Στέλλα Στυλιανού στο TLIFE: «Ξυπνάω κάθε βράδυ, έχω πάντα την αγωνία ότι κάτι θα γίνει» – Η ζωή έξω από το δελτίο ειδήσεων

Η Στέλλα Στυλιανού είναι το πρόσωπο που φροντίζει κάθε Σαββατοκύριακο να μας ενημερώνει μέσα από το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων του Mega για όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητα.

Η αγάπη και η περιέργειά της για όσα εκτυλίσσονται στον κόσμο την οδήγησαν στη δημοσιογραφία, και παρότι τα πρώτα της βήματα σε αυτό τον χώρο συνέπεσαν με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, εκείνη βρήκε τον δρόμο της. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα όπου εργάστηκε στην Κύπρο, από όπου κατάγεται, η Στέλλα Στυλιανού δέχτηκε την πρόταση του Mega και έτσι βρέθηκε να παρουσιάζει το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων. 

Μιλώντας στο TLIFE αναφέρεται στα πρώτα βήματα που έκανε στον χώρο της δημοσιογραφίας, στην καθημερινότητά της μακριά από τα αυστηρά κοστούμια και τα τηλεοπτικά πλατό και αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο η ίδια έχει επιλέξει να αντιμετωπίζει τυχόν αδικίες που συναντά στη δουλειά της.

Η επιθυμία να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία, πότε γεννήθηκε;

Λίγο πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου στην Αγγλική Φιλολογία, είχα αρχίσει να σκέφτομαι πως θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Το συζήτησα με κάποιους φίλους που ήταν πολύ κοντά μου, και σκέφτηκα ότι η δημοσιογραφία είναι κάτι που θα μου άρεσε να δοκιμάσω. Πήγα στο εργαστήρι δημοσιογραφίας, και τελικά έμεινα. Οι σπουδές ωστόσο, δε σταμάτησαν εκεί αφού μετέπειτα έκανα μεταπτυχιακό και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Και τελικά, τι ήταν αυτό που σε έκανε να προτιμήσεις να ασχοληθείς με αυτή επαγγελματικά και να μην αξιοποιήσεις το πρώτο σου πτυχίο;

Νομίζω πως τα πράγματα ήρθαν λίγο από μόνα τους, δεν πρόλαβα να το σκεφτώ πολύ. Όταν έκανα την πρακτική μου, μού ήρθε μια πρόταση για το ραδιόφωνο, μετά για την τηλεόραση, μετά δέχτηκα μια πρόταση από την Κύπρο, απ’ όπου και κατάγομαι, και πήγα εκεί. Το ένα έφερε το άλλο.

Την περίοδο των σπουδών σου, είχες στο μυαλό σου να τελειώσεις και να γυρίσεις στην Κύπρο για να ξεκινήσεις εκεί την πορεία σου ή ήθελες να μείνεις εδώ;

H αλήθεια είναι πως δεν είχα την Κύπρο στο μυαλό μου. Σκεφτόμουν ότι θα μείνω εδώ για να χαράξω τη δική μου πορεία στη δημοσιογραφία. Στο πίσω μέρος του μυαλό μου ήξερα ότι δε θα ασχοληθώ με την Αγγλική Φιλολογία. Παρότι ήταν κάτι που μου άρεσε, γι’ αυτό άλλωστε ήταν και η πρώτη μου επιλογή στις Πανελλήνιες, ήξερα ότι δε θα ακολουθήσω αυτή την επαγγελματική πορεία. Βέβαια, να πούμε ότι η γνώση δεν πάει ποτέ χαμένη.

Απογοητεύτηκες όταν χρειάστηκε να φύγεις από την Ελλάδα και να επιστρέψεις στην Κύπρο;

Όχι, δεν απογοητεύτηκα. Εκείνη την περίοδο η χώρα ήταν σε μεγάλη κρίση, κι εγώ ήμουν στην αρχή της πορείας μου, ήταν πολύ δύσκολο επομένως να μείνω εδώ. Δεν απογοητεύτηκα όμως. Είχα βάλει τους στόχους μου, και σιγά σιγά, με υπομονή, πείσμα και πολλή δουλειά, κατάφερνα έναν έναν να τους πετυχαίνω. Κάπως έτσι έφτασα και στο σήμερα. Είναι πολύ σημαντικό όλοι μας να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να μην απογοητευόμαστε, γιατί όταν θέλουμε κάτι πραγματικά πολύ, μπορούμε να το πετύχουμε.

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις να σου λείπει η ζωή στην Κύπρο;

Κυρίως μου λείπουν οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου, η αδερφή μου, τα ανίψια, οι φίλοι μου. Στην Αθήνα όμως, οι ρυθμοί είναι τόσο γρήγοροι που δεν προλαβαίνω να σκεφτώ αν μου λείπει κάτι. Μόνο όταν καταφέρνω να χαλαρώσω λίγο, σκέφτομαι ότι θα ήθελα να τους έχω εδώ. Από την Κύπρο μου λείπουν συγκεκριμένα πράγματα, τα φαγητά της μαμάς μου (γέλια), κάποια αγαπημένα μου μέρη, και σε στιγμές, οι λίγοι πιο αργοί και χαλαροί ρυθμοί που επικρατούν εκεί.

Λόγω της φύσης της δουλειάς, αλλά λόγω της απόστασης, μέρες όπως αυτές των γιορτών, δε μπορείς να είσαι δίπλα στους αγαπημένους σου, είναι κάτι που σε κάνει να δυσφορείς;

Αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά μου και ξέρω τη δέσμευση που αυτή επιφέρει. Δύσκολα θα παραπονεθώ. Έτσι είμαι όμως γενικά σαν άνθρωπος. Ακόμη και όταν κάτι δε μου πηγαίνει τόσο καλά, προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με νηφαλιότητα μέχρι να περάσει. Κι όταν νιώσω τόσο έντονη την ανάγκη να πάω στην Κύπρο, θα το κάνω. Έστω και για λίγο. Έχει τύχει να πάω για 24 ώρες.

Από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκες με τη δημοσιογραφία ήθελες να ακολουθήσεις τον δρόμο της ενημέρωσης;

Ναι, αλλά νόμιζα ότι ήταν λίγο πιο δύσκολος αυτός ο δρόμος. Κάπως νομοτελειακά όμως, τα πράγματα μου ήρθαν έτσι όπως έπρεπε να έρθουν σε μένα χωρίς να χρειαστεί εγώ να κάνω κάτι ιδιαίτερο. Η πρόταση που μου ήρθε από την Κύπρο, αφορούσε την ενημέρωση. Δε θα άλλαζα την ενημέρωση. Με αυτό παθιάζομαι.

Ισχύει ότι είχες στείλει το βιογραφικό σου στο Mega και ένα χρόνο μετά σου έγινε η πρόταση;

Ναι, ήμουν στην Κύπρο, όταν έστειλα το βιογραφικό μου, και κάπως, έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2021 το είδαν και με κάλεσαν. Σχεδόν το είχα ξεχάσει. Όταν το έστειλα, έλεγα “σιγά, δε θα το δούνε ποτέ”. Τη μέρα που με πήραν τηλέφωνο, θυμάμαι ήταν μια Πέμπτη, ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο και είδα να με καλούν από ένα ελληνικό νούμερο.

Στην αρχή σκέφτηκα ότι μάλλον έκαναν λάθος και δεν απάντησα. Αργότερα σκέφτηκα να καλέσω εγώ, για να δω μήπως είχε συμβεί κάτι. Μου είπαν ότι είναι από το Mega και θα ήθελαν να με δουν την επόμενη. Τους εξήγησα ότι αυτό δε γίνεται, ήταν και εν μέσω κορονοϊού οπότε οι μετακινήσεις ήταν πιο δύσκολες, και κλείσαμε το ραντεβού για τη Δευτέρα.

Ήρθα έχοντας στο μυαλό μου ότι θα μείνω δυο μέρες με τους φίλους μου και θα γυρίσω στη ρουτίνα μου στην Κύπρο. Έκανα ένα δοκιμαστικό και την ώρα που κατέβηκα στο ταξί με πήραν και μου είπαν ότι ήθελαν να με ξαναδούν και την επόμενη μέρα. Εγώ την επόμενη είχα προγραμματίσει το ταξίδι της επιστροφής μου, ωστόσο το ακύρωσα γιατί σκέφτηκα ότι δε με σύμφερε να φύγω και να επιστρέψω ξανά. Τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι “βρε λες;” Αργότερα ξαναήρθα, έκανα κι άλλο δοκιμαστικό και εν τέλει πήγαν όλα καλά.

Μικρότερη σε φανταζόσουν να παρουσιάζεις δελτίο ειδήσεων;

Όχι. Παρότι πάντα παρακολουθούσα δελτία ειδήσεων, διάβαζα εφημερίδες, μου άρεσε να παρακολουθώ τι γίνεται στον κόσμο και ρώταγα συνεχώς για να μαθαίνω, δε τολμούσα να με σκεφτώ σε αυτή τη σχέση. Στην πορεία της ζωής μου, κι έτσι όπως έβλεπα να διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μου, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια αμεσότητα και μια επικοινωνία με τον κόσμο.

Στην καθημερινότητά σου, κουβαλάς αυτή την «τρέλα» της δουλειάς, του να μπεις να δεις τι έγινε ή προτιμάς να κλείνεις τους διακόπτες;

Εννοείται πως είμαι μονίμως στην τσίτα. Δεν υπάρχουν στιγμές που θα κλείσω τα πάντα. Ακόμη και όταν θα πάω ένα ταξίδι στο εξωτερικό, πάντα θα τσεκάρω το κινητό μου για να δω τι συμβαίνει. Μπορεί να μην το κάνω με την ίδια ένταση, αλλά θα το κάνω. Το χειρότερό μου είναι το ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου μου, θα ξυπνήσω 2-3 φορές για να δω μήπως έχει συμβεί κάτι. Έχω πάντα την αγωνία ότι θα γίνει κάτι το βράδυ.

Οι φίλοι σου ή ο εκάστοτε σύντροφός σου, γκρινιάζουν που είσαι συνεχώς με το κινητό για να ενημερώνεσαι;

Ναι, παλιότερα ειδικά, όταν πηγαίναμε διακοπές με τους φίλους μου, μου τη λέγανε. Μου λέγανε, «δε γίνεται αυτό το πράγμα, δε γίνεται να ασχολείσαι συνέχεια με τη δουλειά». Τους εξηγούσα όμως ότι εμένα αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Και τώρα μπορεί να μου γκρινιάξουν κάποιες φορές.

Πολλές φορές τυχαίνει να είμαστε έξω, ή να έχουμε κανονίσει κάτι και εγώ να πρέπει να φύγω για έκτακτο, αλλά με αγαπάνε γι’ αυτό που είμαι. 

Τι είναι αυτό που θα κάνεις για να χαλαρώσεις;

Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό είναι κάτι που πραγματικά με χαλαρώνει πολύ. Μου αρέσει επίσης πολύ το θέατρο, γι’ αυτό και προσπαθώ όταν έχω το χρόνο να πηγαίνω σε κάποια παράσταση, ακόμα και μόνη μου. Η μουσική είναι επίσης κάτι που μου αρέσει πολύ, μπορεί να με δεις σε μουσική σκηνή, σε μπουζούκια, σε κουτούκια, όπου υπάρχει μουσική. Α, και το καλό φαγητό είναι κάτι που μου αρέσει επίσης πολύ. (γέλια)

Στο μυαλό μας έχουμε τους παρουσιαστές ειδήσεων (άντρες και γυναίκες) ως πιο σοβαρούς και «στημένους». Αυτό είναι κάτι που σου δημιουργεί ένα παραπάνω «βάρος» για το πως θα κινηθείς σε κάποιον δημόσιο χώρο;

Όχι. Έξω είμαι ο εαυτός μου. Δε θα ξεφύγω, όχι γιατί μπορεί να σχολιαστώ λόγω της ιδιότητάς μου, αλλά γιατί έτσι είμαι ως άνθρωπος. Όταν είμαι σε έναν χώρο όμως, που έχει μουσική και πρέπει να υπάρχει διάδραση, είμαι εκδηλωτική, δε θα στέκομαι κοιτώντας γύρω γύρω. Ούτε καν. Συνήθως και θα χορέψω, και θα τραγουδήσω δυνατά. Τόσο δυνατά μάλιστα που πολλές φορές οι φίλοι μου με σκουντάνε και μου λένε, «ηρέμησε, μας κοιτάνε». Θέλω να ζω όπως ένας κανονικός άνθρωπός που κάνει απλώς τη δουλειά του.

Στα πρώτα σου βήματα, ένιωσες να σε αντιμετωπίζουν με μια παραπάνω καχυποψία;

Ναι. Τα πρώτα χρόνια ήμουν λίγο περισσότερο αφελής. Είχα μια μεγαλύτερη αγνότητα ως προς το τι συμβαίνει στον χώρο. Σιγά σιγά όμως, θέλοντας να προστατεύσω τον εαυτό μου, αναγκάστηκα να αρχίσω να σκέφτομαι διπλά κάτι πριν μιλήσω και να μην ανοίγομαι τόσο εύκολα, παρότι ο χαρακτήρας μου δεν είναι αυτός. Πέρασα μια αρκετά μεγάλη φάση εσωστρέφειας.

Τι είναι αυτό που έκανε το «κλικ» μέσα σου για να ξεπεράσεις αυτή τη φάση εσωστρέφειας;

Το ότι δεν είμαι εγώ αυτό. Έχω αποφασίσει ότι θέλω να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, κι αν εκείνοι θέλουν να προδώσουν την εμπιστοσύνη μου, θα το αντιμετωπίσω.

Εκείνη την περίοδο, οι άνθρωποι από το περιβάλλον σου ήρθαν να σου επισημάνουν αυτή την αλλαγή; 

Όχι και δεν τον έκαναν γιατί στους φίλους μου και στην οικογένειά μου έλεγα τι συνέβαινε. Οι άνθρωποι του χώρου δε με ξέρανε τόσο καλά για να παρατηρήσουν κάτι τέτοιο. Οι φίλοι μου όμως ήξεραν ότι αντιμετωπίζω κάποιο θέμα, το συζήταγα μαζί τους και πάντα φρόντιζαν να με στηρίζουν.

Έχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να μεταπηδήσεις από την ενημέρωση στην ψυχαγωγία;

Νομίζω πως υπάρχουν πολύ άξιοι εκπρόσωποι της ψυχαγωγίας, που το κάνουν πολύ καλά αυτό που κάνουν. Δε νομίζω ότι χρειάζονται εμένα. Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ. Αλλά αυτό θα ήταν η τελευταία μου επιλογή. Δεν είναι κάτι που θα μου ταίριαζε. Παρακολουθώ τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ψυχαγωγία και το κάνουν αυτό πολλά χρόνια και πολύ καλά. Δε χρειάζεται να τα κάνουμε όλοι όλα.

Τι άλλο είναι αυτό που θα σε ενδιέφερε να κάνεις στην τηλεόραση;

Αγαπώ πολύ το δελτίο. Θα μου άρεσε όμως να κάνω και μια εκπομπή συνεντεύξεων με ανθρώπους από κάθε κοινωνική ομάδα. Μου αρέσει πολύ το κομμάτι των συνεντεύξεων

Είναι κάτι που το κυνηγάς;

Όχι (γέλια). Πιστεύω ότι θα έρθει και αυτό τη στιγμή που πρέπει.

Δε σου αρέσει να βάζεις στόχους και να στοχεύεις προς τα εκεί;

Σαφώς και μου αρέσει να βάζω στόχους, απλά δε θεωρώ ότι είναι ακόμα η ώρα γι’ αυτό το βήμα. Μέσα μου ξέρω πότε θα είναι η σωστή στιγμή, και δεν έχει έρθει ακόμα.

Υπάρχει κάποια συμβουλή που να σου έχει δώσει κάποιος άνθρωπος του χώρου και να την ακολουθείς πιστά;

Μου έχουν δώσει αρκετές συμβουλές. Αυτό που κρατάω κυρίως όμως είναι να αντιμετωπίζω πάντα με σεβασμό τον τηλεθεατή και να μην ξεχνάω ότι εγώ βρίσκομαι σε αυτή τη θέση για να υπηρετήσω εκείνον και όχι για να εξυπηρετήσω κάποιον άλλο ή τον εαυτό μου.

Έχει συμβεί ποτέ κάτι κατά τη διάρκεια του τηλεοπτικού αέρα που να σε φέρει σε αμηχανία;

Θυμάμαι το καλοκαίρι, λίγο πριν βγω στον αέρα, είχα χαλάσει το autocue. Αυτό 5 λεπτά πριν βγούμε στον αέρα. Όπως καταλαβαίνεις  υπήρχε μια γενικότερη αναστάτωση. Κατάφερα όμως να κρατήσω την ψυχραιμία μου, και με τη βοήθεια του control αλλά και την καλή δική μου προετοιμασία, το αντιμετωπίσαμε. 

Πολλές φορές ο κόσμος μιλά άσχημα για τους δημοσιογράφους, γίνεται πιο επιθετικός και καχύποπτος. Σου έχει συμβεί να έρθεις αντιμέτωπη με τέτοιου είδους σχόλια;

Όχι, ποτέ. Προσπαθώ πάντα να είμαι αντικειμενική, η θέση μου ως δημοσιογράφος να μην είναι ούτε προσωποκεντρική ούτε να εξυπηρετεί κάποιου είδος συμφέρον. Αυτός είναι ο γνώμονας με τον οποίο πορεύομαι πάντα, και νομίζω ότι ο κόσμος το αντιλαμβάνεται αυτό.

Δείχνεις πολύ χαμηλών τόνων. Αν νιώσεις ότι αδικείσαι, θα αντιδράσεις;

Μέσα μου σίγουρα θα στεναχωρηθώ. Συνήθως αφήνω λίγο τον χρόνο να περάσει για να δω στο αποτέλεσμα πως με κάνει να νιώθω αυτό και μετά ίσως να πω κάτι. Μπορεί και να μην πω όμως. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι αργά ή γρήγορα η δικαίωση θα έρθει από μόνη της. Αυτό σε ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά, στη ζωή μου αντιδρώ. Στη δουλειά χρειάζεται να έχεις μια παραπάνω ψυχραιμία για να μη χάσεις και το δίκιο σου στο τέλος.

Ανταγωνισμό από γυναίκες συναδέλφους έχεις δεχτεί;

Ανταγωνισμό έχω δεχτεί στο παρελθόν, όχι από γυναίκες, από άντρες κυρίως. Είναι δύσκολη συνθήκη αλλά ξεπερνιέται.