Τάσος Κωστής για #metoo: «Κάναμε τη βλακεία και βγάλαμε μόνοι μας τα ματάκια μας, γινόμαστε ρεντίκολο»

Στο πως είναι ο κόσμος του θεάτρου μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν το προηγούμενο διάστημα λόγω του κινήματος #metoo αλλά και τους συναδέλφους του που έχουμε δει να καταγγέλλονται, αναφέρθηκε ο Τάσος Κωστής στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου.

Η επόμενη μέρα στο θέατρο θα είναι καλύτερη μετά το #MeToo;

Μετά από όλο αυτό το πράγμα, η κοινωνία είναι πεντακάθαρη. Τους στείλαμε στη φυλακή και εκεί τελείωσε, δεν το συζητώ, όλα είναι υπέροχα (γέλια). Για να το σοβαρέψω τώρα, όλοι εμείς οι ηθοποιοί κάναμε τη βλακεία και βγάλαμε τα ματάκια μας μεταξύ μας. Άλλος χώρος βγήκε να μιλήσει;

Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την εξουσία, ας σταματήσουμε αυτό το παραμύθι και ας σοβαρευτούμε. Και εμείς οι ηθοποιοί να μη βγάζουμε τα ματάκια μας και να βγαίνουμε να γινόμαστε ρεντίκολο και χασκογελάνε οι άλλοι δίπλα μας  από τους υπόλοιπους χώρους.

Για τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη τελείωσε το θέατρο;

Ο Λιγνάδης δε νομίζω ότι έχει καθαρίσει. Ήταν η πιο σοβαρή απ’ όλες τις υποθέσεις, διότι καταδικάστηκε. Ο άλλος ήταν για απόπειρα μόνο, για τον βιασμό αθωώθηκε. Ενώ οι δικαστές προφυλάκισαν τον Λιγνάδη για ενδείξεις, όταν αποδείχθηκε ότι ήταν βιαστής και καταδικάστηκε για τους βιασμούς του, τον άφησαν ελεύθερο μέχρι το Εφετείο.

Γελάνε και οι κότες με τους συγκεκριμένους δικαστές, γιατί οι συγκεκριμένοι που δικάζουν με αυτόν τον τρόπο είναι κατάπτυστοι προς την κοινωνία και δεν είναι δικαστές. Και αυτοί κοιτάνε τι κάνει το συμφέρον για την εξουσία. Αυτή είναι όμως η κοινωνία, σκληρή.

Για τον Γιώργο Κιμούλη πάντως είχατε εκφραστεί θετικά όταν επέστρεψε στο θέατρο…

Τι έκανε; Πάνω στη δουλειά του είχε πέντε-δέκα νεύρα. Ο πρώτος ή ο τελευταίος ήταν; Στο κάτω-κάτω ας μην πάει ο κόσμος να τον δει. Δεν έκανε τίποτα κακό, ούτε κάτι νομικά κολάσιμο. Είχε μια έπαρση και μια αλαζονεία σαν καλλιτέχνης λίγο παραπάνω από το κανονικό και πάνω στην τελειομανία του έβγαζε και πέντε νεύρα. Γιατί το θυμόμαστε μετά από χρόνια και όχι εκείνη την ώρα; Δεν είναι μονόπατα τα πράγματα.