Θα απολαύσουμε βροχή από πεφταστέρια!

Μια μοναδική “βροχή” διαττόντων αστεριών, των Λεοντιδών, έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν οι Έλληνες τις επόμενες νύχτες του Νοέμβρη. Το αποκορύφωμα του φαινομένου αναμένεται την Τετάρτη και την Πέμπτη και η καλύτερη στιγμή παρατήρησης θα είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.

Τα πολυαναμενόμενα “πεφταστέρια” είναι ένα θέαμα που συναρπάζει τους επιστήμονες και τους ρομαντικούς. Συνεπώς η Τετάρτη 17 και η Πέμπτη 18 του μήνα είναι οι κατάλληλες ημερομηνίες για μια βραδινή ρομαντική βόλτα με τον συντροφό σου, στην οποία θα μπορέσετε να απολαύσετε το μοναδικό θέαμα.

Τα “πεφταστέρια” έλκουν την καταγωγή τους από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, αλλά επειδή φαίνεται να προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, έχουν πάρει το όνομά του.

Η “βροχή” των Λεοντιδών διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες (7 έως 28 Νοεμβρίου) και κάθε διάττοντας αστέρας είναι συνήθως μικρότερος από έναν κόκκο ρυζιού, γίνεται όμως ορατός καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων ανά ώρα και αναφλέγεται και ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.

Οι Λεοντίδες ξεχωρίζουν επειδή η τροχιά του κομήτη Tempel-Tuttle, από τον οποίο προέρχονται, έχει αντίθετη φορά από αυτήν της γης, με συνέπεια τα θραύσματά τους, να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων.

Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα “πεφταστέρια” να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους.Η μεγαλύτερη καταιγίδα διαττόντων που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η Καταιγίδα των Λεοντιδών στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν το φαινόμενο θύμιζε εκρήξεις πυροτεχνημάτων από μία ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες.

Για πρώτη φορά, οι Λεοντίδες παρατηρήθηκαν στις 13 Νοεμβρίου του 1883 στη βορειοανατολική Αμερική και έκτοτε εγκαινιάστηκε η σύγχρονη αστρονομία των διαττόντων. Αν και μετά το 2002 η δραστηριότητα τους έχει “κοπάσει”, δεν παύει κατά καιρούς να εκπλήσσει τους παρατηρητές με τις συνεχείς μεταβολές της. Αυτή η αβεβαιότητα ισχύει γενικότερα στην παρατήρηση διαττόντων αστέρων, καθώς κανείς ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι θα συμβεί και, φυσικά, κατά πόσο οι καιρικές συνθήκες θα επιτρέψουν την παρακολούθηση του φαινομένου.