Ο Θάνος Κιούσης στο TLIFE: Η παρουσίαση του 5Χ5 και τα άγχη του ως μπαμπάς – «Τα δικά μου “σκοτάδια” κρατούν το πολύ μισή μέρα»

Ο Θάνος Κιούσης έχει μπει τα τελευταία χρόνια πολύ δυναμικά στα media, χαρίζοντάς μας μοναδικές στιγμές γέλιου και αισιοδοξίας, ενώ και φέτος, τον βλέπουμε για δεύτερη σεζόν στο τιμόνι της παρουσίασης του 5Χ5 στον ANT1.

Είναι ίσως ο φίλος που θα θέλαμε να έχουμε όλοι, εκείνος που μας δείχνει πάντα τη θετική πλευρά της ζωής, χωρίς να κουνά επικριτικά το δάχτυλό του σε κανέναν. Μιλώντας στο TLIFE ο Θάνος Κιούσης αναφέρεται στο πως διαχειρίζεται ο ίδιος τα σκοτάδια του, στο πως νιώθει φορώντας το κοστούμι του παρουσιαστή αλλά και στο άγχη που έχει ως πατέρας.

Δεύτερη χρονιά στο τιμόνι παρουσίασης του «5X5», πως νιώθεις που η συνεργασία αυτή συνεχίζεται;

Είναι διπλό το συναίσθημα γιατί αισθάνομαι χαρούμενος και ικανοποιημένος που ο στόχος σε ένα καινούργιο εγχείρημα, που ήθελα πολύ και ένιωθα ότι μου ταιριάζει, επετεύχθη και το τηλεοπτικό κοινό που παρακολουθεί έχει θετική ανταπόκριση. Από την άλλη, παρά τη μεγάλη αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο, δεν εφησυχάζω γιατί θέλω να τα πηγαίνω όλο και καλύτερα κρατώντας το ενδιαφέρον και εδραιώνοντας ουσιαστικά μια πορεία με το 5X5 πολλών χρόνων.

Πόσο «Θάνος» νιώθεις στον ρόλο του παρουσιαστή;

Νιώθω 95% απόλυτα Θάνος χωρίς να προσποιούμαι, δείχνω το 95% του εαυτού μου και ανυπομονώ να εξερευνήσω το άλλο 5% των δυνατοτήτων μου, αυτό που δεν φαντάζομαι ότι θα μπορούσα να κάνω αλλά είμαι πρόθυμος να τολμήσω.

Παρουσιαστής, κωμικός, ερμηνευτής… Τι είναι τελικά ο Θάνος Κιούσης;

Ο Θάνος Κιούσης γνωρίζοντάς τον προσωπικά μπορώ να πω αντικειμενικά ότι είναι ένας καλλιτέχνης που εκφράζεται μέσα από την παρουσίαση η οποία έχει το δικό του χιούμορ, την ευγένεια, τα χορευτικά του τερτίπια, τραγουδώντας καμιά φορά, στήνοντας γκάφες με μπόλικο αυτοσαρκασμό. Είναι ένας καλλιτέχνης που τσαλακώνεται, αφήνεται και ταυτόχρονα έχει μέτρο. Ακροβατεί ανάμεσα στους παίκτες και το κοινό, φτιάχνοντας ένα ζεστό κλίμα που σε χαλαρώνει ώστε όλοι να το απολαμβάνουν. Τελείως αντικειμενικά όλα αυτά.

Έχεις δηλώσει ότι έφυγες από την Ελλάδα για να πας στο Βέλγιο και να γίνεις ζογκλέρ; Αυτή η επιθυμία πως προέκυψε;

Θαύμαζα πάντοτε τους καλλιτέχνες του δρόμου. Παρακολουθώντας τους παρατηρούσα την αμεσότητα που έπρεπε να έχουν με το τυχαίο κοινό, τους περαστικούς, την δυσκολία να διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον ανά πάσα στιγμή. Αυτό με ιντρίγκαρε πολύ. Ο αυτοσχεδιασμός, το να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις σε όλα. Χρησιμοποιούν τεχνικές του τσίρκου όπως τα ζογκλερικά, τα ακροβατικά, την κλοουνερί, κλπ. Από όλα αυτά μου άρεσαν τα ζογκλερικά και παθιάστηκα με τις μπάλες, τις κορίνες και τους κρίκους.

Ψάχνοντας να βρω το σωστό μέρος και κάνοντας ταξίδια στην Ευρώπη έμαθα ότι στο Βέλγιο υπήρχε η δυνατότητα σπουδών σε μεγαλύτερες ηλικίες με μικρότερο κόστος σε σχέση με άλλες χώρες όπως Γαλλία, Ισπανία και Αγγλία. Η γλώσσα πάνω κάτω ήταν γνωστή όποτε το δοκίμασα παρατώντας τις σπουδές μου στο τμήμα Ηλεκτρονικής τότε σε ηλικία 25 και μετακομίζοντας στις Βρυξέλλες όπου ξεκίνησα μαθήματα σε μια σχολή τσίρκου.

Από αυτή την απόφαση, αλλά και με τη μέχρι τώρα πορεία σου καταλαβαίνω ότι είσαι αυτό που λέμε «ανήσυχο» πνεύμα… Οι γονείς σου πως αντιμετώπιζαν τις εκάστοτε «τρέλες» σου;

Με υπομονή και κρυφή ανησυχία θα μπορούσα να πω. Δεν πιέστηκα ποτέ αλλά σίγουρα και εγώ τώρα ως γονιός αν μου έλεγε το παιδί μου ότι τα παρατάω όλα και πάω στο εξωτερικό σε μια σχολή τσίρκου θα ένιωθα κάπως. Παρ’ όλα αυτά με στήριξαν και ας είχαν αμφιβολίες μιας και έβλεπαν ότι το παιδί τους έχει μια καλλιτεχνική κλίση.

Η εικόνα που έχουμε από σένα είναι πως είσαι μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και χαράς. Στην ζωή σου, όταν σβήνουν τα φώτα είσαι το ίδιο αισιόδοξος; Τα δικά σου «σκοτάδια» πως τα αντιμετωπίζεις;

Τα δικά μου σκοτάδια έχω παρατηρήσει ότι κρατούν πολύ λίγο, το πολύ μισή μέρα. Μετά ο οργανισμός μου μπαίνει ίσως από μόνος του σε επανεκκίνηση χωρίς να το προγραμματίζω εγώ και λέω ίσως από μόνος του γιατί δεν ακολουθώ κάποια φιλοσοφική συνταγή αυτοπεποίθησης ή αυτοβελτίωσης. Είναι σαν να μην θέλω να είμαι στεναχωρημένος, είναι ένα συναίσθημα που δεν το μπορώ και για αυτό και δεν ακούω ποτέ καταθλιπτική μουσική, δεν τρελαίνομαι για πολύ δραματικές ταινίες, δεν έχω μεταπτώσεις ή θλίψεις.

Είναι σαν να είναι αυτόνομο το λογισμικό μου και αμέσως πάω παρακάτω, βρίσκω κάτι που μου αλλάζει την διάθεση ή έρχεται και από μόνο του. Ούτε κάθομαι και λέω μέσα μου «όλα για κάποιο λόγο γίνονται». Βλέπω μόνο τους ανθρώπους που έχω γύρω μου και πραγματικά με αγαπούν και τους αγαπώ. Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο μου με εσωτερικές αναζητήσεις, στεναχώριες και  μεταμέλειες , θέλω συνέχεια να δημιουργώ και να έχω έμπνευση. 

Θα μπορούσαμε να σε δούμε ως Θάνο σε κάποιο σήριαλ;

Ναι, ίσως αν ήταν ένας ρόλος που θα μου κέντριζε το ενδιαφέρον, αν ήταν κόντρα ρόλος και γενικότερα κάτι έξω από τα νερά μου θα το δοκίμαζα. Θέλω να δοκιμάζω καινούργια πράγματα.

Η σύζυγός σου πως διαχειρίζεται αυτή την «τρέλα» που σε χαρακτηρίζει;

So far so good που λένε και στο Τέξας. Ακόμη με ανέχεται και αυτή η τρέλα είναι αδιάσπαστο στοιχείο στην σχέση μας. Είναι μέτρο σύγκρισης οι αντιδράσεις της, ξέρω πότε κάτι είναι πολύ καλό όταν της το προτείνω και δεν απαντά, μου κάνει καμμιά φορά κόνξες και αυτό με βάζει συνέχεια σε ένα διαρκές παιχνίδι, όλο και πιο δύσκολης, ευρηματικότητας. Ξέρω ότι της αρέσει γιατί θέλω πολύ να φτιάχνουμε μαζί στιγμές και αυτή η τρέλα μας κάνει να βγαίνουμε από τα συνηθισμένα. Η Ιωάννα πλέον ξέρει πως είναι να ζεις με έναν καλλιτέχνη.

Ως πατέρας δυο παιδιών, ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος σου για εκείνα;

Το μεγαλύτερο άγχος που έχω αυτή τη χρονική περίοδο των 5-6 ετών είναι πώς θα τα θωρακίσω και θα δυναμώσω τους χαρακτήρες τους απέναντι στο bullying το οποίο ακόμη και αυτές τις τρυφερές ηλικίες υπάρχει ανάμεσα τους. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου και είναι σοκαριστικό ότι συμβαίνει στην παιδική χαρά, για παράδειγμα, παρουσία των γονιών. Με κάνει να σκέφτομαι σε τι κοινωνία μεγαλώνουν τα παιδιά μας και τί μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό φροντίζοντας να γίνουν ενήλικες με ενσυναίσθηση. Προβληματίζομαι τί θα συναντώ στην εφηβεία, στην ενηλικίωση, στην κοινωνία του αύριο για αυτό συνέχεια ενημερώνομαι.