Για ξυλοδαρμό κατηγορεί τον προπονητή του ένας αθλητής της Εθνικής Ομάδας όπως αποκάλυψε η Σοφία Μπεκατώρου.
Η πρώην Ολυμπιονίκης της Ιστιοπλοΐας συνεργάζεται με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το κίνημα #MeToo και τη βοήθεια προς άτομα που έχουν υποστεί κακοποίηση σε οποιασδήποτε μορφή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εχει δημιουργηθεί μάλιστα μια πλατφόρμα μέσα στην οποία τα θύματα μπορούν να κάνουν την καταγγελία και να αναφέρουν ανώνυμα τη βία που έχουν υποστεί, τον κακοποιητή τους αλλά και το πλαίσιο όπου υπέστησαν την κακοποίηση (οικογένεια, σχολείο, εργασία κ.α.).
Στη συγκεκριμένη πλατφόρμα υπάρχουν 208 μαρτυρίες και το 70% αυτών αφορούν σε σεξουαλική κακοποίηση. Ανάμεσα στις μαρτυρίες είναι και αυτή του αθλητή.
Τι αναφέρει η καταγγελία του αθλητή:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Έχω γεννηθεί στην Αθήνα το 1986. Ξεκίνησα τη γυμναστική το 1990 σε ηλικία 4,5 ετών. Στην Εθνική Ομάδα ανέβηκα εκβιαστικά από την ομοσπονδία με τηλεφωνήματα προς τους γονείς και το σύλλογο: αν δεν ανέβουμε στην Εθνική ομάδα δεν θα μας επιτρέψουν να κατεβαίνουν στα πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ θα κοβόντουσαν και οι επιχορηγήσεις της ομοσπονδίας προς το σύλλογο. Ο σύλλογός μου χωρίς τις επιχορηγήσεις θα έκλεινε συνεπώς και ανεβήκαμε.
Όταν εντάχθηκα στο κλιμάκιο της Εθνικής Ομάδας πίστευα ότι όλα αυτά άνηκαν στο παρελθόν.
Ήμουν γελασμένος. Οι συνθήκες ήταν πολύ πιο δύσκολες. Ο προπονητής που με ανέλαβε εκεί ήταν ο Χ. Από την πρώτη ημέρα μέχρι και σχεδόν την ημέρα που έφυγα από το κλιμάκιο η λέξη «ρουμανάκι» με ακολουθούσε καθημερινά στην προπόνηση. Ήταν ένας προπονητής που ήθελε πολύ να με έχει στα χέρια του.
Ωστόσο, έκανε τα πάντα για να αλλάξει όποια τεχνική ήξερα έως τότε. Πολλές φορές έφερνε τα προβλήματα του σπιτιού του στην προπόνηση με αποτέλεσμα να έχει νεύρα και να ξεσπάει πάνω μου, αλλά και σε άλλους αθλητές που άνηκαν σε αυτόν. Υπήρχαν φορές που από το ξύλο δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι πόρτες ήταν πάντα κλειστές και οι γονείς είχαν πλήρη άγνοια. Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος προπονητής.
«Με χτυπούσε σε όλο μου το σώμα με κλοτσιές και σφαλιάρες»
Μας αντιμετώπιζαν όλοι σαν σάκους του μποξ. Θυμάμαι έχω περάσει 45 λεπτά γαντζωμένος πάνω σε ένα σχοινί 10 μέτρων και αθλήτριες της ρυθμικής μου έδιναν κουράγιο από το διπλανό γήπεδο. Μας χώριζε ένας χαμηλός τοίχος κι εγώ φαινόμουν από παντού. Συναθλητές μου περνούσαν από κάτω και μου έδιναν κουράγιο.
Έπειτα από 45 λεπτά γλίστρησα μην αντέχοντας άλλο και βρέθηκα οριακά μέσα στο σκάμμα. Ακολούθησαν βρισιές από τον Χ για τη μητέρα μου, το σπίτι μου και άλλα πολλά και απαιτούσε να ανέβω πάνω στο σχοινί, κάτι που δεν έκανα αλλά έκλαιγα. Τότε, ήρθε μπροστά μου. Με χτυπούσε σε όλο μου το σώμα με κλοτσιές και σφαλιάρες με αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα να μην μπορώ να πάω ούτε στο σχολείο. Είχα μελανιές παντού και δεν μπορούσα να φορέσω ρούχα.
Μια άλλη μέρα και ενώ προσπαθούσα να βγάλω μια καινούργια άσκηση στο δίζυγο -χειμώνας με το γήπεδο να έχει μηδέν βαθμούς Κελσίου- ο Χ φορούσε το μπουφάν του, έπινε μπίρες και έτρωγε πίτσα κάνοντας χαβαλέ με τους άλλους προπονητές από τις πολλές επαναλήψεις που έκανα για να βγει η άσκηση έφυγε το μισό δέρμα από την παλάμη μου.
Όταν ζήτησα να πάω στο φυσικοθεραπευτήριο για να το δέσω εκείνος έφερε έναν κουβά με καθαριστικό για να καθαρίσω -είπε- από τα αίματα τα στρώματα. Μού άρπαξε το χέρι και το βούτηξε μέσα. Δεν είμαι ο μόνος που περνούσε όλα αυτά. Αλλά, αυτά είναι ορισμένα από τα δικά μου παραδείγματα.
Όπως όλη η ομάδα της ρυθμικής και της ενόργανης γυμναστικής με είδε πάνω στο σχοινί να κρέμομαι, είδε τον προπονητή μου να μου φέρεται με ανάρμοστη βία έτσι είδα κι εγώ τους προπονητές των υπολοίπων να συμπεριφέρονται με άθλιο, ανάρμοστο, βίαιο και προσβλητικό για τη γενετήσια αξιοπρέπεια τρόπο. Αυτό αφορά εν ενεργεία αθλητές και Ολυμπιονίκες, αλλά και εν ενεργεία προπονητές και προέδρους φορέων. Ανατρέχοντας στις ημερομηνίες 1999-2000 είναι αυταπόδεικτο σε ποιους αναφέρομαι.
«Έσπασα τα πόδια μου με ευθύνη του προπονητή»
Μια εβδομάδα πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Γερμανία έσπασα τα πόδια μου στο μονόζυγο με απόλυτη ευθύνη του προπονητή μου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ζητούσα την αλλαγή των γαντιών μου που αποτελούσαν βασικό εξοπλισμό του οργάνου.
Οι προπονητές μου δεν ασχολήθηκε και δεν φρόντισε για αυτό, παρά το γεγονός ότι είχα εκφράσει την ανησυχία μου και τη δυσκολία στην τέλεση των ασκήσεων για το φθαρμένο εξοπλισμό. Γι’ αυτό το ατύχημα υπήρξαν τότε και αρκετά δημοσιεύματα, χωρίς να αναφέρονται στους πραγματικούς λόγους. Εκείνη τη μέρα είχε ανακοινωθεί ότι είμαι αυτός που θα κάνει το σύνθετο ατομικό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πάτρας.
Η προπόνηση είχε τελειώσει και με ανέβασε ξανά στο μονόζυγο παρουσία άλλου προπονητή, ο οποίος μάλιστα του είχε εκφράσει την αντίρρησή του γι’ αυτό. Δυστυχώς, είναι ένα άθλημα στο οποίο καθημερινά παίζουμε με τη ζωή μας λόγω της επικινδυνότητάς του. Σε μένα το κακό δεν άργησε να γίνει με πλήρη ευθύνη του προπονητή.
«Έβγαζε τα στρώματα από τις ασκήσεις και τραυματίζονταν οι αθλητές»
Αυτός ο άνθρωπος πριν από μένα και έπειτα από μένα έχει φερθεί βίαια σε πολλά παιδιά του πρωταθλητισμού και της Εθνικής ομάδας. Έβγαζε τα στρώματα κάτω από τα όργανα με αποτέλεσμα να προκαλούνται ανεπανόρθωτοι τραυματισμοί στους αθλητές. Αυτή τη στιγμή, ενώ δεν είναι στην Εθνική Ομάδα και έφυγε αφού σταμάτησαν οι γιοι του ασχολείται με τον κοινό αθλητισμό και διδάσκει σε σχολεία».
Όπως αποκάλυψε η Σοφία Μπεκατώρου ο συγκεκριμένος αθλητής ανήκει στην ομάδα εκείνων των αθλητών της γυμναστικής που πέρυσι την άνοιξη κινητοποιήθηκαν με καταγγελίες εις βάρος προπονητών του αθλήματος κατηγορώντας τους για κακοποιητικές συμπεριφορές.
«Ζητήσαμε από τους αθλητές να αναφέρουν τα περιστατικά στην πλατφόρμα», πρόσθεσε η Σοφία Μπεκατώρου
Πηγή: Νewsit
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ