Συγκλονίζει η διάσημη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου: “Γυρνάω και σε βλέπω αδελφή μου καθισμένη δίπλα μου μες στα αίματα”

Η διάσημη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου φιλοξενείται σήμερα στη στήλη της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ στη στήλη “Μάτια ερμητικά κλειστά” και περιγράφει το όνειρο που βλέπει συχνά και αφορά τον τραγικό θάνατο από τροχαίο της δίδυμης αδελφής της Μαρίας. Στο αυτοκίνητο τη μοιραία μέρα ήταν μαζί και οδηγούσε η Σόνια…

Όπως έχει εξομολογηθεί σε παλαιότερη συνέντευξή της στο TLIFE: “Εγώ με την δίδυμη αδελφή μου ήρθαμε αντιμέτωποι με μια νταλίκα, της όποιας ο οδηγός μάλλον κοιμόταν και ερχόταν πάνω μας. Δεξιά και αριστερά μας ήταν ένας γκρεμός και ένα χωράφι και αποφάσισα να πάω στο χωράφι και μετά από πολλές τούμπες η αδελφή μου έσπασε τον αυχένα της, έμεινε 15 μήνες στην εντατική του ΚΑΤ με πλήρεις αισθήσεις μέχρι το τέλος και ύστερα κατέληξε.-Πως το ξεπεράσατε;Το ένα είναι να βλέπεις τον άνθρωπο σου να πηγαίνει έτσι και το άλλο είναι να επεξεργαστώ εγώ η ίδια: «Γιατί αυτή και όχι εγώ’». Ό,τι, όμως και να σκέφτηκα και ό,τι και να είπα αυτό ήταν, αν τολμήσω να πω αυτήν την λέξη: «Πεπρωμένο».

Διάβασε το συγκλονιστική περιγραφή της για το όνειρό της

“Παλαιότερα σε  έβλεπα πιό συχνά.

Tο ίδιο όνειρο ερχόταν ξανά και ξανά, αλλωτε σαν βασανιστήριο και άλλωτε σαν λύτρωση.

Πηγαίναμε στον δρόμο για το Κιλκίς .

Ηταν μία υπέροχη ηλιόλουστη ημέρα – και οι δύο αδελφές χαρούμενες και ευδιάθετες,με υπέροχη διάθεση.

Μιλούσαμε για Αγγέλους.

Ξέρω πως δεν πολυπιστεύεις σε αυτά – σου έλεγα όμως έχω κάποιες εμπειρίες που νομίζω συχνά στην ζωή μου

υπάρχει μία παράξενη προστασία που την ονομάζω αγγελική.

“Ίσως μου έλεγες αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά .

Ιατρική σπούδασα” . “Μα ίσα -ίσα έχεις σπουδάσει τα θαύματα”, απάντησα …

Και τότε στην στροφή του δρόμου βλέπω κάτι μεγάλο κόκκινο να έρχεται κατά επάνω μας.

Μας απειλεί.Θέλω να φωνάξω, μα δεν μπορώ.

Απλά στρίβω το τιμόνι και μπαίνω σε ένα χωράφι.

Τα μάτια μου είναι σφιχτά κλεισμένα και μία φωνή δυνατά μου λέει να χαλαρώσω να μην αντισταθώ ,να είμαι ήσυχη.

Λίγο μετά,το αυτοκίνητο σταματά. Βρισκόμαστε στην μέση ενός χωραφιού πανέμορφου ,φρεσκοθερισμένου.

Την ησυχία σπάει το τιτίβισμα πουλιών .

“Μαρία γιατί δεν μιλάς”? ρωτάω.

Γυρνάω και σε βλέπω αδελφή μου καθισμένη δίπλα μου μες στα αίματα .Μου λες “Σόνια μου  θα φύγω” .”Όχι μόνη σου”  φωνάζω “Θα έρθω και εγώ”.Φοβάμαι να σε αγκαλιάσω  μην σε πονέσω.  Συνόδεψέ με μου λές.. Αιωρούμενες βγαίνουμε από το αμάξι και προχωρούμε στο χωράφι προς τον δρόμο . Μα όταν φτάνουμε στον δρόμο μας περιμένει μία έκπληξη.

Εκεί που ήταν ο δρόμος  είναι πλέον θάλασσα και πάνω στην θάλασσα κάθονται πανέμορφοι άγγελοι που έχουν όλοι πρόσωπα συγγενών και φίλων. Γυρνάς με κοιτάς και μου λες.

“Αυτήν την έκπληξη μου φύλαγες”;

Και να και η Μητέρα μας .Μας αγκαλιάζει με τα χέρια της τα απαλά και τα γλυκά.

Παίρνει την Μαρία κοντά της . Την πλένει .

Ακούω που την νανουρίζει με την γλυκύτερη μελωδία που έχω ακούσει.

Τότε γυρνάει σε μένα και λέει – “Φύγε εσύ Σόνια μου .

Εσύ δεν χρειάζεται να μείνεις εδώ. Εγώ την προσέχω τώρα . Να Κοίτα πάμε στο φως”…

Και σιγά σιγά σηκώνεται ένα ελαφρό κύμα και παίρνει όλους τους αγγέλους ψηλά μαζί με την Μαρία μας . Τα ξανθά της μαλλιά λάμπουν στον αέρα και τα ρούχα της πέφτουν από επάνω της ένα προς ένα.

Ο πόνος φεύγει από το πρόσωπό της και μου χαμογελά. Τραγούδα μου φωνάζει και εγώ  τότε τραγουδω . Βγάζω ήχους και κλαίω.

Κλαίω και  φωνάζω σ αγαπώ και εκείνη με την Μητέρα χάνονται σε ένα υπέροχο χρυσό σύννεφο.

Μένω κάτω στην ακρογιαλιά με την επίγνωση πως με εγκατέλειψαν.

Νιώθω απέραντη μοναξιά και φόβο . Έχασα την αδελφή μου . Δεν έχω μάνα, ούτε πατέρα και τόσοι πολλοί συγγενείς και φίλοι έφυγαν. Είμαι τόσο μόνη . Απέραντα μόνη. Θέλω να κλάψω μα δεν βγαίνει πια δάκρυ, παρά αναδύεται από μέσα μου, μία μακρόσυρτη κραυγή πόνου δυνατή, πολύ δυνατή και ακούγεται σαν ηχώ στο πέλαγος. Και τότε ακούω ενα δυνατό φτερούγισμα και πριν προλάβω να δω  τι είναι δύο τεράστιες φτερούγες με αγκαλιάζουν και βρίσκομαι καθισμένη στο πιάνο του σπιτιού μου να παίζω την αγαπημένη μου άρια. Ebben ne andro lontana…

Πάνω στο πιάνο η φωτογραφία της Μαρίας μας . Χαμογελάει! Ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Θεόδωρο τον άνδρα μου και τον Μαξιμίλιαν τον υιό μας να με κοιτάνε . Ο Μάξι λέει “Μάνα πάλι όνειρο έβλεπες”?

Σηκώνομαι και τους αγκαλιάζω”…

Info:  Η Σόνια Θεοδωρίδου, πραγματοποιεί σήμερα Τετάρτη στις 20.30 στο Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”, το κονσέρτο “Άριες Μπαρόκ” με την ορχήστρα Mobile σε μουσική διεύθυνση του Θόδωρου Ορφανίδη