Στάθης Αγγελόπουλος: «Πάνω που πιστεύαμε ότι είναι δυνατή η καρδιά του, έπαθε εσωτερική αιμορραγία και “έφυγε”»

Συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο, Παναγιώτη Βαζάιο παραχώρησε ο Στάθης Αγγελόπουλος.

Ο τραγουδιστής μεταξύ άλλων, μίλησε για την απώλεια του πατέρα του Μανώλη Αγγελόπουλου και το χειρουργείο στο οποίο είχε υποβληθεί

Ποια στοιχεία σας δίδαξε το σχολείο που λέγεται «Μανώλης Αγγελόπουλος»;

Πρώτα, πρώτα μου δίδαξε ηθική, να είμαι καλός άνθρωπος στην κοινωνία, να είμαι καλός τραγουδιστής και καλός συνάδελφος. Αυτές ήταν οι τρεις συμβουλές που πήρα από τον πατέρα μου, τις οποίες τηρώ μέχρι τώρα και πάνω απ’ όλα, επειδή μου μετέδωσε και το συναίσθημά του, είμαι συναισθηματικός τύπος, δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να πειράξω άνθρωπο και να του κόψω το μεροκάματο ή να του μιλήσω άσχημα. Αν έχει συμβεί κάποια στιγμή, που δεν έχει, μπορεί κάποια παιδιά που έχουμε δουλέψει μαζί να αισθάνθηκαν ότι εγώ είμαι η αιτία που έχουν φύγει ότι δεν τους έδωσα παραπάνω χρόνο να τραγουδήσουν κτλ, νομίζω ότι ήταν σύμφωνα με τις ανάγκες του προγράμματος.

Δεν είχα ποτέ κάποια τέτοια πρόθεση για κάποιον συνάδελφο. Δεν είναι εύκολο ξέρεις να έχεις αυτό το όνομα. Μπορεί να είσαι ταλαντούχος, αλλά δεν είναι εύκολο να ανοίξεις όλες τις πόρτες. Πρέπει πάντα να αποδεικνύω ότι αξίζω και να συγκρίνομαι. Όταν πάω κάπου, δεν μου λένε: πες το «Κρύψε με στην αγκαλιά σου» ή «Το ζήσαμε». Μου λένε: θα μας πεις «Τα μαύρα μάτια σου»; Έχω αποδεχτεί το όνομά μου, ότι ο πατέρας μου είναι ένα πολύ μεγάλο όνομα σ’ αυτή τη χώρα.

Ποια ήταν τα τελευταία λόγια που σας είπε ο πατέρας σας, πριν κλείσει τα μάτια του;

Ο πατέρας μου πέθανε σε νοσοκομείο του Λονδίνου μία εβδομάδα προτού συμπληρώσει τα 50 του χρόνια, εξαιτίας επιπλοκών από εγχείρηση καρδιάς, στην οποία είχε υποβληθεί. Έφυγε νωρίς και δεν πρόλαβε να χαρεί τα παιδιά του, να τα δει να παντρεύονται. Δεν πρόλαβε να χαρεί τα εγγόνια του.

Όμως όλοι μας τον έχουμε τιμήσει και έχουμε δώσει στα παιδιά μας το όνομά του. Υπεβλήθη σε τριπλό bypass και πάνω που πιστεύαμε ότι η καρδιά του ήταν πολύ δυνατή και θα συνέλθει, τελικά έπαθε μια φλεγμονή, εσωτερική αιμορραγία και έφυγε, τον χάσαμε. Τα τελευταία λόγια που μου είπε πριν μπει στο χειρουργείο ήταν: «Να προσέχεις τ’ αδέρφια σου παιδί μου». «Τι είναι αυτά που μου λες; Αύριο θα είμαστε εδώ και θα τα λέμε πάλι…» του απάντησα. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα και μπήκε στο χειρουργείο. Τελικά δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ από τότε.