Σ. Χατζηαργύρη στο ΤLIFE: Η μπάντα της θα ανοίξει την συναυλία των Red Hot Chili Peppers!

Έρχονται οι Red Hot Chili Peppers στο ΟΑΚΑ, για ένα μοναδικό live στις 4 Σεπτεμβρίου. Οι θαυμαστές του συγκροτήματος στην χώρα μας έχουν κάθε λόγο να πετούν από την χαρά τους, όπως έχουν και οι Sunny Side of the Rezor που θα κάνουν support στην μεγάλη συναυλία! Η ελληνική μπάντα που έχει δημιουργηθεί από το 2007, αλλά λίγοι γνώριζαν, συστήνεται στο TLIFE και μας μιλά για τα συναισθήματά της, λίγο πριν το μεγάλο γεγονός.

Πίσω από το συγκρότημα είναι η γνωστή σε όλους μας από την επιτυχημένη σειρά του Mega “Singles”, Λίλα ή αλλιώς Σάννυ Χατζηαργύρη.

Με την ιδιότητα της μουσικού, χωρίς να έχει εκμεταλλευτεί ούτε μία στιγμή την αναγνωρισιμότητά της, μαζί με τον μπασίστα και συνθέτη Δημήτρη Κουτσιουρή, δουλεύει σκληρά πολλά χρόνια. Κάπως έτσι κατάφερε το απίστευτο!

“Όταν έμαθα ότι θα παίξω εκεί ήταν μία αδιανόητη χαρά και έκσταση. Το είδωλο του μπασίστα μου είναι ο Flea, ο μπασίστας των Red Hot Chili Peppers. Μιλάμε για μία αδιανόητη μπάντα και είμαστε όλοι εκστασιασμένοι αλλά και γιατί μετά από πολλά χρόνια που υπάρχουμε νιώσαμε μια ζεστασιά και μια δικαίωση. Νιώσαμε ότι άμα έχεις πίστη και περιμένεις και εμμένεις, κοίτα να δεις τι θα γίνει ”, περιγράφει η Σάννυ για τα πρώτα της συναισθήματα.

“Ο κόσμος νομίζει ότι η άλλη είναι διάσημη και το “χτύπησε” έτσι. Είδα κάποια άσχημα σχόλια στο internet γι’ αυτό. Εγώ μπορώ να στο εγγυηθώ ότι δεν υπήρχε καμία βοήθεια από πίσω γιατί το είδα όλο, και τα e-mail από τους Peppers. Τους άρεσε το τραγούδι, γουστάρανε το concept… O manager των Peppers ακούει χιλιάδες καλές μπάντες κάθε μέρα. Η Σάννυ έχει ένα καλό, έχει ένα θεατρικό concept στα τραγούδια της και στους στίχους και γενικώς”, εξηγεί ο Δημήτρης.

Η σκηνική παρουσία της τραγουδίστριάς τους μαγνητίζει τον κόσμο που την παρακολουθεί, αφού έχει απίστευτο πάθος και ενέργεια, ενώ χάρη στο υποκριτικό της ταλέντο μπορεί να υποστηρίξει στο έπακρο τα κομμάτια που ερμηνεύει.

“Η μουσική και η υποκριτική συνυπάρχουν αρμονικά στη ζωή μου. Ποτέ δεν θα άφηνα τη μία για την άλλη. Όταν όμως ασχολούμαι με την μία, ασχολούμαι μόνο με την μία. Μετά τους “Singles” είχα πάρα πολλές προτάσεις για σειρές αλλά θεώρησα ότι αν πραγματικά θέλω να ασχοληθώ με την μουσική, πρέπει να ασχοληθώ με την μουσική. Κι αυτό έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Απλά το έκανα με έναν τρόπο που θεωρώ ότι ταιριάζει στη μπάντα μας. Δεν πήγα ποτέ να την διαφημίσω σαν ηθοποιός και γι’ αυτό κανείς δεν γνωρίζει ότι είμαι και τραγουδοποιός, ούτε έκανα live αρπαχτές και να έρχεται ο κόσμος και να ακούει ένα μπάχαλο”, υποστηρίζει στο TLIFE η Σάννυ.

Πώς προέκυψε όμως το όνομα; “Ήθελα το όνομα της μπάντας με έναν τρόπο να αντηχεί λίγο τις ανησυχίες μας και ειδικότερα τι διαπραγματεύομαι εγώ στους στίχους μου. Επειδή κατά βάση διαπραγματεύομαι πολύ τον ψυχολογικό πόνο και πως αυτός, εάν τον αντιμετωπίσεις και δεν τρέξεις να κρυφτείς από αυτόν, εξουδετερώνεται και μπορείς να βιώσεις σε όλο το μεγαλείο τη χαρά και την ευτυχία. Όταν δεν τον αντιμετωπίζεις τον κουβαλάς πάντα μαζί σου. Όταν όμως τον αντιμετωπίζεις τον εξουδετερώνεις και όταν έρχεται η χαρά και το φως μπορείς να το βιώσεις πραγματικά και σε όλο του το μεγαλείο. Εξού και η φωτεινή πλευρά του ξυραφιού, Sunny Side of the Razor.”

Οι Sunny Side of the Razor ξεχώρισαν το 2009 στο Rockwave, όταν άνοιξαν τη συναυλία του Moby και των Placebo ενώ ενώ την επόμενη χρονιά η Σάννυ πήρε το βραβείο “Πρωτοεμφανιζόμενης τραγουδοποιού”, στα βραβεία “Γυναίκες της Χρονιάς”. Κάνουν αίσθηση όπου κι αν εμφανίζονται παρόλο που έουν τον δικό τους τρόπο να υπάρχουν στη μουσική βιομηχανία…

Πως ξεκίνησαν όλα…

Σάννυ: Εγώ ασχολούμαι με την μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου απλά τα τελευταία χρόνια αποφάσισα να το βγάλω προς τα έξω. Ένιωσα αυτή την ανάγκη. Η μπάντα όμως ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, τουλάχιστον 10, όταν γνώρισα τον Δημήτρη. Γνωριστήκαμε σε ένα party και αρχίσαμε να μιλάμε για μουσική μέχρι τις 5 το πρωί, είχαμε μια απίστευτη μουσική χημεία κι εκεί στην ουσία ξεκίνησαν οι Sunny Side of the Razor. Αρχίσαμε να γράφουμε κομμάτια με τον Δημήτρη, ξεκινήσαμε μια μπάντα εδώ αλλά μετά φύγαμε στο εξωτερικό και πήγαμε στο Los Angeles οπότε ψαχτήκαμε εκεί. Μετά εγώ γύρισα για να κάνω τους “Singes” κι εκείνος έμεινε έξω κι έκανε κάποιες άλλες μπάντες. Αυτή η ιστορία δηλαδή κρατάει δέκα χρόνια, τουλάχιστον, αλλά η μπάντα με την δομή που είναι τώρα είναι από το 2007.
Δημήτρης: Πάει πολύ μακριά το πράγμα. Με τη Σάννυ είμαστε φίλοι από το 1999. Ξεκινήσαμε να γράφουμε από το 2000. Δεν είναι δηλαδή κάτι που της ήρθε ξαφνικά και είπε είμαι ηθοποιός, να γίνω και τραγουδίστρια. Εγώ ασχολούμαι γύρω στα 20 χρόνια με τη μουσική. Κάνω κι άλλα πράγματα τα τελευταία χρόνια γιατί αλλιώς δεν μπορείς να επιβιώσεις. Γι’ αυτό και η Σάννυ κάνει κι άλλα πράγματα για να μπορεί να στηρίζει οικονομικά την μπάντα, δεν υπάρχει καμία βοήθεια και καμία υποστήριξη από κανέναν, όλα είναι από μόνοι μας.

Tα live και το κοινό τους

Σάννυ: Κάνουμε πάρα πολύ λίγα live γιατί δεν δέχομαι να κάνω αρπαχτή. Η μουσική είναι δύσκολη, έχει πολλές κιθάρες, πολλά πράγματα, δεν θέλω να έρχεται ο κόσμος και να ακούει ένα μπέρδεμα κι εγώ απλά, έτσι, βγήκα στην σκηνή και τραγούδησα. Με ενδιαφέρει πραγματικά ο κόσμος να έρθει να ακούσει μουσική. Αυτό όμως προϋποθέτει πάρα πολλά τεχνικά μέσα και ακριβές εγκαταστάσεις. Οπότε μόνο όταν βλέπω ότι υπάρχει μία σοβαρή πρόταση για live ανταπεξέρχομαι σε αυτή. Πέντε χρόνια, καταλαβαίνεις, δεν ήταν εύκολο. Οι λίγοι που μας γνώρισαν, και τους ευχαριστούμε, ήταν πάρα πολύ παθιασμένοι με εμάς. Αυτό που έγινε τώρα είναι η δικαίωση, ότι μπορείς να εμμείνεις με τον τρόπο που θες εσύ χωρίς να συμβιβάζεσαι καλλιτεχνικά και να διαφημίζεσαι με διάφορους τρόπους που ίσως δεν θες. Μία μπάντα σαν και μας η οποία ήταν παντελώς στο περιθώριο, το ότι κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά και να σπάσει ένα τέτοιο φράγμα ώστε να επιλεχθεί από το management των Red Hot Chili Peppers για να τους κάνει support για μένα δεν είναι μόνο μια δικαίωση για την μπάντα. Πιστεύω ότι δίνει ελπίδα και στα παιδιά και μια καθοδήγηση στο να κάνουν αυτό που θέλουν πραγματικά.
Δημήτρης: Εννοείται ότι είναι πιο ψαγμένα παιδιά αλλά έχεις και μεγάλους που θέλουν να ακούσουν καλή μουσική έστω από περιέργεια ή το ακούσαν μία φορά και θέλουν να το ξαναδούνε. Υπάρχει ένα follow. Μάλλον το 80% είναι νέα παιδιά που τους αρέσει αυτό και αυτό είναι και καλό γιατί οι νέοι είναι και το μέλλον. Εμείς βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνουν τα άλλα συγκροτήματα, περιοδεία όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι και το χειμώνα να κλείσουμε ένα μαγαζί για να ανοίγουμε για κάποιο λαϊκό τραγουδιστή. Καλά κάνουν για μένα, να αλλάξει και λίγο η κατάσταση. Θα πρέπει να υπάρχει μία κίνηση μία αλλαγή έστω κι αν αυτό ξεκινήσει από ελληνικά group. Τώρα μάλιστα με το internet o κόσμος ξέρει τι συμβαίνει έξω και έχει καλύτερο αφτί.

Η δισκογραφία της μπάντας

Δημήτρης: Το πρώτο μας CD το βγάλαμε το 2009, τώρα που πέθαναν τα δισκοπωλεία, μπορείς να το αγοράσεις online. Στην συναυλία θα έχουμε τέσσερα merchandise τραπέζια στα οποία θα πουλάμε τον πρώτο δίσκο της Σάννυς που έχει 11 τραγούδια και το δεύτερο, το single που τυπώνεται αυτή τη στιγμή και έχει τρία τραγούδια και είναι για μένα και το πιο ενδιαφέρον. Ότι είναι καινούριο είναι και πιο ενθουσιώδες. Επίσης, θα κυκλοφορήσει ένα video clip το οποίο ολοκληρώθηκε αυτή την εβδομάδα για το τραγούδι Mr. Pepperman. Και συνεχίζουμε… Για να βγει κάτι κάθε φορά πρέπει να ματώσουμε και από οικονομικής άποψης και από θέμα χρόνου. Όλα θέλουν χρόνο και πολλά λεφτά και δεν υπάρχει καμία βοήθεια από πίσω και η Σάννυ δεν δουλεύει στις δουλειές που δούλευε και βλέπεις πως είναι και η κατάσταση στην Ελλάδα πια.

Τα σχέδια μετά την μεγάλη συναυλία και το ενδεχόμενο καριέρας στο εξωτερικό

Σάννυ: Είναι σίγουρα ένας τρόπος για να βγει όλο αυτό το πράγμα πιο πολύ προς τα έξω. Εμείς με αυτό τον τρόπο κινούμαστε και με αυτόν θα κινούμαστε. Στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα γιατί εμείς παίζουμε και αγγλόφωνο, πράγμα που δεν θεωρείται από τις εταιρείες ένα μεγάλο market, και εναλλακτικό και ροκ και δεν συμβιβαζόμαστε γιατί αλλιώς δεν θέλουμε να λεγόμαστε ροκ μπάντα. Γι’ αυτό τέτοιες προσπάθειες που γίνονται όπως ο διαγωνσμός του Jumping Fish, στον οποίο συμμετείχαμε και όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να διακριθούμε και να επιλεγούμε από το ίδιο το management των Peppers, πρέπει να τις επικροτούμε γιατί δίνουν την δυνατότητα σ’ένα μεγάλο χώρο όπως το αγγλόφωνο ροκ στην Ελλάδα, ν΄ακουστεί προς το ευρύ κοινό. Οπότε ακόμα δεν ξέρω τι θα γίνει, ξέρω ότι εμείς θα είμαστε πάντα αληθινοί σε αυτό που κάνουμε και ότι εάν χρειαστεί να σπάσουμε κάποιο φράγμα στο σύστημα θα το σπάσουμε έτσι, με τον τρόπο μας.
Δημήτρης: Ανοίγεις ένα καινούριο, τελείως διαφορετικό κεφάλαιο. Το φεύγω έξω και κάνω μουσική σημαίνει αφήνω τη ζωή μου εδώ, νοικιάζω σπίτι εκεί και ξεκινάω από το μηδέν. Εγώ δέκα χρόνια μένω στο εξωτερικό, είμαι μέσα έξω και γι’ αυτό σε πολλές συναυλίες της Σάννυς δεν έχω παίξει. Είμαι μουσικός, είμαι συνθέτης, γράφω διάφορα, έχω κάνει δυο τρεις μπάντες στο εξωτερικό και μάλιστα η μία έχει πάει πολύ καλά αλλά είναι πιο πολύ ανταγωνιστικά. Υπάρχει τόσος ανταγωνισμός και τόσος επαγγελματισμός από τα ερασιτεχνικά επίπεδα ακόμα που πραγματικά πρέπει να αφήσεις ότι άλλο έχεις και δεν έχεις στη ζωή σου για να κάνεις μόνο αυτό. Μπορεί να δεις έξω μαι ερασιτεχνική μπάντα 19-20 χρονών και να παίζουν καλύτερα από μια ελληνική μπάντα. Δεν σημαίνει αυτό ότι ο Έλληνας δεν είναι καλός μουσικός, αντιθέτως είναι πολύ καλός αλλά είναι πόση προσοχή θα του δώσεις. Τα παρατάς όλα στη ζωή σου κάνοντας ένα πράγμα και βγαίνει αυτό ή απλά το κάνεις σαββατοκύριακα, αντί να πας να δεις μπάλα να κάνεις πρόβα κι αυτό δεν δουλεύει. Για να δουλέψει μια μπάντα, για μένα, πρέπει να είναι 5-6 φορές την εβδομάδα δουλειά.

Τελευταίες πρόβες πριν τη συναυλία

Σάννυ: Δεν είναι μόνο το θέμα της πρόβας γιατί η μπάντα είναι έτοιμη, είναι πολλά χρόνια δεν είναι ότι μας έκατσε τώρα αυτό, είναι όλα τα γύρω. Επειδή δεν υπάρχει εταιρεία από πίσω μας ή χορηγός πρέπει να τρέχουμε εμείς τα πάντα. Εμείς που από την άλλη πρέπει να δώσουμε μια τεράστια συναυλία. Οπότε είναι πολύ το τρέξιμο και βέβαια και μεγάλη η χαρά!
Δημήτρης: Δεν είναι μόνο οι πρόβες, είναι και κάποια τεχνικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν, όπως ψηφιακές κοσνόλες που νοικιάζουμε, μηχανήματα… Όταν αλλάζουν τα δεδομένα και το stage μεγαλώνει τόσο πολύ αλλάζει το ύφος κι όλα αυτά. Πρέπει κι εμείς να το φέρουμε στα μέτρα μας και μάλιστα δεν υπάρχει και χρόνος αφού η παραγωγή των Red Hot Chili Peppers δεν σου δίνει παραπάνω από μία ώρα για soundckeck, πρέπει όλα αυτά να έχουν προετοιμαστεί από πίσω, πριν. Οπότε υπάρχει κι αυτό το τρέξιμο, για τα τεχνικά ζητήματα. Αλλά αυτό είναι ευχάριστο τρέξιμο… Όταν κάνεις αυτό που σου αρέσει και τρέχεις δεν έχεις πρόβλημα. Εγώ τουλάχιστον νιώθω τυχερός!

Κι επειδή καλά τα είπαμε, ας ακούσουμε και λίγη από την μουσική των παιδιών: