Σταύρος Σβήγκος: «Δεν πιστεύω ότι είμαι ωραίος»

Ο Σταύρος Σβήγκος πρωταγωνιστεί φέτος -εκτός από την θεατρική Αστροφεγγία- στον «Αστέρα Ραχούλας» του Alpha. Στο επιτυχημένο σίριαλ υποδύεται τον Αγγελή, και μιλώντας στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη παραδέχεται ότι δεν έχει κανένα κριτήριο για το αν μια δουλειά θα πάει καλά ή όχι. «Η αλήθεια είναι ότι, όταν διαβάζω ένα σενάριο, δεν αντιλαμβάνομαι αν θα αρέσει στον κόσμο. Αρκεί να μου αρέσει εμένα και τότε το κάνω. Δεν μυρίζομαι την επιτυχία, ούτε ήξερα αν θα πήγαινε καλά το συγκεκριμένο σίριαλ», λέει ο 30χρονος ηθοποιός.

Πόσο σε αντιπροσωπεύουν επαγγελματικά όλα αυτά που έχεις κάνει έως τώρα;

Δεν μετανιώνω για κάτι, αλλά σίγουρα δεν με αντιπροσωπεύουν και όλα. Το κάθε τι το κάνεις για χίλιους δυο λόγους. Και σίγουρα μετράει και το βιοποριστικό κομμάτι. Ας πούμε, σιχαίνομαι όταν μου δίνουν τους ρόλους κάποιου γόη. Δεν πιστεύω ότι είμαι ζεν πρεμιέ, ούτε καν ωραίος. Δεν έχω τέτοια εικόνα για τον εαυτό μου. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, πρέπει κάπως να ζήσεις, δεν μπορείς να λες παντού «όχι».

Έχεις πει πολλά «όχι»;

Δεν ξέρω αν είναι πολλά, αλλά έχω απορρίψει δουλειές. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, ούτε να περάσω στον κόσμο την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν είμαι.

Με τα «όχι» δεν χτίζονται οι καριέρες;

Η Άντζελα Δημητρίου δεν το είχε πει αυτό;

Ο Σωτήρης Μουστάκας το είπε πρώτος. Το πιστεύεις;

Είναι τυπάρα ο Μουστάκας! Μου αρέσει πολύ. Δεν το πιστεύω όμως. Γενικότερα, δεν ξέρω πώς γίνεται μία καριέρα. Αν λες μόνο «όχι», υπάρχει ο κίνδυνος να σου κλείσουν οι πόρτες ή να σε βγάλουν ψώνιο. Αλλά όταν αρνείσαι μια δουλειά, δεν σημαίνει ότι το κάνεις επειδή δεν σε αντιπροσωπεύει καλλιτεχνικά. Μπορεί να είσαι κουρασμένος. Εγώ πάω όπως με πάει η ζωή και κάνω τις επιλογές μου.

Τη ζωή σου την οδηγείς εσύ ή σε πάει όπου θέλει;

Νομίζω είναι 50-50 αυτό το πράγμα. Οι άνθρωποι είμαστε οι επιλογές μας σίγουρα αλλά, από την άλλη, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές.

Αισθάνεσαι εναλλακτικός και ξένος μέσα στο λαμπερό κομμάτι της showbiz;

Εναλλακτικός, δεν ξέρω. Ξένος είμαι σίγουρα. Δεν είναι ότι σνομπάρω τη showbiz, αντιλαμβάνομαι όμως ότι, αναγκαστικά, πρέπει να κάνω κάποια πράγματα για να προωθώ τη δουλειά μου -να δίνω συνεντεύξεις, να φωτογραφίζομαι- αν και όλα πρέπει να έχουν όρια. Είμαι μέσα σε αυτό, αλλά δεν το φέρω στη ζωή μου. Δεν νιώθω, λοιπόν, μέλος της showbiz. Περπατάω στο δρόμο και νιώθω απλός. Είμαι ο Σταύρος που απλά τυχαίνει να παίζει σε ένα σίριαλ που πάει καλά. Τελεία. Δεν αφήνω να επηρεαστεί η υπόλοιπη ζωή μου, επειδή με ξέρουν δέκα άνθρωποι παραπάνω.

Σου αρέσει όταν σε αναγνωρίζουν στο δρόμο;

Όταν συμβαίνει αυτό ντρέπομαι. Ο άλλος έρχεται με πολλή χαρά, σε προσεγγίζει, σου μιλάει, σου δίνει συγχαρητήρια κι εσύ μπορεί να σκέφτεσαι δικά σου θέματα και να μην είσαι σε φάση. Σαφώς δεν φταίει ο άλλος που σε πλησιάζει, αλλά ούτε κι εσύ. Απλά, θέλοντας και μη, μπαίνεις στη διαδικασία να δεις το όλο πράγμα με χαρά. Και στο τέλος είναι πολύ όμορφο.

Δεν πιστεύεις ότι ορισμένα κομμάτια του εαυτού σου, όπως η προσωπική ζωή, μπορεί να αφορά το κοινό;

Νομίζω πως όχι – αυτό το έχει θεσπίσει η showbiz από μόνη της. Δεν ενδιαφέρεται ο κόσμος αν έχω σχέση ή όχι, αν χώρισα ή αν παντρεύομαι. Η showbiz κατασκευάζει τη μόδα για τον λαό. Φτιάχνει πρότυπα, όπως λαμπερά ζευγάρια, σταρ, αντιστάρ…

Εσύ είσαι αντιστάρ;

Όχι, όχι. Εγώ απέχω από όλο αυτό. Δεν μου βάζω ταμπέλα. Είμαι ο Σταύρος. Αν ένιωθα κομμάτι αυτό του παιχνιδιού, θα ήμουν αλλιώς. Θα κατασκεύαζα ένα προφίλ συγκεκριμένο, θα ήμουν ζευγάρι με έναν άλλο άνθρωπο και θα «πουλούσαμε» τη σχέση μας πάρα έξω, ώστε όλοι να μας θεωρούν λαμπερούς και ευτυχισμένους. Ακόμα κι όταν βγήκαν στη δημοσιότητα κάποια πράγματα για την προσωπική μου ζωή, δεν αισθάνθηκα καλά, ούτε έδωσα εγώ την άδεια.

Σε ενόχλησε όταν μάθαμε για τη σχέση που είχες;

Απλά δεν μου ήταν ευχάριστο. Το άφησα, ξεχάστηκε και πέρασε…

Πώς προσδιορίζεις τον εαυτό σου στην σημερινή κοινωνία; Τι ρόλο έχεις;

Είμαι χαμένος μέσα στην κοινωνία και σε αυτά που γίνονται. Όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Η θέση μου είναι ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο για τους διπλανούς μας. Εγώ αυτό πρεσβεύω. Είμαστε σε άμυνα με όλο αυτό που γίνεται γύρω μας. Απλά πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή της δικής μας λογικής, με την κοινή λογική της κοινωνίας για να μην τρελαθούμε στο τέλος. Όταν οι περισσότεροι πάνε από τη Ν.Δ στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και πίσω, δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσω κι εγώ, αλλά θα κατανοήσω γιατί το κάνουν. Δεν θα επιτεθώ, ούτε θα χαρακτηρίσω τους άλλους. Είμαστε μπολιασμένοι όλοι με τον φόβο.

Σου προκαλεί κατάθλιψη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε;

Ε, δεν χαίρομαι κιόλας. Πιο πολύ μου προκαλούν «κατάθλιψη» οι νέοι άνθρωποι που είναι κλειδωμένοι στον εαυτό τους. Ζουν σαν σπουργίτια σε κλουβιά και δεν κάνουν τίποτα, επειδή όλα είναι δύσκολα. Στρατιωτάκια ακίνητα νύχτα-μέρα. Όλοι πρέπει να έχουμε ελπίδα και όνειρα. Κι αν κάποιος θεωρεί -και με το δίκιο του- ότι δεν έχει όραμα εδώ, ποιος σου είπε ότι μπορεί να έχει αλλού; Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Το θέμα είναι να μη σκύβουμε το κεφάλι στις δυσκολίες και γίνουμε άνθρωποι που ζούμε αγκαλιά με τους φόβους μας.

Σου έχει συμβεί αυτό;

Όχι. Εγώ κάνω ξέφρενη ζωή. Εγώ μπορεί να ξυπνήσω την άλλη μέρα και να πω «έφυγα». Να τα παρατήσω όλα και να μη με νοιάζει τίποτα. Να γίνω βοσκός, που λέει ο λόγος. Δεν μου είναι δύσκολο. Γενικά, δεν έχω κανένα όριο στη ζωή μου.

Δεν έχεις κάποια σταθερά στη ζωή σου;

Μόνο το θέατρο. Αλλά και πάλι, δεν ξέρεις πώς μπορεί να μου τη βαρέσει.

Από πού αντλείς αισιοδοξία;

Από μένα. Είναι μία εσωτερική διαδικασία. Από άτομα που με εμπνέουν και με γοητεύουν, που έχουν ωραία στάση ζωής. Από μία «καλημέρα» ας πούμε.

Από τον έρωτα;

Ο έρωτας με χαροποιεί, αλλά και με αποδιοργανώνει. Δεν φέρνει την ισορροπία. Είναι μεγάλη κουβέντα ο έρωτας. Μπορεί να είσαι ενθουσιασμένος και να νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος. Από την άλλη, θέλεις να ελέγξεις τον άλλον. Παλεύουν τα δύο «εγώ» που θέλει το ένα να καταπιεί το άλλο και να υπερισχύσει. Είναι περίεργο το παιχνίδι του έρωτα.

Ναι, αλλά όποιου υπερισχύσει το «εγώ» στο τέλος δεν είναι ο χαμένος; Ο νικητής δεν μένει μόνος;

Ναι, σίγουρα. Είναι λανθασμένη αυτή η λογική. Είναι ωραία η ένωση των ανθρώπων και η ικανότητα να συμβαδίζουν μαζί. Αλλά δεν είναι και εύκολο.

Είσαι κατά του θεσμού του γάμου;

Ναι, βέβαια. Για μένα ο γάμος είναι μια μπίζνα της εκκλησίας. Βγάζουν λεφτά από τους γάμους. Γάμος, για παράδειγμα, μπορεί να είναι η συγκατοίκηση και η μακρόχρονη σύμπλευση δύο ανθρώπων. Δεν πιστεύω ότι ο γάμος επισημοποιεί ή επισφραγίζει κάτι. Ο γάμος είναι κάτι αστείο για μένα. Είμαι άνθρωπος που δεν πιστεύει. Είμαι άθεος. Όμως συμφωνώ απόλυτα με τις γιορτές – τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, τις γιορτές των άλλων θρησκειών. Κι ας μην ασπάζομαι τίποτε από όλα αυτά. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι ερχόμαστε πιο κοντά. Τρέχουμε όλο τον χρόνο και κάποιες μέρες βρισκόμαστε και ενωνόμαστε ξανά. Ουσιαστικά η αγάπη μας ενώνει.

Βλέποντας κανείς τι προβάλλει η τηλεόραση, τα πρότυπα, όλα γύρω μας πια, έχουν να κάνουν με το σεξ. Πιστεύεις ότι είναι κάτι υπερεκτιμημένο;

Χαίρομαι που το ρωτάς, γιατί έτσι είναι. Απόλυτα υπερεκτιμημένο. Μας πλασάρουν το πρότυπο του τέλειου άντρα, της κούκλας γυναίκας, τα υπέροχα σώματα, τις νέες τάσεις στα μαλλιά – παντού το σεξ. Και νιώθεις ανώτερος ή κατώτερος από τον διπλανό σου. Είναι μεγάλη παγίδα που πέφτουν πολλοί άνθρωποι. Είναι μία μόδα…

Και τα social media είναι της μόδας. Ασχολείσαι;

Όχι, μόνο Instagram έχω και ασχολούμαι. Και όχι και με μεγάλη συνέπεια. Είναι, όμως, πιο ασφαλές.