Ένα ταξίδι στην Ινδία έκανε ο γνωστός γιατρός κοσμητικής ιατρικής Ιάκωβος Γκόγκουα πριν λίγες μέρες και η αλήθεια είναι ότι παρά το γεγονός ότι έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες τέτοια σοκαριστική εμπειρία δεν έχει ξαναζήσει. Ο Ιάκωβος έχει δώσει πριν λίγο καιρό συντέντευξη στο Τlife για τη συγκλονιστική ζωή του και μπορείς να τη δεις εδώ
Ήρθε αντιμέτωπος με σοκαριστικές και συγκλονιστικές εικόνες όντας παρών σε τελετή καύσης νεκρών στην Ινδία. Ο Ιάκωβος Γκόγκουα περιγράφει με δέος, έκπληξη αλλά και αμηχανία στο ΤLIFE, όσα έζησε κατά την επίσκεψη του στην ιστορική πόλη Βαρανάσι!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Δεν έχω βιώσει ποτέ στη ζωή μου αντίστοιχη εμπειρία. Κάθε εικόνα έκοβε την ανάσα. Ήταν σχεδόν τρομακτική. Η Ινδία δεν είναι μόνο Ταζ μαχαλ, τα πλούσια χρώματα και οι αγελάδες. Επισκέφθηκα μία από τις αρχαιότερες και ιστορικότερες πόλεις του κόσμου στο Βαρανάσι. Μετρά πάνω από 5.000 έτη δημιουργίας της. Εδώ ο χρόνος έχει ξεχάσει να προχωρήσει. Το μέρος είναι τόσο ιερό για τους Ινδούς που είναι ευλογία να πεθάνεις και να αποτεφρωθείς εδώ. Υπάρχει ένα μέρος πάνω ακριβώς από το Μανικάρνικα Γκατ, στον λατρευτικό χώρο μπροστά στον Γάγγη, που λέγεται “το σπίτι της Ειρήνης” και εκεί περιμένουν άνθρωποι να πεθάνουν. Βρίσκονται εκεί παρόντες επί πολλούς μήνες, μέχρι να πεθάνουν και να τους κάψουν στις όχθες του Γάγγη. Όταν έφθασα ήταν συνολικά 46 άτομα στην αναμονή αυτού του χώρου. Σύμφωνα με τον Ινδουισμό αν αποτεφρωθείς στο Βαρανάσι δεν θα περάσεις από τα στάδια της μετενσάρκωσης και θα γίνεις καθαρή ενέργεια. Οι αποτεφρώσεις νεκρών γίνονται 24ωρες το 24ωρο κάθε μέρα για πάνω από 3.500 χρόνια” .
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Διάβασε τη συγκλονιστική περιγραφή του Ιάκωβου Γκόγκουα για την αποτέφρωση που είδε μπροστά στα μάτια του:
Έφεραν τον νεκρό. Τον ξέπλυναν πρώτα στον ποταμό. Στη συνέχεια οι συγγενείς είχαν λίγη ώρα ώστε να να ξυριστούν και να φορέσουν λευκά. Μόνο άντρες μπορούσαν να παρευρεθούν. Η συγκίνηση θεωρείται πώς κάνει κακό στις ψυχές των νεκρών και οι γυναίκες λογίζονται ως επιρρεπείς στο συναίσθημα. Οι συγγενείς χρησιμοποίησαν για προσάναμμα αποξηραμένη κοπριά αγελάδας και στη συνέχεια πήραν φωτιά από έναν χώρο Θεωρείται η ιερή και αιώνια φωτιά, μιας που δε σβήνει ποτέ. Αναλόγως με την κάστα που έχει ο νεκρός, έτσι και καίγεται. Αν είναι φτωχός θα καεί με “φτηνά” ξύλα, ενώ άμα είναι ανώτερης τάξης καίγεται σε πιο υψηλό χώρο με περισσότερα και πιο ακριβά ξύλα. Στο κρεματοριο καίγονται 150-200 άτομα τη μέρα”…
Ξεκίνησε η καύση… Καπνός από ξύλα και σάρκα απλώθηκε παντού. Κυριολεκτικά ανέπνεα τους νεκρούς. Για τους Ινδούς αυτό είναι ευλογία. Δεν καίγονται όμως όλοι. Τα μικρά παιδιά, οι έγκυες και οι λεπροί τυλίγονται με ένα λευκό σεντόνι, δένονται με μια πέτρα και ρίχνονται μέσα στο ποτάμι άκαυτοι. Μερικές φορές μπορεί να σπάσει το σχοινί με αποτέλεσμα τα πτώματα να αιωρούνται στην επιφάνεια. Αν ξεβραστούν στην απέναντί όχθη ίσως κάποιος σκύλος να μαζέψει τμήμα του σώματος του νεκρού. Και όλα αυτά σε μερικά μέτρα ποταμού. Στο ίδιο ποτάμι θα κάνουν μπάνιο, θα πλύνουν τα ρούχα τους αλλά και θα πιουν. Ο οδηγός της βάρκας μας ήπιε μπροστά μας νερό. Ξέρει λέει πως είναι βρώμικο αλλά είναι η μητέρα του εκεί μέσα και η μητέρα του δε θα του έκανε ποτέ κακό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ