Τα πάντα για τη συναυλία της Βίσση στην Κύπρο για τα παιδιά της Κένυας!

Η Άννα Βίσση στην προχθεσινή φιλανθρωπική συναυλία της στην Κύπρο για τα παιδιά της Κένυας ερμήνευσε κάποια από τα σημαντικότερα τραγούδια των μεγαλύτερων συνθετών και στιχουργών της ελληνικής μουσικής!

Η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 με τη Μαρίνα Σιακόλατου “Sophia Foundation” να μιλάει για την απόφαση της Άννας να επισκεφτεί την Κένυα: “Όταν η Άννα μου ανακοίνωσε ότι θέλει να πάει στην Κένυα έμεινα άφωνη. Όταν στο αεροδρόμιο μου ζήτησε να πάει αμέσως στην πιο επικίνδυνη πόλη της Κένυας, με άφησε ξανά άφωνη. Μιλούσε με τα παιδιά, τους περαστικούς, έμπαινε στις παράγκες…”

Η Άννα έκανε την εμφάνισή της στη σκηνή και ερμηνεύει a capella το τραγούδι “Για ένα όνειρο ζούμε”. Στη σκηνή υπήρχε ένα μεγάλο πιάνο, άρπα, κιθάρες, μπάσο, μπουζούκι και ντραμς ενώ στο videowall προβαλλόταν slideshow με φωτογραφίες από την Κένυα.

“Αυτό που αισθάνθηκα εγώ, πέρα από το σοκ και την αμηχανία, ήταν ντροπή και ενοχή. Αισθάνθηκα ένοχος σαν άνθρωπος. Μετά η ενοχή έφυγε και κατάλαβα ότι πρέπει να φανώ χρήσιμη.” είπε η Άννα για την επίσκεψή της στην Κένυα και για την απόφασή της να βοηθήσει στην ανέγερση ενός ορφανοτροφείου εκεί κάνοντας αυτή τη συναυλία.
Η Άννα τραγουδά το “Kothbiro” μαζί με τον Στυλιανό, έναν έγχρωμο νεαρό από την Τανζανία, που σπουδάζει στην Κύπρο με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Κένυας Μακάριου, ο οποίος παρακολουθεί τη συναυλία.

“Εμένα με λένε Άννα. Είμαι η Άννα Βίσση (με παχύ “σ”) του Νέστορα και της Σοφούλας και γεννήθηκα στη Λάρνακα στα μισά περίπου του προηγούμενου αιώνα και από μικρή ήθελα να γίνω τραγουδίστρια και να ταξιδέψω στο μαγικό κόσμο της μουσικής…”.

Η Άννα κατά τη διάρκεια της παράστασης μιλούσε για τη ζωή της συνδέοντας έτσι τα τραγούδια.

“Πήγα να συναντήσω το όνειρό μου!” είπε για τη μεταφορά της μαζί με την οικογένεια της από την Κύπρο στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

“Μέτοικος”, “Παραμύθι ξεχασμένο” και “Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή” (Πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 1977)

“Μετά το βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Νίκο Ξυλούρη, που μου είπε: “Ήσουνα πολύ καλή! Θέλω να έρθεις μαζί μου στην Κρήτη.” Κι έτσι φύγαμε για περιοδεία στην Κρήτη. Γεια σου Νικόλα!” είπε η Άννα και τραγούδησε το “Ήτανε μια φορά”.

Συνέχισε τραγουδώντας δακρυσμένη το παραδοσιακό κυπριακό τραγούδι “Τέσσερα τζιαι τέσσερα” και μετά το χειροκρότημα του κόσμου είπε “Χωρίς λόγια το επόμενο τραγούδι! Αφιερωμένο από όλους μας! Θα καταλάβετε…” και ερμήνευσε τον “Αύγουστο” για το Νίκο Παπάζογλου όπως είπε τελειώνοντας…

“Αγάπησέ με” – “Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου” – “Παραλύω” – “Μέταλλο” – “Μην ψάχνεις την αγάπη” – “Μες σ’ αυτή τη βάρκα” – “Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου” και “Μην τον ρωτάς τον ουρανό” λέγοντας ότι έχει κάνει tattoo στην πλάτη της τους στίχους αυτού του τραγουδιού για την κόρη της, Σοφία. “Μη μιλάς άλλο για αγάπη” – “Δώδεκα” – “Μεθυσμένη πολιτεία” – “Σ’ αγαπώ”

Στη συνέχεια, μαζί με το Γιώργο Τσαλίκη που παρακολουθούσε τη συναυλία, τραγούδησαν το “Στα χρόνια της υπομονής”.

Και αμέσως μετά το “Γιασεμί” και το “Ελένη”, που αφιέρωσε στον αδικοχαμένο φίλο της Άντη Χατζηκωστή.

“Ερωτευμενάκι” – “Κακά παιδιά” – “Μεθυσμένη μου καρδιά” – “Τρένο” – “Συ μου χάραξες πορεία” – “Αναθεμά σε” – “Θεός αν είναι” – “Σκανδάλη” – “Το πάτωμα” – “Δε θέλω να ξέρεις” – “Πράγματα” – “Imagine”

Στο πρόγραμμα της παράστασης υπήρχε χειρόγραφο σημείωμα της Άννας, που έγραφε: “Για ένα όνειρο ζουμε… για ένα όνειρο πεθαίνουμε…” Αφιερώνω την αποψινή βραδυά στα παιδιά της Κένυας που γνώρισα και αγάπησα και σ’ αυτά που δεν γνώρισα και αγαπάω… Ας μας αξιώσει ο Θεός να ‘μαστε δυνατοί γι ανα μοιραζόμαστε τη δύναμή μας με όσους τη χρειάζονται, για να μπορούμε έτσι όλοι να ονειρευόμαστε!”

Στο τέλος της παράστασης, όλο το θέατρο σηκώθηκε αυθόρμητα και ξέσπασε σε χειροκροτήματα.