Σταματίνα Τσιμτσιλή: “Δάκρυα για το κοριτσάκι που πήδηξε από τον γκρεμό για να σωθεί”

Ακόμα μετράμε νεκρούς. Ακόμα δεν έχουν εντοπιστεί όλοι οι αγνοούμενοι από την φονική φωτιά. Οι ιστορίες που ξετυλίγονται και το ανθρώπινο δράμα που κουβαλούν προκαλούν σε όλους δάκρυα. Κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από την εθνική τραγωδία που βιώνει η χώρα. Η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήταν από αυτούς που εξέφρασαν από την πρώτη στιγμή την θλίψη της για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν.

“Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ευχόμουν να μην ανέβει κι άλλο ο αριθμός των θυμάτων και να εντοπιστούν σώοι και αβλαβείς όλοι οι αγνοούμενοι. Κι όμως κάθε στιγμή που περνούσε, οι ελπίδες αυτές αποδεικνύονταν ανεδαφικές… γεμάτες ματαιότητα”, γράφει ανάμεσα σε άλλα ενώ αναφέρεται και στην 13χρονη Εβίτα που έχασε τη ζωή τςη πέφτοντας από το γκρεμό για να γλιτώσει από τη φωτιά.

“Δακρυα για το κοριτσάκι που πήδηξε από τον γκρεμό για να σωθεί αλλά και για τον αδελφό της που μαζί με τον μπαμπά τους κάηκαν ζωντανοί λίγα μέτρα πιο πέρα”, σημειώνει.

Διάβασε ολόκληρη την ανάρτησή της:

“Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μέσα σε λίγες ώρες θα εκτυλισσόταν αυτή η εθνική τραγωδία. Τόσα μέτωπα φωτιάς και τόσες απώλειες. Ζωές χαμένες σε στάχτες και αποκαίδια, άνθρωποι σαστισμένοι να ψάχνουν μέσα στα ερείπια της φωτιάς ένα σημάδι από τους δικούς τους με την ελπίδα να είναι το μόνο που τους έχει απομείνει. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ευχόμουν να μην ανέβει κι άλλο ο αριθμός των θυμάτων και να εντοπιστούν σώοι και αβλαβείς όλοι οι αγνοούμενοι. Κι όμως κάθε στιγμή που περνούσε, οι ελπίδες αυτές αποδεικνύονταν ανεδαφικές… γεμάτες ματαιότητα. Εξανεμίστηκαν στο άκουσμα τόσων τραγικών ειδήσεων. Δακρυα για το κοριτσάκι που πήδηξε από τον γκρεμό για να σωθεί αλλά και για τον αδελφό της που μαζί με τον μπαμπά τους κάηκαν ζωντανοί λίγα μέτρα πιο πέρα. Δάκρυα για το ζευγάρι ηλικιωμένων που απανθρακώθηκαν επειδή εκείνος είχε κινητικά προβλήματα κι εκείνη δεν ήθελε να τον αφήσει, για οικογένειες ολόκληρες που χάθηκαν στις φλόγες αγκαλιασμένες αλλά και για την γιαγια που αφού κολύμπησε σχεδόν πέντε ώρες δεν τα κατάφερε και άφησε την τελευταία της πνοή στο νερό.
Δάκρυα τόσα δάκρυα …Όσες και οι ανθρώπινες ιστορίες που γράφτηκαν με μαύρο χρώμα.
Δεν ξέρω ποιος φταίει κι αν υπήρξε έλλειψη συντονισμού όπως πολλοί επισημαίνουν. Το σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ειδοποιήθηκαν από κανέναν. Κατάλαβαν ότι πρέπει να εκκενώσουν τα σπίτια τους όταν ήταν πια πολύ αργά και η πύρινη λαίλαπα τους είχε πλησιάσει επικίνδυνα. Αποπροσανατολισμένοι μέσα στο μαύρο σύννεφο καπνού και αποκαμωμένοι από τις τόσο υψηλές θερμοκρασίες έψαχναν μάταια μια δίοδο διαφυγής.
Νιώθω θυμωμένη που το 2018 τόσοι συνάνθρωποι μου κάηκαν ζωντανοί, νιώθω εξοργισμένη που πριν από μερικούς μήνες δεκάδες ακόμα πνίγηκαν…έτσι απλα. Για ακόμα μια φορά στο ίδιο έργο θεατές…θλιβερό κι όμως αδιανόητα πραγματικό. Το μόνο που με κάνει να νιώθω υπερήφανη αυτήν την δύσκολη ώρα είναι η πρωτοφανής κινητοποίηση του λαού μας σε κάθε γωνία της Ελλάδας αλλά κι εκτος συνόρων για να στηρίξει τους πυρόπληκτους.
Συλλυπητήρια σε όσες οικογένειες θρηνούν θύματα και καλή δύναμη σε όσους μετρούν τις πληγές τους. Είμαστε κοντά σας!”