Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου διανύει τη δεύτερη εγκυμοσύνη της και όπως όλη η Ελλάδα, έτσι κι εκείνη παρακολουθεί αποσβολωμένη όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην χώρα μας. Σήμερα θέλησε να γράψει κι εκείνη το δικό της μήνυμα, κάνοντας μια παράκληση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Γράφω σβήνω, γράφω σβήνω από τις 23 του μήνα. Μηνύματα θυμωμένα, οργισμένα, λυπημένα, αισιόδοξα, όλα στο τέλος της μέρας λάθος μου φαίνονται. Τι νόημα έχουν; Τι σημασία έχει τι θα πω εγώ; Θέλω μόνο να μοιραστώ τη θλίψη μου που με πνίγει, έτσι όπως κάθομαι και βλέπω ζωές να χάνονται με τον πιο βασανιστικό και άδικο τρόπο, από την άνεση του σαλονιού μου, χωρίς να μου επιτρέπεται να κουνηθώ, σε μια από τις θεωρητικά πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου. Έχω μία ανάγκη μόνο. Να σας πω μακάρι να είμαστε πάντα έτσι ενωμένοι από εδώ και πέρα για να βοηθάμε όσους μας χρειάζονται.
Να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτά που έχουμε και να φερόμαστε όμορφα σε όλους. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, η χώρα μας στο έλεος και μια μέρα ίσως βρεθούμε εμείς σε απόγνωση. Όλα είναι μια ανάσα μακρυά. Ο πόλεμος, ο ακραίος καιρός, η τρομοκρατία, η αδικία που παραμονεύει. Παράκληση. Πρέπει επιτέλους να απαιτήσουμε ένα κράτος πρόνοιας.
Αυτή τη φορά να βρούμε τον τρόπο να γίνουν πράξη τα αυτονόητα. Έργα, ενημέρωση, προστασία του πολίτη, εκπαίδευση, πολεοδομία, αλληλεγύη, προσφορά στον συνάνθρωπο. Ας μην αφήσουμε άλλο χρόνο να περάσει. Απ’ ότι φαίνεται τα στοιχεία της φύσης μας επιτίθενται χωρίς έλεος. Πρέπει να προστατευτούμε. Το οφείλουμε στους νεκρούς μας, στους ήρωές μας και στα παιδιά μας. Κι αν δεν μας το δίνουν, να το φτιάξουμε μόνοι μας.”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ