Ο Σίλας Σεραφείμ δίνει μία νέα διασταση στο “μάθημα ιστορίας”. Και το κάνει μέσα από κάτι που το ξέρει καλά: το stand up comedy! Με αυτή την ιδιότητα άλλωστε τον γνωρίσαμε και με αυτήν θα συνεχίσουμε να τον αγαπάμε μιας και μοιάζει να είναι αυτό που τον γεμίζει επαγγελματικά. Το χιούμορ, βέβαια, είναι κάτι που το κουβαλάει και στην προσωπική του ζωή και σου αρκούν ελάχιστα λεπτά συνύπαρξης για να το καταλάβεις. Όσο κρατάει μια βόλτα στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το TLIFE τον συνάντησε λίγο πριν φύγει για την περιοδεία της παράστασης “Η ιστορία του ελληνικού έθνους… αλλιώς”. Μια παράσταση που ανεβαίνει με απόλυτη επιτυχία στο Μικρό Παλλάς και το “απουσιολόγιό” της γράφει συνεχώς “sold out”. Ο Σίλας Σεραφείμ παραδίδει -και δέχεται- μαθήματα ιστορίας για το ελληνικό έθνος. Με τον δικό του τρόπο! Και είναι απολαυστικός!
“Η περιοδεία θα γίνει στη Θράκη από την οποία κατάγομαι, είμαι Κομοτηναίος. Θα παίξουμε Κομοτηνή, Ορεστιάδα, Αλεξανδρούπολη, Δράμα και πιστεύω να είμαστε και sold out. Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη σίγουρα θα είμαστε”, μου λέει για να επιβεβαιωθεί λίγες ώρες αργότερα με την πρώτη στάση του στην γενετειρά του.
“Ακολουθεί η Κως και μετά Άρτα, Ηγουμενίτσα, Γιάννενα. Από 21 Ιανουαρίου η παράσταση στην Αθήνα παραμένει τα Σάββατα στις 23:30 και θα κάνω και μία Κυριακή στις 17:30. Μετακινείται απλά της Παρασκευής το αργά, για να έχουμε και αργά και νωρίς γιατί, όντως, κάποιος κόσμος θα ήθελε να έρθει αλλά 23:30 – 01:00 του πέφτει λίγο αργά. Από 21 Ιανουαρίου θα ισχύσει αυτό ώστε να μπορούν όλοι και να μην έχουν δικαιολογία την ώρα”, μου λέει γελώντας.
Η παράσταση πάει πολύ καλά και οι κριτικές που έχει δεχθεί είναι θετικές στην πλειοψηφία τους. Μοιράζομαι μαζί του αυτή την διαπιστωση. “Πάει καλά! Για την ώρα, σίγουρα πάει καλά. Σε πρώτη φάση. Να δούμε πώς θα πάει και την Κυριακή. Υπάρχουν βλέψεις και για αργότερα αλλά με τα ωράρια αυτό είναι το καλύτερο που μπορούσε να γίνει.”
“Είναι μία παράσταση που, εγώ πιστεύω, θα κρατήσει κι άλλο χρόνο. Θα δούμε! Πάντως, ακούγονται πολύ ωραία πράγματα. Αυτό έχει σημασία για μένα. Κι εγώ ανακαλύπτω πράγματα που δεν φανταζόμουν. Ένα καλλιτεχνικό έργο έχει μια δυναμική την οποία ο δημιουργός, όταν το κάνει, δεν την έχει συνειδητοποιήσει απολύτως. Βγαίνουν πράγματα, μου λένε πράγματα… Κάποιος, για παράδειγμα, ήρθε δεύτερη φορά και μου είπε “θα έρθω και τρίτη” και έφερε κι άλλους φίλους του. Μου λένε ότι συνειδητοποιούν πράγματα που δεν είχαν σκεφτεί, δεν είχαν φανταστεί. Την κατάσταση της χώρας. Αντιλαμβάνονται μια ευθύνη παραπάνω που έχουμε κι εμείς ως πολίτες, ως λαός. Γιατί οι παγκόσμιες συνωμοσίες δεν ξέρω πως μπορεί να φτάσουν να χειραγωγούν… Μόνο εμάς χειραγωγούν δηλαδή; Οπότε υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα και ατμόσφαιρα γύρο από την παράσταση. Εναπόκειται και σε εμένα γιατί είναι μία παράσταση η οποία, αν αποφασίσω εγώ να συνεχίζεται για 10 χρόνια, μπορεί να συνεχιστεί για 10 χρόνια. Δεν είναι μία υπερπαραγωγή όπως είναι ο “Ζαμπέτας”. Οπότε πάντα μπορώ να την έχω αυτήν την παράσταση και -είχα μια ιδέα και την ξεκινάω- θα αρχίσω παράλληλα να χτίζω την επόμενη μου παράσταση stand up. Καθαρόαιμο stand up με παρκαρισμένη αυτή να παίζεται. Ενδεχομένως και στο διηνεκές. Γιατί όχι;”
Η διάρκεια της παράστασης και ο τεράστιος όγκος των πληροφοριών που έχει σε δυσκολεύει; “Το να μάθεις τα λόγια και να τα πεις, είναι το πρώτο… Αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό, δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός. Έχουμε μια εμπειρία οι stand up κωμικοί. Εγώ κάνω πάνω από μία δεκαετία solo παραστάσεις”, μου εξηγεί.
Δυσκολεύομαι να δετχώ ότι είναι τόσο απλό όσο το περιγράφει το να είσαι σχεδόν μια ώρα στη σκηνή και να κρατάς αμείωτο το ενδιαφερον του κοινού αλλά και να μην χάσεις τα λόγια σου. Εκείνος βέβαια επιμένει: “Είναι 80 λεπτά! Έχουμε κάνει και δίωρα. Με διάλειμμα βέβαια. Μπορώ να παίξω και διπλή. Στην Κω ας πούμε, θα κάνω διπλή. Εντάξει, αυτό θέλει και μία φυσική κατάσταση”, μου λέει. “Για αυτό αθλούμαστε κυρία μου, για να έχουμε καλή φυσική κατάσταση.” Γελάμε.
Δεν είμαι όμως η μόνη που έχει αυτή την απορία αφού όπως μου περιγράφει τις προάλλες κάποιος του είχε γράψει στο twitter: “Καλά ρε, 70 λεπτά χωρίς να πιεις ούτε μία γουλιά νερό;” Το είδε μόλις γυρισε σπίτι και του απάντησε: “80”. Για τον Σίλα Σεραφείμ η διάρκεια που είναι πάνω στη σκηνή δεν είναι το καόρθωμα και του εξηγεί με ενα απλο παράδειγμα.
“Είναι σαν να μου λες: ακροβάτης και ανεβαίνεις τόσο ψηλά; Δεν τον ρωτάς πώς ισορροπείς και τον ρωτάς πόσο ψηλά ανέβηκες; Το ψηλά δεν είναι, αυτή είναι η βάση, από εκεί ξεκινάμε. Από εκεί και πέρα θέλει και ο θεατής μία συγκέντρωση και μία προσοχή. Την οποία βέβαια, υποτίθεται ότι είσαι καλός ηθοποιός, είσαι καλός στη δουλειά σου και καταφέρνεις και τον κρατάς με την ερμηνεία σου και το κείμενο. Δεν είναι διάλεξη οπότε να θέλει τέτοια προσοχή, πρέπει και να ξεκουράζεται και λίγο. Απλώς μένει κάτι, αυτό μου λένε. Φεύγοντας, υπάρχει μία μεταγνωστική διαδικασία.”
“Ήρθε ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης και την είδε. Ο καθηγητής Ιστορίας ο οποίος κάνει τους ιστορικούς περιπάτους στην ΕΡΤ τώρα. Είναι φίλος μου. Το πρώτο πράγμα, όταν τον είδα μετά, μου βγήκε αυθόρμητα και τον ρώτησα: “Είπα τίποτα λάθος; Ιστορικά δηλαδή. Άσε το αν σου άρεσε ή όχι, μου το λες μετά.” Και μου λέει “όχι” και είπα “εντάξει, αυτό ήθελα να ακούσω””.
Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία εκπαιδευτική η παράσταση. Μαθαίνουμε κάποια πράγματα δεν τα ξέρουμε καθόλου ή κάποια άλλα που τα έχουμε κάπως θολά στο μυαλό μας. “Βέβαια, μιλάμε για γεγονότα. Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας και η Μάχη των Θερμοπυλών, είναι ιστορικά δεδομένα. Κάποιες ερμηνείες δικές μου πάνω στα ιστορικά γεγονότα τα οποία είναι λίγο πιο γενικευμένα, υπεραπλουστευμένα για να βγει το αστείο και το χιούμορ, δεν νομίζω ότι μπερδεύουν κάποιον. Καταλαβαίνει πού είναι το αστείο και πού είναι το ιστορικό γεγονός. Σε κάποια άλλα σημεία της ιστορίας, όπως ο εμφύλιος και η μεταπολεμική Ελλάδα, είναι τα πράγματα πιο θολά κι εγώ τα λέω πιο συγκεκριμένα. Εκεί δεν αφήνουμε περιθώρια. Είναι συγκεκριμένη η απόψή μου αλλά έχει και καταγραφή της ιστορίας”, μου απαντά. ” Προφανώς, ο οποιοσδήποτε μπορεί να διαφωνήσει άμα θέλει. Μπορεί να διαφωνήσει και με τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν έγινε. Αυτό δεν λέει κάτι όμως”, υπογραμμίζει ο ίδιος.
Έπεσε πολύ μελέτη για να γραφτεί το κείμενο; “Έπεσε. Κάθε σελίδα του κειμένου, για να βγει η μία, είναι 1000 σελίδες διαβασμένες. Δεν θα έλεγα ότι χρειάστηκε να διαβάσω όλη την Οδύσσεια και την Ιλιάδα για να γράψω αυτά που λέω για εκεί. Υπήρχαν όμως άλλα σημεία τα οποία ήθελαν παραπάνω, σημεία στα οποία είναι λεπτές οι αναφορές. Γι παράδειγμα στον εμφύλιο, που έπρεπε να τα δω και λίγο καλύτερα”, εξηγεί. “Ήταν 4-5 μήνες. Από τον Γενάρη ξεκίνησα και μέχρι τον Μάιο, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ, δούλευα.”
Πώς προέκυψε η ιδέα να κάνεις ιστορική αναδρομή; “Από τον Κόλιν Κουίν, το έχω ξαναπεί. Είχε κάνει το 2011 την ιστορία του κόσμου, έτσι, σαν stand up. Και λέω να μια ωραία ιδέα να κάνω την ιστορία του ελληνικού έθνους. Τότε, μάλιστα, παίζαμε μαζί με τον Γιώργο Χατζηπαύλου και το είχαμε πει και μαζί.”
Τότε, ο συνάδελφός του τού είχε πει ότι ήταν αυτονόητη ιδέα. Φυσικά, τον επιβράβευσε στη συνέχεια όταν την είδε να παίρνει σάρκα και οστά. Ο Γιωργος Χατζηπαύλου βρέθηκε στους θεατές της παράστασης -που έχει τεράστια ηλικιακή και κοινωνική γκάμα- για να χειροκοτήσει την σπουδαία αυτή τη δουλειά του Σίλα.
“Κάποια στιγμή πέρυσι το συνειδητοποίησα, ότι μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό σαν stand up. Γιατί μία ακόμα παράσταση stand up δεν θα λέει και κάτι. Ο Σίλας Σεραφείμ κάνει μία ακόμα παράσταση stand up με τίτλο “Σχεδόν 50””, λέει εμπνεόμενος από τον τίτλο της επιτυχημένης παράστασης του φίλου του Γιώργου Χατζηπαύλου “Σχεδόν 40”. “Αυτό δεν θα μου έλεγε κάτι εμένα”, συνεχίζει.
“Αυτό θα ήταν διαφορετικό, θα ανανεωνόμουν κι εγώ, θα ήταν εντελώς καινούργιο και βούτηξα και το έκανα. Οπότε τώρα μπορώ να κάνω και μία άλλη παράσταση μετά από αυτήν. Για την γονεϊκότητα θέλω να κάνω, γιατί με τα παιδιά έχει πολύ υλικό. Κάπως έτσι μου βγήκε και νομίζω πολύ καλά έκανα γιατί το ευχαριστήθηκα και το ευχαριστιέμαι και θα δούμε.” Στο “θα δούμε” κρύβεται η προσδοκία του για να συνεχιστεί η παράσταση παράλληλα με όλα τα άλλα δημιουργικά πράγματα που θέλει να κάνει.
“Όπως σου είπα είναι μία παράσταση η οποία, επειδή ακριβώς είναι stand up, δεν έχει παραγωγές τρελές. Μπορώ να την κρατήσω όσο θέλω και να παίζετε στο διηνεκές. Να παίζω κι αυτήν και να κάνω ένα θεατρικό ή και να κάνω μία άλλη παράσταση. Ό,τι θέλω μπορώ να κάνω γιατί μου αρέσει κι εμένα και αρέσει και στον κόσμο”, λέει.
Τα sold out ειναι συνεχόμενα και του αναφέρω αυτό που είδα κι εγώ στο κοινό του. Από μικρά παιδιά μέχρι ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να απολαμβάνουν αυτά που λέει on stage. “Έρχονται όλες οι ηλικίες. Και περιμένω να δω και τώρα με την αλλαγή της ώρας τι ηλικίες θα έρχονται. Η πιτσιρικαρία έρχεται! Μάλιστα, με ρωτούν μετά την παράσταση: “Ο Πλάτωνας όμως δεν έλεγε αυτό… κι εκείνο…;” Έχει πολύ πλάκα!”
Κάποιο “κράξιμο” που να έχεις φάει; “Όχι! Μόνο 10 χαζοί, προφανώς Χρυσαυγίτες ή σκέτο χαζοί -για να μην επαναλαμβάνομαι κιόλας- όταν βγήκε η αφίσα στα άρχισαν στα social τα γνωστά “προσβάλει τη σημαία” και τα λοιπά. Τα οποία είναι εντελώς ηλίθια διότι δεν υπάρχει κανενός είδους προσβολή στο να δείχνεις μια ματωμένη σημαία σε μία φωτογραφία ή σε μία αφίσα. Στη συγκεκριμένη συμβόλιζε ακριβώς τη ματωμένη ιστορία της Ελλάδας, η οποία έχει πολέμους. Είναι μία τρίχα, μία μπούρδα που ανακαλύπτει ο καθένας τώρα ξαφνικά ότι νομίζει. Δεν απασχόλησε κανέναν, 5-10 χαζούς στα social και μία εκπομπή με την οποία εγώ γελούσα. Μαζευτήκαμε και τη βλέπαμε και γελούσαμε. Δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα, είχε όμως πολύ πλάκα.”
Έτσι αντιδράς; Τα βλέπεις και γελάς επειδή έχεις συνηθίσει; “Δεν έχω συνηθίσει. Δεν κάνει ποτέ κανένας άνθρωπος-δεν θα μπορέσει να κάνει- τη δουλειά του αν αρχίσει να ακούει από εδώ κι από εκεί τους διάφορους χαζούς. Ακούς, αλλά ακούς από ανθρώπους που είτε εμπιστεύεσαι είτε εκτιμάς τη γνώμη τους. Εδώ μου λέγανε στα social ότι λέω “σεφερλίδικα” αστεία άνθρωποι που δεν έχουν δει την παράσταση. Τους έβγαζα τις κριτικές και τους έλεγα ότι εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει ο Σεφερλής και ο Λαζόπουλος. Επομένως, δεν μπορείς να τους πάρεις στα σοβαρά.”
“Πάνε να κάνουν κριτική χωρίς να έχουν δει την παράσταση. Μετά, μετακυλύεις τη χαζομάρα σε εσένα αν ασχοληθείς πέρα από το περιπαικτικό. Ασχολούμαι περιπαικτικά, κάνω πλάκα. Μπορεί να τους πω ότι είμαι ο καλύτερος κωμικός στον κόσμο. Τους λέω διάφορα και τρελαίνονται”, μου λέει και περιγράφει μία από τις πολλές περιπτώσεις που έχει συναντήσει μέσα από το αγαπημένο του μέσο κοινωνικής δικτίωσης που δεν είναι άλλο από το twitter. “Είχα εμπλακεί σε μία κουβέντα με μία στο twitter και της έλεγα: “Τι εννοείς ότι η γη δεν είναι επίπεδη; Φυσικά και είναι επίπεδη η γη.” Κάποια στιγμή φρίκαρε και μου είπε ότι είμαι εντελώς τρελός!”
“Ξεκινάς και λες τη γνώμη σου σε κάποιον τον οποίο δεν τον ξέρεις, δεν σε έχει ρωτήσει σε κάτι αλλά όχι για κάτι που είδες. Απλώς μπαίνεις και λες είσαι τέτοιος κι αυτά, χωρίς να τον έχεις δει. Έτσι, ασχολούμαι μόνο, για να διασκεδάζω. Είναι η διασκέδασή μου! Στα σοβαρά δεν ασχολούμαι έτσι. Ούτε θα έλεγα ποτέ σε σοβαρή κουβέντα η γη είναι επίπεδη. Αυτή τώρα θα έχει αυτή την εντύπωση. Άμα την ρωτήσουν για αυτόν τον κωμικό θα πει “αυτός είναι χαζός, νομίζει ότι η γη είναι επίπεδη”. Αυτό θα πει.”
Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ