Οι Onirama γίνονται φέτος 19 χρονών και ο Θοδωρής Μαραντίνης μιλάει στο PEOPLE και τον Γιώργο Πράτανο για την επιτυχία που βίωσε. Μεταξύ άλλων αναφέρεται στις στιγμές που ένιωσε να χάνει τον εαυτό του ενώ αποκαλύπτει πότε πήρε την απόφαση να χτυπήσει την πόρτα του ψυχολόγου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξής του:
Άρα, μέσω της μπάντας έμαθες να λειτουργείς σωστά και στις σχέσεις σου. Το να υποχωρείς είναι από τα συστατικά και ενός επιτυχημένου γάμου.
Γενικά, οποιασδήποτε κοινωνικής σχέσης.
Παρόλο που το εγώ γιγαντώνεται, λόγω της επιτυχίας, της αναγνώρισης, του θαυμασμού και της αγάπης που εισπράττεις…
Μπορεί να σε επηρεάσει τόσο, που να χάσεις και την αίσθηση της πραγματικότητας.
Έχεις αισθανθεί ποτέ να χάνεις τον εαυτό σου;
Ανά φάσεις νιώθεις πως τον χάνεις σε κάποιο βαθμό. Η δουλειά μας έχει μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες. Ο ρυθμός της είναι διαφορετικός, η αγάπη που εισπράττεις είναι άμεση, και πολλές φορές αυτό αποπροσανατολίζει. Είναι σημαντικό να έχεις δίπλα σου τους σωστούς ανθρώπους για να σε επαναφέρουν. Υπήρχαν φάσεις που είχα χάσει τον εαυτό μου – πίστευα, για παράδειγμα, πως επαγγελματικά θα κάνουμε συνεχώς επιτυχίες, ότι είναι πανεύκολο. Περάσαμε σκαμπανεβάσματα, και προσωπικά και ως μπάντα. Όποιος πήγαινε να ξεφύγει, τα υπόλοιπα μέλη τον συγκρατούσαμε. Το ίδιο συνέβαινε και σε προσωπικό επίπεδο, με την οικογένεια και τη γυναίκα μου.
Πρέπει να περάσεις κι από αυτή τη φάση όμως, ε; Είναι σαν τις παιδικές ασθένειες…
Ναι, πρέπει και λίγο να την ψωνίσεις κάποια στιγμή. Αν δεν ψωνιστείς με την καλή έννοια, της αυτοπεποίθησης, τότε δεν θα καταφέρεις να ανταποκριθείς στις υψηλές απαιτήσεις.
Το χειρίστηκες μόνος σου ή πήγες σε κάποιο σύμβουλο;
Λόγω της δουλειάς και με τη σχέση με τη Σίσσυ να είναι φρέσκια τότε, είχαν στραφεί πάνω μου τα φώτα της δημοσιότητας. Ήταν πολύ απότομο, οπότε η υπερβολή αυτή μου δημιούργησε μια φοβία. Είχα όμως δίπλα μου τη Σίσσυ, που είχε περάσει ήδη από αυτό, να μου εξηγεί πώς χειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις, τους κανόνες του παιχνιδιού, και έτσι τα κατάφερα. Φυσικά, η καριέρα συνεχίζεται σε αυτούς τους ρυθμούς, με τα πάνω και τα κάτω, με υποχρεώσεις και απαιτήσεις που αυξάνονται, με δημιουργία οικογένειας και τον ερχομό παιδιών. Έτσι, η διατήρηση των ισορροπιών δυσκολεύει. Στα 36 μου απευθύνθηκα σε ειδικό. Κάνω τέσσερα χρόνια ψυχοθεραπεία, έχω κάνει επίσης αρκετά σεμινάρια αυτογνωσίας και ανάλυσης προσωπικότητας. Θεωρώ πως, επειδή είναι σύνηθες να έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το εσωτερικό του κομμάτι, είναι καλό να τα βρίσκει μαζί του.
Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που σε οδήγησε στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης;
Όχι, απλά ένιωσα την ανάγκη και θεώρησα πως για να προχωρήσω σε όλα τα επίπεδα, έπρεπε να αντιμετωπίσω όσα για χρόνια έβαζα κάτω από το χαλάκι, γιατί κάποια στιγμή το χαλάκι θα γινόταν αδιάβατο
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ