Ρ. Λουϊζίδου: “Δεν θέλω να ξέρω ποιος είναι φοροφυγάς”

Όταν μιλάς με τη Ρένια Λουϊζίδουείναι σαν να μιλάς με την κολλητή σου. Είτε γνωρίζεστε καιρό είτε όχι, αφού είναι ανατρεπτική, αυτοσαρκάζεται, τη νιώθεις πολύ οικεία και έχει απίστευτο χιούμορ. Έτσι περιγράφει την ηθοποιό ο δημοσιογράφος του κυπριακού Down Town, Αλέξανδρος Πρίφτης. Το συναρπαστικό με την Ρένια είναι ότι μαζί της μπορείς να συζητήσεις τα πάντα και αυτό έκαναν….

Αν ανοίξω το πορτοφόλι σου, πόσα χρήματα θα βρω μέσα;
Γιατί, έχεις σκοπό να με κλέψεις; Σιγά, αν περίμενες από το πορτοφόλι μου, σώθηκες! Ούτε που θυμάμαι πόσα έχω μέσα. Πενιχρό ποσό το δίχως άλλο. Κάτι λίγα για να κινηθώ μέσα στη μέρα. Κάποτε, βέβαια, κυκλοφορούσα με αρκετά χρήματα πάνω μου, για να αισθάνομαι ασφάλεια, αν τύχει κάτι. Όμως, όταν κυκλοφορείς στο κέντρο και ανά πάσαν στιγμήν, μπορεί να περάσει κάποιος και να σου πάρει την τσάντα, τότε αναθεωρείς και γίνεσαι πιο προσεκτικός. Δηλαδή, τίθεται θέμα σωματικής ακεραιότητας, οπότε συμβιβάζομαι και πλέον, κουβαλάω ελάχιστα χρήματα πάνω μου.

Σε ξάφνιασε όλο αυτό που έγινε με τις φορολογικές δηλώσεις των καλλιτεχνών;
Κοίτα, κατά τη γνώμη μου, αυτό που πήρε μεγάλη έκταση διαδικτυακά, με τον Καψή, την Αλεξίου και τη Γαλάνη, μέσω twitter, ήταν λίγο ακατανόητο. Εκεί γίνεται ένα ανελέητο κυνήγι ατάκας!Απορώ πόσοι άνθρωποι ξυπνάνε με το άγχος να γράψουν κάτι έξυπνο… Εξωφρενικό! Νομίζω ότι τα χρησιμοποιούμε λάθος όλα αυτά. Δηλαδή, αντί να βρεις τους συμμαθητές σου από το σχολείο, κάθεσαι και γράφεις τι ψώνισες στο σούπερ μάρκετ. Ε, δεν με νοιάζει! Πάντα τα χειριζόμαστε με τον πιο ηλίθιο τρόπο. Το ίδιο γίνεται και στο ειδησεογραφικό επίπεδο. Εδώ ανεβαίνουν «ειδήσεις», χωρίς την πηγή και χωρίς καμία υπογραφή. Ο καθένας γράφει τα πάντα.

Θύμωσες που ο Καψής αποκάλεσε «τσόλια» δύο από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες στην Ελλάδα;
Ήταν λάθος του και αυτοί οι χαρακτηρισμοί ήταν εντελώς άστοχοι. Τα έγραψε εν θερμώ και νομίζω το μετάνιωσε. Είναι πολύ ωραία η ελευθερία του λόγου, όμως ο καθένας μας πρέπει να κάνει τη δική του αυτολογοκρισία. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα τις αποκαλούσε ποτέ «τσόλια», αν το σκεφτόταν και δεύτερη φορά. Είναι πολύ βαρύ! Και δεν είναι βαρύ μόνο για τα συγκεκριμένα πρόσωπα – που όλη η Ελλάδα έχει μεγαλώσει με Αλεξίου και Γαλάνη – αλλά για τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι πολύ χαμηλού επιπέδου! Και θα σου πω και το άλλο: Όταν κάποιοι αποκαλούν τους δημοσιογράφους «αλήτες», εκείνοι θίγονται. Όταν πάει ο λαός έξω από τη Βουλή και πετούν γιαούρτια στους βουλευτές, λέμε ότι «το επίπεδο δεν θα έπρεπε να ήταν αυτό». Δηλαδή, το επίπεδο ανεβαίνει και πέφτει κατά πώς μας συμφέρει! Το έχουμε κάνει ασανσέρ. Γιατί είναι «κακό» και «χυδαίο» το βρισίδι στο δημοσιογράφο και το βουλευτή, ενώ παράλληλα, στην τραγουδίστρια δεν είναι; Τι λες; Το θέμα είναι, θα συνδιαλλαγούμε σε αυτό το επίπεδο; Δεν θέλω να ξέρω ποιος είναι φοροφυγάς! Εμένα με νοιάζει να δώσει τα λεφτά και να σταματήσουν τα μέτρα.

Ας αλλάξουμε θέμα. Είσαι ικανοποιημένη με αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη σου κάθε
πρωί που ξυπνάς;
Καλέ, είσαι τρελός; Με τίποτα! Εδώ δεν ήμουν ικανοποιημένη με αυτό που έβλεπα στα 25 μου, θα νιώθω ωραία τώρα που πέρασαν τα χρόνια;

Σιγά βρε, Ρένια μου!
Εμ, τι; Δεν είμαι πια 25 χρόνων! Τότε δεν μου άρεσα καθόλου! Ούτε τα μαλλιά μου, ούτε η μύτη μου, ούτε το σχήμα μου γενικά! Είχα και φαρδιές πλάτες…Τώρα έχω συμβιβαστεί με όλα, έχω ωριμάσει, αλλά δεν μπορώ να με δω και να πω «φτου σου, κοπελάρα μου!».

Γιατί δεν έκανες τότε κάποια πλαστική επέμβαση;
Φυσικά και έκανα! Μετά τη γέννα έκανα λιποαναρρόφηση για να φύγει η κοιλιά. Δεν τη θεωρούσα δική μου, επειδή μου προέκυψε με την εγκυμοσύνη. Γι’ αυτό πήγα και τη διόρθωσα. Τώρα, στα υπόλοιπα, φοβάμαι πολύ τα μόνιμα πράγματα. Κι αν δεν βγει όπως μου αρέσει; Άσε με καλέ, έχω συμβιβαστεί με αυτό που είμαι! Αλλά, από την άλλη, μπορεί αύριο το πρωί, να ξεπεράσω τις φοβίες μου, να μου τη δώσει και να πάω να κάνω κάτι. Δεν ξέρω!

Περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί