Ένας μεγάλος Έλληνας ηθοποιός, βρίσκεται δυστυχώς στην γειτονιά των αγγέλων… Ο Στάθης Ψάλτης πέθανε στα 66 του χρόνια μετά από θαρραλέα μάχη με τον καρκίνο. Ο αγαπημένος ηθοποιός μας έκανε πολλές φορές να γελάσουμε μέσα από τις ταινίες του και τις θεατρικές του παραστάσεις. Ήταν όμως και ένας έξοχος δραματικός ηθοποιός. Όσοι είχαν την τύχει να τον δουν σε δραματικό ρόλο είχαν κυριολεκτικά μείνει άφωνοι με το μέγεθος του ταλέντου του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε σήμερα το μεσημέρι νικημένος από τον καρκίνο. Δυστυχώς ο καρκίνος που είχε στο πνεύμονα έκανε μετάσταση στον εγκέφαλο και σε άλλα ζωτικά όργανα.
Ο Στάθης Ψάλτης γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1951 ενώ στην ηλικία των 11 ετών ήρθε με την οικογένειά του στο Αιγάλεω. Το 1967 σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μιχαηλίδη και έκανε ένα γάμο στα 17 του. Μπορεί αυτός ο γάμος να μην κράτησε πολύ αλλά του χάρισε μια κόρη. Το 2006 παντρεύτηκε τη Χριστίνα, η οποία έμεινε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία του πνοή Έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του ΄80 από τις ταινίες του που είχαν μεγάλη επιτυχία και άφησαν πολλές ατάκες που έγιναn σλόγκαν και είναι γνωστές μέχρι σήμερα.Έχει παίξει σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και δεκάδες ταινίες
Πριν γίνει επαγγελματίας ηθοποιός πέρασε από πολλά επαγγέλαματα. Ο ίδιος έχει μιλήσει γι΄αυτά στην εφημερίδα Νews το 2013 “Έχω κάνει πολλά πράγματα: Δούλεψα στην οικοδομή, σε τσαντάδικο, σε καταστήματα, μέχρι που στα 13 μου χρόνια ήθελα να αρπάξω τη ζωή από τα μαλλιά και μπάρκαρα. Επιθυμούσα να φύγω γενικά από την Ελλάδα. Πήγα σε ένα εμπορικό πλοίο και ταξίδεψα σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Εκείνη την περίοδο σκεφτόμουν πως την ίδια ώρα που κάποια άλλα παιδιά έπαιζαν με τα παιχνίδια τους, εγώ πάλευα με τα κύματα. Αρχικά ήμουν καμαρότος -δούλευα περίπου 20 ώρες το 24ωρο- και στη συνέχεια παρακάλεσα τον καπετάνιο να μου αλλάξει θέση. Έτσι έγινα βοηθός λαδά στις μηχανές του πλοίου. Βέβαια, ήταν τεράστια εμπειρία για εμένα αυτά τα δύο χρόνια που έλειψα. Γνώρισα χαρακτήρες, μέρη”..
Πως όμως έγινε ηθοποιός; Ο ίδιος περιγράφει: “Σχεδόν από σύμπτωση. Στο τέλος του σχολείου, ο Κώστας Αθανασόπουλος με πήρε κυριολεκτικά από το χέρι και με πήγε στην οντισιόν του «Εθνικού Θεάτρου» όπου έψαχναν τότε για ταλέντα. Εγώ βέβαια είχα άλλα σχέδια, ήθελα να γίνω ψυχολόγος. Με γοήτευε αυτός ο κλάδος και είχα διαβάσει χιλιάδες βιβλία. Ωστόσο, ο Κώστας με «τράβηξε» μέχρι τα σκαλιά του «Εθνικού» στην Αγίου Κωνσταντίνου, μια μόλις μέρα πριν τις εξετάσεις. Εκείνος με πήγε και στο παράρτημα του «Εθνικού Θεάτρου», στη Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, όπου εκεί ήταν η Αρώνη, ο Κωτσόπουλος, η Χατζηαργύρη κ.ά. Εκεί, μου έδωσαν ένα κομμάτι του Τένεσι Ουίλιαμς από το «Γλυκό πουλί της νιότης». Το διάβασα, το έμαθα, το έπαιξα. Τότε με ρώτησε ο Μιχαηλίδης αν γνώριζα το έργο. Του απάντησα όχι, όπως και στις επόμενες ερωτήσεις που μου έκανε για τον συγγραφέα αλλά και τον ήρωα που μόλις είχα υποδυθεί. Έτσι ένιωσα και έτσι έπαιξα. Δίνω, λοιπόν, μετά εξετάσεις και περνάω πρώτος στα ταλέντα. Έπειτα σπούδασα και ξεκίνησα την πορεία μου”.
Δες βίντεο με τις ατάκες του που έγραψαν ιστορία
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ