Στο TLIFE ο ερευνητής από το Χάρβαρντ που βρήκε το ελιξήριο της νεότητας!

Ο απώτερος στόχος βέβαια είναι ένας: περισσότερα χρόνια ζωής με υγεία μέχρι τα βαθιά γεράματα!

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, καθοδηγούμενοι από τον γενετιστή Dr. Ronald DePinho κατάφεραν να μετατρέψουν αδύναμα ζώα σε υγιή, αναγεννώντας τα όργανα του σώματός τους με μια πειραματική διαδικασία, η οποία μια μέρα μπορεί να εφαρμοστεί και στην αναζωογόνηση των ανθρωπίνων οργάνων, αντιστρέφοντας τη διαδικασία γήρανσης.

Το TLIFE επικοινώνησε με τον Dr. Ronald DePinho, ο οποίος μίλησε για την έρευνά του και τους κινδύνους που κρύβει.

Η έρευνά μας έχει εφαρμοστεί σε ποντίκια και μπορούμε να υποθέσουμε πως αν η θεραπεία τελειομερούς – επιμήκυνσης υπάρξει στους ανθρώπους, η χρήση της θα μπορούσε να βελτιώσει την πιοότητα της ζωής των ηλικιωμένων, επιτρέποντας στα όργανά τους να λειτουργούν σωστά. Οι ιστοί μας διατηρούνται από τα ενήλικα βλαστικά, τα οποία παράγουν συνεχώς νέα, για να αντικαταστήσουν τα κατεστραμμένα και γερασμένα κύτταρα. Όταν αυτά όμως, σταματήσουν αν λειτοργούν, θέτουν σε κίνδυνο τη λειτοργία των οργάνων μας. Εμείς προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε την “τελομερόση” και να τα κρατήσουμε ζωντανά όσο περισσότερο γίνεται, επιμηκύνοντας την διάρκεια ζωής του οργανισμού. Η δουλειά που έχει γίνει μέχρι στιγμής, δείχνει πως για πρώτη φορά αυτό είναι δυνατό να γίνει σε μια ομάδα θηλαστικών.

Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η δραστικότητα του ενζύμου “τελομεράση” δεν έχει καρκινογόνο δράση, αλλά σε συνδυασμό με ογκογόνες μεταλλάξεις που συσσωρεύονται στα κύτταρα μας κατά τη διάρκεια της ζωής, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Με τον ίδιο τρόπο που η “τελομεράση” μπορεί να παρατείνει τη ζωή των φυσιολογικών κυττάρων, μπορεί να κάνει το ίδιο και με τα κακοήθη κύτταρα. Ωστόσο, απαιτείται μεγάλη έρευνα πριν την εφαρμογή της θεραπείας.

Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι από τα αποτελέσματα και θα συνεχίσουμε την έρευνα και τη μελέτη των επιπτώσεων της ενεργοποίησης της “τελομεράσης” σε διάφορες πτυχές της γήρανσης και των ασθενειών. Το έργο μας, μας επέτρεψε να κατανοήσουμε καλύτερα τη βιολογία της γήρανσης του πληθυσμού και, τελικά, μπορεί να βοηθήσει ασθενείς που πάσχουν από σπάνιες ασθένειες στις οποίες η συγκεκριμένη ουσία είναι μικρότερη από το κανονικό, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της γήρανσης και την υψηλή συχνότητα εμφάνισης καρκίνου, όπως το σύνδρομο Werner του. Πιστεύουμε ότι αυτοί οι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από αυτές τις θεραπείες, αν δοθούν στη σωστή δόση και το σωστό χρόνο.