Θανάσης Κουρλαμπάς στο TLIFE: «Με ανησυχεί το ότι η κοινωνία στεγνώνει καθημερινά από συναίσθημα»

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς μετρά σχεδόν τρεις δεκαετίες στον χώρο της υποκριτικής, και παρότι πολλές φορές μέσα απο τους ρόλους του γίνεται δυσάρεστος, έχει καταφέρει με την καθαρότητα του βλέμματός του να κερδίσει το κοινό.

Τη φετινή σεζόν υποδύεται τον Κυριάκο στην πολύ επιτυχημένη σειρά του Alpha, «Άγιος Έρωτας». Αυτή τη φορά ο ρόλος του ταυτίζεται, όχι μόνο με τη διαφάνεια του βλέμματός του, αλλά και τις αξίες και το αίσθημα δικαίου που τον διακρίνει.

Αυτή την περίοδο ο Θανάσης Κουρλαμπάς πέρα από την πολύ επιτυχημένη αυτή τηλεοπτική σειρά, συμμετέχει και σε τρεις θεατρικές παραστάσεις. Όπως λέει άλλωστε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο TLIFE, όταν σου έρχονται ωραίες προτάσεις με αξιόλογους συνεργάτες δύσκολα λες “όχι”.

Σε πρώτο πλάνο βέβαια, για τον Θανάση Κουρλαμπά βρίσκονται πάντα τα παιδιά του, στα οποία προσπαθεί με τη στάση ζωής του να δείξει όσα έχουν πραγματική αξία για τη ζωή μας. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς μας μιλά ακόμη για τον πραγματικό ρόλο της Τέχνης αλλά και για το πως μέσα από αυτή ανακαλύπτει πράγματα για τον εαυτό του και τα συναισθήματά του.

Φέτος σας βλέπουμε να συμμετέχετε σε μία σειρά που έχει αγαπηθεί πάρα πολύ από το κοινό, τον Άγιο Έρωτα, μια σειρά εποχής. Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για αυτή τη συνεργασία.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια προτίμησε στις σειρές εποχής. Είναι πολύ γοητευτικό και για τον ηθοποιό όταν το πλαίσιο του ρόλου του και η μυθοπλασία στην οποία συμμετέχει αφορά μια παλιότερη εποχή. Είναι πολύ γοητευτικό και παράλληλα είναι και ένα ωραίο στοίχημα. Ο Άγιος Έρωτας είναι μια πάρα πολύ ωραία δουλειά που έχει γίνει, με ένα εξαιρετικό σύνολο ανθρώπων μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Ένα εξαιρετικό cast συναδέλφων. Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετέχω σε αυτή τη σειρά. Ο κόσμος την έχει αγαπήσει πολύ, και μας στηρίζει.

Μ’ αρέσει πάρα πολύ ο ρόλος μου. Είναι ένας ιδιαίτερος ρόλος, ο οποίος είναι και αρκετά μακριά από τους ρόλους που έκανα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Κυριάκος είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος αξιών, πολύ δίκαιος. Είναι ένας άνθρωπος που παλεύει μόνος του να κρατήσει τα τρία παιδιά του σε μια σφιχτή οικογένεια με όλα τα προβλήματα και με όλα τα καλά που συνεπάγεται αυτό.

Ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους δίπλα του. Αγαπάει, έχει αισθήματα, μπερδεύεται, έχει τις ρωγμές του. Είναι ένας πολύ ζωντανός χαρακτήρας και εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε να τον ζωντανέψω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ πρωτίστως μέσα μου και μετά στη σειρά.

Ο Κυριάκος είναι ένας χαρακτήρας που το κοινό έχει αγαπήσει πολύ. Όπως είπατε κι εσείς πρόκειται για έναν άνθρωπο αξιών με αυξημένο το αίσθημα δικαίου, έναν άνθρωπο αφιερωμένο στη φροντίδα των παιδιών του. Εσείς σε ποια σημεία ταυτίζεστε με τον ήρωά σας;

Ο Κυριάκος είναι ένας άνθρωπος που έχει ευγένεια μέσα του. Προσπαθεί να εμπνεύσει όσους τον αφορούν και όσους αγαπάει, πρωτίστως τα παιδιά του και μετά όλους εκείνους με τους οποίους έχει συναισθηματική εμπλοκή. Όταν χρειαστεί γίνεται σκληρός και αυστηρός. Έχουμε αρκετά κοινά με τον Κυριάκο.

Κι εγώ όταν χρειάζεται να διεκδικήσω το χώρο και τον χρόνο μου, βάζω τα όριά μου. Επίσης, όπως ο Κυριάκος, έτσι κι εγώ δεν μπορώ τη μη ηθική. Είμαι άνθρωπος που αγαπώ τα παιδιά μου και πασχίζω για το καλύτερο γι’ αυτά – με τα σωστά και τα λάθη μου – όπως και ο χαρακτήρας μου στη σειρά. Χαίρομαι που κι εκείνος, όπως κι εγώ, προσπαθεί να διεκδικήσει χαρούμενες και ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του γιατί έχει βασανιστεί αρκετά. Ομολογώ πως αυτά τα κοινά μου κάνουν λίγο πιο εύκολη την ερμηνεία του ρόλου.

Ο Κυριάκος μετά το θάνατο της γυναίκας του έχει αφοσιωθεί στη φροντίδα των παιδιών του. Ωστόσο σιγά σιγά προσπαθεί να κερδίσει τη χαμένη ευτυχία του διεκδικώντας την καρδιά της Θάλειας. Βέβαια, να κερδίσει αυτή τη χαμένη ευτυχία. Στα τελευταία επεισόδια ωστόσο τον βλέπουμε να έρχεται και αρκετά κοντά και με την αδερφή της.

Η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη. Η ζωή παίζει το δικό της παιχνίδι, το οποίο σε καλεί να παίξεις κι εσύ μαζί της, θέτοντας όμως εκείνη τους δικούς της κανόνες. Ειδικά τα συναισθηματικά, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελίξουν και τι τούμπα θα έρθει στη ζωή σου και στη καρδιά σου. Ο Κυριάκος είναι ένας άνθρωπος που υπήρξε βαθιά ερωτευμένος με τη Θάλεια.

Προσπάθησε να τη διεκδικήσει. Εκείνη όμως είναι αφοσιωμένη στην οικογένειά της. Η έλευση της Κατρίν, η οποία είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και μαζί μοιράζονται πάρα πολλά κοινά αλλάζει λίγο τις ισορροπίες. Η Κατρίν είναι ένα πλάσμα που έχει υψηλές αξίες, έχει συναίσθημα, ένας άνθρωπος φιλελεύθερος που την ενοχλεί το άδικο. Οι δυο τους έρχονται κοντά γιατί μοιράζονται πάρα πολλά κοινά με αφορμή την προσπάθειά τους να βοηθήσουν τη Θάλεια για την οποία τρέφουν πολύ δυνατά συναισθήματα.

Ο μεν Κυριάκος ερωτικά, και η Κατρίν ως αδελφή της. Με εφαλτήριο την κοινή αγάπη για τη Θάλεια και τα κοινά ιδανικά που έχουν, έρχονται κοντά και έτσι σιγά σιγά αναπτύσσονται και κάποια άλλα συναισθήματα ανάμεσά τους.

Θα καταφέρει ο Κυριάκος να ξεπεράσει τον μεγάλο έρωτά του για τη Θάλεια και να προχωρήσει τη σχέση του με την Κατρίν;

Αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να απαντήσω ακόμα. Σίγουρα όμως, ο καθένας από αυτούς θα διεκδικήσει και δύναμη την προσωπική του ευτυχία.

Ο Κυριάκος προσεγγίζει τον έρωτα με πολύ σεβασμό, αν μπορώ να το θέσω έτσι. Δείχνει με μεγάλη ευγένεια τα συναισθήματά του στη Θάλεια αλλά σέβεται τις επιλογές της και κάνει πίσω όταν νιώθει ότι έρχεται σε δύσκολη θέση.

Όπως σας είπα ο Κυριάκος είναι ένας άνθρωπος αξιών. Δείχνει το σεβασμός και την εκτίμησή του σε όσους θεωρεί ότι αξίζουν μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Δεν είναι άνθρωπος που φοβάται να εκφράσει τα δείξει τα συναισθήματά του. Θα εκφράσει και τον θυμό, και την αγάπη, και τον έρωτά του. Είναι εκδηλωτικός και θα τον δούμε να προχωράει δυναμικά.

Η δική σας προσέγγιση απέναντι στον έρωτα ποια είναι; Επικοινωνείτε τα συναισθήματά σας;

Υπάρχουν σχέσεις, διαδικασίες και πλαίσια στα οποία κρατάω τον εαυτό μου πιο κλειστό και προσεκτικό. Γενικότερα όμως σαν άνθρωπος είμαι εκφραστικός και εκδηλωτικός. Θα δείξω το ενδιαφέρον μου – όχι μόνο το ερωτικό – θα δείξω τα συναισθήματά μου και ειδικά όταν σιγουρευτώ για αυτά. Οι σχέσεις των ανθρώπων άλλωστε, θέλουν τον χρόνο τους για να μπορέσουν να εξελιχθούν. Έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου,  έχω πέσει έξω πολλές φορές. Γι’ αυτό προσπαθώ μέσω της εξέλιξής μου ως άνθρωπος να διορθώνομαι.

Αυτό είναι ένα κομμάτι στο οποίο με βοηθάει πάρα πολύ η δουλειά μου. Είναι μια δουλειά που καθημερινά σε κάνει να ασχολείσαι με τα συναισθήματα ενός άλλου ανθρώπου, του εκάστοτε ρόλου που καλείσαι να ερμηνεύσεις. Επομένως, υπάρχει μια καθημερινή ζύμωση με τα συναισθήματα. Σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι του έρωτα, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για έναν τεράστιο άξονα στη ζωή των ανθρώπων, είτε πρόκειται για τον έρωτα που τρέφεις για τον σύντροφό σου, τη δουλειά σου ή οτιδήποτε άλλο. Έρωτας είναι το πάθος με το οποίο συνδέεσαι με κάτι. Και φυσικά όταν ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο, η διαδικασία αυτή έχει μια τρομερή δυναμική.

Αυτή την περίοδο πέρα από τη σειρά σας βλέπουμε να κάνετε και πολλά πράγματα θεατρικά. Πως είναι να βρίσκεστε σε μια καθημερινή σειρά και να παίζετε και κάθε μέρα στο θέατρο, σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις;

Πράγματι, έχω μια καθημερινή σειρά, και τρεις παραστάσεις. Είμαι Τετάρτη με Κυριακή στον «Μάρτυρα Κατηγορίας», μια πάρα πολύ πετυχημένη παράσταση που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, γι’ αυτό και συνεχίζουμε για δεύτερη σεζόν με πολλά sold out. Έχει αναπτυχθεί μια πολύ όμορφη σχέση με το κοινό. Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο, από τα καλύτερα δικαστικά θρίλερ, της Αγκάθα Κρίστι. Ένα έργο με τρομερές ανατροπές με καταιγιστικό ρυθμό και την ανατροπή που έρχεται στο τέλος. Πρόκειται για μια παράσταση με σπουδαίες ερμηνείες και εξίσου σπουδαίους συντελεστές σε μια υπέροχη παραγωγή του Δημήτρη Αρχιμανδρίτη και σε ένα εμβληματικό θέατρο στο κέντρο της Αθήνας, το Θέατρο Χόρν.

Παράλληλα, Δεύτερα και Τρίτη βρίσκομαι στο Θέατρο Αποθήκη. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μου έχουν συμβεί σε αυτή τη δουλειά. Εκεί συνεργάζομαι με την χρόνια φίλη μου πια, Κωνσταντίνα Νικολαΐδη η οποία σκηνοθέτησε και διασκεύασε το σπουδαίο έργο του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, το «Άνθρωπος χωρίς όνομα». Πρόκειται για μια ιστορία που εκτυλίσσεται το 1817 στη Γαλλία.

Μια ιστορία ενός συνταγματάρχη του Ναπολέοντας ο οποίος θεωρείται νεκρός για 10 περίπου χρόνια και έρχεται ξαφνικά ως ένας σύγχρονος Οδυσσέας να διεκδικήσει την Πηνελόπη του, την ζωή του, την περιουσία του. Βλέπουμε να συγκρούεται η ηθική του με το ανήθικο της κοινωνίας, της νομοθεσίας, των ανθρώπινων παθών για τα χρήματα και την εξουσία. Όμως καθετί που συγκρούεται με ένα τέτοιο ισχυρό κατεστημένο, συνήθως συνθλίβεται. Μέσα σε αυτή τη σύνθλιψη όμως λάμπει και δείχνει την ουσία των πραγμάτων που θα έπρεπε να υποστηρίζουμε στη ζωή μας.

Τέλος, κάθε Παρασκευή βρίσκομαι στο Θέατρο Αλκμήνη όπου για έκτη χρονιά βρίσκομαι σε μια επίσης σπουδαία δουλειά της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη με τον αγαπημένο μου Γιώργο Γαλίτη. Μια παράσταση που ο κόσμος την έχει αγκαλιάσει πάρα πολύ.

Μέσα σε όλα αυτά χρόνος για τον Θανάση υπάρχει;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Πάντα όμως βρίσκεται χρόνος για τα παιδιά και τον άνθρωπό σου. Ξέρεις άλλωστε ότι αυτό όλο διαρκεί μερικούς μήνες μόνο.  Και όταν προκύπτουν ωραίες συνεργασίες με ωραίους ανθρώπους, δεν είναι εύκολο να πεις όχι

Έχετε μετανιώσει για όχι που έχετε πει;

Σαφώς και γίνονται λάθη. Δεν πέφτεις πάντα μέσα στις εκτιμήσεις σου. Με τα χρόνια όμως, όλο και πιο σωστές αποφάσεις λαμβάνονται στη δουλειά του κάθε ανθρώπου, γιατί έρχεται η ωριμότητα και η κατανόηση κάποιων πραγμάτων που αφορούν την δουλειά του καθενός μας. Ξέρεις πάνω κάτω προς τα πού πηγαίνει το πράγμα. Άλλωστε, με αυτά τα λάθη της αρχής στρώνει ο καθένας μας το δικό του μονοπάτι και βρίσκει τον εαυτό του.

Με τρεις παραστάσεις και μια σειρά καλείστε να ζείτε πολλές διαφορετικές ζωές παράλληλα. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Οι ηθοποιοί γνωρίζουμε καλά ότι η πραγματική ζωή είναι αυτή που βιώνουμε εκτός δουλειάς. Είναι όμως μεγάλη ευλογία να μπορείς να μπαίνεις και σε άλλες ζωές παράλληλα γιατί, όπως ανέφερα και προηγουμένως, μέσα από έναν ρόλο ψάχνεις συνεχώς μέσα σου, ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου, φτάνεις στα όριά σου.

Η δουλειά του ηθοποιού είναι εξαιρετικά ομαδική, πράγμα υπέροχο ειδικά όταν συναντάς σπουδαίους ανθρώπους. Και εγώ έχω την τύχη να έχω συναντήσει πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, έχω αγαπήσει, έχω αγαπηθεί, έχουμε μοιραστεί όνειρα και υπέροχες στιγμές πάνω στη σκηνή ή μπροστά στην κάμερα. Όλα αυτά σε βοηθούν να απολαμβάνεις αυτή τη δουλειά, η οποία βέβαια εμπεριέχει και μια τεράστια ψυχική και σωματική κόπωση.

Στο τέλος της ημέρας όμως, όταν έχουν πάει όλα καλά νιώθεις μια υπέροχη πληρότητα και μια πολύ γλυκιά αίσθηση ότι κατάφερες να προσφέρεις σε κάποιους ανθρώπους. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της δουλειά μας, να προσφέρουμε στους θεατές, στους τηλεθεατές, κάποιες στιγμές μέσα από έναν ρόλο και να τους πάμε ένα ταξίδι. Όλο αυτό είναι ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη αλλά και μεγάλη ευλογία.

Μου είπατε πριν για την παράσταση «Άνθρωπος χωρίς όνομα» που μιλά για το ανήθικο της κοινωνίας και της νομοθεσίας. Ζούμε σε μια εποχή που καθημερινά βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας πολλές αδικίες και η ανηθικότητα να είναι στα ύψη. Όλα αυτά σας επηρεάζουν;

Πάρα πολύ, γιατί είμαι και γονιός δύο παιδιών Είναι ανησυχητική η έξαρση πάρα πολλών πραγμάτων, όπως η βία μέσα στην οικογένεια, η βία στην κοινωνία, η πτώση των αξιών, οι πόλεμοι, προβλήματα υγείας, η αποξένωση του ανθρώπου ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό, η εξάρτησή μας από μία οθόνη…Υπάρχουν ακόμα κάποιες αντιστάσεις για να κρατηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλά βλέπεις ότι η κοινωνία στεγνώνει από συναίσθημα. Αυτό με ανησυχεί περισσότερο για τα παιδιά μου που θα ζήσουν μετά από μένα.

Μιλάτε για όλα αυτά με τα παιδιά σας;

Προσπαθώ, όσο μπορώ, είτε με λόγια είτε με τις πράξεις μου, να τους να τους μεταφέρω τη δική μου οπτική για τη ζωή και τα πράγματα και να συμβάλλω στην επεξεργασία που κάνουν τα ίδια για τη ζωή τους . Δεν προσπαθώ να τους επιβάλλω αυτό που θεωρώ σωστό ή λάθος. Πολλά τα ψάχνω κι εγώ ο ίδιος.

Προσπαθώ να εμπνεύσω τα παιδιά μου. Πρώτα απ’ όλα, τους λέω ότι αυτό που θα επιλέξουν να κάνουν, επειδή θα περνούν σε αυτό παραπάνω από τη μισή τους ζωή, θα πρέπει να είναι κάτι το οποίο θα αγαπούν πραγματικά ώστε να μπορέσουν να του δοθούν με πάθος.

Εσάς τι ήταν αυτό που σας έκανε να αγαπήσετε την υποκριτική;

Η ανάγκη μου να εκφραστώ. Η ανάγκη μου να εκδηλώνομαι. Μέσα από αυτή την έκφραση των συναισθημάτων που απαιτούνται κάθε φορά για την ερμηνεία ενός ρόλου, είναι σαν να προσφέρεις το χέρι σου στον απέναντι που επιλέγει να σε δει σε μια παράσταση ή μια σειρά, και να τον πάρεις από το χέρι για να κάνετε μαζί ένα ταξίδι.

Το να καταφέρεις τον άλλον να σε ακολουθήσει σε αυτό το ταξίδι για 1,5-2 ώρες, αποτελούσε πάντα μεγάλο γόητρο για μένα καθώς γνωρίζεις ότι ούτε εσείς ήσουν ο εαυτός σου μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα – αλλά ένας ρόλος – αλλά και ότι ο συνταξιδιώτης σου είναι ένας άγνωστος άνθρωπος που πιθανότατα δε θα ξαναδείς ποτέ. Αυτό το πραγματικό αντάμωμα των ψυχών των ανθρώπων που έχει ως βάσει του το συναίσθημα είναι αυτό που με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή και εξακολουθεί να με γοητεύει.

Ωστόσο, μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές ο κόσμος πολλές φορές νιώθει ότι ξέρει πραγματικά τους οι ήρωες. Έχετε έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση από αυτή τη σύγχυση που μπορεί να υπάρχει στο μυαλό κάποιων τηλεθεατών;

Όχι, δεν είχα ποτέ κάποια αρνητική εμπειρία. Ίσα ίσα, είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις ότι ο κόσμος που σε συναντάει στον δρόμο είτε ως θεατής του θεάτρου, είτε ως τηλεθεατής, σου μεταφέρει τη χαρά του – με τον δικό του τρόπο ο καθένας – και το ευχαριστώ του. Αυτό σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι μέσα από τους ρόλους σου έχεις προσφέρει σε έναν άλλο άνθρωπο κάποιες ώρες ψυχαγωγίας, σκέψης, συναισθήματος. Είναι πολύ μεγάλη αυτή η χαρά και μάλιστα θα έλεγα ότι πολλές φορές δεν μπορεί να συγκριθεί και με κάτι άλλο στη δουλειά μας. Γιατί η δουλειά μας είναι πάρα πολύ δύσκολη, πρέπει ανά πάσα στιγμή να είσαι παρών, ό,τι και να σου συμβαίνει στην προσωπική σου ζωή, στην καρδιά σου, στην ψυχή σου, στο σώμα σου.

Πόσο εύκολο είναι από τη μια στιγμή στην άλλη να αφήνεις στις άκρη ό,τι μπορεί να σε απασχολεί και να ανεβαίνεις στη σκηνή; Εκπαιδεύεται κανείς σε αυτό;

Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Eκπαίδευση υπάρχει με την έννοια ότι πας σε μια σχολή και παίρνεις τα πρώτα εφόδια γι’ αυτή τη δουλειά. Στην πραγματικότητα όμως, το θέατρο μαθαίνεται στην πράξη, στην τριβή με τους συναδέλφους, παρατηρώντας, βλέποντας, κρατώντας τον εαυτό σου με ανοιχτές κεραίες, διαβάζοντας, μελετώντας…

Είναι μια επίπονη αλλά ταυτόχρονα και μια υπέροχη διαδικασία. Είναι μια δουλειά που απαιτεί υπομονή, πρέπει να έχεις πάθος, και να είσαι πρόθυμος να της δοθείς. Αν τη δεις μόνο ως δουλειά, με τα 30 χρόνια πορείας μου, δε θα σε οδηγήσει κάπου όλο αυτό.

Όλοι αυτά τα χρόνια έχετε αισθανθεί ποτέ να αδικείστε είτε από τον επαγγελματικό σας χώρο, είτε από τα Μέσα; Καλώς ή κακώς είναι μια δουλειά στην οποία έρχεστε συχνά αντιμέτωποι με την κριτική των Μέσων.

Ναι έχω αισθανθεί αδικημένος. Μόνο κάποιος που σε γνωρίζει και είναι παρόν σε μια κατάσταση μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα, Δυστυχώς η ζωή μας έχει ένα μεγάλο κομμάτι δημοσιότητας, άρα ένα κομμάτι της ζωής μα γίνεται αυτομάτως δημόσιο. Αυτό έχει και τα καλά του γιατί έρχεσαι σε επαφή με τους ανθρώπους από μακριά, αλλά έχει και τα κακά του γιατί κάποιος μπορεί να βγάλει ένα συμπέρασμα για σένα που δεν ευσταθεί καθώς δεν σε γνωρίζει πραγματικά.

Ωστόσο δε μπορώ να πω ότι έχω αδικηθεί ιδιαιτέρως ή ότι μου έχουν συμβεί πολύ δυσάρεστα πράγματα. Σαφώς έχω συναντήσει δύσκολους ανθρώπους. Πιθανόν και εγώ να έχω δυσκολέψει κάποιους. Το μεγάλο στοίχημα είναι, όταν ανταμώνεις τόσες πολλές ώρες σε μια τέτοια δουλειά που το «προϊόν» της είναι ο ίδιος ο εαυτός σου, τα συναισθήματα σου και το σώμα σου, να πρέπει να συνδιαλλαγείς και να ισορροπήσεις με το χώρο και το χρόνο του άλλου. Πρέπει να μπορέσεις να σεβαστείς και να σε σεβαστούν, να εκτιμήσεις και να εκτιμηθείς. Σαφώς υπάρχουν δύσκολες στιγμές, και κάποια στιγμή με την επί πολλές ώρες καθημερινή τριβή θα επέλθει και η κούραση, και μπορεί να υπάρξουν και συγκρούσεις. Το θέμα είναι με ευγένεια και όσα θετικά συναισθήματα διαθέτεις να βρεις τη λύση.

Είστε ένας άνθρωπος που μετράτε 30 χρόνια στον χώρο της τέχνης και γνωρίζετε καλά εκ των έσω τις δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτόν. Το γεγονός πως ο γιος σας επέλεξε ένα επίσης καλλιτεχνικό μονοπάτι είναι κάτι που σας άγχωσε;

Σίγουρα το να είναι κανείς καλλιτέχνης δεν είναι εύκολο. Η ενασχόληση με την τέχνη εμπεριέχει μεγάλη αστάθεια και αβεβαιότητα, και το κυνήγι της επιβίωσης για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς από αυτή είναι δύσκολο. Αυτό ναι, προκαλεί μια αγωνία σε έναν γονιό, από την άλλη όμως ο κόσμος της τέχνης είναι τόσο μαγικός. Σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλω και για τα δυο μου παιδιά, είναι να κάνουν αυτό που θα γεμίζει την ψυχή τους.

Εσείς είστε πατέρας ενός κοριτσιού. Είναι διαφορετικός ο τρόπος που προσεγγίζετε το καθένα σε ό,τι έχει να κάνει με την ανατροφή τους;

Ένας γονιός προσαρμόζει την προσπάθεια που κάνει για την ανατροφή των παιδιών του και τις συμβουλές του προς αυτά ανάλογα με τον χρόνο που ζει και όσα συμβαίνουν γύρω του. Προσωπικά, δεν αντιμετώπισα ποτέ διαφορετικά τα παιδιά μου. Αυτό που προσπάθησα και προσπαθώ να περάσω στα παιδιά μου, με βάση των χαρακτήρα και όχι το φύλο τους,  είναι ότι πρέπει να προσέχουν και να δημιουργούν  ένα ασφαλές πλαίσιο για τη ζωή τους. Και φυσικά εγώ θα είμαι πάντα εδώ να τους προσφέρω τη βοήθειά μου όποτε τη χρειαστούν.

Βέβαια, υπάρχουν και παράγοντες που δεν μπορείς να τους προβλέψεις. Βάζεις το παιδί σου σε ένα τρένο και αυτό συγκρούεται με ένα άλλο… και συμβαίνει όλο αυτό το φρικιαστικό, το εγκληματικό πράγμα…. με μια αλήθεια από πίσω που κανείς δε λέει… Αυτό είναι κάτι που δε μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου και φάνηκε και στη μεγαλειώδη συγκέντρωση των προηγούμενων ημερών.

Είναι φρικτό να ξέρεις ότι μπορεί ο καθένας μας να βρεθεί σε μια αντίστοιχη θέση και να μην αισθάνεσαι ότι μπορείς να δικαιωθείς. Κάποιοι οφείλουν να λογοδοτήσουν γι’ αυτό το έγκλημα.

Πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει στο να ανατραπούν κάποια από τα κακώς κείμενα της κοινωνίας;

Η τέχνη αυτό που οφείλει να κάνει, και που το κάνει τις περισσότερες φορές με το μοναδικό μαγικό της τρόπο, είναι να δείχνει σε κάθε εποχή να δείχνει μια άλλη οπτική της ζωής, μια διαφορετική οπτική που είχαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι και έγραψαν κάποια έργα ή ζωγράφισαν έναν πίνακα ή  συνέθεσαν μια μουσική. Να δείξει ένα διαφορετικό πρίσμα για την ίδια τη ζωή.

Η τέχνη οφείλει να ρίχνει φως στα σημαντικά στοιχεία που πρέπει να απαρτίζουν την καθημερινότητά μας, εκείνα στα οποία πρέπει να δίνουμε περισσότερο βάρος και λόγο στη ζωή και όχι στο ατέρμονο και αέναο κυνήγι της εξουσίας, του χρήματος ή της κατανάλωσης. Η τέχνη δεν πρέπει να κουνάει το δάχτυλο, πρέπει να δείχνει και να ανοίγει δρόμους και παράθυρα για να μπορεί ο άνθρωπος να επιλέγει τι θα ακολουθήσει.

Ονειρεύεστε;

 Δε κάνω μεγάλα όνειρα. Ανήκω σε μια γενιά που πέρασε πολλές δυσκολίες και γεγονότα που ούτε καν φανταζόταν. Πολέμους, κορονοϊούς, οικονομική κρίση, διάλυση των πάντων. Η δική μου γενιά είναι λίγο αδικημένη γιατί ένιωσε τα απόνερα μιας πολύ ασταθούς και ψευδούς κατάστασης. Όλα αυτά δε με αφήνουν να ονειρευτώ ότι ο κόσμος θα γίνει σύντομα καλύτερος.

Αυτό που ονειρεύομαι είναι υγεία για τους ανθρώπους που αγαπώ και για μένα. Ονειρεύομαι να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά, να έχω συνεργασίες που θα με βοηθούν να εξελιχθώ τόσο ως άνθρωπος όσο και ως καλλιτέχνης.

Η σειρά «Άγιος Έρωτας» προβάλλεται καθημερινά στις 21.00 μέσα από τη συχνότητα του Alpha

Η θεατρική παράσταση «Μάρτυρας Κατηγορίας» παίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 20.00, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 18.00 και 21.00 και Κυριακή 18.00 και 20.00 στο θέατρο Χόρν

Η παράσταση «Άνθρωπος χωρίς όνομα» παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 στο θέατρο Αποθήκη

Η παράσταση «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» παίζεται κάθε Παρασκευή στις 18.00 στο θέατρο Αλκμήνη