωπα που μας απασχόλησαν πολύ τους τελευταίους τρεις μήνες καθώς η συμμετοχή του στο Survivor χάρισε στο τηλεοπτικό κοινό μερικές ξεχωριστές στιγμές. Οι αγωνιστικές του αποδόσεις μπορεί να μην ήταν και οι καλύτερες ωστόσο προσπαθούσε να συνεισφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο στην καλύβα μαγειρεύοντας και κάνοντας πολλές άλλες δουλειές. Οι συμπαίκτες του έδειχναν να του έχουν ιδιαίτερη αδυναμία και η πλειοψηφία αυτών μιλούσαν πάντα με τα καλύτερα λόγια για το πρόσωπό του.

Την ίδια συμπάθεια όμως φαίνεται να απέκτησε προς τον τραγουδιστή και το τηλεοπτικό κοινό. Τι κι αν στο παρελθόν με κάποιες δηλώσεις του είχε καταφέρει να διχάσει το κοινό, ο χαρακτήρας που έδειξε στο παιχνίδι έκανε τους πάντες να μιλούν για έναν άνθρωπο που έχει να μοιράσει μόνο αγάπη και καλοσύνη.

Ποιος είναι όμως ο Πάνος Καλίδης που αγάπησε το τηλεοπτικό κοινό και έκανε τους συμπαίκτες του να κλαίνε με την αποχώρησή του;

Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1977 στη Νέα Σεβάστεια της Δράμας. Από μικρός αγαπούσε πολύ την μουσική και τραγουδούσε παραδοσιακά και ποντιακά, ενώ έπαιζε και ποντιακή λύρα.

Ο Πάνος Καλίδης ξεκινώντας την καριέρα του έκανε την πρώτη του επαγγελματική συνεργασία σε ηλικία 20 ετών σε νυχτερινά μαγαζιά της Δράμας και της Ξάνθης, καθώς και σε γνωστά μαγαζιά της Βορείου Ελλάδος. Συνέχισε με συνεργασίες του στη Θεσσαλονίκη όπου γρήγορα ξεχώρισε ως λαϊκός καλλιτέχνης. Από το 2010 ξεκίνησε την συνεργασία του με τον Φοίβο.

O ίδιος σε συνεντεύξεις του έχει παραδεχθεί ότι υπήρξε εθισμένος στον τζόγο ενώ έχει μιλήσει ανοιχτά και για τη μάχη του με την κατάθλιψη.

“Από ουσίες το μόνο που έχω πάρει είναι τα αντικαταθλιπτικά, όταν πέθανε ο πατέρας μου. Αλκοόλ δεν έπινα ποτέ πολύ, γιατί έχω ευαίσθητο στομάχι. Η μόνη μου κατάχρηση είναι το τσιγάρο και ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ μετά τη δουλειά από την υπερένταση. Με τον τζόγο είχα εθιστεί κάποια στιγμή και παρέμεινα εθισμένος για δύο χρόνια. Μετά τη δουλειά, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που είναι στη νύχτα και τον τζόγο, πηγαίνεις στα λημέρια τους. Ήθελα το εύκολο χρήμα, που στην αρχή σε γλυκαίνει και μετά στα παίρνει πίσω…

Μετά σοβάρεψε. Το είχα για κέρδος κι έχανα… Έχανα, έχανα, ώσπου ήμουν περισσότερο χαμένος παρά κερδισμένος. Ένας πνευματικός μου είχε πει κάποτε: «Ο τζόγος είναι σαν το μαχαίρι που βγάζει ο χασάπης έξω κι έχει αίμα επάνω, και πάει ο σκύλος και το γλείφει. Δοκιμάζει αίμα, αλλά ταυτόχρονα κόβεται και αφήνει και το δικό του αίμα πάνω στο μαχαίρι. Την επόμενη μέρα που δεν έχει αίμα από τον χασάπη, αλλά το δικό του αίμα, ξαναγλείφει και ξανακόβεται κ.ο.κ.” είχε αποκαλύψει ενώ στην ίδια συνέντευξη ανέφερε πως εκείνο που τον βοήθησε να ξεφύγει ήταν η οικογένεια και τα παιδιά του.

Σε άλλη συνέντευξη ο τραγουδιστής, έχει αποκαλύψει πως κάνει μπότοξ αλλά και την επιλογή να μην παντρευτεί τη σύντροφό του Λεάννα Μάρκογλου παρά το γεγονός πως έχουν αποκτήσει μαζί τρία παιδιά, δυο κορίτσια και ένα αγόρι.

“Οι καλλιτέχνες πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας, στηριζόμαστε πλέον και στην εμφάνιση, όχι μόνο στη φωνή. Δεν ντρέπομαι να πω ότι κάνω μπότοξ κάθε εξάμηνο και σκέφτομαι τώρα να κάνω μια βλεφαροπλαστική. Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, όχι την αγάπη, συζούμε και δεν έχουμε παντρευτεί! Σήμερα οι γυναίκες είναι αυτόνομες, έχουν πολλά θέλω και τα κάνουμε μόνες τους. Στο σπίτι έχουμε το δικό μου ταμείο κοινό και της Λεάνας ξεχωριστό. Η γυναίκα μου με στηρίζει, στο σπίτι γίνεται χαμός με 3 παιδιά, το αγαπημένο τους παιχνίδι είναι το μποξ. Ενώ είμαι πολύ ευχάριστος, στην πραγματικότητα είμαι καταθλιπτικός, κάνω θεραπεία για την κατάθλιψη! Επισκέπτομαι ψυχίατρο 11 χρόνια, από τότε που έχασα τον πατέρα μου! Ο θάνατος του πατέρα μου συνέπεσε με την περίοδο που ήρθα στην Αθήνα και έπρεπε να ανταπεξέλθω στη στεναχώρια και την καινούργια ζωή. Στη αρχή δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα, δεν έκανα σεξ και ο επιχειρηματίας με πήγε στο γιατρό. Μόνο ναρκωτικά δεν έχω πάρει, πάντα τα φοβόμουν λόγω της κατάθλιψης και της αρρωστοφοβίας μου” έχει πει.

Όλο αυτό το διάστημα η Λεάννα και τα τρία τους παιδιά τον παρακολουθούσαν πιστά και τον στήριζαν από μακριά ενώ η επιστροφή του στη χώρα μας τους χάρισε πολλά χαμόγελα.