Ρίκα Βαγιάνη: Ο έρωτάς της με τον Νίκο Στεφανή και ο γιος τους

Η Ρίκα Βαγιάνη ερωτευόταν συχνά. Κι έντονα. Γι’ αυτό ήξερε να γράφει τόσο επιτυχημένα για την αγάπη. Παντρεύτηκε όταν γνώρισε τον καθηγητή Ψυχιατρικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Νίκο Στεφανή, γιο του επίσης ψυχιάτρου και καθηγητή, πρώην υπουργού Υγείας Κώστα Στεφανή. «Μία φορά ταξίδεψα στο Μπαλί με το σύντροφό μου, για να κάνουμε κατάδυση και να δούμε τα ψάρια. Ένα φοβερά μεγάλο και άσχημο ψάρι πλησίασε απειλητικά το φίλο μου. Ακούμπησε τη μύτη του σχεδόν πάνω στη δική του και άνοιξε τα απαίσια σουβλερά του δόντια, έτοιμο να τον κάνει μια χαψιά. Εγώ τρόμαξα! Ο φίλος μου έμεινε εντελώς ακίνητος κοιτώντας το ψάρι μέσα στα μάτια, μέχρι που στο τέλος ψάρωσε ο ίδιος το ψάρι. Τότε κατάλαβα ότι αυτό τον άντρα εγώ θα τον παντρευτώ. Και τον παντρεύτηκα!» είχε πει για τον άντρα της ζωής της.

Για εκείνον άφησε και την καριέρα της στην Ελλάδα. Ο Νίκος παίρνει εκπαιδευτική άδεια από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας για να ολοκληρώσει κάποιες έρευνες στο αντικείμενό του σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας. Μετακομίζουν, το 2011, στο Περθ και αυτή η αποχώρηση από την Αθήνα, σε συνδυασμό με τη βαθιά κρίση, αφήνει τη Ρίκα, για πρώτη φορά από τα 17 της, άνευ αντικειμένου.

Δεν την πολυένοιαξε αρχικά. Η προγραμματισμένη μέχρι κεραίας, όμως, ζωή στην Αυστραλία την κούρασε. «Δεν αντέχω την τόση ευρυθμία. Μου έρχεται να τρέξω νύχτα στο αεροδρόμιο, να προσγειωθώ με αλεξίπτωτο σ’ ένα ταβερνάκι στην Αθήνα, να λέω σαχλαμάρες με τους κολλητούς μέχρι το πρωί, με το αμάξι μου διπλοπαρκαρισμένο στο πεζοδρόμιο, με τα αλάρμ να αναβοσβήνουν, δίπλα στον ξέχειλο κάδο με τα σκουπίδια που έχουν να μαζευτούν δέκα μέρες». Και πράγματι, ύστερα από ενάμιση χρόνο επέστρεψε, ενώ είχε ήδη αποκτήσει, από τα 44 της, το γιο της, Οδυσσέα, με εξωσωματική. Και, φυσικά, μίλησε και για αυτό.

Η εξωσωματική

Ο δρόμος μέχρι την εγκυμοσύνη ήταν μετ’ εμποδίων. Η Ρίκα ομολόγησε δημόσια. «Είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω. Δεν άντεχε πολύ το σώμα και το πνεύμα μου περισσότερες ταλαιπωρίες και απογοητεύσεις, μετά από τρία χρόνια προσπαθειών. Όντως σταμάτησα, γιατί… η τελευταία φορά ήταν και η επιτυχημένη. Στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου, έλεγα “πώς θα τον πάω στο νηπιαγωγείο πενηντάρα γυναίκα, θα νομίζουν ότι είμαι γιαγιά του”. Βλακείες δηλαδή.

Η φύση φαίνεται ότι έχει τα δικά της κόλπα και, σας διαβεβαιώ, σήμερα δεν νομίζω να φαίνομαι “γιαγιά” του παιδιού μου».

Ο γιος της

Ποτέ δεν ένιωσε άσχημα για την εμφάνισή της ή την ηλικία της. Κι όταν μια μέρα ήρθε αντιμέτωπη με ενοχλητικές ερωτήσεις ήξερε πώς να τις απαντήσει, με χιούμορ, ακόμα και αν την ερώτηση έκανε ο γιος της. «Είμαι από τις γυναίκες που δεν κρύβουν την ηλικία τους. Μια μέρα είχε γυρίσει από το σχολείο και με ρώτησε με ύφος. “Μαμά, το ξέρεις ότι είσαι η μόνη μαμά στο δημοτικό που είναι 50;”. “Εσύ πόσο χρονών είσαι;” τον ρώτησα. “Αφού ξέρεις ότι είμαι 7, τι με ρωτάς;” απάντησε. “Θες να ζήσεις για να γίνεις 8;” τον ξαναρώτησα. “Θέλω” μου απάντησε. “Ωραία, τότε δεν θα ξαναθίξεις αυτό το θέμα” είπα και σκάσαμε και οι δυο από τα γέλια. Δεν έκρυψα την ηλικία μου από τους θαυμαστές και τους εργοδότες μου. Θα την έκρυβα από το γιο μου;».

Στο γιο της έδωσε το όνομα του πατέρα της, που τον είχε χάσει το 1992. Δεν ήταν από τις μαμάδες που κατηύθυναν τα παιδιά τους. «Τι θα ήθελα για το γιο μου; Να είναι υγιής, να είναι καλός, να αγαπάει τα παιδιά και τα ζώα και να μάθει να ζει με λίγα. Όχι, δεν κάνω όνειρα για το παιδί μου, το παιδί μου θέλω να γίνει μπασίστας. Δεν μου αρέσουν οι μπροστά, θέλω να είναι η κρυφή δύναμη. Κλαίω και μόνο που το σκέφτομαι τώρα. Τι επιστήμονας και δημοσιογράφος; Να είναι σοβαρός και μπασίστας».

Αυτό το ευφυές χιούμορ την ξεχώρισε στο χαρτί και στην τηλεόραση. Το μαύρο και παράλληλα τόσο φωτεινό της χιούμορ ήταν ευαγγέλιο ζωής.

Διάβασε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί