Πάνος Μουζουράκης: “Τώρα επιβιώνει με το δράμα του Σπαλιάρα!”

Στο φετινό The Voice, το χιούμορ και οι ατάκες του Πάνου Μουζουράκη απέδειξαν πόσο ευφυής καλλιτέχνης είναι, ενώ με την παρακάτω συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Glow επιβεβαίωσε ότι υπάρχει πάντα λίγη «τρέλα» στο ταλέντο, αφού υπάρχει πάντα λόγος για λίγη… «τρέλα»!

Αυτή η sui generis προσωπικότητα, σε τι περιβάλλον διαμορφώθηκε και με τι είδους ερεθίσματα; Μάλλον είναι Σόι Generis, κάτι στα γονίδια. Μετά, λίγο η Ελβετία και η ξενιτιά, ο επαναπατρισμός στην απομόνωση, οι μπούληδες στο σχολείο, το τελευταίο θρανίο, ο πίνακας μακριά και τα γράμματα μικρά. Στην επικοινωνία, δυσκολία. Χάλια η βαθμολογία. Δυσλεξία, η διάγνωση, με διάσπαση προσοχής, μα δεν ήταν της εποχής, να θεωρείσαι ασθενής. Και το μόνο θετικό στον έλεγχο: «Κοσμιοτάτη Διαγωγή». Αφού κανέναν δεν ενοχλούσα, απ’ το παράθυρο κοιτούσα, δεν τους αφορούσα και ονειροπολούσα. Ό,τι θα παίζω σε ταινίες, κυρίως κωμωδίες και καμία αισθηματική, για να κλέβω κάποιο φιλί, από τις πιο όμορφες κυρίες, που θα με είχαν ερωτευτεί, έστω για μια σκηνή. Γιατί ο φόβος ο μεγάλος δεν ήταν άλλος… από εκείνον της απόρριψης κι έτσι σε λειτουργία απόκρυψης μπήκε η γοητεία μου, πάλευα με τα θηρία μου. Και που και που η κυρία μου, μού τράβαγε το αφτί, μήπως και ξυπνήσω από τον ύπνο τον βαθύ.

Υπάρχει κάποιο γεγονός, όμως, στη ζωή σας που θεωρείτε κομβικό για την πορεία σας; Όλα ξεκίνησαν κάπου στα δεκαεφτά. Όταν από την πλατεία με μάζεψε και μου προσέφερε δουλειά, της Θεσσαλονίκης θρύλος εν ονόματι Φρανσουά. Και περάσαν τέσσερα χρόνια, τραγούδησα σε όλα τα μαγαζιά και μια βαλίτσα είχα στα χέρια που δεν πήγαινε μακριά. Ώσπου την έχωσα στο πίσω κάθισμα σε ένα αμάξι μου παλιό και στο κασετόφωνο έβαλα να παίζει του Νιόνιου «Το φορτηγό». Έφτασα σε ένα σταυροδρόμι, του Νότου τον Σταυρό, και παρακάλεσα για μια ευκαιρία και να δοκιμαστώ. Κι έτσι έγινε η ακρόαση, με τρεμάμενη φωνή, που, όμως, συγκίνησε τον Γιαννακόπουλο τον Θοδωρή. Έπειτα από δυο χρονάκια, στην ίδια τη σκηνή, με πλησίασε μια φίλη, Καρακώστα Βασιλική, και μου είπε πως κάνει ο Σαββόπουλος οντισιόν και πως ψάχνει νέα ταλέντα για την επόμενη σεζόν. Και μάλλον ήτανε μοιραίο που στην ευκαιρία αυτή, πρώτη φορά μπροστά μου είδα τον φίλο μου Κωστή, στα χέρια, όπως πάντα, μ’ ένα ακορντεόν. Και ο Νιόνιος διάλεξε εμάς, μέσα από ένα πλήθος τραγουδιστών. Μέσα στα γεγονότα αυτά τα κομβικά, δε θα μπορούσα να παραλείψω φυσικά, τα βήματα τα πρώτα τα δισκογραφικά, που κάναμε παρέα με τον Γιώργο Μυλωνά. Ούτε την πρώτη εμφάνιση στα τηλεοπτικά, που έπαιξα στους Singles του Γιώργου του Φειδά. Και, βέβαια, αν έχω να θυμάμαι κάτι, είναι το «4» με τον Παπακαλιάτη. Ακόμα και όταν στο θέατρο με εκείνα και με τούτα, με έπεισε και έπαιξα η Ελένη η Γκασούκα. Αξέχαστες θα μου μείνουν όλες οι στιγμές κι αυτές που εδώ ανέφερα είναι μόνο λίγες απ’ τις πολλές. Μα δε με καθόρισαν μονάχα οι όμορφες ιστορίες, δεν ήταν ως τώρα μια ζωή τύχη κι επιτυχίες. Δε θέλω να εντυπωσιάσω με τάχα μου σοφίες, μα δε θα ήμουν αυτός που είμαι, αν δεν είχα κάνει και μ…

Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε μέχρι σήμερα που δεν τολμήσατε; Δεν είναι πως δεν τόλμησα… πιο πολύ από βαρεμάρα. Γραντζουνούσα άλλα όργανα, αντί για την κιθάρα.

Η έκφραση μέσω της τέχνης ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα καταφύγιο για εσάς ή μια απελευθέρωση; Ισχύει και για εσάς αυτό που λέμε για όσους μας κάνουν να γελάμε, ότι κάπου μέσα τους υπάρχουν αρκετά σκοτάδια; Να κάνω δεν μπορώ σαφή διαχωρισμό. Όχι δε θέλω, δεν μπορώ. Καταλαβαίνω τι εννοείς, όμως, για να ‘μαι συνεπής…. Ας τα πάρουμε εξαρχής. Η ανάγκη για να εκφραστείς προϋποθέτει να έχεις κάτι να πεις. Κι αν αυτό το βρεις!!! Αλλά δε σε ακούει κανείς… Τότε στον εαυτό σου θα κλειστείς! Θα γίνεις ανταποκριτής μιας άδικης ζωής, που δε σ’ αφήνει να είσαι ευθύς. Και καταφύγιο θα βρεις, για να χωθείς και να κρυφτείς, ανάμεσα σε άλλους, αδικημένους αυτής της διαδρομής, τον πόνο σου θα μοιραστείς, ανάμεσα σε λίγους μα «ευφυείς». Που μόνο αυτοί καταλαβαίνουν, όπως δε σε κατάλαβε κανείς. Όμως ποτέ δε θα σκεφτείς και δεν μπορείς να θυμηθείς, την τελευταία φορά που προσπάθησες να καταλάβεις κάποιον εσύ. Γι’ αυτό πάμε απ’ την αρχή… ένα … δύο… δοκιμή. «Ανήκουμε όλοι στη φυλή, που δεν μπορεί να συνεννοηθεί»: βάλε αυτό στο μυαλό σου καλά να τυπωθεί. Κάνε την έκφραση χαρά. Άσε την να απογειωθεί. Το φως και το σκοτάδι είναι αδέρφια, πηγαίνουν μαζί. Ζήσε στο φως, τράβα απ’ το σκότος μόνο ό,τι σου χρειαστεί. Πες τα Χρυσόστομε να παν’ στην ευχή κι έτσι η έκφρασή σου θα έχει απελευθερωθεί.

Στο The Voice ήσασταν μια αποκάλυψη. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας; Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω γι’ αυτό. Εν μέρει τραυματικό. Όχι για μένα, για τον λαό. Που είχε πάθει εθισμό. Που του ήρθε το τέλος σαν σφαλιάρα και τώρα επιβιώνει με το δράμα του Σπαλιάρα!

Μέσω του show, όσοι σας συμπαθούσαν, σας λάτρεψαν. Όσοι σας λάτρευαν, επιβεβαιώθηκαν, ενώ από τους μαθητές σας θερίσατε την αγάπη που σπείρατε. Είστε τρυφερός και στοργικός και με τους φίλους, τους συνεργάτες ή όποιον συμπαθείτε; Δεν είμαι με όλους τρυφερός, αλλά όλους τους αγαπώ. Μπορεί να φαίνεται κουφό, μα ήταν το μήνυμα απλό. Αριστερούς, δεξιούς, ροκ ή σκύλους… δεν έχει σημασία… «Αγαπάτε Αλλήλους».
Σας έχετε φανταστεί ποτέ μπαμπά; Είμαι καλλιτέχνης, η φαντασία μου ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας. Και φυσικά με έχω φανταστεί και μπαμπά και… μπαμπούλα και μαμά, ακόμα και μαμούλα… Έχω φανταστεί τα πάντα. Ακόμα και τα panda έχω φανταστεί, μπαμπά, γιατί είναι υπό εξαφάνιση (και είμαι κάπως ευαίσθητος με το θέμα). Και μιας και μιλάμε για φαντασία και παιδιά, να δείτε το «Αρχηγός από Κούνια» (Boss Baby). Στην ελληνική βερσιόν, είχα τη χαρά να κάνω τη φωνή του μπέμπη. Στα αγγλικά, με κάνει ο Alec Baldwin!

Το βρίσκω τέλειο ότι ο κόσμος θα έρθει σε μια εμφάνισή σας και δεν είναι σίγουρος για το τι θα δει. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκετε δημιουργικό πεδίο στη μίξη πολλών συγγενών εκφράσεων τέχνης ή ότι ακόμα δεν έχετε κατασταλάξει σ’ ένα είδος; Θα δημιουργήσω ένα καινούργο είδος, που θα λέγεται βαριετέ (η λέξη βγαίνει από το variety και σημαίνει ποικιλία). Αλλά μπορεί να μπερδευτεί ο κόσμος και να νομίζει ότι θα βαριέται. Οπότε θα το πω «ενασαντρασδειξε» από το One Man Show. Όπου όσοι ασχοληθούν με το είδος, από εδώ και στο εξής, θα πρέπει τις μισές συνεντεύξεις τουλάχιστον να τις απαντάνε με μια στοιχειώδη ομοιοκαταληξία.

Φέτος, οι εμφανίσεις σας στο Άνοδος ήταν όλες sold out. Τι κρατάτε από αυτό το διάστημα και τι έχετε εισπράξει ως δημιουργός και ως άνθρωπος; Εισέπραξα στην Άνοδο, όπως και στο Fix Factory στη Θεσσαλονίκη, πολλή αγάπη από τον κόσμο. Πολλή όρεξη από τους συνεργάτες μου. Και κατάλαβα ότι όταν σου πηγαίνουν καλά τα πράματα, γίνεσαι κι εσύ πιο καλός σαν άνθρωπος και ανάποδα. Οπότε, φρόντισε να σου πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Κι αν δεν πηγαίνουν, γίνε καλύτερος άνθρωπος.

Θεωρώ ότι θα μπορούσατε άνετα να κάνετε διεθνή καριέρα, καθώς είστε από τους λίγους πολυτάλαντους εξαγώγιμους έλληνες καλλιτέχνες. Υπάρχουν επιθυμίες ή σχέδια προς αυτήν την κατεύθυνση; Σ’ ευχαριστώ καταρχάς για την πίστη σου στα ταλέντα μου. Μακάρι να έχεις δίκιο, γιατί είναι μέσα στα σχέδια-όνειρά μου και εννοείται ότι θα το προσπαθήσω για να σε βγάλω ασπροπρόσωπη και γιατί… YOLO (You only live once)!
Ποιες απαιτήσεις έχετε από τον εαυτό σας και τι ανασφάλειες σας ροκανίζουν την ψυχή; Να είμαι αντάξιος της αγάπης που δέχομαι και να σταματήσω να φοβάμαι μην τη χάσω.

Και για ποιο μεγάλο όνειρο θα κάνατε κάποια υπέρβαση; Για να παίξω συμπρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία που θα δώσει επιτέλους το Oscar στον Jim Carey -θα δεχόμουν εγώ να μην είμαι καν υποψήφιος!

Μετά το «Χρυσό Αβγό» του Φάμελου, αναμένουμε τον «Μονόλογο για 2», τη δισκογραφική σας συνεργασία. Τι θαυμάζεις στον Μανώλη ως δημιουργό, ποιοι είναι οι κοινοί κώδικές σας και τι θα απολαύσουμε από τη σύμπραξη αυτή; Η αισθητική του Μανώλη, από τη σύνθεση, τον στίχο μέχρι την ενορχήστρωση και την παραγωγή, δεν είναι κάτι που το βρίσκεις εύκολα. Πέρα από την προσωπική του δισκογραφία, που από μόνη της λέει τα πάντα, θαύμασα την ευελιξία του στον ήχο όταν έκανε ενορχήστρωση στον δίσκο της Αρετής Κοσμίδου, που είχα την χαρά να μοιραστώ κι εγώ ένα τραγούδι με τη βελούδινη αυτή φωνή. Μετά, ακολούθησε το «Χρυσό Αβγό», που έγινε από τα αγαπημένα μου και αμέσως προήλθε η πρόταση από μέρους μου για να αναλάβει την ενορχήστρωση του επόμενου δίσκου μου. Και από μέρος του επεκτάθηκε αυτή η πρόταση για σύνθεση και στίχο, όπου δέχτηκα φυσικά με μεγάλη χαρά. Σε αυτόν τον δίσκο δε χρειάστηκε ιδιαίτερος κώδικας επικοινωνίας. Ήταν τρομαχτική η εμπειρία στην πρώτη ακρόαση που κάναμε τα τραγούδια του. Το πόσο πολύ είχε πετύχει το ύφος και είδος που μου αρέσει, εξελίσσοντας ένα βήμα πέρα από μένα και αφήνοντας περιθώριο για κάτι ακόμα πιο καινούριο για μένα, χωρίς, όμως, να ακούγεται ξένο. Σε αυτόν τον δίσκο υπάρχει πολλή μουσική και στίχος. Κάθε τραγούδι σκιαγραφεί έναν διαφορετικό άνθρωπο ή πολλές διαφορετικές πτυχές του ίδιου ανθρώπου, με έντονο καταλύτη συμπεριφοράς τον έρωτα και το εγώ. Επίσης, υπάρχει και το δεύτερο ντουέτο μας, με την υπέρλαμπρη φωνάρα και φίλη, Μαρίζα Ρίζου, που κουβαλάει και τον τίτλο του δίσκου «Ένας Μονόλογος για Δυο».

Για την καλοκαιρινή σεζόν, ετοιμάζετε περιοδεία. Με ποιους συνεργάτες θα συνταξιδέψετε, με τι ακούσματα και ποια μέρη σχεδιάζετε να επισκεφθείτε; Ποιο είναι το καλύτερο που βιώνετε όταν βρίσκεστε σε περιοδεία; Θα είμαστε μια εξαιρετική 8μελής παρέα μουσικών, οι “Mouzicians”, υπό τη διεύθυνση του Παύλου Καλτουρουμίδη. Με υλικό από τον καινούριο δίσκο, αλλά και τους παλιότερους, αναμεμειγμένο με αγαπημένες μουσικές από το ελληνικό και αγγλόφωνο ρεπερτόριο, θα γυρίσουμε Ελλάδα και Κύπρο για να χαρίσουμε και να εισπράξουμε αγάπη.