Πάολα Ρεβενιώτη: Ποια είναι η θρυλική τρανσέξουαλ που διεκδικεί την ψήφο μας με το κόμμα Βαρουφάκη! [pics]

Η Πάολα Ρεβενιώτη είναι από τις πιο παλιές εμβληματικές δυναμικές μορφές στο χώρο του ελληνικού ΛΟΑΤ κινήματος.  Χθες έγινε γνωστό πως η Πάολα θα διεκδικήσει μια θέση στην βουλή με το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη! “Θα με βρείτε στο ψηφοδέλτιο του ΜΕΡΑ25 στην Α’ Αθηνών” έγραψε στο προφίλ της στο facebook.

Γεννήθηκε στον Πειραιά  το 1958, ως Παύλος Ρεβενιώτης. Στα 13 της χρόνια ως αγόρι εντάχθηκε στο δυναμικό του Πολεμικού Ναυτικού αλλά αποπέμφθηκε τρία χρόνια μετά. Μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων, συμμετέχοντας αρχικά στο Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ).

Αποτελεί μια από τις πρωτοπόρες προσωπικότητες του ελληνικού ΛΟΑΤ κινήματος Από το 1980 συχνά συμμετείχε αλλά και οργάνωνε διαμαρτυρίες ενάντια στην περιθωριοποίηση, την κρατική καταστολή και την αστυνομική βία, πάλεψε σκληρά για την ισότητα των ΛΟΑΤ και την κοινωνική και σεξουαλική τους απελευθέρωση. Εξέδωσε το περιοδικό Κράξιμο από το 1982 ως το 1993 προβάλλοντας άρθρα σχετικά με τα διεθνή και εγχώρια πολιτικά και κοινωνικά κινήματα αλλά και τις διεκδικήσεις ομοφυλόφιλων πολιτών, επιπλέον φιλοξενούσε μοναδικές συνεντεύξεις ανθρώπων του πνεύματος δίπλα από καλλιτεχνικές φωτογραφίες γυμνών αγοριών, που άφησαν εποχή, συνοδεύτηκαν όμως και από συλλήψεις και δικαστήρια.

Από το 2011 ασχολείται με τη δημιουργία σειράς ντοκιμαντέρ, κυρίως ακτιβιστικού χαρακτήρα, σε συνεργασία με διάφορους νέους κινηματογραφιστές, κάτω από την επωνυμία ‘ThePaolaProject’ και ThePaolaTeam. Παράλληλα καλύπτει με ρεπορτάζ της διάφορα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.

Τον Ιανουάριο του 2013 προχώρησε με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα και επιμελητή τέχνης Ανδρέα Αγγελιδάκη στην πρώτη της ατομική έκθεση στην γκαλερί The Breeder, παρουσιάζοντας πλούσιο φωτογραφικό συλλεκτικό υλικό, ερωτικού, ιστορικού, κοινωνικοπολιτικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος. Παράλληλα ως πρώτη Ελληνίδα τρανς καλλιτέχνιδα παραχώρησε συνεντεύξεις στο αμερικάνικο συλλεκτικό περιοδικό CANDY και στο βρετανικό περιοδικό Dazed

Από τον Οκτώβριο του 2013 εκθέτει τη φωτογραφική της συλλογή στην περιοχή Σόχο του Λονδίνου. Το 2014 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ με τίτλο Καλιαρντά, το οποίο έχει προβληθεί σε πολλούς χώρους, μεταξύ αυτών στις Νύχτες Πρεμιέρας στο Εθνικό Θέατρο και στο φεστιβάλ Globale του Βερολίνου

Eίναι πολιτικοποιημένη και ασχολείται με τα κοινά εδώ και πολλά χρόνια. Εδώ και λίγα χρόνια έχει “υιοθετήσει” άτυπα ένα αγόρι από τη Ρουμανία και το μεγαλώνει. Ο 25χρονος πλέον Κοστέλ, πέρσι σε συνέντευξή του στη Lifo, αποκαλεί την Πάολα, μάνα του.

Διάβασε ένα απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε η Πάολα Ρεβενιώτη στη lifo

Πού γεννήθηκες;

Μεγάλωσα στον Πειραιά και μέχρι τα 12 περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Κέρκυρα.

Ξέρω ότι ασχολείσαι πολύ με την πολιτική. Πώς βλέπεις τα πράγματα σήμερα, υπάρχει ελπίδα για τους Έλληνες; Νομίζω πως εμείς, οι τραβεστί, είμαστε η ομάδα που χτυπήθηκε περισσότερο απ’ την κρίση. Πολλές από εμάς εδώ και δύο χρόνια δυσκολεύονται για τα στοιχειώδη. Δεν είμαι αισιόδοξη για το άμεσο μέλλον. Στους νεότερους φίλους μου συμβουλεύω να φύγουν έξω ή, αν έχουν χωριό, να επιστρέψουν εκεί, να γίνουν έξυπνοι αγρότες. Για να αλλάξουμε, πρέπει να εκτιμήσουμε αυτά που μέχρι πριν θεωρούσαμε δεδομένα.

Πώς αποφάσισες να βγάλεις το «Κράξιμο»; Ήμουν πολιτικοποιημένη, είχα σχέσεις με το ΑΚΟΕ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Κυκλοφορούσε ήδη το περιοδικό «Αμφί» και άλλα εναλλακτικά περιοδικά, οπότε αποφάσισα να βγάλω κι εγώ μια εφημεριδούλα. Κυρίως ένιωθα την ανάγκη να εκφραστώ, να αντιμετωπίσω με αυτό τον τρόπο τη βαναυσότητα της αστυνομίας και της συντηρητικής κοινωνίας γύρω μου. Μάζεψα, λοιπόν, μερικά κειμενάκια και τα κόλλησα πάνω σε ένα ροζ χαρτί. Έβγαλα 3.000 αντίτυπα, που τα μοίρασα σε κάποια βιβλιοπωλεία των Εξαρχείων αλλά και σε μερικά περίπτερα στην πλατεία Κάνιγγος και την Ομόνοια. Από το πρώτο τεύχος προκάλεσε αίσθηση, με συνέπεια να μην έχω, την επόμενη κιόλας μέρα, άλλα τεύχη για να ξαναδώσω.

Μέσα από το περιοδικό κατάφερες να γνωρίσεις και τον Μάνο Χατζιδάκι;

Το «Κράξιμο» το ταχυδρομούσα πάντα, τιμής ένεκεν, σε πολλούς διανοούμενους της εποχής κι ανθρώπους της τέχνης που, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, το αγκάλιασαν αμέσως. Άλλωστε, το να εκδίδει ένα ανάλογο περιοδικό ένα τέτοιο πιτσιρίκι κινούσε το ενδιαφέρον. Πάντα, λοιπόν, ο Χατζιδάκις απαντούσε, στέλνοντάς μου μια κάρτα που με ευχαριστούσε. Είχε συνεισφέρει, μάλιστα, στο περιοδικό, στέλνοντάς μου ένα καλό ποσό. Για να βγει το περιοδικό, σε κάποια φάση το ενίσχυσαν οικονομικά και αρκετοί άλλοι διάσημοι, όπως η Σωτηρία Μπέλλου, που ήταν πάντα γενναιόδωρη, ακόμα κι αν δεν γνώριζε τον λόγο που βοηθούσε. Δεν ήξερε, δηλαδή, ποιο ήταν το «Κράξιμο». «Άντε, βρε παιδιά, αφού θέλετε λεφτά, πάρτε δυο χιλιάρικα… (και τρία και τέσσερα κάθε φορά)… να πάτε να πιείτε δυο ποτά. Για να τα ζητάτε, ανάγκη θα τα ’χετε». Τώρα συνειδητοποιώ πόσο ζεστός άνθρωπος ήταν η Μπέλλου. Το ίδιο μαγικά αισθάνθηκα, όμως, και με τον Χατζιδάκι. Έτρεμα όταν τον συνάντησα από κοντά. Βρισκόμουν μαζί με τον φίλο μου Αλέξη Μπίστικα όταν τον είδαμε στον απέναντι δρόμο, που περίμενε για ταξί. Πήγαμε να τον χαιρετήσουμε, εκείνος μου έσφιξε το χέρι μέσα στις παλάμες του να με ζεστάνει κι εγώ είχα ντραπεί τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ήταν έτοιμος να μου παραχωρήσει και συνέντευξη στο περιοδικό, αλλά τότε, δυστυχώς, μεσολάβησαν όλες αυτές οι αισχρότητες της «Αυριανής» εναντίον του κι έτσι δεν έγινε ποτέ.

Με πληροφορίες από την wikipedia

Πηγή φωτογραφιών FACEBOOK ΠΑΟΛΑ ΡΕΒΕΝΙΩΤΗ