Σάκης Ρουβάς στο TLIFE: «Η καλύτερη στιγμή είναι όταν γυρίζω το βράδυ σπίτι και πέφτουν όλες οι αγκαλιές»

Ο «Ηρακλής» που θα ενσαρκώσει ο Σάκης Ρουβάς από τις 12/12 στο Pantheon Theater θα γίνει σημείο αναφοράς. Ήδη η παράσταση έχει γίνει talk of the town αφού όλοι περιμένουν πώς και πώς να δουν το νέο θεατρικό εγχείρημα του κορυφαίου Έλληνα σταρ. Την ίδια αγωνία φαίνεται να έχει κι εκείνος. Δημιουργική αγωνία. Ανυπομονεί να ξεκινήσουν οι παραστάσεις, να νιώσει ξανά την ενέργεια του κόσμου και να δώσει τη δική του.

Όταν ο Σάκης κάνει κάτι που αγαπάει, τα δίνει όλα και το θέατρο είναι κάτι που αγαπάει πολύ. Μεγαλωμένος σε θεατρική οικογένεια, άλλωστε, έχει συνηθίσει από μικρός να βρίσκεται σε τέτοιους χώρους. Η σκηνή είναι το φυσικό του περιβάλλον και σε ότι κι αν εμπλέκεται αυτομάτως μετατρέπεται σε υπερθέαμα. Για αυτό ακριβώς μιλάμε και στην παράσταση «Ηρακλής, οι 12 άθλοι».

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο πρωταγωνιστή για την συγκεκριμένη παράσταση από τον Σάκη. Πέρα από τη σωματική διάπλαση, για την οποία τους τελευταίους δύο μήνες κάνει σκληρή προπόνηση, έχει και το υπόβαθρο για να ενσαρκώσει έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Μέσα στο μυαλό μου ο Σάκης μοιάζει στον Ηρακλή και του το είπα.

Η ζωή και η πορεία του μοιάζει με τον τρόπο που ο ήρωας κατάφερνε κάθε άθλο του και μάθαινε μέσα από αυτούς και εξελισσόταν φτάνοντας στο τέλος τη θέωση. «Νιώθω έτσι. Βέβαια, για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί που έφτασε ο Ηρακλής, δηλαδή στη θέωση, έχουμε πάρα πολλούς άθλους ακόμα. Καθημερινούς. Αλλά, ξέρεις τι; Νομίζω ότι όλοι είμαστε έτσι. Όλοι οι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά. Η μόνη διαφορά, για το αν θα μοιάσουμε στον Ηρακλή ή όχι, είναι αν μαθαίνουμε από αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα. Αν όλα αυτά που πολεμάμε και κερδίζουμε καθημερινά, μας διδάσκουν και κάτι. Αυτό ήταν το σπουδαίο με τον Ηρακλή. Ότι κάθε φορά που έκανε έναν άθλο διευρυνόταν και το πνεύμα του και η ψυχή του. Και μέσα από αυτούς τους άθλους τελικά κατάφερε να δει τον Θεό, να φτάσει το Θεό.»

Επιμένει ότι όλοι έχουμε μέσα μας έναν «Ηρακλή». Αυτό υπογράμμισε και στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου και τον ρωτάω αν αυτό είναι τελικά το μήνυμα που θέλει να περάσει στο έργο. «Ο καθένας από εμάς κρατάει αυτό που χρειάζεται. Εφόσον η παράσταση είναι τέτοια που έχει στο DNA της αυτό το πράγμα, ασχολείται και διερευνά πράγματα τα οποία έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ύπαρξη και τα διερευνά σε βάθος και βάζει τους θεατές σε μία αναζήτηση, μία αναρώτηση σε σχέση με αυτό που παρακολουθούν, τότε είναι σίγουρο ότι οι θεατές θα έχουν αποκομίσει κάτι από αυτή την παράσταση και τότε είναι μεγάλο το κέρδος.»

Τι διαφορετικό θα δούμε όμως σε αυτή την παράσταση; Ο Ηρακλής είναι εκ των πραγμάτων ένας από τους πολύ αγαπημένους ήρωες. Τον έχουμε δει σε θεατρικές παραστάσεις, κυρίως παιδικές, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Τι είναι αυτό που τους κάνει όλους να μιλούν για «υπερθέαμα», πέρα από το προφανές που είναι οι συντελεστές του; «Όλοι οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί και αυτό που πιστεύω ότι είναι διαφορετικό σε αυτή την παράσταση είναι, αυτό που είπε ο Δημήτρης Λιγνάδης, ότι είναι σαν κρεμμύδι. Έχει πάρα πολλά στρώματα και υποστρώματα τα οποία γίνονται αντιληπτά από όλους τους ανθρώπους. Κι από τα παιδιά, ίσως πιο εξωτερικά, κι από κάποιους ακαδημαϊκούς οι οποίοι μπορεί να έρθουν για να δουν την παράσταση», μου εξηγεί ο Σάκης.

Φυσικά, δεν παραλείπει να αναφερθεί στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν σε αυτή την υπερπαραγωγή. Ένας από αυτούς είναι και ο Απόλλων Παπαθεοχάρης με τον οποίο έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και συνατώνται και τώρα στο πρώτο του θεατρικό εγχείρημα. «Όμως έχει φροντίσει να το κάνει με τέτοιο τρόπο και με τέτοιους συντελεστές που να είναι σαν να το κάνει πολύ καιρό. Με τον Δημήτρη Λιγνάδη, τον Γιάννη Λιγνάδη και με την κυρία Ρούλα Πατεράκη (σ.σ. ο σεβασμός στο πρόσωπο αυτής της σπουδαίας ηθοποιού φαίνεται στο ότι όλοι αναφέρονται σε εκείνη με τον προσδιορισμό «κυρία»). Πολύ αξιόλογοι άνθρωποι είναι και η Νίκη Παπαθεοχάρη που έχει γράψει τους στίχους, ο Γιώργος Πούλιος που έχει κάνει επενδύσεις σε πάρα πολλές θεατρικές.»

Όσο μιλάμε ακούγονται τα τραγούδια της παράστασης. Δεν είναι αφηγηματικά, είναι τραγούδια που σου μεταφέρουν συναισθήματα. Και φυσικά μιλώντας για συναίσθημα δεν θα μπορούσε να μην πάει η συζήτηση στα παιδιά του. Αναρωτιέμαι αν στην Αναστασία, που είναι η μεγάλη της οικογένειας, μιλάει για τον ήρωα που θα ενσαρκώσει. «Αυτό τον καιρό της διαβάζω Οδύσσεια και Ιλιάδα και της αρέσει πάρα πολύ. Για τον Ηρακλή δεν της έχω μιλήσει, αλλά θα την φέρω πολύ σύντομα. Αυτές τις μέρες θα την φέρω στις πρόβες για να δει», μου λέει συμπληρώνοντας πως θέλει να δει και τον τρόπο που θα αντιδράσει ως θεατής.

Συνήθως, η δεσποινίδα Ρουβά με τον μπαμπά της είναι κτητική και δεν θέλει να τον μοιράζεται. Θυμάμαι, τότε που είχε βρεθεί σε συναυλία του στην Αρχαία Ολυμπία και κατέληξαν μπαμπάς και κόρη να τραγουδούν αγκαλιά στη σκηνή! Δες εδώ!

Βέβαια, η Αναστασία μαζί με τον Αλέξανδρο και την μικρή Αριάδνη είναι και η πηγή ενέργειάς του. Σε όλο αυτό το απαιτητικό πρόγραμμα που έχει στην καθημερινότητά του, η καλύτερη στιγμή είναι το βράδυ που γυρίζει σπίτι. «Το πρόγραμμα είναι πολύ έντονο. Βεβαίως, όταν γυρνάω το βράδυ σπίτι κι ετοιμάζω τα παιδιά να μπουν στα κρεβάτια τους είναι εξαιρετική στιγμή. Γιατί εκεί είναι που πέφτουν όλες οι αγκαλιές (γελάει) και ξαναγεμίζω με ενέργεια. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι πολύ αποδοτικό και με γεμίζει πάρα πολύ», περιγράφει.

Οπότε, τα παιδιά λειτουργούν και λίγο σαν αποφόρτιση; «Βέβαια. Και αποφόρτιση και μεγάλη παροχή αγάπης.»

Κλείνοντας και με αφορμή τη νέα ταινία «Chevalier», που όπως μου λέει θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2015, τον ρωτάω για το ενδεχόμενο να κάνει τηλεόραση παρόλο που είναι πιο απαιτητικό. Όχι σαν παρουσιαστής αυτή τη φορά, αλλά σαν ηθοποιός σε κάποιο σίριαλ. Μιας και ο Ηρακλής είναι πια το 5ο εγχείρημα στην υποκριτική (Alter Ego, Στα Άκρα, Βάκχες, Chevalier) και έχει δοκιμάσει και το θέατρο και τον κινηματογράφο. «Στο κομμάτι της υποκριτικής είναι κι αυτό. Πιο απαιτητικό από τις ταινίες δεν νομίζω ότι είναι, και αναφέρω τον κινηματογράφο που είναι στην ίδια κατηγορία κάπως», διευκρινίζει και απαντά «Γιατί όχι; Μόλις μου δοθεί η ευκαιρία ή η σωστή πρόταση. Γιατί όχι;»