Ρ. Χαραλαμπίδης: “Τα… λαμόγια ζουν ένα δράμα!”

Eνας σύγχρονος Δον Κιχώτης της Τέχνης αλλά και της ζωής, ένας από τους καλλιτέχνες που δεν τους αρέσει να εφησυχάζουν ποτέ, αλλά να βουτούν στα βαθιά, ο Ρένος Χαλαμπίδης, μιλάει για μια… εποχή «Με τα παντελόνια κάτω»,αλλά και όχι μόνο!

-Με τα παντελόνια κάτω και με τα ποσοστά τηλεθέασης πάνω! Η σειρά σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Το περιμένατε;

-Δεν μπορώ να σου πω ψέματα ότι δεν το περιμέναμε πως η σειρά θα τα καταφέρει να τα πάει καλά. Το πόσο καλά, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε.

-Πολλοί είπαν πως ο ρόλος σου κουβαλάει άρωμα «Θανάση Καλημέρη». Θεωρείς πως ήταν για σένα… καρμικός;
-Αναμφισβήτητα ταν για μένα ρόλος καρμικός και το «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» μια δουλειά που με στιγμάτισε.

-Σε ενοχλεί που ακόμα σε ακολουθεί;

-Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αχαριστία. Είναι δυνατόν να κάνω παράπονα για έναν ρόλο που αγαπήθηκε και έγραψε τη δική του τηλεοπτική ιστορία; Εχω μάθει να αποδέχομαι τα πράγματα όπως ακριβώς έρχονται. Και πρέπει να σου πω ότι θεωρώ πως ο «Καλημέρης» ήταν για μένα μεγάλο ψυχικό κέρδος.

-Δεν ήταν απλώς λαμόγιο. Ηταν… ιδέα!

-Πραγματικά. Μη σου πω ότι ήταν και είδωλο. Βγήκε στον αέρα στις αρχές του 2000 και με αυτό το καλούπι στη συνέχεια είδαμε να βγαίνουν χιλιάδες λαμόγια γύρω μας. Πάντως και τα λαμόγια στις μέρες μας ζουν ένα δράμα. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς πια τα weekend να είσαι σκαφάτος; Μιλάμε για δράμα, όχι αστεία!

-Πολλοί συνάδελφοί σου υποστηρίζουν πως η κωμωδία είναι βάλσαμο και σώζει από τον ψυχίατρο.

-Είναι βάλσαμο, δεν ξέρω όμως αν κάνει και για ψυχοθεραπεία. Με τις ψυχοθεραπείες δεν τα πήγαινα καλά στη ζωή μου.

-Δεν έχεις ψυχαναλυθεί ποτέ;

-Ποτέ! Αυτοψυχαναλύομαι όμως! Ζωή που δεν τη μελέτησες, δεν τη στοχάστηκες, είναι ζωή χαμένη.

-Δύσκολοι καιροί για καλλιτέχνες; Οσοι δεν έχουν φροντίσει να ρίξουν τακασέ τους θα βγουν χαμένοι;
-Ο πραγματικός καλλιτέχνης έτσι κι αλλιώς παίζει για να χάσει. Κάνει αυτήν τη δουλειά για να δώσει και όχι για να πάρει, οπότε είναι εξ ορισμού χαμένος. Γι’ αυτό και στην πλειοψηφία τους, αναγνωρίζεται το έργο και η προσφορά τους πολύ αργότερα από τη στιγμή που θα βγει στα φώτα.

-Πολύ ρομαντικό όλο αυτό, αλλά όχι ρεαλιστικό.

-Μα δεν ήρθε κανείς να μας πει «θα γίνεις ηθοποιός με το ζόρι». Οταν όλοι πήραμε τις αποφάσεις μας και είπαμε να ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο, έπρεπε να κάνουμε και τα κουμάντα μας. Η ηθοποιία είναι ένα επάγγελμα τυχοδιωκτικό και εννοείται πως δεν μπορεί να σου προσφέρει καμία σιγουριά και βεβαιότητα. Ξέρεις στη Νέα Υόρκη τι λένε οι ηθοποιοί; «Another day, another sandwich». Με άλλα λόγια; «Αλλη μια μέρα, άλλο ένα σάντουιτς»!

-Μου φαίνεται πως είσαι κομματάκι… Δον Κιχώτης. Κυνηγάς κι εσύ τους δικούς σου ανεμόμυλους…

-Δεν έχεις κι άδικο. Πάντως, αν στα 43 μου, κάνω τη σούμα μου, πρέπει να σου πω πως ενίοτε έχω υπάρξει και Σάντσο Πάντσο. Ομως, ψυχικά χαμένος από αυτό το επάγγελμα δεν έχω βγει.

-Ενας Δον Κιχώτης έχει θέση στον πολιτικό στίβο; Πώς αποφάσισες να πολιτευτείς;

-Οταν ανήκεις στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που έχουν «μιλήσει» σε μεγάλο κοινό ή που μπορούν να «μιλήσουν», οφείλεις, ή μάλλον τους το οφείλεις να μην είσαι αδιάφορος για ό,τι συμβαίνει γύρω σου. Ενιωσα, λοιπόν, ότι είχα χρέος να εμπλακώ με την πολιτική. Ασε που η ταπεινή μου άποψη είναι πως είναι καλύτερα να σε ποδοπατάει ο ταύρος στην αρένα, παρά να είσαι θεατής στην κερκίδα.

-Θα το επιχειρούσες ξανά;

-Ναι, γιατί όχι; Ανέκαθεν παρακολουθούσα με πάθος τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Δεν είναι κακό, ούτε παράλογο όταν διαπιστώνεις πως έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο να νιώθεις την ανάγκη πως πρέπει κι εσύ από τη δική σου πλευρά να εμπλακείς σε όλο αυτό και να δώσεις ό,τι έχεις, όποιο κι αν είναι το κόστος.

-Η σχέση σου με το χρήμα ποια ήταν;

-Πολύ συγκεκριμένη και πολύ σφικτή. Επειδή έχω δει ηθοποιούς με απίστευτη καριέρα να πεθαίνουν στην ψάθα, προσπαθώ να παίρνω τα μέτρα μου. Αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου.

-Ποτέ σου δεν μεγαλοπιάστηκες…

-Ναι, γιατί σιχαίνομαι τα αυτοκίνητα, μου αρέσουν μόνο τα συγκρουόμενα γι’ αυτό και οδηγώ «σμαρτάκι», δεν αγαπώ τα πούρα γιατί δεν καπνίζω και στις παρέες μου είμαι δύσκολος να ανοιχτώ και να προχωρήσω σε μια ουσιαστική σχέση. Οπότε, χωρίς αυτοκίνητο πολυτελείας, χωρίς πούρο και χωρίς… trendy παρέες, πως να μεγαλοπιαστείς;

-Τι είναι επιτυχία για σένα;
-Το να σε κοιτά ο άλλος στον δρόμο και να σου χαμογελά με συνωμοτικό ύφος, του τύπου «ξέρω που το πας»!

Υστερόγραφο : Ο Ρένος υπογράφει κι ένα βιβλίο, με τίτλο «Εγχειρίδιο κινηματογραφικής ανυπακοής». «Πρόκειται για ένα ακατάστατο σημειωματάριο της στιγμής με δυσανάγνωστους συλλογισμούς σε κάθε είδους χαρτάκια, περιθώρια εφημερίδων, σενάρια, πακέτα τσιγάρων…». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΝΟS.

Πηγή : TV Εθνος