Η 33χρονη Μαρία Πατσά, έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο και συγκεκριμένα με τη λευχαιμία. Η Μαρία ήταν ένα όμορφο και δυνατό κορίτσι, που δεν το έβαζε εύκολα κάτω. Είχε ασχοληθεί με το μόντελινγκ, την ηθοποιία, καθώς την είδαμε σε έναν μικρό ρόλο στην «Πολυκατοικία», έκανε την ψυχολόγο-κοινωνική λειτουργό, αλλά και στο σίριαλ «Για την Άννα» κι έκανε και μία διαδικτυακή εκπομπή με την κολλητή της φίλη Εύη Μαυρίκη και τον Παντελή Νασόπουλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Εύη ήταν μία από τις καλύτερές της φίλες κι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που είχε μιλήσει μαζί της.
Η Εύη Μαυρίκη μίλησε βαθιά συγκινημένη για τη Μαρία Πατσά, στο TLIFE: “Σήμερα έμαθα το άσχημο νέο. Είχα μιλήσει μαζί της, ήξερα για την υγεία της… Την Μαρία την ήξερα πάρα πολλά χρόνια. Από τα ξεκινήματά μου. Κάναμε και μια εκπομπή μαζί στο ίντερνετ, ήταν επιλογή της να είμαι μαζί της… Πριν λίγο καιρό έκανε μια μεταμόσχευση και δυστυχώς δεν πέτυχε. Στη συνέχεια συνέβη το μοιραίο.
Ενώ στην αρχή είχε πετύχει θεωρητικά η μεταμόσχευση, βγήκε για λίγες μέρες έξω και ξαναμπήκε μέσα εσπευσμένα γιατί δεν΄ενιωθε καλά. Στη συνέχεια ήταν σε κώμα για κάποιες ημέρες μέχρι που κατέληξε. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, ήταν ότι με είχε πάρει τηλέφωνο πριν λίγες ημέρες και είχαμε μιλήσει. Περίπου πριν καμία εβδομάδα μιλήσαμε. Μαζί της επικοινωνούσε και το άλλο παιδί που ήταν στην εκπομπή, ο Παντελής. Της είχα στείλει μήνυμα πως όλα θα πάνε καλά, ότι την αγαπώ πολύ κι αμέσως με πήρε τηλέφωνο. Σήμερα μαθαίνω αυτό…
Μαζί είχαμε δουλέψει σαν μοντέλα και κάναμε μαζί και την εκπομπή στο ίντερνετ. Η εκπομπή δεν κράτησε πολύ γιατί δυστυχώς ξαναρρώστησε η Μαρία και την είχαμε σταματήσει. Με την αρρώστια πάλευε για πάνω από 1,5 χρόνο.
Είναι λογικό όταν περνάς ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας, να υπάρχουν σκαμπανευάσματα στην ψυχολογία. Άλλωτε ήταν πεσμένη όπως είναι λογικό… Γενικά όμως ήταν μαγκάκι, δεν το έβαζε κάτω. Το πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή και ίσως έπρεπε να ξεκουραστεί! Η Μαρία ήταν 33 ετών κι έχει μια αδερφή κοντά στην ηλικία της.”
Η Μαρία είχε μιλήσει τον Ιανουάριο του 2012 στην εφημερίδα Espresso λέγοντας όσα είχε βιώσει τον τελευταίο καιρό.
«Ανοιξέ μου το παράθυρο να πέσω για να λυτρωθώ. Δεν αντέχω άλλο. Αυτό δεν είναι ζωή.» Λόγια που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ η Μαρία Πατσά. Πολύ περισσότερο η μητέρα της, βλέποντας τη νεαρή να πονά και να δίνει τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της.
«Ηξερα πως θα γίνω καλά. Θεωρούσα πως ήταν πολύ άδικο να φύγω τόσο νέα και με αυτόν τον τρόπο. Ετσι είπα την εξής φράση μέσα μου και η ψυχολογία μου άλλαξε μεμιάς: “Αφού δεν μπορείς να αλλάξεις τον θάνατο, αγνόησέ τον”» εξομολογείται.
Η Μαρία Πατσά περιγράφει την ιστορία της: «Εβγαλα δύο κοκκινίλες στο σώμα μου, χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα και για δύο ημέρες ένιωθα πολύ κουρασμένη. Ολοι μου έλεγαν, μια και ήταν χειμώνας, ότι σίγουρα είχα κρυολογήσει. Ευτυχώς που πήγα αμέσως για γενικές εξετάσεις αίματος γιατί, απ’ ό,τι μου είπαν οι γιατροί, αν αργούσα άλλες δύο μέρες, θα ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα που πιθανόν να κινδύνευε ακόμη και η ζωή μου».
Τώρα που ξεπέρασες τη μεγάλη περιπέτεια με την υγεία σου, φαντάζομαι θα είναι πιο εύκολο για σένα να μιλήσεις γι’ αυτό.
Δεν ήθελα να βγει το θέμα της υγείας μου προς τα έξω πριν το ξεπεράσω. Υπάρχει και κακός κόσμος, που μπορεί να πει ότι το κάνω απλώς και μόνο για διαφημιστικούς λόγους. Το ήξεραν μόνον κάποιοι φίλοι μου και το κράτησαν εφτασφράγιστο μυστικό.
– Τι ακριβώς συνέβη;
Πριν από περίπου ένα βράδυ είδα στο όνειρό μου πως απευθυνόμουν σε μια φίλη μου και της έλεγα “τώρα πρέπει να σε αφήσω γιατί έχω λευχαιμία”. Οταν ξύπνησα το πρωί, σκέφτηκα ότι σίγουρα δεν ήμουν καλά». Έναν χρόνο πέρασα ένα μεγάλο στρες. Για δύο ημέρες ένιωθα φοβερή ατονία και έτσι αναγκάστηκα να κάνω γενικές εξετάσεις αίματος. Οι γιατροί μού ανακοίνωσαν πως είχαν ανέβει πολύ τα λευκά αιμοσφαίρια και πως έπασχα από λευχαιμία. Αρνιόμουν να το πιστέψω. Ελεγα «αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, έχετε κάνει λάθος στις εξετάσεις». Εκείνοι μου απάντησαν: «Τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα αλλά, αν το πιστέψεις, θα γίνεις καλά».
– Πώς αντιμετωπίστηκε η ασθένειά σου από τους θεράποντες ιατρούς;
Αμέσως μόλις οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχω από λευχαιμία, ξεκίνησαν και οι χημειοθεραπείες. Βεβαίως, το σωτήριο ήταν ότι το ανακάλυψα νωρίς. Η θεραπεία διήρκησε επτά μήνες και περιελάμβανε χημειοθεραπείες επί καθημερινής βάσεως και πάρα πολλά φάρμακα: κορτιζόνες, αντιφλεγμονώδη, τα πάντα. Ημουν συνεχώς όλο αυτόν τον καιρό σε ένα κρεβάτι και υπέφερα από τους πόνους. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα στη μητέρα μου «άνοιξέ μου το παράθυρο να πέσω για να λυτρωθώ. Δεν αντέχω άλλο. Αυτό δεν είναι ζωή».
– Πώς ήταν η ψυχολογία σου γενικότερα;
Στην αρχή, όταν μου ανακοίνωσαν οι γιατροί τα αποτελέσματα των εξετάσεων, κόντεψα να τρελαθώ. Ομως με τον καιρό βρήκα το κουράγιο να υπομείνω όλη αυτήν την κατάσταση…
– Ποιοι άνθρωποι σε στήριξαν;
Αυτοί που με στήριξαν απόλυτα ήταν η οικογένειά μου και κυρίως η αδελφή μου, που δεν έλειψε ούτε λεπτό από το πλάι μου. Ηταν εκεί ακόμη και στις πιο επώδυνες εξετάσεις, όταν απορροφούσαν υγρό από τα κόκαλα, μια πολύ δύσκολη διαδικασία.
– Θέλεις να ευχαριστήσεις κάποιους;
Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα, όμως τώρα όλα έχουν τελειώσει, σαν ένα κακό όνειρο της νύχτας που σβήνει το πρωί. Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου, που κατάφερα να ξεπεράσω αυτήν τη δύσκολη δοκιμασία. Ευχαριστώ όλους όσοι ήταν δίπλα μου, όσο βέβαια άντεξαν ο καθένας, και πάνω απ’ όλους την αδελφή μου, η οποία δεν έφυγε λεπτό από το πλευρό μου…
– Πιστεύεις ότι νίκησες τον θάνατο χάρη στη θετική ενέργειά σου;
Πιστεύω ότι αρρώστησα από την κακή ψυχολογία μου, επειδή άφησα το στρες να με καταβάλει. Από την άλλη, οι θετικές σκέψεις ήταν αυτές που με γιάτρεψαν. Δεν έχασα ούτε στιγμή το κουράγιο μου. Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα πεθάνω, γιατί πιστεύω στον Θεό. Πήγαινα συνέχεια στον Αγιο Εφραίμ για να προσευχηθώ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ