Έζησε 37 ολόκληρα χρόνια στο εξωτερικό και έκανε διεθνή καριέρα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Η διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου μας άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού της στο Κολωνάκι αλλά και την καρδιά της σε μια συνέντευξη εξομολόγηση, για τη συγκλονιστική ζωή της και την καριέρα της. Σε λίγο καιρό θα τη δούμε στο διάσημο μιούζικαλ Cats και είναι η πρώτη της φορά που θα τραγουδήσει σε μιούζικαλ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Σόνια με το γλυκό χαμόγελο, μίλησε στο TLIFE για τον Χρήστο Λαμπράκη που τη βοήθησε να ανοίξει τα φτερά της και να κάνει διεθνή καριέρα, για τον τραγικό θάνατο της δίδυμης αδελφής της που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο όταν οι δυο τους ταξίδευαν με το αυτοκίνητο και ένα φορτηγό έπεσε πάνω τους. Μας μιλάει όμως και για τον έρωτα της ζωής της, τον σύζυγό της και γνωστό μαέστρο Θεόδωρο Ορφανίδη, τον οποίο περνάει 16 χρόνια και τον γνώρισε μέσα από το Facebook!
Μας δείχνει όμως και τις αγαπημένες γωνιές του σπιτιού της στο Κολωνάκι, το οποίο διακόσμησε εμπνευσμένη από τις ποντιακές ρίζες της.
Δες το βίντεο με τη συνέντευξη που έδωσε στο TLIFE και τη Μαρία Ρουμελιώτου
–Νιώθατε από μικρή ότι έχετε καλή φωνή; Ότι έχετε το χάρισμα;
Εγώ γεννήθηκα στη Βέροια. Εκεί που γεννήθηκα, εγώ δεν είχα τηλεόραση, ούτε τη δυνατότητα να ακούσω κλασική μουσική. Τελείως τυχαία όμως , άκουσα στο ραδιόφωνο τη Μαρία Κάλλας και είπα στη μαμά μου: «εγώ έτσι θέλω να γίνω». Αλλά από μικρή τραγουδούσα. Στο δημοτικό, χόρευα, μιμούμουν τη Βουγιουκλάκη πάνω στο θρανίο, είχα πολύ μακριά μαλλιά, τα κουνούσα και φυσικά μέσα μου ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα γίνω. Γιατί όταν με ρωτούσες: ‘’τι θέλεις να γίνεις;’’, έλεγα: “ηθοποιός και τραγουδίστρια’’
-Μετά ξεκινήσατε σπουδές;
Όπως καταλαβαίνετε το να πεις στους γονείς σου: ‘’θα γίνω τραγουδίστρια’’ δεν σήκωνε στη μάνα μου αυτό, είπα ότι θα γίνω καθηγήτρια πιάνου ήρθα εδώ στην Αθήνα, έκανα πιάνο και τραγούδι φυσικά. Και μετά πήρα το πρώτο βραβείο των υποτροφιών ‘’ Μαρία Κάλλας’’ και έφυγα στο εξωτερικό. Πήγα στην Κολωνία. Και μετά από την Κολωνία πήγα στο Λονδίνο. Στη δασκάλα μου τη Βέρα Ρόζα.
-Άρα από εκεί ξεκινά μια μεγάλη καριέρα. Ήσασταν για πάρα πολλά χρόνια…
37 χρόνια στο εξωτερικό με φοβερές δουλειές.
-Ποια είναι η ποιο μεγάλη στιγμή, που νιώσατε μια ανατριχίλα, στην καριέρα σας; Ήταν ένα χειροκρότημα; Ήταν ένα τραγούδι;
Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που τραγουδάς νομίζεις ότι είναι αυτή η μεγάλη σου στιγμή. Γιατί αν δεν το νιώθεις και αν δεν δίνεις όλο σου τον εαυτό, είναι σαν κάτι να μην κάνεις καλά.
Αλλά υπάρχουν και στιγμές που νομίζεις ότι σταματάει ο χρόνος και ότι αν τώρα τελείωναν όλα, θα ήταν τέλεια. Που είναι πολύ λίγες στιγμές βέβαια, που όμως σε αποζημιώνουν για όλο τον κόπο, τις θυσίες που έχεις κάνει.
-Μια θυσία που έχετε κάνει γι αυτή τη δουλειά;
Εγώ δεν πήγα ποτέ, όπως πάνε οι φίλες μου, να ξενυχτίσουν, να βγουν. Δεν ήπια κρασί. Έκανα πράγματα όπως ένας αθλητής. Προσέχεις τι τρως, να μη μιλάς πολύ.
-Θέλω να μου πείτε μια πολυτέλεια που επιτρέπετε στον εαυτό σας.
Να κάνω μασάζ που μ’ αρέσει πολύ. Άλλη πολυτέλεια είναι να γεύομαι την ησυχία του πρωινού. Ξυπνάω πάρα πολύ πρωί. Γιατί μετά αρχίζουν τα τηλέφωνα. Έχουμε φτιάξει και ένα πολιτιστικό χώρο στου Ζωγράφου που λέγεται ‘’Καλλιστώ’’, κάνουμε τις χορωδίες μας, την ορχήστρα, Tai Chi, Face yoga. Καταλαβαίνετε είναι μια πολύ δραστήρια ημέρα.
-Είδα στο χώρο που έχετε το πιάνο σας μια φωτογραφία του Μίκη Θεοδωράκη. Χατζηδάκης ή Θεοδωράκης;
Εκεί δίπλα είναι ο Χατζηδάκης. Χατζηδάκης – Θεοδωράκης. Υπάρχει αυτός ο αισθησιασμός του Μάνου που είναι το ένα μισό από την αριστερή μου πλευρά και υπάρχει και αυτό το επικό και λυρικό του Μίκη που είναι η δεξιά μου πλευρά.
Πού θα σας δούμε τις επόμενες μέρες;
Σε λίγες μέρες θα τραγουδήσω ένα έργο του Σταυρού Κουγιουμτζή που λέγεται: “Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων’’. Είναι ένα πολύ αδικημένο θρησκευτικό έργο που πρέπει να ακουστεί σε όλη την Ελλάδα γιατί είναι η παράδοση μας. Θα το τραγουδήσει για πρώτη φορά γυναικεία φωνή. Σε αυτό συμμετέχει η ορχήστρα Mobile, ο άντρας μου Θεόδωρος Ορφανίδης ως μαέστρος και έχουμε τις χορωδίες Cantabile και Cantabile junior, την χορωδία της νέας Σμύρνης και της ΕΥΔΑΠ και θα γίνει 2 Απριλίου, την μεγάλη Δευτέρα στο Φιλολογικό Ίδρυμα Παρνασσός.
-Πείτε μας για το CATS.
Musical πρώτη φορά θα τραγουδήσω. Μου άρεσε πολύ ο ρόλος που θα τραγουδήσω το κεντρικό τραγούδι, το Memories. Ταιριάζει ηλικιακά σε μένα, ταιριάζει όλο αυτό το ύφος της ντίβας και θα βρεθώ για άλλη μια φορά στην Ελλάδα.
-Είχατε ένα δυσάρεστο συμβάν στη ζωής σας όταν τρακάρατε με την δίδυμη αδελφή σας…
Εγώ με την δίδυμη αδελφή μου ήρθαμε αντιμέτωποι με μια νταλίκα, της όποιας ο οδηγός μάλλον κοιμόταν και ερχόταν πάνω μας. Δεξιά και αριστερά μας ήταν ένας γκρεμός και ένα χωράφι και αποφάσισα να πάω στο χωράφι και μετά από πολλές τούμπες η αδελφή μου έσπασε τον αυχένα της, έμεινε 15 μήνες στην εντατική του ΚΑΤ με πλήρεις αισθήσεις μέχρι το τέλος και ύστερα κατέληξε.
-Πως το ξεπεράσατε;
Το ένα είναι να βλέπεις τον άνθρωπο σου να πηγαίνει έτσι και το άλλο είναι να επεξεργαστώ εγώ η ίδια: “Γιατί αυτή και όχι εγώ’”. Ό,τι, όμως και να σκέφτηκα και ό,τι και να είπα αυτό ήταν, αν τολμήσω να πω αυτήν την λέξη: «Πεπρωμένο».
-Βγήκατε πιο δυνατή από αυτό;
Θα έλεγα ότι βγήκα πιο ταπεινή από αυτό. Την παραμονή του θανάτου της ήταν η γιορτή μου και σιδερώνοντας τα ρούχα της λέω στον άντρα μου ότι θα φύγει η Μαρία. Την άλλη μέρα το πρωί μας παίρνουν τηλέφωνο και μας λένε ότι δεν πάει καλά. Μόλις έφτασα δίπλα της και της είπα ότι είμαι εκεί ξεψύχησε.
Επειδή όλοι δυσκολεύονται με όλα αυτά και πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του θανάτου, πρέπει μέχρι εκείνοι την στιγμή να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για εμάς και για τους άλλους ζώντας μια ζωή πλούσια σε καλοσύνη και αγάπη.
-Πως γνωριστήκατε με τον σύζυγο σας;
Από το Facebook. Γενικά, όποιος μου έκανε αίτημα φίλιας εγώ από ευγένεια τον δεχόμουν. Μέσα σε αυτούς ήταν και ο Θεόδωρος. Εγώ μόλις τον είδα είπα πως είναι πόντιος και αυτό μέτρησε πολύ. Μια μέρα μου λέει: “Τα ματιά σας στην φωτογραφία που έχετε στο facebook είναι πανέμορφα”. Του απαντώ: “Με φλερτάρετε;” Και αποκρίνεται θετικά. Έτσι λοιπόν κατέβασα Skype για να μπορέσω να τον δω και με τον καιρό. Όταν ήμουν στο Amsterdam του τηλεφωνώ και του λέω να πάμε για καφέ. Όσο ήμουν στο αεροπλάνο με έπιασε μια κρίση γιατί πήγαινα να συναντήσω έναν άγνωστο, αλλά με το που τον είδα ήξερα ότι αυτός ήταν ο σωστός και μέσα σε ένα χρόνο παντρευτήκαμε.
Χρήστος Λαμπράκης;
Μέντορας μου. Λυπήθηκα πολύ που πέθανε. Πίστεψε βαθιά σε εμένα και επένδυσε χρήματα, χρόνο και κόπο σε εμένα σε μια εποχή που κανείς δεν με ήξερε. Γνωριστήκαμε μέσω τον υποτροφιών: ‘’Μαρία Κάλλας’’. Με δοκίμασε πολλές φορές και τον κατέκτησα με την ειλικρίνειά μου, την αγάπη μου για αυτόν και το ταλέντο μου. Έχει προσφέρει σε πολύ κόσμο και ήταν μεγαλόκαρδος. Ακόμα και όταν γέννησα το παιδί μου με στήριξε.
Αγαπημένο φαγητό;
Λαχανοντολμάδες.
Μαγειρεύετε;
Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ. Αφού άλλωστε είμαι πόντια.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σας όνειρο;
Να ζω την καθημερινότητα μου με ευτυχία.
Η γνωστή σοπράνο πόζαρε στο φωτογραφικό φακό του TLIFE και του Πέτρου Χόντου στις αγαπημένες γωνιές του σπιτιού της.
Το κρεβάτι που γεννήθηκε η προγιαγιά της στη Ρωσία και είναι ζωγραφισμένο στο χέρι
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ