Σύλβια Δεληκούρα στο TLIFE: Η “Cavewoman”, ο μπέμπης που είναι το “θαύμα της” και ο λόγος που δεν έχει φορέσει νυφικό!

Σε λίγες ημέρες έρχονται τα γενέθλια της που εκείνη χαρακτηρίζει ως “τα ωραιότερα” της ζωής της. Αιτία; Η Σύλβια Δεληκούρα ζει τις πιο ευτυχισμένες της στιγμές. Ο μπέμπης της, η “εξέλιξή” της και το “θαύμα” της όπως τον αποκαλεί γεμίζει εδώ και πέντε μήνες την ζωή της μωρουδίστικες κραυγές, γέλια και χαρά, ενώ ο σύντροφός της Δημήτρης Λιόσης την στηρίζει συνεχώς.

Παράλληλα η ηθοποιός υποδύεται την Cavewoman, σε έναν απαιτητικό κωμικό και διαδραστικό μονόλογο της Έμα Πήρσον (σε διασκευή της stand up comedian Κατερίνας Βρανά) που σκηνοθετεί ο Γιώργος Οικονόμου σε μία παράσταση που το κοινό έχει ήδη αγκαλιάσει και ετοιμάζεται για την μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία της.

Πώς νιώθει η ίδια για την πρόκληση να ανέβει στην σκηνή και να υποδυθεί μια γυναίκα στα πρόθυρα… γάμου και… νευρικής κρίσης; Πώς είναι οι πρώτοι μήνες της ζωής της ως μαμά και πώς έχει αλλάξει η σχέση της με τον σύντροφό της; Αυτά και πολλά ακόμα αποκάλυψε η ίδια μιλώντας στο TLIFE, λίγο πριν από μία από τις τελευταίες παραστάσεις της στο θέατρο Coronet.

Πώς νιώθεις που πήρες την σκυτάλη από έναν εξαιρετικά επιτυχημένο Caveman που έγραψε την πολύχρονη ιστορία του στο ελληνικό θέατρο;

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη! Στην αρχή ήμουν και αγχωμένη, τώρα όμως επειδή βλέπω ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει πάρα πολύ την παράσταση -γιατί ξέρεις θέλει λίγο χρόνο μια παράσταση να πάρει τα πάνω της και ειδικά αν έχει πίσω της μια επιτυχία 8 χρόνων την κοιτάς και λίγο καχύποπτα- είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γι’ αυτό κι εύχομαι να μπορέσω να το κάνω κι εγώ επιτυχία, για όσο πάει, είτε υποδύομαι εγώ την Cavewoman είτε κάποια άλλη ηθοποιός.

Ήταν καιρός να ακουστεί και η φωνή της Cavewoman και η γυναικεία εκδοχή των πραγμάτων;

Ε, βέβαια ήταν καιρός να ακουστεί γιατί πολλά μας τα είπανε οι άντρες. Ήρθε ο καιρός να μιλήσουν και οι γυναίκες.

Τελικά έχουμε απομακρυνθεί από την εποχή των σπηλαίων κι από το μότο της παράστασης: «Εγώ μαζεύει, εσύ κυνηγάει»;

Έχουμε ξεφύγει ναι, γιατί η γυναίκα πια εργάζεται και γενικότερα πολλές φορές γίνεται «άντρας»… Και αυτό είναι λάθος, νομίζω. Δεν είναι ωραίο. Αλλά είναι και πολλοί άντρες που γίνονται «γυναίκες». Είναι ένα περίεργο πράγμα, ενώ οι γυναίκες θέλουμε να μας προσέχουν οι άντρες, θέλουμε να είμαστε και οι «άντρες» στη σχέση, γενικότερα οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θέλουμε στις σχέσεις γιατί δεν ξέρουμε τι θέλουμε από τον εαυτό μας.

Εσύ έχεις ξεφύγει φαντάζομαι από αυτήν την εσωτερική “μάχη”;

Για να αποφασίσω να κάνω παιδί, σημαίνει ότι έχω ξεφύγει από τη φάση του δεν ξέρω τι θέλω. Όταν δεν ήξερα τι ήθελα, ήμουν με κάποιο σύντροφό –γενικά ήμουν και των μακροχρόνιων σχέσεων- και μετά πολύ απλά δεν ήμουν. Όταν αποφασίσεις να κάνεις παιδί δεν το κάνεις έτσι ούτε σκεπτόμενη ότι θα χωρίσεις. Βέβαια, χτυπάω ξύλο, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί.

Στο καμαρίνι της, πριν την τελευταία της παράσταση στο Coronet.

Φοβήθηκες που επέστρεψες τόσο γρήγορα στην δουλειά; Ένιωσες π.χ. τύψεις ότι αφήνεις το μωρό νωρίς; Στην περιοδεία θα πάρεις μαζί σου το παιδί;

Στην αρχή ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Βέβαια είχα στήριξη από τους γονείς μου, από τη μητέρα μου πού συχνά κρατάει τον μπέμπη και από τον σύντροφό μου. Αλλά δεν σου κρύβω ότι μετά από ένα διάστημα, κατάλαβα ότι αυτές αυτές οι τρεις ώρες, στις τρεις ημέρες που λείπω από το σπίτι, είναι ανάσα για εμένα, γιατί εκεί, 24 ώρες το 24ωρο, είσαι μαμά, δεν έχει ούτε μισή ώρα διάλειμμα. Ο μπέμπης ήρθε μαζί μου και στις παραστάσεις της Κρήτης. Στην μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία δεν ξέρω αν θα τον πάρω μαζί μου γιατί θα ταλαιπωρηθεί, θα είμαστε κάθε μέρα σε διαφορετική πόλη. Θα τον έχει η μαμά μου κι εγώ θα κάνω υπομονή… ή θα βρεθώ στο ψυχιατρείο γιατί θα μου λείπει! (Γελάει).

Το να επιστρέψεις στο θέατρο τόσο γρήγορα, ήταν μία απόφαση που πήρες και λόγω οικονομικής κρίσης;

Όχι, καθόλου. Δεν είχα ούτε μία στιγμή στο μυαλό μου να επιστρέψω. Βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς, γιατί ο σύντροφός μου πάει καλά στην δουλειά του και μπορεί να μας στηρίξει. Ξέρω ότι μπορεί να ακουστεί άσχημο αυτό, για το οικονομικό, γιατί πολύς κόσμος περνάει δύσκολα, κι εγώ άλλωστε έχω περάσει δύσκολα αλλά δεν ήθελα καθόλου να αφήσω το παιδί μου, κι αν ήταν κάποια άλλη πρόταση δεν ξέρω αν θα το έκανα. Απλά επειδή είναι ένας μονόλογος, και είναι και κωμωδία και είναι πολύ δύσκολο αυτό το πράγμα που κάνω, ήταν ένα στοίχημα για εμένα. Και νομίζω ότι καλά έκανα, γιατί και το έχω αγαπήσει και το έχει αγαπήσει το κοινό και γενικότερα βλέπω ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα ως ηθοποιός.

Έχουν υπάρξει δουλειές από τις οποίες έχεις μείνει απλήρωτη; Είπες πριν ότι έχεις περάσει και δύσκολα…

Στο παρελθόν ναι, που δεν θυμάμαι καν ποιες είναι και δεν έχει και αξία να τις θυμηθώ. Γενικότερα όμως, εγώ ήμουν ένα παιδί που είχα μεγάλη στήριξη από τους γονείς μου και ψυχολογικά και οικονομικά, αλλά ήθελα να δουλεύω, δεν ήθελα να μου αγοράζει κάτι που ήθελα η μητέρα μου ή ο πατέρας μου. Οπότε όσο ήμουν στη σχολή, μοίραζα και φυλλάδια, ήμουν και σερβιτόρα και υπήρξαν φορές που δεν είχα να πάρω, όχι ταξί… ούτε ψωμί (Γελάει). Αλλά δεν το σκέφτομαι ως κάτι στενάχωρο αυτό γιατί υπήρχαν οι παρέες και μπορεί να μην είχε φράγκο ο ένας και πήγαινε στο σπίτι του άλλου και ξέρεις πώς είναι, όλοι το έχουμε ζήσει. Έχω περάσει τέτοιες περιόδους στη ζωή μου και θεωρώ ότι με έχουν κάνει πιο δυνατή. Δεν τα είχα όλα έτοιμα και έμαθα να το εκτιμώ όταν έχω χρήματα.

Πρωινή βόλτα με τον μπέμπη της.

Ποιο είναι το 24ωρο της Σύλβιας Δεληκούρα;

Ξυπνάω στις 4 θηλάζω το μπέμπη, ξυπνάω στις 7 θηλάζω το μπέμπη, ξυπνάω στις 10.30 μου κάνει χαδάκια ο μπέμπης, τον κοιμίζω ξανά για κανένα μισάωρο. Και μετά είμαστε όλη τη μέρα με το μπέμπη. Πρώτα τον βάζω στον μάρσιπο και βγάζουμε βόλτα την Τρούφα. Γυρνάμε τον ταΐζω, έρχεται ο μπαμπάς και παίζουμε λίγο όλοι μαζί. Μετά πάμε μια βόλτα οι τρεις μας. Γυρνάμε, αν δεν δουλεύω τον κάνουμε μπάνιο και παίζουμε όλοι μαζί… Γενικά τώρα που τα περιγράφω τα πάντα είναι γύρω από τον μπέμπη. Δεν κάνεις τίποτα άλλο! Και στις 12 το βράδυ είμαστε δύο κουρέλια, που μας βάζει ο μπέμπης για ύπνο. Και ο μπαμπάς του, ο Δημήτρης δουλεύει κιόλας το βράδυ, είναι με τρεις ώρες ύπνο κάθε μέρα. Πραγματικά τον θαυμάζω. Δεν θα μπορούσα να έχω βρει καλύτερο σύντροφο.

Πώς είναι οι πρώτοι μήνες με τον γιο σου;

Ε, δεν περιγράφεται με τα λόγια. Τώρα βγάζει δόντια, απλώνει χεράκια και με χαϊδεύει, βγάζει κραυγές ακατάπαυστα, αλλά πιστεύω ότι μιλάει, είναι τρόπος επικοινωνίας αυτός, χαμογελάει, γκρινιάζει όταν ζεσταίνεται, γκρινιάζει όταν πεινάει… Γενικότερα αυτό που έχω καταλάβει με τα παιδιά είναι ότι αν τα παρατηρήσεις, μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι θέλουν. Αυτό έχουμε κάνει με τον σύντροφό μου! Παρατηρούμε τον μπέμπη –σαν να είναι κατά κάποιον τρόπο πειραματόζωο- (Γέλια) και βλέπουμε ότι είναι διαφορετικό το κλάμα όταν πεινάει, άλλο όταν ζεσταίνεται, άλλο όταν θέλει ένα παιχνίδι και κάπως έτσι επειδή τον έχουμε «αποκωδικοποιήσει» έχουμε διευκολυνθεί πολύ. Εγώ το χαίρομαι από την πρώτη στιγμή που βγήκε από την κοιλιά μου. Έχω πάθει έρωτα, γιατί είναι και φάτσα, είναι πολύ ωραίος τύπος ο μπέμπης.

Με την Τρούφα (σ.σ. το σκυλάκι της) πώς τα πάει;

Η Τρούφα τον φοβάται γιατί της έχει τραβήξει δυο τρεις φορές το τρίχωμα, και επίσης τον ζηλεύει και λίγο. Αλλά όταν ο μπέμπης κοιμάται στην κούνια, η Τρούφα είναι κάτω από την κούνια, όταν ο μπέμπης είναι στο δωμάτιο μας, η Τρούφα είναι κάτω από το κρεβάτι, όπου είναι ο μπέμπης είναι κι αυτή, τον φυλάει, τον προσέχει χωρίς ωστόσο να θέλει και πολλά πολλά μαζί του. Ο γιος μου, όμως, που μάλλον θα γίνει φιλόζωος και το γουστάρω τρελά αυτό, είναι μονίμως με μια αγκαλιά ανοιχτή και χεράκια – ποδαράκια απλωμένα για να πάρει αγκαλιά την Τρούφα.

Ο μπέμπης και η Τρούφα!

Είσαι στην φάση που όταν βρίσκεσαι με φίλους μιλάς συνέχεια για τον μικρό;

Είμαι στη φάση που βρίσκομαι σπάνια με φίλους γιατί είμαι σχεδόν συνέχεια με το μωρό… Αλλά γενικά είμαι στην χαζή αυτή φάση, που παλιά έλεγα: “Πω, πω ρε παιδί μου αυτοί οι γονείς πώς το κάνουν αυτό, δείχνουν συνέχεια φωτογραφίες το παιδί τους. Και τι με νοιάζει εμένα;” Τώρα έχω γίνει εγώ… και χειρότερη μπορώ να σου πω! Τώρα καταλαβαίνω τους άλλους. Ε, ναι! Θα δείξεις το παιδί σου, είναι η συνέχεια σου, η εξέλιξη σου… Είναι το θαύμα μου!

Έχεις παραδεχτεί το γνωστό ρητό των μανάδων μας: «Όταν γίνεις μάνα θα με καταλάβεις»; Βλέπεις πράγματα που έκανε η μαμά σου και σε εκνεύριζαν να τα κάνεις τώρα εσύ για το παιδί;

Ναι, ναι! Μου το είχαν πει πολλές φορές και η μαμά μου και η γιαγιά μου και το καταλαβαίνω τώρα. Δεν το καταλαβαίνεις τότε, που είναι και τα μυαλά σου πάνω από το κεφάλι σου, αλλά είναι ακριβώς αυτό που σου λένε! “Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις” και αγωνίες και ευτυχίες και χαρά. Αλλάζει “πίστα” ο άνθρωπος, δεν υπάρχει “εγώ”.
Εγώ αυτό που έχω κάνει είναι ότι για πολύ καιρό δεν άφηνα τους άλλους να πάρουν αγκαλιά το παιδί μου αλλά δεν ξέρω αν το έκανε η μαμά μου με εμένα. Επειδή μιλάω πολύ μαζί της της έχω πει, ότι τα λάθη που έκανε εκείνη μαζί μου δεν θέλω να τα κάνω κι εγώ στο παιδί μου και μου λέει συμφωνώ. Πιστεύω ότι οι γονείς κάνουν λάθη από άγνοια, όχι φυσικά γιατί δεν αγαπούν το παιδί τους. Η μητέρα μου ήταν καλή κηδεμόνας μου έδωσε σωστές αρχές, καλές βάσεις. Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ για το παιδί μου για να γίνει καλύτερος από εμένα, να είναι όντως η εξέλιξή μου.

Από τις μέρες της στα Χανιά όπου βρέθηκε για τις ανάγκες της παράστασης “Cavewoman”

Ο σύντροφός σου βοηθάει με το μωρό;

Πάρα πολύ, νομίζω είναι από τους καλύτερους μπαμπάδες που υπάρχουν! Κάνει τα πάντα, τον ταΐζει, τον κάνει μπάνιο, τον αλλάζει, τον προσέχει όταν εγώ πρέπει να πάω κάπου. Τώρα ας πούμε, ο μικρός είναι στο σπίτι με τον μπαμπά και με την Τρούφα. Νομίζω πάντως ότι όλοι οι νέοι μπαμπάδες βοηθάνε. Ο Δημήτρης ήταν και από πριν έτσι. Η μαμά του έχει κάνει ένα μεγάλο καλό στον Δημήτρη, τον έχει μάθει να αγαπάει τις γυναίκες και να τις φροντίζει.

Κατά την έξοδο τους από το μαιευτήριο όπου ήρθε στον κόσμο ο γιος τους!

Η σχέση μεταξύ σας πώς έχει αλλάξει με τον ερχομό του γιου σας;

Έχει αλλάξει πάρα πολύ η σχέση. Καταρχήν για πολύ καιρό δεν υπάρχει καθόλου ερωτισμός από την πλευρά της γυναίκας. Βλέπει το σώμα της διαφορετικό, έχει στο νου της να είναι καλά το παιδί και δεν έχει καμία όρεξη να κάνει τίποτα. Αυτό όμως κρατάει λίγο, γιατί αν δεν κρατήσει λίγο έχουμε πρόβλημα! (Γελάει). Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις υπομονή αλλιώς χαλάει η σχέση. Αν ο άντρας έχει λίγο το σύμπλεγμα του “δεν με προσέχει” αν έχει και λίγο απωθημένο μαμάς μπορεί να υπάρξει πρόβλημα, γιατί οι άντρες είναι και σαν μικρά παιδιά και ζηλεύουν και λίγο, γιατί πραγματικά και άθελα μου εγώ μπορεί να έδωσα βάρος στο παιδί –ο σύντροφός μου μπορεί να βάλει μόνος του νερό, μπορεί να φάει μόνος του, εγώ πρέπει να είμαι συνέχεια από πάνω από το μωρό-. Μέχρι στιγμής όλα καλά, αν συνέχιζα κι εγώ να είμαι συνέχεια πάνω από το παιδί τότε θα έφταιγα. Κατανόηση και υπομονή χρειάζεται για να ξεπεραστεί αυτή η φάση.

Ο Δημήτρης Λιόσης ταΐζει τον γιο του και η ευτυχισμένη μαμά μοιράζεται το τρυφερό στιγμίοτυπο μέσω Instagram.

Πρόσφατα εξομολογήθηκες στην τηλεοπτική εκπομπή “Αργά” και τον Θοδωρή Αθερίδη ένα περιστατικό με την απιστία πρώην συντρόφου σου. Ήταν κάτι που σου συνέβη παλιά; Πώς κατάφερες να εμπιστευτείς τον επόμενο άνθρωπο που μπήκε στη ζωή σου;

Είναι φοβερό. Ξυπνάω ένα πρωί και βλέπω τη μούρη μου παντού και τίτλο: Η Δεληκούρα βρήκε τον σύντροφό της στο κρεβάτι με άλλη! Και παθαίνω σοκ! (Γελάει) Παίρνω τον Δημήτρη και μου λέει «κοίτα να δεις που θα είναι αυτό που είπες στο Θοδωρή», επειδή πάντα τα συζητάμε μετά τις συνεντεύξεις αυτά που λέω. Και λέω κοίτα να δεις… Είναι και η δουλειά σας αυτή, να φαίνεται σαν να είναι κάτι που συνέβη τώρα! Αλλά λέω θα το δει η μαμά μου, η πεθερά μου και θα πέσουν κάτω! (Γέλια). Είναι κάτι που έγινε πάρα πολύ παλιά κι εγώ γελούσα και την ώρα που τα περιέγραφα. Αυτά σε κάνουν πιο δυνατό και έκτοτε εγώ δεν άφησα να μου ξανασυμβεί. Ήταν σοκ, δεν ήταν έυκολο, αλλά ήμουν στη σχολή και το περιέγραφα σε φίλους και με παρηγορούσαν και μετά γελάγαμε. Και μπορεί εκεί που έκλαιγα για λίγα λεπτά μετά γελούσαμε!

Ο Δημήτρης πάντως ήταν ψύχραιμος…

Ναι βέβαια! Κι εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι με έναν άντρα που ζηλεύει. Κι αν ζηλεύει το κρύβει καλά. Εγώ ζηλεύω περισσότερο και το δείχνω. Άμα κοιτάζει κάποια ωραία γυναίκα, και μου φαίνεται όντως ωραία, δεν με πειράζει. Θα μου το πει κιόλας: «Κοίτα τι ωραίο αυτό που φοράει ή κοίτα μια ωραία γυναίκα». Και τώρα που έχω και την ανασφάλεια με τα κιλά μπορεί να μου δείξει και να μου πει: «Κοίτα τι ωραίο κορμί, έτσι είναι το κορμί σου». Κι εγώ του το λέω αν θαυμάσω έναν ωραίο άντρα. Τα μάτια δεν τα έχουμε για να τα κλείνουμε στο ωραίο. Και το φλερτ υπάρχει. Δεν είναι ότι είμαι προχωρημένη, όπως έχει σχολιαστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά ρε παιδί μου τα μάτια μας δεν τα έχουμε για να τα κλείνουμε, κι ούτε θα πεις στον άντρα σου «κλείσε τα μάτια σου» στο ωραίο.

Είχες ενδοιασμούς για την απόφαση να κάνεις οικογένεια; Είχες κάποιον φόβο πριν αποφασίσεις να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο;

Όχι, η μόνη μου ανασφάλεια ήταν αν θα γίνω καλή μάνα για το παιδί μου. Θέλω να είμαι καλή μάνα, θέλω να γίνει ωραίος τύπος, να γίνει ευγενικός, να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, να του δώσω δυνάμεις να τα κάνει πραγματικότητα, να μην περάσει δυσκολίες που ίσως έχω περάσει εγώ, ψάχνοντας για δουλειά ή ό,τι άλλο, γενικά να τον προετοιμάσω και να κάνω έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Τέλος! Τώρα, εγώ μέχρι να πεθάνω θα έχω αυτή την ανασφάλεια! (Γελάει)

Οι αλλαγές στο σώμα σου σε τρόμαξαν; Χρειάστηκε προσπάθεια μετά για να χάσεις τα κιλά;

Όχι έφυγαν μόνα τους. Έχασα μαζεμένα 16 κιλά και έμεινε σταθερή αυτή η απώλεια για πολύ καιρό. Ο θηλασμός σταθεροποιεί το βάρος σου.

Ποια χαρακτηριστικά σου θες να κληροδοτήσεις στον γιο σου και ποια να πάρει από τον πατέρα του;

Ο μπαμπάς του είναι πάρα πολύ έξυπνος και γρήγορος στον τρόπο που σκέφτεται, πριν εμφανιστεί το πρόβλημα εκείνος έχει βρει τις λύσεις. Αυτό είναι κάτι που με γοητεύει πάρα πολύ και θέλω να το πάρει ο γιος μου. Από εμένα, πιστεύω ότι είμαι καλό παιδί, ας πάρει λοιπόν μόνο τα καλά μου, τα άσχημα μου να μην πάρει. Είμαι λίγο κακομαθημένη εγώ, δεν θέλω να το μεγαλώσω έτσι. Ήμουν μοναχοκόρη για πολλά χρόνια (μετά ήρθε ο αδερφός μου) και δεν ήξερα να δίνω και να μοιράζομαι σαν παιδί.

Αφού ήσουν λοιπόν μοναχοπαίδι, δεν σκέφτεσαι να χαρίσεις κι ένα αδερφάκι στο μωρό σου;

Δεν ξέρω, δεν νομίζω. Εμένα η περίοδος της εγκυμοσύνης μου φάνηκε πολύ κουραστική. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα τεράστιο εργοστάσιο κι όλο αυτό που συμβαίνει εκεί μέσα που μία κουκκίδα μεγαλώνει και γίνεται ένα ολόκληρο πλασματάκι είναι φοβερό. Κι εγώ είχα εύκολη εγκυμοσύνη πήγαινα για μπάνιο, διακοπές, παντού! Αν ήξερα ότι τα πράγματα θα ήταν πάλι έτσι… δεν ξέρω. Είχαμε πάει για καφέ τις προάλλες κι ένας γνωστός μας μάς είπε: «Δεν θα κάνετε άλλο παιδάκι;» Και του λέω: «Είσαι τρελός; Εγώ ζω τις μοναδικές στιγμές που μου χαρίζει τώρα ο γιος μου». Και μου είπε κάτι που παραδέχομαι πως το σκέφτομαι: «Και θα τον αφήσεις μόνο του όταν εσείς φύγετε»; Έχει δίκιο, θα είναι μόνος του όταν εμείς φύγουμε από αυτή τη ζωή. Αλλά δεν ξέρω, με τρομάζει λίγο η ερώτηση.

Κάνετε σχέδια για γάμο με τον σύντροφό σου;

Επειδή με ρωτάνε συνέχεια γι’ αυτό, εγώ δεν καταλαβαίνω ποια είναι η διαφορά όταν ζεις με έναν άνθρωπο μέσα στο σπίτι και ζείτε σαν ζευγάρι παντρεμένο. Εντάξει, θα πάρεις μια ευχή, είναι η θρησκεία μας, ok, το καταλαβαίνω… Γι’ αυτό εγώ θα παντρευτώ μόνο, αν βρω έναν άνθρωπο που αυτή η ευχή που θα μου δώσει θα είναι με τόση καλοσύνη που θα μου δίνει πραγματικά την αίσθηση ότι είναι άνθρωπος του Θεού. Έτσι θα το κάνω, ναι, και γι’ αυτό το ψάχνω τώρα. Το να πάω να παντρευτώ μόνο για να παντρευτώ και να χαλάσω χρήματα για το όλο το παραδοσιακό γλέντι το βαριέμαι φριχτά. Αν βρω έναν σωστό ιερέα και γίνει ένα όμορφο πάρτι με φίλους, βεβαίως και να με παντρέψει και να βαφτίσει και το παιδί μου και όλα. Είναι κάτι που το σκέφτομαι.

Για την βάφτιση; Έχετε αρχίσει τις ετοιμασίες;

Έχω βρει τις προσκλήσεις και δεν έχω βρει το όνομα! Ψάχνω όνομα, έχω βρει διάφορα αλλά δεν έχω καταλήξει. Ο σύντροφός μου με έχει αφήσει ελεύθερη να το διαλέξω εγώ. Δεν θα ακολουθήσω την παράδοση, ίσως βάλω το όνομα του μπαμπά μου για δεύτερο όνομα του παιδιού (σ.σ. Βαγγέλης). Δεν έχω κλείσει ακόμα εκκλησία, τώρα έχω αρχίσει και το ψάχνω, έχω όμως βρει το σχέδιο της πρόσκλησης. Είμαστε λίγο ανάποδο ζευγάρι με τον σύντροφό μου. Θέλω πάντως να γίνει κοντά στη θάλασσα, σε μια ωραία παραλία.

Τους κουμπάρους τους έχετε διαλέξει από τώρα;

Ναι βέβαια και για το γάμο, αν γίνει, και για τη βάφτιση. Είναι φίλοι μας, είναι και άνθρωποι από το χώρο και εκτός. Για το γάμο δεν θέλω να πω κάτι, γιατί μπορεί και να μη γίνει οπότε δεν βρίσκω το λόγο, αλλά για τη βάφτιση αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι ο καλύτερος νονός που θα μπορούσε να γίνει για το παιδί μου είναι ο αδερφός μου, ο Δημήτρης. Δεν θα είναι μόνος του, αλλά θα είναι ο ένας από τους δύο νονούς. Δεν θα τον αγαπήσει κανείς περισσότερο σαν νονός από τον αδερφό μου γιατί θα είναι πάντα κοντά του.

Σε λίγες ημέρες έχεις γενέθλια. Πώς σε βρίσκουν αυτά;

Ναι, στις 27 Μαΐου. Θα είναι τα ωραιότερα γενέθλια της ζωής μου γιατί έχω μία ωραία εργασία, έχω το παιδάκι μου, έχω το σύντροφό μου, έχω λίγους φίλους και καλούς που μου έχουν μείνει – γιατί ξέρεις με το παιδί γίνεται και μεγάλο ξεκαθάρισμα στους φίλους- έχω την οικογένειά μου, με την οποία έχουμε έρθει ακόμα πιο κοντά.

Στην πρεμιέρα της πριν από μερικούς μήνες αγκαλιά με τα λουλούδια από τον σύντροφό της και τον γιο τους.

Το φανταζόσουν ποτέ ότι θα γίνουν όλα αυτά στη ζωή σου;

Δεν φανταζόμουν με τίποτα ότι θα γίνω μαμά. Ήμουν από τις γυναίκες που έλεγα, εντάξει αν είναι να έρθει θα έρθει αλλά μάλλον δεν θα έρθει ποτέ. Δεν μου χτύπησε ξαφνικά το καμπανάκι της μητρότητας, ήρθε με τον κατάλληλο σύντροφο. Είχα ρωτήσει τον μπαμπά μου πριν γνωρίσω τον Δημήτρη: «Μπαμπά πώς καταλαβαίνεις πως αυτός που θα έρθει, είναι αυτός που θα κάνεις παιδιά και οικογένεια;» και μου είπε: «Δεν μπορώ να στο εξηγήσω, το καταλαβαίνεις» και είναι όντως έτσι. Το κατάλαβα.

Η Σύλβια Δεληκούρα, αφού ολοκλήρωσε τις παραστάσεις της στο θέατρο Coronet, ετοιμάζεται να ξεκινήσει την καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης “Cavewoman” στις 8 Ιουλίου. Οι πρώτες 10 ημέρες της περιοδείας θα την βρουν σε Πολιτιστικά Φεστιβάλ γύρω από την Αθήνα (Πρώτες στάσεις στο Πόρτο Ράφτη, την Ηλιούπολη κ.α.), ενώ η περιοδεία θα συνεχιστεί στην Κρήτη (21 – 24 Ιουλίου), την βόρεια Ελλάδα (από 28 Ιουλίου) και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας καταλήγοντας και πάλι στα τέλη του Αυγούστου στην Αθήνα.